Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 czerwca 2013 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSR del. Agnieszka Leżańska

Protokolant Cezary Jarocki

po rozpoznaniu w dniu 5 czerwca 2013 roku w Piotrkowie Trybunalskim

sprawy z wniosku R. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania R. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 19 czerwca 2012r. sygn. (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, iż przyznaje ubezpieczonemu R. K. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01 września 2012 roku do dnia 31 stycznia 2014 roku.

Sygn. akt VU 980/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19 czerwca 2012 roku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w T. odmówił R. K.dalszego prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy uznając, że ubezpieczony jest zdolny do pracy.

W odwołaniu od powyższej decyzji, złożonym w dniu 5 września 2012 roku, ubezpieczony wnosił o przyznanie mu prawa do renty.

Organ rentowy wnosił o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ustalił, co następuje:

R. K.urodził się w dniu (...). Posiada wykształcenie podstawowe. W okresie aktywności zawodowej pracował jako: pracownik produkcji w zakładach chemicznych, robotnik budowlany pracownik transportu, konserwator zieleni.

Ubezpieczony był uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, którą pobierał do dnia 31 sierpnia 2012 roku ( okoliczności bezsporne).

W dniu 18 lipca 2012 roku ubezpieczony złożył wniosek o ustalenie dalszego prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (dowód: wniosek k. 40 akt ZUS).

Orzeczeniem z dnia 7 sierpnia 2012 roku, Lekarz Orzecznik ZUS stwierdził, iż ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy, przy czym wniosek ten wywiódł ze stopnia rozpoznania u niego POCHP w okresie wydolności oddechowej, cukrzycy t II, otyłości oraz nadciśnienia tętniczego (dowód: orzeczenie z dnia 7 sierpnia 2012 r. k. 43 akt ZUS wraz z dokumentacją medyczną).

Ubezpieczony R. K. wniósł sprzeciw od powyższego orzeczenia, w wyniku czego sprawę skierowano na Komisję Lekarską ZUS, która w dniu 22 sierpnia 2012 r., po rozpoznaniu u wnioskodawcy: (...) w okresie skąpoobjawowym, cukrzycy t II insulinozależnej wyrównanej, nadciśnienia tętniczego w okresie wydolności układu krążenia a nadto zmian zwyrodnieniowo-dyskopatycznych odcinka C kręgosłupa bez cech istotnego upośledzenia funkcji narządu ruchu uznała, iż brak jest podstaw do uznania ubezpieczonego niezdolnego do pracy w rozumieniu przepisów ustawy rentowej (dowód: orzeczenie z dnia 22 sierpnia 2012 roku akt ZUS wraz z dokumentacją medyczną).

Aktualnie u R. K. występują następujące schorzenia:

⚫

przewlekła obturacyjna choroba płuco przebiegu umiarkowanym;

⚫

cukrzyca typu II z otyłością, leczona insuliną, niewyrównaną metabolicznie;

⚫

nadciśnienie tętnicze;

⚫

zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa szyjnego;

⚫

przewlekły objawowy zespół bólowy bez obecności objawów korzeniowych i ubytkowych;

(dowód: opinia biegłych: pulmonologa A. M. k.12-13, opinia łączna biegłych: kardiologa L. D. oraz diabetologa M. S. k.19 i verte oraz opinia uzupełniająca k.42, opinia biegłego neurologa A. P. k.25-27)

Z powodu schorzeń diabetologicznych i kardiologicznych ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy do 31 stycznia 2014 roku (dowód: opinia łączna biegłych: kardiologa L. D. oraz diabetologa M. S. k.19 i verte oraz opinia uzupełniająca k.42).

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zważył, co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227) niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Z kolei przepisy art. 12 ust. 2 i 3 stanowią, że całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się po pierwsze stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji oraz po drugie możliwości wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne (art. 13 ust. 1).

