Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 23 grudnia 2014 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR (del.) Marcin Borcuch

po rozpoznaniu w dniu 23 grudnia 2014 roku w Warszawie na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku (...)S.A. w S.

z udziałem Skarbu Państwa reprezentowanego przez Ministra Infrastruktury i Rozwoju, oraz Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad

o uznanie i stwierdzenie wykonalności wyroku Trybunału Arbitrażowego

postanawia:

1.  uznać ostateczny wyrok Trybunału Arbitrażowego wydany w dniu 8 lipca 2014 roku w postępowaniu arbitrażowym pomiędzy (...) Spółką Akcyjną w S., a Skarbem Państwa Rzeczypospolitej Polskiej, sprostowany postanowieniem z dnia 17 lipca 2014 roku, zapadły;

2.  oddalić wniosek o nadanie klauzuli wykonalności rozstrzygnięciu zawartemu w punktorze 5 sentencji ostatecznego wyroku wydanego w dniu 8 lipca 2014 roku przez Trybunał Arbitrażowy w postępowaniu arbitrażowym pomiędzy (...) Spółką Akcyjną w S., a Skarbem Państwa Rzeczypospolitej Polskiej, sprostowanego postanowieniem z dnia 17 lipca 2014 roku;

3.  zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz (...) Spółki Akcyjnej w S. kwotę 377 (trzysta siedemdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania

UZASADNIENIE

W dniu 9 grudnia 2014 r. wnioskodawca – (...) S. A., na podstawie art. 1213 w zw. z art. 1214 § 1 k.p.c. wniósł o uznanie wyroku z dnia 8 lipca 2014 roku wydanego przez Trybunał Arbitrażowy w składzie: pani A. D. (Arbiter Przewodniczący), dr N. B. (Arbiter), Prof. A. G. (Arbiter), zapadłego w postępowaniu arbitrażowym pomiędzy (...) a Skarbem Państwa Rzeczypospolitej Polskiej, sprostowanego wobec oczywistej omyłki postanowieniem Trybunału Arbitrażowego z dnia 17 lipca 2014 roku. Jednocześnie, na podstawie art. 1213 w zw. z art. 1214 § 2 k.p.c., wniósł o stwierdzenie wykonalności postanowienia Trybunału Arbitrażowego w przedmiocie kosztów procesu, zawartego w punktorze 5. sentencji wyroku, oraz o doręczenie pełnomocnikom wnioskodawcy tytułu wykonawczego, obejmującego odpis wyroku zaopatrzonego w klauzulę wykonalności w tym zakresie, a ponadto złożył wniosek o zasądzenie od uczestników solidarnie na rzecz Wnioskodawcy zwrotu kosztów postępowania wywołanego niniejszym wnioskiem według norm przepisanych /wniosek – k. 2-5/.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 8 lipca 2014 roku Trybunał Arbitrażowy ad hoc w składzie: pani A. D. (Arbiter Przewodniczący), dr N. B. (Arbiter), Prof. A. G. (Arbiter), działając na podstawie zapisu na sąd polubowny zawartego w § 82 umowy o Budowę i Eksploatację Autostrady (...), zawartej pomiędzy Ministrem Infrastruktury a (...) w dniu 30 września 2008 roku, zmienionej i ujednoliconej w dniu 12 grudnia 2008 roku, po przeprowadzeniu postępowania arbitrażowego w G. wydał wyrok w przedmiotowej sprawie, zgodnie z którym:

⚫

Planowany Dzień Rozpoczęcia (PDR) Etapu II przypada w dniu 9 lipca 2009 roku, natomiast Planowana Data Otwarcia (PDO) Etapu II w dniu 9 października 2012 roku.

⚫

Datą, z której należy przyjąć kurs wymiany na potrzeby przeliczenia wyrażonej w PLN ceny Umowy Wykonawczej na euro, jest dzień 9 lipca 2012 roku, zgodnie z Załącznikiem 8.

⚫

Aktualizacja Załącznika 19 dokonana przez (...), z której wynika, że PDO przypada w dniu 9 października 2012 roku - o ile miałaby jeszcze służyć jakiemukolwiek celowi - winna być zaakceptowana przez Pozwanego.

⚫

Pozwanemu nakazuje się wyrażenie zgody na pokrycie połowy premii Spółki Wykonawczej ze środków wypłacanych z kredytów.

⚫

Wynagrodzenia i wydatki Arbitrów wynoszą (...) Euro. Pozwany pokryje 75% tych kosztów oraz wydatków administracyjnych (...) odnoszących się do Rachunku Depozytowego, natomiast Powód pokryje 25%. Każda ze Stron pokryje swoje własne koszty zastępstwa procesowego i pomocy prawnej, w tym koszty tłumaczeń, a także koszty przejazdów i inne koszty poniesione przez powołanych przez nią świadków i biegłych. Wszystkie koszty rozprawy będą podzielone równo między Strony.

