Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 sierpnia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Barbara Braziewicz (spr.)

Sędzia SO Gabriela Sobczyk

Sędzia SO Andrzej Dyrda

Protokolant Beata Michalak

po rozpoznaniu w dniu 19 sierpnia 2015 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy z powództwa K. K.

przeciwko (...) Zakładowi (...) na (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 10 lutego 2015 r., sygn. akt II C 363/13

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 90 zł (dziewięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.

SSO Andrzej Dyrda SSO Barbara Braziewicz SSO Gabriela Sobczyk

UZASADNIENIE

Powód K. K. wystąpił do Sądu Rejonowego z pozwem, w którym domagał się zasądzenia od pozwanej (...) Spółki Akcyjnej w W. kwoty 9480 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 8 października 2012r. oraz kosztów procesu wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W piśmie procesowym z dnia 20 maja 2013r. powód podtrzymał powództwo co do kwoty 9380 zł i cofnął powództwo co do kwoty 100zł. Na dochodzoną pozwem kwotę składa się odszkodowanie za doznany przez powoda uszczerbek na zdrowiu w wysokości 8280 zł (690 zł x 12%) i świadczenie za pobyt w szpitalu w wysokości 1650 zł. Na rozprawie w dniu 10 lutego 2015r. pełnomocnik powoda sprecyzował żądanie pozwu domagając się zasądzenia kwoty 8280 zł tytułem odszkodowania za uszczerbek na zdrowiu, kwoty 1100 zł tytułem świadczenia za pobyt w szpitalu (22x75 zł=1650zł-550zł=1100 zł), cofnął żądanie pozwu co do kwoty 100 zł wraz ze zrzeczeniem się roszczenia.

Pozwany (...) Spółka Akcyjna w W. wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Wyrokiem z dnia 10 lutego 2015r. Sąd Rejonowy w Gliwicach w punkcie 1 zasądził od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda K. K. kwotę 4550 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 8 października 2012r.; w punkcie 2 umorzył postępowanie w zakresie żądania kwoty 100 zł ; w punkcie 3 w pozostałym zakresie powództwo oddalił; w punkcie 4 zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 263,32 zł tytułem zwrotu kosztów procesu; w punkcie 5 nakazał pobrać od powoda na rzecz Skarbu Państwa kwotę 3,79 zł tytułem części nieuiszczonych kosztów sądowych, a w punkcie 6 nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 3,49 zł tytułem części nieuiszczonych kosztów sądowych.

Rozstrzygnięcie zapadło po ustaleniach szczegółowo przedstawionych w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Z ustaleń tych wynika, że powód był objęty umową grupowego ubezpieczenia na życie w dniu zdarzenia 3 stycznia 2012r. Potwierdzenie przystąpienia do umowy grupowego ubezpieczenia na życie stanowiła polisa ubezpieczeniowa nr (...) z dnia 28 czerwca 2011r. Przedmiot i zakres ubezpieczenia zostały określone w Ogólnych Warunkach Grupowego (...) (kod warunków (...) 32) i (kod warunków (...) 30) oraz w tabeli ustalania uszczerbku. W dniu 3 stycznia 2012r. podczas wykonywania pracy powód uległ wypadkowi. Powód był zatrudniony jako górnik w (...) Spółce Akcyjnej Oddział (...). W dniu 3 stycznia 2012r. został skierowany do pięcioosobowej brygady przodkowej drążonego chodnika nadścianowego jako kombajnista. Podczas zespołowego podnoszenia łuku ociosowego powód poczuł silny ból w odcinku lędźwiowym pleców. Zdarzenie zostało uznane za wypadek przy pracy, którego przyczyną był nadmierny wysiłek, niewłaściwe uchwycenie czynnika materialnego oraz wykonywanie pracy w zbyt małej obsadzie osobowej. Pierwszej pomocy udzielono mu w przyszybowym punkcie opatrunkowym, a następnie w tym samym dniu udał się do lekarza pierwszego kontaktu, który polecił stosowanie zastrzyków przeciwbólowych. W okresie od 13 marca do 19 marca 2012r. powód przebywał na oddziale neurologii szpitala przy ulicy (...) prowadzonego przez (...). Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w G. z powodu nasilonych bólów kręgosłupa, które pojawiły się w styczniu 2012r. po dźwignięciu ciężaru. W dniu 23 marca 2012r. powód przeszedł w Wojewódzkim Szpitalu (...) w B. operację usunięcia jądra miażdżystego nr (...). Rozpoznano u powoda dyskopatię pourazową na poziomie (...).

