Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 lipca 2015 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział I Cywilny w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 14 lipca 2015 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie

sprawy z powództwa Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej (...) z siedzibą w D.

przeciwko D. W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej D. W. na rzecz powoda Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej (...) z siedzibą w D. kwotę 80.097,24 (osiemdziesiąt tysięcy dziewięćdziesiąt siedem 24/100) złotych z odsetkami umownymi w wysokości 25 % w stosunku rocznym od dnia 18 czerwca 2014 roku do dnia zapłaty, ale nie więcej niż czterokrotność wysokości stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego, z zaznaczeniem iż odpowiedzialność pozwanej D. W. co do zasądzonej kwoty jest solidarna z pozwaną A. B. (1), w stosunku do której uprawomocnił się nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym wydanym przez Sąd Okręgowy w Gdańsku dnia 6 lutego 2015 roku w sprawie I Nc 6/ 15;

2.  zasądza od pozwanej D. W. na rzecz powoda Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej (...) z siedzibą w D. kwotę 7. 622 ( siedem tysięcy sześćset dwadzieścia dwa) złotych, w tym kwotę 3. 617 ( trzy tysiące sześćset siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego z zaznaczeniem , iż kwota 4. 637,04 (cztery tysiące sześćset trzydzieści siedem 04/ 100) złotych jest zasądzona solidarnie od pozwanej D. W. i pozwanej A. B. (1) w stosunku do której uprawomocnił się nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym wydanym przez Sąd Okręgowy w Gdańsku dnia 6 lutego 2015 roku w sprawie I Nc 6/ 15.

Sygn. akt I C 648/15

UZASADNIENIE

W pozwie wniesionym w dniu 18 czerwca 2014 roku w postępowaniu elektronicznym do Sądu Rejonowego w Lublinie powód Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo – Kredytowa (...) z siedzibą w D. wniósł o zasądzenie solidarnie od pozwanych D. W. i A. B. (1) kwoty 80.097,24 zł. wraz z odsetkami umownymi 25% rocznie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty nie więcej niż czterokrotność stopy lombardowej NBP oraz o zasądzenie kosztów sądowych i kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, ze dochodzone roszczenie wywodzi się z umowy pożyczki zawartej w dniu 10 sierpnia 2012 roku, która wobec niespłacania poszczególnych rat została wypowiedziana w dniu 6 lutego 2014 roku, o czym pożyczkobiorca i poręczyciel zostali powiadomieni.

Postanowieniem wydanym dnia 20 sierpnia 2014 roku Sąd Rejonowy Lublin Zachód w Lublinie przekazał sprawę do Sądu Rejonowego w Gdyni.

Postanowienie wydanym dnia 14 listopada 2014 roku Sąd Rejonowy w Lublinie zmienił postanowienie z dnia 14 listopada 2014 roku i przekazał sprawę do Sądu Okręgowego w Gdańsku.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym wydanym dnia 6 lutego 2015 roku Sąd Okręgowy w Gdańsku nakazał pozwanym D. W. i A. B. (1) aby zapłaciły solidarnie powodowi Spółdzielczej Kasie Oszczędnościowo- Kredytowej (...) w D. kwotę 80.097,24 zł. z odsetkami umownymi w wysokości 25 % rocznie od dnia 18 czerwca 2014 roku do dnia zapłaty, nie więcej niż czterokrotność wysokości stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego oraz kwotę 4.637,04 zł. tytułem kosztów postępowania, w tym kwotę 3.617 zł. tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w terminie czternastu dni od daty doręczenia nakazu zapłaty albo wnieśli w tymże terminie sprzeciw.

Od powyższego nakazu zapłaty pozwane wniosły sprzeciw.

Postanowieniem wydanym dnia 8 kwietnia 2015 roku Sąd Okręgowy w Gdańsku odrzucił sprzeciw pozwanej A. B. (1) jako wniesiony po terminie. Jednocześnie postanowieniem wydanym również w dniu 8 kwietnia 2015 roku Sąd Okręgowy w Gdańsku sprawę przeciwko D. W. przekazał do rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Piotrkowie Trybunalskim.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana D. W. wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów postępowania od powoda na rzecz pozwanej.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwana podniosła zarzut niewłaściwości Sądu Okręgowego w Gdańsku, poza tym wskazała, że pełnomocnik powoda nie wykazał należycie swojego umocowania do działania w imieniu powoda, ponieważ nie dołączył do pozwu odpisu z KRS powoda, z którego wynikałoby, że w dniu udzielania pełnomocnictwa, osoby podpisane na dokumencie pełnomocnictwa były uprawnione do reprezentacji powoda.