Postanowieniem z dnia 17 lipca 2014 r., działając na wniosek pozwanego, Trybunał Arbitrażowy sprostował omyłkę w sentencji wyroku poprzez zastąpienie daty „9 lipca 2012 roku” w drugim punktorze punktu 207 datą „9 lipca 2009 roku” /wyciąg z umowy – k. 26-28, oryginał wyroku – k. 30-97, tłumaczenie przysięgłe – k. 99-131/

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zgodnie z brzmieniem art. 1212 § 1 k.p.c. wyrok sądu polubownego lub ugoda przed nim zawarta mają moc prawną na równi z wyrokiem sądu lub ugodą zawartą przed sądem po ich uznaniu przez sąd albo po stwierdzeniu przez sąd ich wykonalności.

Z treści ostatecznego wyroku wynika, że miejscem postępowania arbitrażowego był G. i Sąd przyjął, że miejscem wydania wyroku przez trybunał Arbitrażowy w dniu 8 lipca 2014 roku był G., a więc zastosowanie do niniejszej sprawy znajdzie przepis art. 1214 k.p.c..

Wedle treści art. 1214 § 1 k.p.c. o uznaniu wyroku sądu polubownego lub ugody przed nim zawartej, nienadających się do wykonania w drodze egzekucji, sąd orzeka postanowieniem wydanym na posiedzeniu niejawnym. Natomiast § 2 tego przepisu stanowi, że sąd stwierdza wykonalność wyroku sądu polubownego lub ugody przed nim zawartej, nadających się do wykonania w drodze egzekucji, nadając im klauzulę wykonalności.

Przepis ten odrębnie traktuje wyroki nienadające się do wykonania w drodze egzekucji i nadające się do wykonania w drodze egzekucji. Wyroki nienadające się do wykonania w drodze egzekucji (co do zasady wyroki ustalające i kształtujące prawo lub stosunek prawny) są przedmiotem uznania, zaś wyroki nadające się do wykonania w drodze egzekucji (wyroki zasądzające świadczenie) podlegają stwierdzeniu wykonalności.

Przepis art. 1214 § 3 k.p.c. stanowi, iż sąd odmawia uznania albo stwierdzenia wykonalności wyroku sądu polubownego lub ugody przed nim zawartej jeżeli: 1) według przepisów ustawy spór nie może być poddany pod rozstrzygnięcie sądu polubownego; 2) uznanie lub wykonanie wyroku sądu polubownego lub ugody przed nim zawartej byłoby sprzeczne z podstawowymi zasadami porządku prawnego Rzeczypospolitej Polskiej (klauzula porządku publicznego).

Po dokonaniu analizy załączonego do wniosku ostatecznego wyroku Trybunału Arbitrażowego Sąd doszedł do przekonania, że w niniejszej sprawie nie zostały spełnione przesłanki zawarte w § 3 art. 1214 k.p.c., a więc należało przyjąć, że załączony do wniosku wyrok podlega uznaniu w całości na podstawie art. 1214 § 1 k.p.c..

Ponadto zdaniem Sądu Okręgowego nie zostały spełnione przesłanki z przepisu art. 1214 § 2 k.p.c. umożliwiające nadanie klauzuli wykonalności orzeczeniu zawartemu w punktorze 5 sentencji wyroku.

Wynika to z tego, że klauzulę wykonalności można nadać jedynie rozstrzygnięciu nadającemu się do egzekucji. Natomiast mając na uwadze treść orzeczenia zawartego w punktorze 5 sentencji wyroku Trybunału Arbitrażowego, Sąd Okręgowy doszedł do przekonania, że w treści tego zapisu zostały jedynie określone wynagrodzenie i wydatki arbitrów oraz został ustalony sposób ponoszenia przez strony kosztów postępowania arbitrażowego. Z pewnością w tym orzeczeniu nie ma jakiegokolwiek zapisu z którego wynikałoby, że którakolwiek ze stron jest zobowiązana do zwrotu na rzecz drugiej strony postępowania określonej kwoty z tytułu poniesionych kosztów postępowania arbitrażowego. W ocenie Sądu aby orzeczenie nadawało się do wykonania w drodze egzekucji musi być konkretnie oznaczone świadczenie do którego zobowiązany jest dłużnik, tak aby organ egzekucyjny mógł je wykonać bez konieczności dokonywania jakichkolwiek zabiegów interpretacyjnych na podstawie których dopiero można określić wysokość tego świadczenia albowiem podejmowanie takich czynności przez organ egzekucyjny byłoby niedopuszczalne. W treści orzeczenia zawartego w punktorze 5 sentencji wyroku nie jest określone w jakiej wysokości koszty postępowania arbitrażowego powinny zostać zwrócone wnioskodawcy przez Skarb Państwa.

Wobec powyższego Sąd doszedł do przekonania, że nie zostały spełnione przesłanki określone w art. 1214 § 2 k.p.c. i oddalił wniosek o nadanie klauzuli wykonalności sentencji wyroku w zakresie rozstrzygnięcia zawartego w punktorze 5.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 100 zdanie drugie k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. przyjmując, że wnioskodawca poniósł uzasadnione koszty opłaty sądowej w kwocie 300 złotych, wynagrodzenia pełnomocnika w kwocie 60 złotych zgodnie z § 10 ust. 1 pkt) 13 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. 2013, poz. 490 j.t.), oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17 złotych.

Z tych wszystkich względów orzeczono jak wyżej.