Powód zgłosił pozwanemu szkodę w dniu 7 września 2012r. Pozwany odmówił wypłaty świadczenia z tytułu następstw nieszczęśliwego wypadku. Podstawą do wydania takiej decyzji był § 2 ust 1 pkt 1 w związku z § 17 ogólnych warunków umów. Wypłacił jedynie świadczenie za pobyt w szpitalu w wysokości 0,5% sumy ubezpieczenia za każdy dzień (22 x 25 zł= 550 zł). Zgodnie z § 2 ust 1 pkt 1 ogólnych warunków ubezpieczenia za nieszczęśliwy wypadek uważa się zdarzenie nagłe, niezależne od woli poszkodowanego, wywołane przyczyną zewnętrzną będące wyłączną oraz bezpośrednią przyczyną trwałego uszkodzenia ciała. W myśl §18 ust 4 ogólnych warunków umów w razie utraty lub uszkodzenia organu, narządu lub układu, który przed nieszczęśliwym wypadkiem był uszkodzony wskutek samoistnej choroby lub przebytego urazu a ma to wpływ na ustalenie aktualnego stopnia trwałego uszczerbku na zdrowiu, stopień trwałego uszczerbku na zdrowiu ustala się na podstawie analizy jako różnicę stanu danego organu przed wypadkiem a stanem istniejącym po wypadku. Zgodnie z § 17 ogólnych warunków umów prawo do świadczenia przysługuje o ile z medycznego punktu widzenia istnieje normalny związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy nieszczęśliwym wypadkiem a trwałym uszczerbkiem na zdrowiu ubezpieczonego.

