Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 listopada 2015 r.

Sąd Rejonowy Gdańsk - Północ w Gdańsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Aleksandra Konkel

Protokolant: Roma Freda – Libera

po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2015 r. w Gdańsku

na rozprawie

sprawy z powództwa M. O.

przeciwko (...) Spółce akcyjnej w W.

o zapłatę

1.  zasądza od (...) Spółki akcyjnej w W. na rzecz M. O. kwotę 9.707,69 zł (dziewięć tysięcy siedemset siedem złotych sześćdziesiąt dziewięć groszy) wraz z ustawowymi odsetkami:

- od kwoty 9.461,69 zł od dnia 30 grudnia 2012r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 246 zł od dnia 26 kwietnia 2013r. do dnia zapłaty;

2. oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3. zasądza od (...) Spółki akcyjnej w W. na rzecz M. O. kwotę 3.343 zł (trzy tysiące trzysta czterdzieści trzy złote) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 1756/14

UZASADNIENIE

Powódka M. O. wniosła o zasądzenie od pozwanego (...) Spółki akcyjnej w W. kwoty 10.401,50 zł wraz z odsetkami ustawowymi od kwoty:

- 9.909,50 zł od dnia 30 grudnia 2012 r. do dnia zapłaty,

- 492 zł od dnia 26 kwietnia 2013 r. do dnia zapłaty

a nadto zasądzenia kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że w następstwie kolizji drogowej w dniu 26 listopada 2012 roku uszkodzeniu uległ pojazd marki B. o nr rej. (...), stanowiący własność powódki. W następstwie zgłoszenia szkody, które nastąpiło w dniu 29 listopada 2012r., pozwany posiadający status ubezpieczyciela OC sprawcy szkody wszczął postępowanie likwidacyjne, w wyniku którego uznał swoją odpowiedzialność za powstałą szkodę i wypłacił odszkodowanie w wysokości 7.503,23 zł i nie zweryfikował tej kwoty pomimo wniesienia odwołania przez poszkodowaną. Powódka zleciła profesjonalnemu rzeczoznawcy wyliczenie kosztów naprawy auta, uzyskując kosztorys na kwotę 17.412,73 zł. Odsetek za opóźnienie powódka dochodzi od kwoty 9.909,50 zł stanowiącej różnicę pomiędzy ustalonym we własnym zakresie kosztem naprawy auta a kwotą wypłaconą przez ubezpieczyciela od dnia 30 grudnia 2012r., to jest po upływie 30 dni, licząc od daty zgłoszenia szkody. Od kwoty zaś 492 zł, stanowiącej równowartość kosztów poniesionych w postępowaniu przedsądowym, domaga się odsetek od dnia następnego po upływie siedmiodniowego terminu do zapłaty wyznaczonego pozwanemu.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu podniósł, iż powódka nie udowodniła wysokości szkody, zaś koszt wyliczony przez biegłego zgodnie z wnioskiem powódki będzie jedynie kosztem hipotetycznym, a nie rzeczywistym. Pozwany zakwestionował również – co do zasady i co do wysokości – koszty postępowania przedsądowego objęte powództwem a nadto datę początkową naliczania odsetek.

Sąd ustalił, co następuje :

W dniu 26 listopada 2012 roku doszło do kolizji drogowej, na skutek której uszkodzeniu uległ pojazd marki B. o nr rej. (...), stanowiący własność M. O..

(okoliczność bezsporna)

Odpowiedzialnym za kolizję oraz powstałą w jej wyniku szkodę był kierujący posiadający ubezpieczenie z tytułu odpowiedzialności cywilnej w (...) Spółce akcyjnej w W.. Szkoda wynikła z powyższej kolizji została zgłoszona pozwanemu w dniu 29 listopada 2012 r.

(okoliczność bezsporna, nadto dowód: zgłoszenie szkody, k.44-46 akt szkody, notatka urzędowa, k.10)

Po przeprowadzeniu likwidacji szkody (...) S.A. w W. przyznał M. O. kwotę 11.045,63 zł, tytułem odszkodowania, w tym 7.503,23 zł tytułem kosztów naprawy oraz 3.542,40 zł kosztów wynajęcia pojazdu zastępczego.

(okoliczność bezsporna, nadto dowód: decyzja z dnia 10.01.2013r., k.24 akt szkody)

Na zlecenie powódki w (...) Biurze Rzeczoznawstwa Motoryzacyjnego wykonana została kalkulacja naprawy pojazdu marki B. o nr rej. (...), uszkodzonego w dniu 26 listopada 2012 r. oraz kalkulacja wartości pojazdu. Powódka poniosła koszt sporządzenia kalkulacji w kwocie 246 zł brutto.

