Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 maja 2014 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy Śródmieścia w Warszawie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Anna Ogińska - Łągiewka

Protokolant Sylwia Łyś

po rozpoznaniu w dniu 28 maja 2014 roku w Warszawie

z powództwa T. K.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda T. K. kwotę 35 893,18 (trzydzieści pięć tysięcy osiemset dziewięćdziesiąt trzy 18/100 ) złote z ustawowymi odsetkami od dnia 1 czerwca 2011r do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałej części;

3.  zasądza od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda T. K. kwotę 4601,00 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sygn. akt I C 2014/12

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 11.06.2012 r. powód T. K. wniósł przeciwko (...) S.A. w W. o zapłatę kwoty 46.000, 00 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 22.06.2011 r. do dnia zapłaty, a także o zwrot kosztów procesu.

W uzasadnieniu powód wskazał, że pozwany jest odpowiedzialny za szkodę powstałą w jego pojeździe w dniu 21.05.2011 r. W ramach likwidacji szkody pozwany błędnie wyliczył koszt naprawy pojazdu i wypłacił na jego rzecz odszkodowanie w wysokości 9.650, 95 zł, podczas gdy koszt naprawy pojazdu według opinii rzeczoznawcy wynosić winien 57.383, 87 zł (pozew – k. 1-2).

W odpowiedz na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwany wskazał, że dochodzona kwota jest rażąco wygórowana - kwota wypłacona na rzecz powoda umożliwia powodowi dokonanie skutecznej naprawy uszkodzeń w pojeździe uwzględniając zarówno średnie koszty robocizny, jak i ceny części niezbędnych do przywrócenia pojazdu do stanu przed kolizją (odpowiedź na pozew – k. 14-17).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

T. K. jest właścicielem samochodu osobowego marki N. (...) o numerze rejestracyjnym (...) (bezsporne, potwierdzone kopią dowodu rejestracyjnego – k. 44-45).

W dniu 21.05.2011 r. wyżej wymieniony pojazd został uszkodzony na skutek kolizji drogowej spowodowanej przez P. B., kierującego pojazdem marki M. o numerze rejestracyjnym (...). Pojazd, którym kierował sprawca zdarzenia ubezpieczony był od odpowiedzialności cywilnej w Towarzystwie (...) S.A. w W. (okoliczności bezsporne; akta szkody).

Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego ubezpieczyciel wypłacił na rzecz poszkodowanego tytułem kosztów naprawy pojazdu kwotę 10.635, 69 zł (k. 34). Wartość kosztów naprawy pojazdu na skutek uszkodzeń powstałych w wyniku kolizji z dnia 21.05.2011 r. marki N. (...) o numerze rejestracyjnym (...) przy zastosowaniu części oryginalnych producenta wyniosła natomiast 46.528, 87 zł, zaś przy użyciu dostępnych części alternatywnych według kryterium najwyższej jakości oraz części oryginalnych – 34.949, 70 zł (opinia biegłego sądowego K. W. – k. 61-69). Wartość przedmiotowego pojazdu w stanie nieuszkodzonym (tj. w stanie przed wypadkiem) wynosiła 61.700, 00 zł, natomiast w stanie uszkodzonym (wartość pozostałości) – 28.400, 00 zł (opinia biegłego sądowego K. W. - k. 141-146).

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o załączone do akt sprawy i wskazane wyżej dokumenty, a także na podstawie opinii biegłego sądowego K. W..

Sąd dał wiarę ww. dokumentom, gdyż ich autentyczność, w świetle wszechstronnego rozważenia zebranego materiału dowodowego nie budziła żadnych wątpliwości i nie była kwestionowana przez żadną ze stron postępowania. W ocenie Sądu również opinia biegłego zasługiwała na uwzględnienie, została ona bowiem sporządzona rzetelnie i dokładnie, zaś wnioski zostały wysnute zgodnie z wiedzą specjalną, jaką legitymuje się biegły. Biegły sporządził nadto opinię uzupełniającą.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na częściowe uwzględnienie.

Zgodnie z treścią przepisu art. 415 k.c., kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia. Stosownie zaś do treści przepisu art. 805 § 1 k.c., przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swojego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Z kolei zgodnie z przepisem art. 822 k.c., przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz zostaje zawarta umowa ubezpieczenia.

Poza powyższym unormowaniem problematyka umów odpowiedzialności cywilnej uregulowana jest w przepisach szczególnych, tj. w przepisach ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. Nr 124, poz. 1152 ze zm.). Stosownie do przepisu art. 34 ust. 1 tejże ustawy z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Ubezpieczeniem tym objęta jest odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu (art. 35 powołanej ustawy).