W opinii pisemnej, biegły sądowy neurolog A. K. w oparciu o analizę akt sprawy, dokumentacji lekarskiej, danych amnestycznych oraz przeprowadzonego badania sądowo- lekarskiego powoda, stwierdził u powoda przewlekły zespół bólowy odcinka lędźwiowego kręgosłupa z niewielkim ograniczeniem ruchomości i zaznaczonymi objawami korzeniowymi oraz ubytkowymi po stronie prawej. Z przedmiotowej opinii jednoznacznie wynika, iż powód na skutek zdarzenia z dnia 3 stycznia 2012r., doznał sumarycznego uszczerbku na zdrowiu w 5 % (punkt 95 F tabeli procentowej pozwanej). Odnosząc się do zarzutów pełnomocników stron w ustnych wyjaśnieniach złożonych przez biegłego w trybie art. 286 k.p.c. na rozprawie w dniu 10 lutego 2015r. podtrzymał on w całości opinię sporządzoną w formie pisemnej z dnia 13.03.2014r. Po odczytaniu § 2 ustęp 2 i § 17 Ogólnych warunków ubezpieczenia podtrzymał on, że przyczyną uszczerbku na zdrowiu powoda jest nieszczęśliwy wypadek w rozumieniu ogólnych warunków ubezpieczenia. W okolicznościach sprawy przyczyną wypadku było dźwignięcie ciężaru. Mimo tego, że powód przed wypadkiem odczuwał dolegliwości bólowe kręgosłupa lędźwiowego, to jednak jedynym powodem powstania przepukliny jądra miażdżystego było samo dźwignięcie ciężaru. Podał, że u podstaw oszacowania uszczerbku na 5%, pomimo, że występują widełki 5-15, leży to, że powód cierpiał przed wypadkiem na dolegliwości bólowe okolicy kręgosłupa lędźwiowego, lecz były one sporadyczne i nie towarzyszyły im inne objawy neurologiczne. Po odczytaniu § 18 punkt 4 ogólnych warunków ubezpieczenia biegły wskazał, że w wyniku dokonania analizy, czyli różnicy stanu danego organu przed nieszczęśliwym wypadkiem, a stanem istniejącym po nieszczęśliwym wypadku, uszczerbek został oszacowany na 5%. Gdyby u powoda nie występowała choroba samoistna, wówczas byłaby podstawa do orzeczenia uszczerbku w wysokości 10%. Biegły wyjaśnił również, że gdy powód przyszedł na badanie, przyniósł ze sobą dokumentację medyczną, ale na podstawie tej dokumentacji przyniesionej przez powoda i tej znajdującej się w aktach sprawy nie mógł ocenić jego stanu przed wypadkiem. Zobowiązał powoda do uzupełnienia dokumentacji medycznej, w wyniku czego przedstawił on kartotekę z Ośrodka (...) w S., dotyczącą okresu od marca 2007 do stycznia 2012r. Z tej dokumentacji wynikało, że występowały, zwykle po przeciążeniu, dolegliwości bólowe kręgosłupa lędźwiowego, które jednak nie wymagały leczenia specjalistycznego ani diagnostyki i ustępowały po leczeniu farmakologicznym. Przed zdarzeniem powód miał tylko dolegliwości bólowe kręgosłupa, natomiast po zdarzeniu wystąpiły u niego poza dolegliwościami bólowymi objawy neurologiczne: zaburzenia czucia, zniesienie odruchów fizjologicznych i bóle o charakterze korzeniowym i te objawy pozwoliły zakwalifikować powoda do punktu 95f. W ocenie całościowej uszczerbku na zdrowiu zostało uwzględnione, że powód po zakończeniu leczenia zyskał zdolność do wykonywania lekkiej pracy.

Sąd Rejonowy powyższy stan faktyczny ustalił w oparciu o całokształt materiału dowodowego zebranego w sprawie, w tym dowody szczegółowo przywołane w uzasadnieniu, w szczególności w oparciu o dowody z dokumentów i opinii biegłego, które w sposób gruntowny i wszechstronny przeanalizował.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Rejonowy uznał, iż powód K. K. w dacie powstania szkody był uprawniony z umowy dobrowolnego ubezpieczenia o charakterze odpłatnym, dwustronnie zobowiązującym i losowym. Przez umowę ubezpieczenia zakład ubezpieczeń zobowiązuje się spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę (art.805 k.c.) Szczegółowe postanowienia dotyczące zawartej między stronami umowy ubezpieczenia były w polisie ubezpieczeniowej nr nr (...) z dnia 28 czerwca 2011r. oraz w Ogólnych Warunkach Grupowego (...) (kod warunków (...) 32) i (kod warunków (...) 30). Określały one przedmiot i zakres ubezpieczenia. Zgodnie z § 2 ust 1 pkt 1 OWU za nieszczęśliwy wypadek uważa się zdarzenie nagłe, niezależne od woli poszkodowanego, wywołane przyczyną zewnętrzną będące wyłączną oraz bezpośrednią przyczyną trwałego uszkodzenia ciała. Zgodnie z § 17 OWU prawo do świadczenia przysługuje o ile z medycznego punktu widzenia istnieje normalny związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy nieszczęśliwym wypadkiem a trwałym uszczerbkiem na zdrowiu ubezpieczonego. W myśl §18 ust 4 OWU w razie utraty lub uszkodzenia organu, narządu lub układu, który przed nieszczęśliwym wypadkiem był uszkodzony wskutek samoistnej choroby lub przebytego urazu a ma to wpływ na ustalenie aktualnego stopnia trwałego uszczerbku na zdrowiu, stopień trwałego uszczerbku na zdrowiu ustala się na podstawie analizy jako różnicę stanu danego organu przed wypadkiem a stanem istniejącym po wypadku. Ogólne warunki są wzorcami umowy w rozumieniu art. 384 k.c. i jako takie stanowią część składową umowy. Wykładni tych postanowień należy dokonywać z uwzględnieniem regulacji prawnej art. 65§ 2 k.c., która przy ustalaniu nakazuje uwzględniać zgodny zamiar stron i cel umowy. A zatem to ogólne warunki poszczególnych ubezpieczeń określają treść stosunku ubezpieczenia powstałego w wyniku zawarcia umowy ubezpieczenia. Stanowią odrębny od umowy element kształtujący prawa i obowiązki stron, ale mogą również przewidywać zastrzeżenia wyłączające lub ograniczające odpowiedzialność ubezpieczyciela. Cytowane sformułowania ogólnych warunków są precyzyjne, nie budzą wątpliwości interpretacyjnych. Nie stanowią one klauzul abuzywnych a jedynie umowne postanowienia zgodne z zasadą swobody umów.