Pełnomocnik pozwanej wskazał ponadto, że umowa o kredyt konsumencki będąca podstawa roszczenia powoda jest z mocy prawa nieważna, ponieważ została zawarta z naruszeniem zasad reprezentacji powoda. Mianowicie przedmiotową umowę zawarły w imieniu powoda M. O. i M. G., przy czym M. G. nie była, zdaniem pozwanej, uprawniona do reprezentacji powoda. Powoduje to bezwzględną nieważność umowy z mocy samego prawa. Pozwana wskazała również, że powód niewystarczająco udowodnił istnienie swojego roszczenia, ponieważ powołane przez niego dowody nie stanowią dokumentów, lecz co najwyżej kopie i pozwana kwestionuje prawdziwość dowodów, na które powołuje się powód.

W odpowiedzi na sprzeciw wniesionej w dniu 24 czerwca 2015 roku pełnomocnik powoda podtrzymał żądanie zawarte w pozwie, podnosząc że sprzeciw pozwanej pozbawiony jest jakiejkolwiek podstawy faktycznej i prawnej.

Odnosząc się do zarzutu nieważności umowy pełnomocnik powoda wskazał, że M. G., której zdolność do występowania w imieniu powoda została zakwestionowana, zasiadała w jego zarządzie w okresie od 2003 roku do 2013 roku, a zatem w dniu 8 października 2012 roku, tj. w dniu zawarcia umowy była umocowana do składania oświadczeń w imieniu powoda.

Jednocześnie powód wskazał, że dołączony przez niego pełny odpis z KRS powoda potwierdza prawidłowość reprezentacji powoda podczas udzielania umocowania pełnomocnikowi powoda. Pełnomocnictwo załączone do akt sprawy zostało udzielone przez upoważnione do tego osoby w imieniu powoda.

Odnośnie zarzutu nieudowodnienia swojego roszczenia przez załączenie do pozwu jedynie kopii dokumentów, to powód wskazał, że Sąd otrzymał uwierzytelnione kopie dokumentów, poświadczone za zgodność z oryginałem przez pełnomocnika powoda, a ciężar dowodu obejmujący udowodnienie swojego roszczenia istnieje właśnie w stosunku do Sądu, nie zaś do strony przeciwnej.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 10 sierpnia 2012 roku pomiędzy powodem a pozwaną A. B. (1) została zawarta umowa pożyczki nr (...)/, (...) na podstawie której pozwana otrzymała kwotę 105.000 zł. Pozwana zobowiązana była do zwrotu powyższej kwoty wraz z odsetkami umownymi, w 60 ratach zgodnie z harmonogramem załączonym do umowy.

W dniu zawarcia umowy pożyczki pozwana D. W. złożyła pisemne oświadczenie jako poręczyciel, w którym zobowiązała się do wykonania zobowiązania wynikającego z umowy pożyczki na wypadek jej niewykonania przez pożyczkobiorcę.

Wobec nie spłacania rat w terminach wynikających z harmonogramu, pozwana A. B. (1) została wezwana do zapłaty zaległych rat wraz z odsetkami, w terminie 7 dni od otrzymania wezwania, o czym został również poinformowany poręczyciel - D. W.. Wobec niezapłacenia zaległych rat, umowa pożyczki została wypowiedziana w dniu 6 lutego 2014 roku. Zawiadomienie o wypowiedzeniu umowy pożyczki zostało wysłane do obu pozwanych. Mimo otrzymania zawiadomienia zaległe raty i pozostała kwota udzielonej pożyczki nie została zapłacona.

(dowód: kserokopia umowy pożyczki – k. 26- 30, oświadczenie poręczyciela – k. 31, harmonogram spłaty pożyczki – k. 33, 34, wezwanie do zapłaty, powiadomienie wraz z dowodem nadania – k. 45, 46,47, zawiadomienie o wypowiedzeniu umowy wraz z dowodem nadania – k. 49,50,51)

Umowa pożyczki w imieniu powoda została zawarta przez M. O. i M. G. – wiceprezesów zarządu powodowej spółki.

(dowód: umowa pożyczki – k. 26 – k. 30, odpis pełny z KRS powoda – k. 97 – k. 102)

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie powołanych dowodów.

Sąd zważył co następuje

W ocenie Sądu powództwo zasługuje na uwzględnienie.

Niniejszym pozwem powód dochodzi wymagalnego roszczenia wynikającego z umowy pożyczki zawartej w dniu 10 sierpnia 2012 roku pomiędzy A. B. (1) a Spółdzielczą Kasą Oszczędnościowo – Kredytową (...) w D., której poręczycielem była pozwana D. W..

Przede wszystkim należy zauważyć, że pozwana D. W., będąca poręczycielem wskazanej umowy nie kwestionuje samego faktu zawarcia umowy, następnie jej wypowiedzenia i stanu zaległości, natomiast podnosi zarzuty formalne, które w jej ocenie rzutują na ważność umowy, a w konsekwencji na odpowiedzialność pozwanej.

