Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 września 2015 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny Sekcja d/s rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 28 września 2015 r. w Gdyni na rozprawie

sprawy z powództwa Miasta S. W. - Zarząd (...) z siedzibą w W.

przeciwko A. O.

o zapłatę

I.  Zasądza od pozwanego A. O. na rzecz Miasto S. W. - Zarząd (...) z siedzibą w W. kwotę 270,40 zł (dwieście siedemdziesiąt złotych czterdzieści groszy) wraz z odsetkami w wysokości ustawowej od dnia 15 maja 2014 r. do dnia zapłaty.

II.  Zasądza od pozwanego pozwanego A. O. na rzecz Miasto S. W. - Zarząd (...) z siedzibą w W. kwotę 120 zł (sto dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania, w tym kwotę 60 zł (sześćdziesiąt złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

Powód Miasto S. W. – Zarząd (...) z siedzibą w W. wniosła o zasądzenie od pozwanego A. O. kwoty 270,40 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztami postępowania.

W uzasadnieniu powód wskazał, że podczas kontroli dokumentów przewozowych stwierdzono, że pozwany w dniu 30 kwietnia 2014 r. jechał środkiem transportu publicznego bez ważnego biletu.

Kurator dla osoby nieznanej z miejsca pobytu w imieniu pozwanego w odpowiedzi na pozew wniósł oddalenie powództwa, jednakże nie sformułował konkretnych zarzutów.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 30 kwietnia 2014 r. A. O. podróżował środkiem komunikacji miejskiej należącym do Miasta S. W. – Zarząd (...) z siedzibą w W.. W trakcie jazdy przeprowadzono kontrolę biletów, w wyniku której stwierdzono brak ważnego biletu na przejazd u podróżnego. W związku z tym kontroler wystawił wezwanie, którym zobowiązał podróżnego do uiszczenia opłaty 270,40 zł, na którą składała się kwota 4,40 zł tytułem opłaty za przewóz oraz kwota 266 zł tytułem opłaty dodatkowej.

Okoliczność niesporna, a nadto wezwanie k. 4

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie dowodów przedstawionych przez stronę powodową, które nie były kwestionowane przez kuratora pozwanego. Przy jego ustalaniu Sąd wziął pod uwagę przede wszystkim złożone przez powoda wezwanie do zapłaty sporządzone przez kontrolera biletów, uznając je za wiarygodne w całości, albowiem nie budził on zastrzeżeń Sądu co do autentyczności i prawdziwości zawartych tam informacji, tym bardziej, że żadna ze stron nie negowała ich mocy dowodowej.

Należy wskazać, że do oceny stosunku prawnego łączącego strony postępowania zastosowanie znajdzie art. 16 ustawy z dnia 15 listopada 1984 roku Prawo przewozowe (Dz. U. z 2000 r., Nr 50, poz. 601 ze zm.) zgodnie z którym umowę przewozu zwiera się przez nabycie biletu na przejazd lub dopełnienie innych określonych przez przewoźnika warunków dostępu do środka transportowego, a w razie ich nieustalenia – przez samo zajęcie miejsca w środku lokomocji. Przepis art. 33a ust. 3 w/w ustawy stanowi zaś, że w razie stwierdzenia braku odpowiedniego dokumentu przewozu przewoźnik lub osoba przez niego upoważniona pobierają właściwą należność za przewóz i opłatę dodatkową albo wystawiają wezwanie do zapłaty. Wysokość opłaty dodatkowej nie była kwestionowana przez pozwanego.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że żądanie powoda jest zasadne zarówno co do zasady jak i co do wysokości.

W związku z powyższym Sąd w pkt I wyroku zasadził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 270,40 zł wraz z odsetkami ustawowymi zgodnie z żądaniem pozwu.

O kosztach orzeczono zgodnie z zasadą odpowiedzialności strony za wynik procesu, wyrażoną w art. 98 § 1 kpc. Wobec przegrania procesu przez pozwanego, pozwany jako strona przegrywająca proces zobowiązany był do uiszczenia kosztów procesu. Do kosztów tych w niniejszej sprawie należała opłata sądowa w kwocie 30 zł, koszty zastępstwa procesowego w kwocie 60 zł, wynagrodzenie kuratora w kwocie 30 zł i opłata z tytułu pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.