Zdarzenie jakiemu uległ w dniu 3 stycznia 2012r. powód należy uznać za wypadek w rozumieniu ogólnych warunków ubezpieczenia. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego, jeżeli przyczyna zewnętrzna występuje w zbiegu z przyczyną wewnętrzną to do uznania faktu za wypadek wystarczy jeżeli zostanie wykluczone, że bez tego czynnika zewnętrznego nie doszłoby do skutku w postaci uszczerbku na zdrowiu. W rozpoznawanej sprawie przyczyną zewnętrzną wypadku było dźwignięcie ciężaru. Mimo tego, że powód przed wypadkiem odczuwał dolegliwości bólowe kręgosłupa lędźwiowego, to jednak powodem powstania przepukliny jądra miażdżystego było samo dźwignięcie ciężaru. Są to wnioski wynikające z opinii biegłego neurologa. Fakt, że to samo zdarzenie zostało uznane za wypadek przy pracy nie oznacza, że jest to nieszczęśliwy wypadek w rozumieniu ogólnych warunków umowy. Najistotniejsza jednak z punktu widzenia rozstrzygnięcia niniejszej sprawy jest definicja wypadku zawarta w OWU ( ich § 2 ust 1 pkt 1 ) a zdarzenie z dnia 3 stycznia 2012r. spełnia przesłanki tej definicji. Nadto biegły sądowy ustalił uszczerbek na zdrowiu w zgodzie z regulacją wynikająca z §18 ust 4 OWU zgodnie z którą w razie utraty lub uszkodzenia organu, narządu lub układu, który przed nieszczęśliwym wypadkiem był uszkodzony wskutek samoistnej choroby lub przebytego urazu a ma to wpływ na ustalenie aktualnego stopnia trwałego uszczerbku na zdrowiu, stopień trwałego uszczerbku na zdrowiu ustala się na podstawie analizy jako różnicę stanu danego organu przed wypadkiem a stanem istniejącym po wypadku. Biegły wskazał, że w wyniku dokonania analizy, czyli różnicy stanu danego organu przed nieszczęśliwym wypadkiem, a stanem istniejącym po nieszczęśliwym wypadku, uszczerbek został oszacowany na 5%. Gdyby u powoda nie występowała choroba samoistna, wówczas byłaby podstawa do orzeczenia uszczerbku w wysokości 10%. W następstwie, w oparciu o tabelę procentową ustalania uszczerbku, powodowi należy się odszkodowanie za uszczerbek na zdrowiu w wysokości 3450 zł (5% X 690 zł).