Stosownie do treści art. 57 ust. 1 powyższej ustawy renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt 10 lit. a), pkt 11-12, 13 lit. a), pkt 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Częściowa niezdolność do pracy polega na utracie w znacznym stopniu zdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. „Doniosłe znaczenie w konstrukcji częściowej niezdolności do pracy (której definicję zawiera art. 12 ust. 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS) ma podkreślenie, że chodzi o ocenę zachowania zdolności do wykonywania nie jakiejkolwiek pracy, lecz pracy „zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji”. R. legis wyodrębnienia tej przesłanki stanowi wyeliminowanie sytuacji, w których ubezpieczeni o wyższych kwalifikacjach po utracie zdolności do ich zarobkowego wykorzystania zmuszeni byliby podjąć pracę niżej kwalifikowaną, do której zachowali zdolność, wobec braku środków do życia. Inaczej mówiąc, ubezpieczony może być uznany za częściowo niezdolnego do pracy, gdy zachował zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy (na przykład pracy wymagającej niższych albo niewymagającej w ogóle jakichkolwiek kwalifikacji), lecz jednocześnie utracił w znacznym stopniu zdolność do pracy, do której posiada kwalifikacje. Wyjaśnienie treści pojęcia „pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji” wymaga uwzględnienia zarówno kwalifikacji formalnych (czyli zakresu i rodzaju przygotowania zawodowego udokumentowanego świadectwami, dyplomami, zaświadczeniami), jak i kwalifikacji rzeczywistych (czyli wiedzy i umiejętności faktycznych, wynikających ze zdobytego doświadczenia zawodowego), (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 września 2006 roku, I UK 103/06 OSNP 2007/17-18/261).

Biorąc pod uwagę, iż ubezpieczony ma wykształcenie podstawowe, a w okresie aktywności zawodowej pracował, jako pracownik produkcji w zakładach chemicznych, robotnik budowlany pracownik transportu, konserwator zieleni ocenę jego zdolności do pracy, w ocenie Sądu Okręgowego, należało odnieść przede wszystkim do pracy zgodnej z kwalifikacjami formalnymi i rzeczywistymi.

Podkreślenia wymaga również, że głównym schorzeniem ubezpieczonego są obecnie schorzenia o podłożu kardiologiczno-diabetologicznym, z których powodu uprawniony był dotychczas do renty z tytułu niezdolności do pracy. Dlatego też, kluczowe znaczenie w sprawie miała opinia sporządzona przez biegłych tych specjalności tj. opinia łączną kardiologa L. D. oraz diabetologa M. S..

Dodatkowo zaś został przebadany przez biegłych neurologa i pulmonologa, którzy potwierdzili fakt występowania u ubezpieczonego schorzeń w postaci POCHP oraz zmian zwyrodnieniowo-dyskopatycznych kręgosłupa szyjnego i przewlekłego objawowego zespołu bólowego bez obecności objawów korzeniowych ubytkowych, jednak nie stwierdzili jego niezdolności do pracy.

Biegli sporządzili opinie po zapoznaniu się z dokumentacją medycznąubezpieczonego, wynikami dodatkowych badań oraz po przeprowadzeniu jego osobistego badania. Określili w opiniach na jakie schorzenia cierpi obecnieubezpieczony.

Opinia łączna biegłych kardiologa- L. D. oraz diabetologa – M. S., w tym główna i uzupełniająca, stanowiły dla Sądu podstawę ustaleń faktycznych odnośnie spornej kwestii, gdyż są jasne, logiczne i wyczerpująco uargumentowane. Ponadto opinie te zawierają przekonujące, oparte na szerokiej i wnikliwej analizie dokumentacji medycznej i przedmiotowym onkologicznym badaniu wnioskodawcy wnioski.

Z opinii tej wynika jednoznacznie, iż ubezpieczony jest częściowo, okresowo niezdolny do pracy. Biegli Ci po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną ubezpieczonego oraz po przeprowadzeniu badania lekarskiego stwierdzili, że ubezpieczony jest niezdolny do pracy zarobkowej. Biegli podnieśli swej opinii, że R. K. cierpiana cukrzycę źle wyrównaną metabolicznie- (...)-9,15% (średnia trzymiesięczna glikemia około 250mg.%),poziomy glikemii w historii choroby-1563,432 mg%,w dn.bad-296mg%,cukromocz, mimo leczenia insulina 3xdziennie i prawie maksymalną dawką leków doustnych. W 2010 roku wnioskodawca był leczony insuliną 2xzdziennie.

