Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 sierpnia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach, Wydział VI Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Marcin Schoenborn

Sędziowie SSO Kazimierz Cieślikowski

SSO Grzegorz Kiepura (spr.)

Protokolant Marzena Mocek

po rozpoznaniu w dniu 21 sierpnia 2015 r.

przy udziale Bożeny Sosnowskiej

Prokuratora Prokuratury Okręgowej

sprawy P. K. ur. (...) w G.,

syna A. i B.

oskarżonego z art. 291§1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżyciela publicznego

od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 16 grudnia 2014 r. sygnatura akt IX K 1108/12

na mocy art. 437 kpk, art. 438 kpk

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu w Gliwicach do ponownego rozpoznania.

VI Ka 310/15

UZASADNIENIE

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 16.12.2014r., na podstawie art. 414 § 1 kk w zw. z art. 17 § 1 pkt 6 kpk, umorzono wobec oskarżonego P. K. postępowanie karne o to, że w 2000r. w G., na podstawie towarzyszących okoliczności, powinien przypuszczać, że zestaw do odbioru telewizji satelitarnej (...)w postaci dekodera, nr (...), karty o nr (...) oraz anteny satelitarnej o łącznej wartości 1.081 zł został uzyskany za pomocą czynu zabronionego, tj. o czyn z art. 292 § 1 kk. Na podstawie art. 632 pkt 2 kpk kosztami procesu obciążono Skarb Państwa.

Apelację od tego wyroku wywiódł prokurator, który zaskarżył orzeczenie w całości na niekorzyść oskarżonego, zarzucając mu:

1)  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za jego podstawę, który miał wpływ na treść wyroku, polegający na niewłaściwej ocenie zebranego w sprawie materiału dowodowego i niezasadnym przyjęciu, iż P. K. nabywając zestaw do odbioru telewizji satelitarnej, pochodzący z przestępstwa działał nieumyślnie i nie miał zamiaru popełnienia przestępstwa paserstwa, czego następstwem było niezasadne przyjęcie, że karalność popełnionego przez wymienionego przestępstwa uległą przedawnieniu i w konsekwencji umorzenie prowadzonego wobec niego postępowania karnego na podstawie art. 414 § 1 kpk w zw. z art. 17 § 1 pkt 6 kpk;

2)  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, który miał wpływ na jego treść, polegający na błędnym przyjęciu za aktem oskarżenia, że czyn oskarżonego miał miejsce w 2000r., co znalazło wyraz w sentencji i uzasadnieniu orzeczenia.

W oparciu o podniesione zarzuty prokurator wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi rejonowemu.

Apelacja okazała się zasadna, a konsekwencją jej wniesienia musiało być uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

Trafny był zarówno zarzut błędu w ustaleniach faktycznych odnoszący się do zamiaru z jakim działał oskarżony, jak i zarzut dotyczący czasu popełnienia przestępstwa.

Ustalenia sądu, że sprzęt w postaci zestawu do odbioru telewizji satelitarnej (...), tj. dekodera, karty oraz anteny satelitarnej o łącznej wartości 1.081 zł pochodził z czynu zabronionego, i że oskarżony go nabył, nie budząc zastrzeżeń – wynikają bowiem z właściwie przeprowadzonych i prawidłowo ocenionych dowodów z zeznań świadków M. S. i I. K.. Przy ustalaniu zamiaru jaki towarzyszył oskarżonemu podczas nabycia tych przedmiotów sąd pominął jednak dowód w postaci karty umożliwiającej odbiór sygnału satelitarnego o nr (...), którą przekazał oskarżonemu M. S. wraz dekoderem i anteną satelitarną. Karta ta została zatrzymana w mieszkaniu oskarżonego wraz ze sprzętem do odbioru telewizji satelitarnej, który nie był do niej przyporządkowany (protokół zatrzymania rzeczy – k. 52-54). Okoliczność ta wskazuje, że oskarżony przewidywał możliwość popełnienia czynu zabronionego i na to się godził. Posiadanie karty jest bowiem ściśle związane z uprawnieniem do odbioru telewizji satelitarnej wynikającego z umowy o abonament. Skoro zatem oskarżony nabył sprzęt do odbioru telewizji wraz z kartą, to musiał zdawać sobie sprawę, że został on uzyskany z pomocą czynu zabronionego. Jak słusznie zauważa prokurator we wniesionej apelacji oskarżony posiadał wcześniej sprzęt do odbioru telewizji satelitarnej, z którego korzystał, musiał zatem wiedzieć na jakich zasadach działa tego rodzaju telewizja. Nie są też pozbawione słuszności wywody skarżącego odnoszące się do zeznań świadka L. S., z których wynika, iż świadek ten posiadał wiedzę na temat obrotu „pirackimi” kartami do odbioru telewizji satelitarnej, którym miał się zajmować oskarżony (k. 50-51). Zeznania tego świadka nie zostały przez sąd poddane ocenie, a niewątpliwie mogłyby one pomóc w ustaleniu zamiaru z jakim działał oskarżony.

Trafny był zarzut prokuratora odnoszący się do czasu popełnienia czynu zarzuconego oskarżonemu. Skoro I. K. nabyła zestaw do odbioru telewizji satelitarnej dniu 2.01.2001r. (k. 878), a kartę zatrzymano u oskarżonego w dniu 26.04.2001r. (k. 52), to czyn musiał być popełniony właśnie w tym okresie, a nie jak błędnie przyjął sąd w roku 2000.

Reasumując, stwierdzić należy, że ujawnione wyżej mankamenty postępowania dowodowego spowodowały konieczność uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy sądowi rejonowemu do ponownego rozpoznania, w toku którego sąd ponownie przeanalizuje i oceni dowody odnoszące się do strony podmiotowej czynu zarzucanego oskarżonemu; w zakresie dowodów, które nie miały wpływu na uchylenie wyroku sąd może poprzestać na ich ujawnieniu.