Natomiast w zakresie świadczenia za pobyt w szpitalu pozwany wypłacił powodowi kwotę 550 zł (22 dni pobytu w szpitalu x 25 zł ). Czasookres pobytu w szpitalu nie był kwestionowany i wynosił 22 dni. Skoro zatem zdarzenie z dnia 3 stycznia 2012r. stanowi nieszczęśliwy wypadek w rozumieniu OWU, to za pobyt w szpitalu należy się nie 0,5% sumy ubezpieczenia za każdy dzień (22 x 25 zł= 550 zł), a 1% sumy za każdy dzień ( 22 x 75 zł=1650 zł) Wobec tego, że pozwany wypłacił z tego tytułu kwotę 550 zł, zasądzeniu podlega różnica czyli kwota w wysokości 1100 zł. Podkreślić przy tym należy, że strona pozwana nie wykazała w rozumieniu art. 6 k.c., że obowiązek płatności za każdy dzień pobytu w szpitalu w przypadku nieszczęśliwego wypadku wynosi 1% sumy ubezpieczenia, tylko pod warunkiem, że pobyt w szpitalu rozpoczął się nie później niż 14 dni od dnia zajścia nieszczęśliwego wypadku. W szczególności nie wynikało to ze złożonych do akt ogólnych warunków ubezpieczenia.

W pozostałym zakresie powództwo co do należności głównej na mocy powołanych przepisów podlega oddaleniu jako bezzasadne. O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 k.c., art. 455 k.c. w związku z art. 817 k.c.(szkoda była zgłoszona pozwanemu w dniu 7 września 2012r.). Postępowanie likwidacyjne było standardowe brak więc podstaw do przyjęcia, że pozwany miał dłuższy termin na realizację wypłaty. Oznacza to, że zasadne było zasądzenie odsetek od dnia 8 października 2012r. zgodnie z żądaniem pozwu. Co do kwoty 100 zł postępowanie umorzono na mocy art. 203 k.p.c. w związku z art. 355 k.p.c.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c., przy przyjęciu, iż powód utrzymał się ze swoim roszczeniem w 48% i uległ w zakresie 52%.

Apelację od powyższego wyroku wniósł pozwany, zaskarżając go w części powyżej kwoty 3.450zł, tj. w kwocie 1100zł. Zarzucił Sądowi naruszenie art. 805 §1 i 2 ust. 2 k.c. i art. 829 k.c. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie pomimo, że w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego zaistniały podstawy do odmowy wypłaty świadczenia w wysokości 1% sumy ubezpieczenia za dzień pobytu powoda w szpitalu, naruszenie §5 OW dodatkowego grupowego ubezpieczenia na wypadek leczenia szpitalnego ( kod warunków (...) 32) poprzez jego niezastosowanie, sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego polegająca na przyjęciu, iż powód w szpitalu przebywał nie później niż 14 dni po zajściu zdarzenia, a z materiału dowodowego wynika, że pobyt powoda w szpitalu miał miejsce po 14 dniach od zdarzenia, co skutkuje wypłatą świadczenia z tego tytułu w wysokości 0,5 % sumy ubezpieczenia za dzień pobytu w szpitalu, naruszenia art. 233§1 k.p.c. poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny materiału dowodowego, polegające na budowaniu wniosków, które z materiału dowodnego nie wynikają. W oparciu o tak postawione zarzuty wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa w części powyżej kwoty 3.450zł tj. w kwocie 1.100zł wraz z orzeczeniem o kosztach postępowania za obie instancje, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji z uwzględnieniem kosztów postępowania za drugą instancję.

Powód wniósł o oddalenie apelacji i zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz kosztów procesu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja pozwanego jest nieuzasadniona, gdyż zaskarżony wyrok należy uznać za trafny.

Podniesione w apelacji przez pozwanego zarzuty dopuszczenia się sprzeczności istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego, naruszenia przepisów prawa procesowego i materialnego należało uznać są chybione.