Odnosząc się do zarzutu pozwanej, iż umowa pożyczki została zawarta przez osoby nieupoważnione do reprezentacji powoda, a w szczególności że takiego uprawnienia nie posiadała M. G. należy zauważyć, że z odpisu KRS powoda złożonego przez pełnomocnika wynika, że w dacie zawarcia umowy, M. G. była wiceprezesem zarządu i była upoważniona do reprezentacji powoda. Podobne uprawnienie przysługiwało M. O., również pełniącej funkcję wiceprezesa zarządu powodowej spółki.

W kontekście przytoczonych okoliczności, zarzut pozwanej dotyczący nieważności umowy pożyczki i udzielonego poręczenia jest chybiony.

Odnosząc się do kolejnego zarzutu, a dotyczącego pełnomocnictwa w niniejszym postępowaniu należy wskazać, że pełnomocnik wraz z pozwem przedłożył pełnomocnictwo upoważniające go do działania w imieniu powoda, przy czym zostało ono podpisane przez osoby upoważnione do reprezentacji powoda, a mianowicie B. S. i A. B. (2), które zgodnie z odpisem z KRS powoda posiadają upoważnienie do jego reprezentacji. W świetle powyższego i ten zarzut pełnomocnika pozwanej okazał się, zdaniem Sądu niezasadny.

Trzecim zarzutem strony pozwanej było podniesienie okoliczności, iż powód niedostatecznie udowodnił istnienie zobowiązania pozwanych, ponieważ powołane przez niego dowody zostały przedstawione w kserokopiach.

W ocenie Sądu zarzut ten nie znajduje potwierdzenia, ponieważ wraz z pozwem powód przedłożył uwierzytelnione przez pełnomocnika kopie dokumentów, które w ocenie Sądu nie wymagały przedłożenia oryginałów (art. 250 par. 2 k.p.c.), natomiast jeżeli pozwana kwestionuje prawdziwość dokumentu urzędowego, to na niej spoczywa ciężar udowodnienia tej okoliczności.

Mając na uwadze przytoczone powyżej rozważania Sąd uznał, iż zarzuty strony pozwanej nie zasługują akceptację.

W ocenie Sądu bezspornym jest, że pozwana D. W. poręczyła pożyczkę udzieloną przez powoda pozwanej A. B. (3), co do której zapadł prawomocny nakaz zapłaty zasądzający kwotę 80.097,24 zł. wraz z odsetkami i kosztami procesu.

Zgodnie z art. 876 par. 1 k.c. przez umowę poręczenia poręczyciel zobowiązuje się względem wierzyciela wykonać zobowiązanie na wypadek, gdyby dłużnik zobowiązania nie wykonał.

Przepis art. 881 k.c. stanowi, że w braku odmiennego zastrzeżenia poręczyciel jest odpowiedzialny jak współdłużnik solidarny.

Jak już Sąd zaznaczył wcześniej, zawarcie umowy pożyczki i kwota niespłaconego zadłużenia, podobnie jak i wysokość należnych powodowi odsetek nie były przez pozwaną kwestionowane. Z ustaleń Sądu wynika, że wobec niespłacania rat pożyczki, powód wypowiedział umowę pożyczki, zawiadamiając o tym fakcie zarówno dłużnika jak i poręczyciela i przedstawiając wysokość zadłużenia.

Wobec powyższego i nie spłacenia dochodzonej należność do dnia wydawania orzeczenia Sąd na podstawie art. 876 par. 1 k.c. i art.. 881 k.c. w związku z art. 471 k.c. orzekł jak w punkcie 1 – ym wyroku.

Zgodnie z wyliczeniami powoda, niekwestionowanymi przez pozwaną od dnia 5 listopada 2013 roku, tj. od daty popadnięcia w zwłokę z płatnością rat, powód, zgodnie z zawartą umową naliczał odsetki umowne od niespłaconej kwoty udzielonej pożyczki, które wynosiły 25 % w skali roku. Odsetki te zostały zasądzone zgodnie z żądaniem od dnia wniesienia pozwu , tj. od dnia 18 czerwca 2014 roku.

O kosztach Sąd orzekł zgodnie z art. 98 k.p.c. Na zasądzoną kwotę złożyły się: opłata od pozwu wynosząca 4.005 zł., koszty zastępstwa procesowego w wysokości 3.600 zł. i opłata skarbowa za pełnomocnictwo wynosząca 17 zł.

Na podstawie art. 105 par. 2 k.p.c. Sąd zaznaczył, kwota 4.637,04 zł. jest zasądzona solidarnie z pozwaną A. B. (1).