Pełny tekst orzeczenia

IX Ka 315/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 czerwca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Toruniu IX Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Aleksandra Nowicka
Protokolant: st. sekr. sąd. Magdalena Maćkiewicz

przy udziale oskarżyciela T. M.

po rozpoznaniu w dniu 10 marca 2015r.

sprawy A. W. obwinionego z art. 96§3 kw

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżyciela

od wyroku Sądu Rejonowego w Brodnicy z dnia 23 marca 2015 r. sygn. akt II W 1430/14

I. zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

II. kosztami procesu w postępowaniu odwoławczym obciąża Skarb Państwa.

IX Ka 315/15

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 23 marca 2015r. Sąd Rejonowy w Brodnicy uniewinnił A. W. od zarzutu popełnienia wykroczenia z art. 96§ 3 kw mającego polegać na tym, że w dniu 13.10.2014r. będąc właścicielem pojazdu marki F. o nr rej. (...)wbrew obowiązkowi nie wskazał na żądanie uprawnionemu organowi Straży Miejskiej w B.. Komu powierzył do kierowania lub używania w dniu 5.06.2014r. o godz. 14.31 w B. na ul. (...). Kosztami postępowania obciążony został Skarb Państwa.

Apelację od powyższego orzeczenia wniósł oskarżyciel publiczny Komendant Straży Miejskiej w B. podnosząc zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, który miał wpływ na treść orzeczenia polegający na przyjęciu, iż obwiniony mimo nie wskazania, komu powierzył swój pojazd do kierowania lub używania w dniu 5.06.2014r. o godz. 14.31 w B. na ul. (...) oraz nie wskazania, że pojazd ten nie został użyty wbrew woli i wiedzy przez nieznaną osobę nie spełnił przesłanek do ukarania z art. 96§3 kw. Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie. Na wstępie godzi się zauważyć, że Sąd Rejonowy prawidłowo przeprowadził przewód sądowy gromadząc materiał dowodowy pozwalający na merytoryczne rozstrzygnięcie sprawy.

Ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd I instancji nie wykraczają poza granice swobodnej oceny dowodów, poczynione zostały na podstawie analizy przeprowadzonych dowodów, ocena których nie wykazała błędów natury logicznej i faktycznej, była zgodna ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, znajdując swoje odzwierciedlenie w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia. W uzasadnieniu Sąd wskazał jakie fakty uznał za ustalone, na czym opierał poszczególne ustalenia, a następnie wskazał prawidłowe wnioski jakie wyprowadził z dokonanych ustaleń. Sąd odwoławczy podzielił stanowisko i argumenty wskazane przez Sąd I instancji.

Apelacja skupia się na przypomnieniu czynności, które wykonała Straż Miejska, a których zasadność nie została kwestionowana przez Sąd meriti, który jedynie wskazał na brak większej aktywności prowadzącego czynności wyjaśniające w dążeniu do ustalenia sprawcy wykroczenia. Jednak Sąd nie wskazał przeprowadzenia, jakich czynności zaniechano, czyniąc tą uwagę w oderwaniu od postawy, którą zajmował wówczas obwiniony, przekonany o bezprawnym działaniu Straży Miejskiej. Sąd Rejonowy, po przesłuchaniu obwinionego, który dopiero na tym etapie odniósł się do meritum postępowania, podając krąg osób, które mogły w dniu zdarzenia korzystać z jego samochodu, zweryfikował te informacje i przesłuchał je. Przeprowadzenie tych dowodów nie doprowadziło jednak do ustalenia osoby, która kierowała samochodem, zaś obwiniony jak wynikało z pisma jego pracodawcy i dołączonej do niego kserokopii listy obecności- przebywał wówczas w pracy. Jednym z warunków przypisania wykroczenia z art. 96 § 3 k.w. jest świadomość istnienia obowiązku, o którym stanowi art. 78 ust. 4 i 5 p.r.d. [ustawy z 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym]. Drugim zaś warunkiem jest wiedza właściciela lub posiadacza pojazdu, odnośnie tego, kto kierował lub używał jego pojazdu w oznaczonym czasie (por. postanowienie SN z dnia 29 czerwca 2010 r., I KZP 8/10). Działanie sprawcy musi być, więc działaniem umyślnym wskazującym na uchylanie się przez sprawcę od powinności współdziałania w określonym zakresie z organem uprawnionym do ścigania sprawców wykroczeń drogowych. Wobec oświadczenia obwinionego, którego nie sposób skutecznie zakwestionować, że nie pamięta i nie ma możliwości odtworzenia tej wiedzy (biorąc pod uwagę także, użyteczność wykonanego przez fotoradar zdjęcia) nie sposób zasadnie wywodzić o możliwości przypisania jemu odpowiedzialności za wykroczenie z art. 96§3 kw.

Wobec ujawnionych faktów i poczynionych na ich podstawie ustaleń faktycznych, Sąd odwoławczy podzielił w całej pełni stanowisko Sądu meriti, a jego rozważania uczynił własnymi.

O kosztach postępowania orzeczono zgodnie z art. 119 kpow w zw. z art. 624§ 1 kpk.

IX Ka 315/15

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE