Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt VI Ka 491/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 września 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach, Wydział VI Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Marcin Schoenborn

Sędziowie SSO Grażyna Tokarczyk

SSO Bożena Żywioł (spr.)

Protokolant Barbara Szkabarnicka

przy udziale Elżbiety Ziębińskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu w dniu 8 września 2015 r.

sprawy R. B. (B.) syna W. i A.

ur. (...) w G.

oskarżonego z art. 270§1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 18 marca 2015 r. sygnatura akt IX K 1465/13

na mocy art. 437§ 1 kpk, art. 636 § 1 kpk

1. utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

2. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki za postępowanie odwoławcze w kwocie 20 (dwadzieścia) złotych i wymierza mu opłatę za II instancję w kwocie 750 (siedemset pięćdziesiąt) złotych.

VI Ka 491/15

UZASADNIENIE

Apelacja wniesiona przez obrońcę oskarżonego R. B. od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 18 marca 2015r., sygn.akt IX K 1465/13, oceniona została jako bezzasadna.

Całkowicie nietrafnym jest podniesiony w niej zarzut obrazy art. 9 § 1 kpk w zw. z art. 196 § 3 kpk, art. 196 § 3 kpk oraz art. 196 § 2 kpk w zw. z art. 196 § 3 kpk.

Art. 196 § 2 kpk tworzący sankcję bezwzględnego zakazu dowodowego z opinii biegłego ma zastosowanie tylko w sytuacji, gdy występują bezwzględne powody wyłączenia biegłego wymienione w art. 40 § 1 pkt 1-3 i 5 kpk. Takie zaś przyczyny w sprawie niniejszej, nawet w opinii apelującego, nie występują. Nie mogło zatem dojść do obrazy art. 196 § 2 kpk.

Sam natomiast fakt, że sporządzający opinię biegły P. Z. jest policjantem nie może być wystarczającym uzasadnieniem tezy, iż zachodzą okoliczności wskazane w art. 196 § 3 kpk. osłabiające zaufanie do bezstronności biegłego. W takim duchu wypowiedział się też w tej kwestii Sąd Najwyższy /vide wyrok z 26 maja 1980r. I KR 83/80, OSNKW 1980/9/78/.

Wiedzy, rzetelności i obiektywizmu biegłego apelujący nie podważył żadną konkretną argumentacją. Na marginesie wypada w tym miejscu podkreślić, iż wnioski opinii biegłego P. Z. korespondują z wnioskami opinii grafologicznej sporządzonej w innym postępowaniu przez innego biegłego.

W ocenie sądu odwoławczego nie doszło także do błędu w ustaleniach faktycznych. Ustalenia poczynione przez sąd pierwszej instancji mają pełne uzasadnienie w zgromadzonym materiale dowodowym, który został przeanalizowany zgodnie z zasadami logiki, wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego.

Ustalenia, że A. B. nie sporządziła własnoręcznie testamentu przedłożonego przez R. B. w postępowaniu sądowym nie podważają bynajmniej twierdzenia świadków, iż matka oskarżonego nosiła się z zamiarem sporządzenia testamentu i spadkobiercą chciała uczynić oskarżonego, który opiekował się nią jak i gospodarstwem. Dla wypełnienia znamion występku z art. 270 § 1 kk nie ma bowiem znaczenia, czy treść podrobionego dokumentu jest zgodna z wolą osoby, od której dokument rzekomo miał pochodzić.

Wypowiedź biegłego zacytowana w środku odwoławczym, odnosząca się do kwestii podobieństwa w kreśleniu liter przez osoby ze sobą spokrewnione, została wyrwana z kontekstu, a ten zmienia znaczenie tej wypowiedzi. Biegły oświadczył bowiem, że przy ewentualnym podobieństwie nie jest tak, iż charakter pisma osób spokrewnionych jest identyczny, czy też bardzo zbliżony, a więc prowadząc badania grafologiczne można wykazać różnice w piśmie.

Z naprowadzonych względów Sąd Okręgowy nie podzielił zarzutów i wniosków apelacji.

Sąd Rejonowy w wyniku prawidłowego podejmowania niezbędnych czynności procesowych i poprawnej oceny zgromadzonych dowodów w sposób trafny przypisał oskarżonemu zachowanie, które wyczerpało znamiona przestępstwa z art. 270 § 1 kk.

Kara wymierzona za ten czyn nie razi nadmierną surowością. Grzywna jest bowiem karą najłagodniejszego rodzaju. O jej wysokości zdecydował natomiast znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu oraz uprzednia karalność oskarżonego. Sąd Rejonowy baczył także na możliwości zarobkowe i płatnicze oskarżonego.

Z podanych powodów Sąd Okręgowy nie dopatrzył się najmniejszych powodów do ingerencji w treść zaskarżonego wyroku i orzeczenie to utrzymał w mocy, co skutkowało obciążeniem oskarżonego kosztami procesu za postępowanie odwoławcze.

VI Ka 491/15

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE