Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 maja 2015 roku

Sąd Rejonowy w Raciborzu Wydział I Cywilny

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Nowak

Protokolant: Anita Stuchły

po rozpoznaniu w dniu 25 maja 2015 roku w Raciborzu

na rozprawie

sprawy z powództwa: (...) Banku (...) S.A. we W.

przeciwko : S. J.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego S. J. na rzecz powódki (...) Banku (...) S.A. we W. kwotę 3.719,34 (trzy tysiące siedemset dziewiętnaście i 34/100) złotych wraz z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP od kwoty 1.530,24 od dnia 15 października 2014r. do dnia 25 maja 2015r.,

II.  rozkłada kwotę 3.824,15 na 48 kolejnych miesięcznych rat w kwocie po 79,67 złotych każda płatnych w terminie do dnia 10 każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności którejkolwiek z rat,

III.  zasądza od pozwanego S. J. na rzecz powódki (...) Banku (...) S.A. we W. kwotę 807,92 (osiemset siedem i 92/100) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt: I C 192/15

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 19.11.2014r. powódka (...) Bank (...) Spółka Akcyjna we W. wniosła o zasądzenie od pozwanego S. J. kwoty 3.719,34 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności wysokości stopy kredytu lombardowego NBP od kwoty 1.530,24 zł od dnia 15 października 2014 roku do dnia zapłaty oraz kosztami postępowania. W uzasadnieniu podniosła, że dnia 19.06.2007r. udzieliła pozwanemu limitu kredytowego, a pozwany był zobowiązany do spłaty zadłużenia. Podała, że pozwany nie wywiązał się z obowiązku spłaty zobowiązania. Podała, że dochodzi należności objętych wyciągiem z ksiąg banku z dnia 14.10.2014r., na który składają się: należność główna w kwocie 1.530,24 zł, odsetki za okres od dnia 19.06.2007r. do dnia 14.10.2014r. w kwocie 1.909,10 zł, opłaty i prowizje w kwocie 280 zł oraz dalsze odsetki umowne.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 11.12.2014r. Sąd Rejonowy w Lublinie uwzględnił powództwo

Pozwany w sprzeciwie od nakazu zapłaty zaskarżył nakaz zapłaty w całości i wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie kosztów procesu. Opisał swoją sytuację majątkową.

Pozwany na rozprawie w dniu 18.05.2015r. uznał powództwo w całości i wniósł o rozłożenia świadczenia na raty.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwany S. J. w dniu 19.06.2007r. zawarł z powódką (...) Bank (...) Spółką Akcyjną we W. umowę limitu kredytowego. Z umowy tej wynikało, że w dniu zawarcia umowy stopa oprocentowania dla należności przeterminowanych nie może przekraczać czterokrotności wysokości stopy kredytu lombardowego NBP. Powódka zmieniła nazwę z (...) Bank S.A. we W. na (...) Bank (...) S.A. we W.. Dnia 14.10.2014r. powódka wystawiła wyciąg z ksiąg bankowych, na który składają się: należność główna w kwocie 1.530,24 zł, odsetki za okres od dnia 19.06.2007r. do dnia 14.10.2014r. w kwocie 1.909,10 zł, opłaty i prowizje w kwocie 280 zł oraz dalsze odsetki umowne.

Pozwany utrzymuje się z emerytury w kwocie 2.000 zł miesięcznie. Prowadzi on gospodarstwo domowe z żoną, która nie ma żadnych dochodów.

Dowód: wyciąg z ksiąg bankowych- k.26, przesłuchanie pozwanego- k.36

Stan faktyczny Sąd Rejonowy ustalił na podstawie powołanego powyżej dowodu z dokumentu nie budzącego wątpliwości co do jego autentyczności i prawdziwości.

Sąd zważył co następuje:

Mając na uwadze ustalony stan faktyczny w ocenie Sądu Rejonowego powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości. Dochodząc do powyższej konstatacji Sąd Rejonowy kierował się następującym rozumowaniem.

Zgodnie z art. 353 § 1 kc zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić

W ocenie Sądu zasługuje na uwzględnienie wniosek pozwanego o rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty. Stosownie do art. 320 k.p.c. sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie jedynie w szczególnie uzasadnionych przypadkach. Zdaniem Sądu w niniejszej sytuacji takie okoliczności zachodzą z uwagi na trudną sytuację materialną i rodzinną pozwanego. Pozwany ma niski dochód, a oprócz tego ma na utrzymaniu żonę, która nie osiąga żadnego dochodu. Z uwagi na powyższe Sąd Rejonowy na podstawie art. 320 k.p.c., rozłożył zasądzone świadczenie na 48 miesięcznych rat w kwocie po 79,67 zł każda, co umożliwi pozwanemu spłatę świadczenia z bieżących dochodów, nie narażając go na koszty, których nie byłby w stanie ponieść z tych dochodów. Rozłożona na raty kwota 3.824,15 zł stanowi sumę świadczenia głównego w kwocie 3.719,34 zł oraz skapitalizowanych odsetek umownych maksymalnych od kwoty 1.530,24 zł od dnia 15 października 2014 roku do dnia 25 maja 2015 roku (czyli do dnia wyrokowania). Rozłożenie świadczenia na raty nie zwalnia pozwanego od zapłaty odsetek za okres od wymagalności świadczenia do dnia wydania wyroku (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 22 września 1970 roku, sygn. akt III PZP 11/70, opublik. w OSNC 1971/4/61) oraz odsetek ustawowych w wypadku uchybienia terminom płatności którejkolwiek z rat.

Orzeczenie w przedmiocie zwrotu kosztów procesu uzasadniał art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 105 § 1 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 109 § 1 i 2 k.p.c. Zgodnie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). W niniejszej sprawie powódka poniosła koszty procesu w kwocie 807,92 zł.

Mając powyższe na uwadze należało orzec jak w sentencji.