(dowód: kalkulacja naprawy nr (...)– k.13-19, faktura VAT nr (...) - k.22)

Uzasadniony ekonomicznie koszt naprawy przedmiotowego pojazdu marki B. o nr rej. (...) wyraża się kwotą 16.964,92 zł brutto. Części, które na skutek kolizji zakwalifikowane zostały do wymiany były częściami oryginalnymi, i nie były wcześniej uszkodzone, za wyjątkiem błotnika TL. Koszt naprawy uwzględnia stawki roboczogodziny prac blacharskich i lakierniczych w wysokości po 120 zł, przy czym są to stawki przeciętne stosowane przez warsztaty naprawcze w województwie (...) w 2012r.

(dowód: pisemna opinia biegłego sądowego w zakresie techniki motoryzacyjnej – R. D. wraz z kalkulacją naprawy i raportem optymalizacji części do kalkulacji –k. 57-73)

Sąd zważył, co następuje:

Sąd oparł swe ustalenia faktyczne na podstawie dokumentów złożonych do akt sprawy oraz zgromadzonych w aktach szkody w takim zakresie jaki został wskazany w uzasadnieniu, pozostałe dokumenty uznając za nieistotne dla rozstrzygnięcia. Podstawą ustaleń Sąd uczynił również kopie dokumentów i wydruki zgromadzone w aktach sprawy. Prawdziwości tychże żadna ze stron nie kwestionowała.

Okoliczności faktyczne w istotnych dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy kwestiach Sąd ustalił w oparciu o opinię biegłego sądowego w zakresie techniki motoryzacyjnej R. D.. W ocenie Sądu opinia ta sporządzona została przez osobę o odpowiednich kwalifikacjach, w oparciu o zgromadzony materiał oraz zawierała precyzyjne wnioski, które zostały logicznie uzasadnione. Żadna ze stron postępowania nie wniosła zastrzeżeń do sporządzonej opinii. Sąd również nie dopatrzył się potrzeby jej uzupełniania, czy wyjaśniania.

Przystępując do rozważań prawnych należy wskazać, że stan faktyczny w sprawie był w znacznej mierze bezsporny, a powództwo zasługiwało na uwzględnienie w przeważającej części. Pozwany nie kwestionował w szczególności faktu wystąpienia kolizji drogowej, jak i samej zasady odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanego Zakładu, bezspornie na podstawie ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej. Poza sporem była również wysokość już dokonanej wypłaty odszkodowania z tytułu kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu.

Spornym zagadnieniem w przedmiotowej sprawie była wysokość stawek za roboczogodzinę, których zastosowanie byłoby uzasadnione przy naprawie przedmiotowego pojazdu, jak również koszt części zamiennych.

Należy w tym miejscu zaznaczyć, iż naprawienie szkody oznacza wykonanie czynności niezbędnych do przywrócenia stanu sprzed szkody zaistniałej w pojeździe, przy czym brak poniesienia tych kosztów przez stronę poszkodowaną nie oznacza, iż szkody tej nie poniosła. Z tych względów brak przedstawienia przez powódkę rachunków za naprawę nie daje podstaw do kwestionowania zasadności roszczenia o odszkodowanie.

Zgodnie z przepisem art. 822 kc, w wyniku zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Świadczenie ubezpieczyciela obejmuje zapłatę sumy pieniężnej odpowiadającej wysokości poniesionej przez poszkodowanego szkody. Wysokość odszkodowania powinna być określona według reguł wynikających z art. 363 kc i art. 361 kc, przy czym w przypadku uszkodzenia rzeczy w stopniu umożliwiającym przywrócenie jej do stanu poprzedniego, osoba odpowiedzialna za szkodę obowiązana jest zwrócić poszkodowanemu „wszelkie celowe, ekonomicznie uzasadnione wydatki, poniesione w celu przywrócenia do stanu poprzedniego”(...)

Naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu. Oznacza to, że do ekonomicznie uzasadnionych wydatków zaliczyć należy koszt nowych części i innych materiałów, których użycie było niezbędne do naprawienia uszkodzonej rzeczy. Jeżeli do osiągnięcia celu przywrócenia pojazdu do stanu poprzedniego konieczne jest użycie nowych elementów, to poniesione na to wydatki wchodzą w skład kosztów naprawienia szkody poprzez przywrócenie rzeczy do stany poprzedniego. W konsekwencji wydatki te w ostatecznym wyniku obciążają osobę odpowiedzialną za szkodę, również obniżenie należnego powodowi świadczenia o stopień amortyzacji wymienionych części pojazdu na nowe nie znajduje dostatecznych podstaw prawnych. Zważyć należy, iż samochód powódki nie był wcześniej uszkodzony, za wyjątkiem błotnika TL, dla którego zastosowano potrącenie 50% wartości, zatem brak podstaw do kwestionowania zasadności uwzględnienia w kalkulacji cen części nowych i oryginalnych. Przyjęta zaś przez biegłego stawka robocizny w wysokości 120 zł w dacie szkody była stawką przeciętną na trójmiejskim rynku, zatem nie sposób skutecznie kwestionować zasadności jej przyjęcia przez biegłego jako podstawy wyliczeń.

