Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 sierpnia 2015 r.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSA Jolanta Cierpiał

Sędziowie: SSA Ewa Cyran /spr./

del. SSO Izabela Halik

Protokolant: insp.ds.biurowości Agnieszka Perkowicz

po rozpoznaniu w dniu 20 sierpnia 2015 r. w Poznaniu

sprawy K. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek apelacji K. K.

od wyroku Sądu Okręgowego w Zielonej Górze

z dnia 25 listopada 2013 r. sygn. akt IV U 660/13

1.  zmienia zaskarżony wyrok oraz poprzedzającą go decyzję w ten sposób, że przyznaje wnioskodawczyni prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od 1 stycznia 2013 r. do 21 lipca 2013 r.;

2.  zasądza od pozwanego na rzecz wnioskodawczyni kwotę 150 zł tytułem kosztów procesu w postępowaniu odwoławczym oraz kwotę 508 zł tytułem kosztów dojazdu na rozprawę;

3.  wniosek z dnia 23 lipca 2015 r. o odsetki przekazuje do rozpoznania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z..

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w Zielonej Górze wyrokiem z dnia 25.11.2013r, oddalił odwołanie K. K. od decyzji (...) Oddział w Z. z dnia 17.01.2013r. wstrzymującej wypłatę renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01.01.2013r.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni K. K. u 23.07.1954r. z zawodu ekonomistka była uprawniona do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 31.12.2012r. Sąd Okręgowy przeprowadził dowód z opinii dwóch biegłych endokrynologów. Biegły endokrynolog D. K. rozpoznał u wnioskodawczyni stan po strumektomii całkowitej w 2007r. i leczenia dawką ablacyjną jodu radioaktywnego (2008r.) z powodu raka tarczycy z następową niedoczynnością tarczycy, skompensowaną farmakologicznie.

Biegły stwierdził poprawę stanu zdrowia wskazując, że nie stwierdza się wznowy choroby nowotworowej. W opinii uzupełniającej podtrzymał w całej rozciągłości dotychczasową opinię z dnia 24.04.2013r. Wyjaśnił, że zapoznał się z opiniami leczących lekarzy, w szczególności z zaświadczeniem prof. dr hab. J. S.. Podkreślił, iż aktualnie nie stwierdza się w badaniu scyntygraficznym jakichkolwiek objawów, które mogłyby zwiastować ognisko nowotworu w organizmie.

Wnioskodawczyni domagała się powołania dowodu z opinii innego endokrynologa oraz podtrzymała wniosek o dowód z opinii biegłego kardiologa, okulisty i psychiatry.

Sąd Okręgowy uwzględnił wniosek w zakresie dowodu z opinii innego endokrynologa. Endokrynolog dr med. Leszek Pietz rozpoznał u badanej niedoczynność tarczycy po leczeniu operacyjnym i leczeniu izotopem z powodu mikroraka tarczycy. W opinii tego biegłego wnioskodawczyni okazała się osobą całkowicie zdolna do pracy u której stwierdza się prawidłowy stan ednokrynologiczny, bez istotnych odchyleń od normy.

W tym stanie faktyczny Sąd Okręgowy uznał, że przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało brak niezdolności do pracy wnioskodawczyni. Jest ona osobą całkowicie zdolną do pracy, a biegli stwierdzili poprawę stanu zdrowia , wyjaśniając na czym ta poprawa polega.

Dlatego nie znajdując podstaw do uwzględnienia odwołania oddalił je zgodnie z art.477 ¹⁴ § 1 k.p.c.

Powyższy wyrok w imieniu wnioskodawczyni zaskarżył jej pełnomocnik zarzucając:

1/ sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego, która miała wpływ na treść wyroku poprzez stwierdzenie, że wnioskodawczyni jest zdolna do pracy,

2/ obrazę przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia - art.233 § 1 k.p.c. poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów i uznanie za wiarygodne opinii endokrynologów mimo niewyjaśnienia zarzutów wnioskodawczyni, jak również oddalenie wniosków dowodowych o dopuszczenie dowodu z opinii innych biegłych lekarzy sądowych w celu określenia zdolności wnioskodawczyni do pracy, mimo przedłożonej przez wnioskodawczynię dokumentacji.

Pełnomocnik wnioskodawczyni na zasadzie art.381 k.p.c. domagał się przeprowadzenia dowodu z uzyskanych po wyroku Sądu Okręgowego dokumentów : orzeczenia Miejskiego Zespołu Orzekania o Niepełnosprawności w Z. z dnia 4.12.2013r. zaliczającego wnioskodawczynię do znacznego stopnia niepełnosprawności oraz orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 11.12.2013r. stwierdzającego całkowitą niezdolność do pracy.

Wskazując na powyższe pełnomocnik wnioskodawczyni wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i przyznanie wnioskodawczyni prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania.

SĄD A PELACYJNY ZWAŻYŁ, CO NASTĘPUJE :

Apelacja okazała się uzasadniona.

Istotę sporu w rozpoznawanej sprawie stanowiło to, czy wnioskodawczyni po dniu 31.12.2012r. nadal kwalifikuje się do osób niezdolnych do pracy.

Bezspornym jest, że wnioskodawczyni była uprawniona do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w okresie od 02.12.20008r. do 31.12.2012r. (po wykorzystaniu dwunastomiesięcznego okresu pobierania świadczenia rehabilitacyjnego) po przebytym skojarzonym leczeniu onkologicznym raka brodawkowego tarczycy. Sąd Okręgowy w oparciu o opinię dwóch biegłych sądowych lekarzy endokrynologów stwierdził, że w stanie zdrowia wnioskodawczyni nastąpiła poprawa stanu zdrowia i zaskarżona decyzja organu rentowego o wstrzymaniu renty od dnia 01.01 2013r. jest uzasadniona.