Sąd Okręgowy podziela i uznaje za swoje tak ustalenia faktyczne jak i prawne poczynione przez Sąd pierwszej instancji, uznając, iż nie ma potrzeby ich ponownego szczegółowego przywoływania. Ustalenia te bowiem znajdują oparcie w zebranym w sprawie materiale dowodowym, które to dowody Sąd ten ocenił w granicach zakreślonych przepisem art. 233 § 1 k.p.c., wbrew twierdzeniom apelującego. Wnioski tego Sądu, co do faktów w sposób logiczny wynikają z treści dowodów zgromadzonych w sprawie, a zaoferowanych przez obie strony, równocześnie Sąd poddał wnikliwej i starannej ocenie cały materiał dowodowy zebrany w niej. Przede wszystkim jednak należy zauważyć, że skarżący nie postawił skutecznie zarzutu naruszenia przez Sąd art.233§1 k.p.c., bowiem nie wykazał, iż Sąd Rejonowy, dopuścił się błędu logicznego w dokonanej ocenie okoliczności wziętych za podstawę wydanego orzeczenia i istotnych dla jej rozstrzygnięcia, uchybił zasadom logicznego rozumowania lub doświadczenia życiowego, tymczasem tylko takie uchybienia mogą być przeciwstawione uprawnieniu Sądu do dokonywania swobodnej oceny dowodów. Nie jest natomiast wystarczające przekonanie strony o innej niż przyjął Sąd wadze (doniosłości) poszczególnych dowodów i ich odmiennej ocenie, niż ocena Sądu (tak SN w orzeczeniu z 6.11.1998r., IICKN 4/98 nie publ.).

Także nie istniej zarzucana przez skarżącego sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego polegająca na przyjęciu, iż powód w szpitalu przebywał nie później niż 14 dni po zajściu zdarzenia, a z materiału dowodowego wynika, że pobyt powoda w szpitalu miał miejsce po 14 dniach od zdarzenia, co skutkuje wypłatą świadczenia z tego tytułu w wysokości 0,5 % sumy ubezpieczenia za dzień pobytu w szpitalu. Sąd powyższego ustalenia bowiem nie poczynił. Sąd jedynie ustalił, iż powód przebywał w szpitalu przez okres 22 dni i powyższe ustalenie stanowiło podstawę do wyliczeń Sądu. Przy czym Sąd meriti poczynił ustalenie w sprawie w jakim odstępie czasu od zdarzenia powód przebywał w szpitalu, jednakże ta okoliczność nie stanowiła podstawy do obniżenia przez Sąd należnego powodowi odszkodowania. Powyższa okoliczność mogłaby stanowić podstawę do obniżenia należnego powodowi odszkodowania za pobyt w szpitalu, gdyby pozwany wykazał w toku postępowania, iż zaistniały uzgodnione przez strony przesłanki do jego obniżenia, co jednak nie miało miejsca. Pozwany bowiem nie przedłożył w toku postępowania przed Sądem meriti Ogólnych Warunków dodatkowego grupowego ubezpieczenia na wypadek leczenia szpitalnego (kod warunków (...) 32 ) i dodatkowo nie wykazał, iż postanowienie tych dodatkowych Ogólnych Warunków wiążą strony w trakcie trwania łączącej strony umowy ubezpieczenia. Tym samym Sąd meriti, wobec nie przedstawienia przez pozwanego powyższego dokumentu nie mógł poczynić ustalenia, iż zgodnie z §5 ust.1 w/w OWU (...) SA wypłaca świadczenie za każdy dzień pobytu w szpitalu w wysokości 0,5 % sumy ubezpieczenia, z zastrzeżeniem ust.2, który stanowi, że jeżeli pobyt w szpitalu jest pierwszym pobytem spowodowanym nieszczęśliwym wypadkiem i rozpoczął się nie później niż 14 dni po dniu zajścia nieszczęśliwego wypadku, to ubezpieczyciel wypłaca świadczenie za każdy dzień pobytu w szpitalu w wysokości 1% sumy ubezpieczenia w okresie pierwszych 14 dni pobytu. Zatem pozwany nie wykazał, iż obowiązek płatności za każdy dzień pobytu w szpitalu w przypadku nieszczęśliwego wypadku wynosi 1% sumy ubezpieczenia, tylko pod warunkiem, że pobyt w szpitalu rozpoczął się nie później niż 14 dni od dnia zajścia nieszczęśliwego wypadku. Zatem pozwany nie wykazał przedkładając dodatkowe OWU, iż tego rodzaju dodatkowy warunek w ogóle był zawarty w OWU pozwanego, nadto że był indywidualnie uzgodniony z powodem. W okolicznościach sprawy zatem zasadnie Sąd Rejonowy stwierdził, iż za pobyt powoda w szpitalu pozwany wypłacił powodowi kwotę 550 zł (22 dni pobytu w szpitalu x 25 zł ). Skoro czasookres pobytu w szpitalu powoda nie był kwestionowany i wynosił 22 dni, równocześnie zdarzenie z dnia 3 stycznia 2012r. stanowiło nieszczęśliwy wypadek w rozumieniu OWU pozwanego, to za pobyt w szpitalu należało się nie 0,5% sumy ubezpieczenia za każdy dzień (22 x 25 zł= 550 zł) lecz 1% sumy za każdy dzień ( 22 x 75 zł=1650 zł). Wobec tego, że pozwany wypłacił z tego tytułu kwotę 550 zł, Sąd Rejonowy zasądził różnicę czyli kwotę w wysokości 1100 zł.