Należy mieć na uwadze, że przywrócenie rzeczy uszkodzonej do stanu poprzedniego polega na doprowadzeniu jej do stanu używalności w takim zakresie, jaki istniał przed wyrządzeniem szkody. Jeżeli do osiągnięcia tego celu konieczne jest użycie nowych elementów, to poniesione na nie wydatki wchodzą w skład kosztów naprawienia szkody przez przywrócenie rzeczy do stanu poprzedniego. W konsekwencji powyższe wydatki obciążają osobę odpowiedzialną za szkodę.

Sąd w oparciu o opinię biegłego sądowego do spraw samochodowych ustalił niezbędny i ekonomicznie uzasadniony koszt naprawy uszkodzonego pojazdu na kwotę 16.964,92 zł brutto.

Wobec faktu, iż pozwany - tytułem odszkodowania - wypłacił M. O., przed wszczęciem procesu, kwotę 7.503,23 zł, należy uznać, iż ubezpieczyciel nie wykonał w całości ciążącego na nim zobowiązania wynikającego z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej i zobowiązany jest do poniesienia na rzecz powódki kwoty 9.461,69 zł.

Odnośnie zaś żądania zasądzenia kwoty 492 zł jako kosztów postępowania przedsądowego, Sąd powództwo uwzględnił jedynie w części. W ocenie Sądu bowiem należne powódce są jedynie te koszty, które poniosła na sporządzenie kosztorysu naprawy. Powódka, nie będąc mechanikiem, nie była w stanie we własnym zakresie kosztów tych oszacować. Pozostała jednak kwota objęta fakturą jest, zdaniem Sądu, niezasadna. Poniesienie tych kosztów – w zakresie wynikającym z faktury – nie było konieczne ani uzasadnione. Zgodnie z art. 98 § 1 kpc strona przegrywająca proces obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. W ocenie Sądu w świetle powyższego za zasadne uznać należało żądanie powódki odnośnie zwrotu kosztów wykonania ekspertyzy – wyceny kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu, które pozwoliło M. O. zakreślić realne ramy żądania dochodzonego na drodze sądowej.

Z przytoczonych względów Sąd uznał za uzasadnione żądanie pozwu co do kwoty 9.707,69 zł, w tym 9.461,69 zł tytułem kosztów naprawy pojazdu oraz 246 zł tytułem kosztów sporządzenia kosztorysu naprawy pojazdu. Tym samym, na mocy powołanych przepisów Sąd orzekł jak w punkcie 1 sentencji, w punkcie 2 oddalając roszczenie dalej idące.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 § 1 i 2 kc w zw. z art. 14 ust.1 i 2 ustawy z dnia 22 maja 2003r. ubezpieczeniach obowiązkowych, (...) Od kwoty 9.461,69 zł odsetki zasądzono do dnia 30 grudnia 2012r., to jest od 31-go dnia licząc od dnia zgłoszenia szkody. Zważyć należy, iż prawidłową kwotę należnego powódce odszkodowania, uwzględniającą celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu pozwany mógł określić w ustawowym, trzydziestodniowym terminie licząc od dnia zgłoszenia szkody. Nie ma zatem podstaw do naliczania odsetek od daty późniejszej niż wskazana przez powódkę. Od kwoty zaś 246 zł zasądzono odsetki od dnia 26 kwietnia 2013r., to jest po upływie siedmiodniowego terminu wyznaczonego na wypłatę brakującej części odszkodowania.

O kosztach procesu w punkcie 3 wyroku Sąd orzekł na mocy art. 98 § 1 kpc w zw. z art. 99 kpc, 100 kpc i 108 § 1 kpc uznając, że powódka wygrała sprawę w wymiarze 93%. M. O. poniosła koszty procesu w łącznej kwocie 3.776,30 zł, w tym: 521 zł opłaty od pozwu, 2.417 zł kosztów zastępstwa procesowego, 838,30 zł wynagrodzenia biegłego (kwotę 161,70 zł niewykorzystanej zaliczki na biegłego nakazano zwrócić powódce). Pozwany poniósł zaś koszty w kwocie 2.417 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego. Skoro powódce należy się zwrot 93% poniesionych kosztów, zaś pozwanemu 7% tychże, to pozwany winien zapłacić na rzecz powódki kwotę 3.512 zł, zaś powódka na rzecz pozwanego – kwotę 169 zł. Po dokonaniu kompensaty wskazanych wartości uzyskujemy kwotę 3.343 zł. Taka też kwota podlegała zasądzeniu na rzecz powódki w punkcie 3 wyroku.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

4.  (...)