W oparciu o powyższe ustalenia, biegli stwierdzili, iż ubezpieczony nie jest zdolny do pracy. Cukrzyca niewyrównana, leczona insuliną powoduje bowiem u ubezpieczonego niezdolność do pracy przy maszynach w ruchu, na wysokości oraz do ciężkich prac fizycznych. Tymczasem, jak wskazali biegli w swych opiniach, dotychczasowe doświadczenie zawodowe ubezpieczonego oraz jego aktywność w tej dziedzinie ograniczała się do pracy w fabryce chemicznej, prac budowlanych, a jego wykształcenie – podstawowe nie predysponuje go do wykonywania innych prac ( np. umysłowych).

Podnieść przy tym należy, iż zarzuty organu rentowego zawarte w piśmie z dnia 18 marca 2013 roku oraz 8 maja 2013 roku (k.36-38 i 48-49), nie są zasadne, biegli bowiem ocenili zdolność ubezpieczonego do pracy przy uwzględnieniu jego kwalifikacji zawodowych, co wynika wprost z treści opinii. Dodatkowo w opinii uzupełniającej biegłe odniosły się do zarzutów ZUS wyjaśniając, że ubezpieczony z cukrzycą oraz współistniejącymi chorobami układu krążenia, zespołem metabolicznym jest częściowo niezdolny do pracy oraz wyjaśniły z jakich powodów:

- wysokie poziomy glikemii, wpływające znacząco na sprawność koncentracji i logicznego myślenia ograniczając zdolność do pełnoetatowego zatrudnienia, zmniejsza zdolność widzenia i pamięci, osłabienia uwagi, niezgodność rozumienia, niemożność skupienia się, zaburzenia myślenia.

W świetle powyższych rozważań, za bezpodstawne uznać należy, w ocenie Sądu Okręgowego, zastrzeżenia zgłoszone do opinii tych biegłych przez organ rentowy, zarówno w piśmie z dnia 18 marca 2013 roku, jak i z dnia 8 maja 2013 roku. Wbrew stanowisku organu rentowego biegłe w sposób dostateczny wykazały, iż R. K. utracił w sposób znaczny zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Mając na uwadze opisany szczegółowo stan jego zdrowia i towarzyszące mu objawy oraz powikłania, Sąd Okręgowy doszedł do przekonania, iż zasadnym jest uznanie ubezpieczonego za osobę nadal częściowo niezdolną do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami.

Oparcie ustaleń w zakresie istotnym dla rozstrzygnięcia na opiniach biegłych kardiologa L. D. oraz diabetologa M. S., jest w ocenie Sądu Okręgowego, wystarczające do zmiany zaskarżonej decyzji, bez potrzeby szczegółowego odniesienia się do stanu neurologicznego ubezpieczonego i jego wpływu na zdolność do pracy.

W ocenie Sądu biegłe kardiolog i diabetolog jasno i rzeczowo uzasadniły swoje stanowisko odnośnie ustalenia niezdolności do pracy, a także okresu jej trwania. Tym samym opinia biegłych tych specjalności zachowała moc dowodową w niniejszej sprawie i stanowiła podstawę ustaleń faktycznych w zakresie spornej kwestii, dlatego też sąd oddalil wniosek organu rentowego o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego diabetologa. Wszak uznać należy, iż samo niezadowolenie strony z niekorzystnej dla niej opinii biegłego nie może Stanowic uzasadnienia dla dopuszczenia przez sąd dowodu z opinii innego biegłego tej specjalności. i brak było podstaw do powoływania dowodu z opinii innego biegłego diabetologa.

Uwzględniając powyższe, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał R. K. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od 1 września 2012 roku do dnia 31 stycznia 2014 roku.