Tym samym także za bezzasadny należało uznać zarzut naruszenia przez Sąd meriti §5 OWU dodatkowego grupowego ubezpieczenia na wypadek leczenia szpitalnego ( kod warunków (...) 32) poprzez jego niezastosowanie, skoro pozwany powyższego dokumentu nie zaoferował Sądowi meriti jako środka dowodowego w toku trwającego postępowania.

Również za chybiony, mając na uwadze powyższe uwagi, Sąd Okręgowy uznał zarzut naruszenia przez Sąd meriti art. 805 §1 i 2 ust. 2 k.c. i art. 829 k.c. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie pomimo, że w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego zaistniały podstawy do odmowy wypłaty świadczenia w wysokości 1% sumy ubezpieczenia za dzień pobytu powoda w szpitalu. Odnosząc się do powyższego zarzutu, niezależnie od zawartych powyżej uwag, w pełni należało podzielić wniosek Sądu meriti, iż strona pozwana nie wykazała, w rozumieniu art. 6 k.c., przedstawiając stosowny dokument, że obowiązek płatności za każdy dzień pobytu w szpitalu w przypadku nieszczęśliwego wypadku wynosi 1% sumy ubezpieczenia, tylko pod warunkiem, że pobyt w szpitalu rozpoczął się nie później niż 14 dni od dnia zajścia nieszczęśliwego wypadku.

Ponadto, w ocenie Sądu Okręgowego, podniesione w apelacji zarzuty mają charakter czysto polemiczny i sprowadzają się do negowania właściwej oceny i ustaleń Sądu meriti, przeciwstawiając im własne oceny i wnioski, które w żadnym razie nie mogą podważyć trafności rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego.

Konkludując, zaskarżony wyrok odpowiada prawu, a zarzuty podniesione w apelacji nie mogły odnieść skutku.

Z tych względów, na podstawie art. 385 k.p.c., apelację pozwanego oddalono, jako bezzasadną. O kosztach postępowania Sąd Okręgowy orzekł mając na uwadze art.98 k.p.c. w zw. z art.108§1 k.p.c. oraz §2 w zw. z § 6 pkt2 i §13 ust.1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( tekst jedn. Dz. U. z 2013r., poz. 461) , obciążając pozwanego w całości kosztami postępowania w postępowaniu odwoławczym .

SSO Andrzej Dyrda SSO Barbara Braziewicz SSO Gabriela Sobczyk