Sąd Apelacyjny mając na uwadze okoliczności rozpoznawanej sprawy oraz zarzuty apelacji uznał za konieczne uzupełnienie postępowania dowodowego. W tym celu powołał dowód z opinii biegłego sądowego chirurga-onkologa, który w opiniach z dniach 09.04.2015r. i 21.05.2015r.(k. 153 i 181) rozpoznał u wnioskodawczyni stan po skojarzonym leczeniu raka brodawkowego tarczycy, z wieloletnim przebiegiem wznowy choroby nowotworowej, stan po skojarzonym leczeniu inwazyjnego raka piersi. W uzasadnieniu opinii biegły podał, że u wnioskodawczyni w styczniu 2008r. zakończono skojarzone leczenie raka brodawkowego tarczycy. Rokowanie w tym typie raków jest dobre, jakkolwiek zależy od stopnia zawansowania klinicznego i odpowiedniego leczenia. U pacjentów z rozpoznaniem choroby po 40 roku życia ryzyko nawrotu choroby jest istotnie wyższe. U wnioskodawczyni rozpoznano wczesną postać nowotworu. Nie było zmian przerzutowych w węzłach chłonnych. Przeprowadzono także adekwatne leczenie. Są to korzystne cechy prognostyczne. Uzyskano oczekiwany, odległy wynik leczenia. Dotychczasowa obserwacja nie wykazała nawrotu miejscowego, bądź odległego leczonej choroby nowotworowej. Jednak zachorowanie po 40–tym roku życia wymaga wzmożonego nadzoru onkologicznego z okresową oceną stanu klinicznego i wykonywaniem przewidzianych badań obrazowych laboratoryjnych oraz prowadzenia oszczędnego i unormowanego trybu życia, z unikaniem nadmiernych wysiłków fizycznych i psychicznych. W takiej sytuacji wnioskodawczyni nie byłaby zdolna do zatrudnienia na otwartym rynku pracy. U wnioskodawczyni okres 5-letniej obserwacji, od zakończenia jodoterapii, w której występowało zwiększone ryzyko nawrotu raka tarczycy, upływał w styczniu 2013r. Należy więc przyjąć, że wnioskodawczyni była częściowo niezdolna do pracy do dnia 21 stycznia 2013r.W lipcu 2013r. rozpoznano guz piersi prawej ze wskazującą na dużą, potencjalną agresywność biologiczną (duża skłonność do przerzutów regionalnych i odległych) cechą (...). Rozmiary guza wskazują, że kolejna choroba nowotworowa rozwijała się u wnioskodawczyni i była możliwa do rozpoznania przed styczniem 2013r. Wdrożenie w tym czasie leczenia onkologicznego skutkowałoby powstaniem całkowitej niezdolności do pracy. W ocenie biegłego u wnioskodawczyni po dniu 31.12 2013r. nie doszło do poprawy stanu zdrowia i nadal kwalifikowała się do osób przynajmniej częściowo niezdolnych do pracy w okresie od 01.01.2013r. do 21.07.2013r.(ZUS w okresie od 22.07.2013r. do 31.12.2014r. orzekł całkowitą niezdolność do pracy). W ocenie Sądu Apelacyjnego opinia ta jest wyczerpująca, zawiera logiczne uzasadnienie i została wydana w oparciu o całokształt zgromadzonej dokumentacji medycznej i niewątpliwie winna stanowić podstawę rozstrzygnięcia spornej kwestii.

Pełnomocnik wnioskodawczyni ustosunkowując się do opinii biegłego chirurga-onkologa podniósł, że stwierdzenie o możliwości wdrożenia przed styczniem 2013r. leczenia onkologicznego w związku z kolejną chorobą nowotworową winno skutkować stwierdzeniem całkowitej niezdolności do pracy u wnioskodawczyni. Dlatego domagał się przyznania renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy począwszy od dnia 1 tycznia 2013r. wraz z odsetkami od dnia wymagalności każdej z należności począwszy od 1 stycznia 2013r. do dnia przyznania kolejnej renty.

Pozwany organ rentowy nie zakwestionował opinii biegłego i wnosił o wydanie wyroku zgodnie z wynikami przeprowadzonego postępowania dowodowego.

W tym stanie rzeczy Sąd Apelacyjny uznał, że zgromadzony materiał dowodowy uzasadniał przyjęcie, że wnioskodawczyni po dniu 31.12.2012r. nadal kwalifikowała się do osób częściowo niezdolnych do pracy w rozumieniu art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Mając na uwadze fakt, że pozwany przyznał już wnioskodawczyni prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy od dnia 22.07.2013r., uzasadnione okazało się ustalenie prawa do świadczenia do dnia 21.07.2013r.

Wbrew twierdzeniom strony apelującej nie było podstaw do przyznania wnioskodawczyni prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy w spornym okresie. W tym zakresie Sąd Apelacyjny miał na uwadze opinię biegłego sądowego, która dla Sądu Apelacyjnego stanowiła podstawę rozstrzygnięcia sprawy .

Mając powyższe na uwadze Sąd Apelacyjny na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. orzekł jak w punkcie 1. wyroku. Orzeczenie o kosztach wydano zgodnie z art.98 i art. 108 k.p.c. oraz przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokatów oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu (pkt. 2). Wniosek z dnia 23.07.2013r. o odsetki Sąd Apelacyjny przekazał do rozpoznania organowi rentowemu (pkt.3).