Podnieść należy, iż obowiązek naprawienia szkody przez wypłatę odszkodowania wynika wprost z art. 363 k.c. Szkoda powstaje w chwili wypadku, a w konsekwencji obowiązek jej naprawienia powstaje w tym samym momencie. W niniejszej sprawie bezspornym pozostawało, iż powód w wyniku kolizji z dnia 21.05.2011 r. poniósł szkodę – uszkodzeniu uległ należący do niego pojazd marki N. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Wątpliwości nie ulegało również, że pozwany, ubezpieczając pojazd sprawcy szkody od odpowiedzialności cywilnej, ponosi odpowiedzialność odszkodowawczą z tego tytułu. Kwestią sporną pozostawała natomiast wysokość odszkodowania należnego powodowi. Pozwany twierdził bowiem, że dochodzona przez powoda kwota jest wygórowana. Wskazywał, że wykonana przez pozwanego wycena wysokości szkody sporządzona została z uwzględnieniem wartości pojazdu w dniu szkody oraz faktycznego zużycia części i materiału związanego z eksploatacją pojazdu, a zatem otrzymana kwota daje powodowi realną możliwość dokonania skutecznej naprawy pojazdu.

Na gruncie powyższego Sąd zważył, że w obowiązkowym ubezpieczeniu komunikacyjnym OC ma zastosowanie zasada pełnego odszkodowania wyrażona w art. 361 § 2 k.c., a zakład ubezpieczeń z tytułu odpowiedzialności gwarancyjnej wypłaca poszkodowanemu świadczenie pieniężne w granicach odpowiedzialności sprawczej posiadacza lub kierowcy pojazdu mechanicznego (art. 822 § 1 k.c.). Suma pieniężna wypłacona przez zakład ubezpieczeń nie może być jednak wyższa od poniesionej szkody (art. 824 ¹ § 1 k.c.). Zgodnie z art. 361 k.c. zobowiązany do odszkodowania winien wypłacić odszkodowanie w pełnej wysokości, tj. odpowiadającej rozmiarom wyrządzonej szkody. Poszkodowany może zatem domagać się od podmiotu odpowiedzialnego (zakładu ubezpieczeń) odszkodowania obejmującego koszty prac naprawczych, w wyniku których uszkodzony samochód doprowadzony zostaje do stanu technicznej używalności odpowiadającej stanowi przed uszkodzeniem oraz kosztów części zamiennych niezbędnych do dokonania naprawy. Zgodnie z uchwałą SN z dnia 13 czerwca 2003 roku, odszkodowanie przysługujące od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej za uszkodzenie pojazdu mechanicznego obejmuje niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu, ustalone według cen występujących na lokalnym rynku (III CZP 32/03, Monitor Prawniczy z 2004, nr 2, s. 81). Sąd Najwyższy w uzasadnieniu ww. orzeczenia wskazał jednoznacznie, iż kosztami ekonomicznie uzasadnionymi są koszty ustalone według cen, którymi posługuje się wybrany przez poszkodowanego warsztat naprawczy dokonujący naprawy samochodu. Nie ma przy tym znaczenia fakt, że ceny te odbiegają (są wyższe) od cen przeciętnych dla określonej kategorii usług naprawczych na rynku. Wskazać przy tym należało, że w orzecznictwie dominuje stanowisko, iż roszczenie o świadczenie należne od zakładu ubezpieczeń w ramach ubezpieczenia komunikacyjnego odpowiedzialności cywilnej z tytułu kosztów przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu pierwotnego jest wymagalne niezależnie od tego, czy naprawa została dokonana (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 maja 2002 r., V CKN 1273/00, LEX nr 55515, wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 22 lutego 2007 r., I ACa 1179/06, LEX nr 298601). Naprawa samochodu i rzeczywiste poniesienie kosztów z tego tytułu nie jest zatem warunkiem koniecznym dla dochodzenia odszkodowania. Sąd zważył ponadto, że nie ulega wątpliwości, iż w przypadku gdy pojazd był naprawiany w związku z wypadkiem, to jego cena ulega obniżeniu. Poszkodowany, który żąda przywrócenia stanu poprzedniego pojazdu, nawet jeżeli otrzymuje odszkodowanie wypłacone przez ubezpieczyciela, które pokrywa koszty naprawy i nowych części z reguły nie tylko nie zyskuje, ale biorąc pod uwagę wartość pojazdu jako całości może, gdyby chciał go sprzedać, ponieść stratę. Zdaniem Sądu poszkodowany ma zatem prawo oczekiwać, iż otrzyma od ubezpieczyciela kwotę, która obejmuje wartość nowych części oryginalnych, których zamontowanie jest potrzebne, aby przywrócić pojazd do stanu sprzed zdarzenia wyrządzającego szkodę. Obowiązkiem zaś zakładu ubezpieczeń jest ustalenie i wypłacenie odszkodowania w takiej właśnie wysokości. Tezy tej nie umniejsza, iż w dzisiejszych czasach istnieją możliwości zakupienia części regenerowanych, czy też części nowych nie będących częściami oryginalnymi producenta skoro zasadą jest pełna rekompensata poniesionej szkody.

Jak wynikało ze sporządzonej na potrzeby niniejszej sprawy opinii biegłego K. W., koszt naprawy pojazdu powoda wskutek uszkodzeń powstałych w związku z kolizją wynosił przy użyciu części oryginalnych producenta 46.528, 87 zł, zaś przy użyciu dostępnych część alternatywnych, według kryterium najwyższej jakości oraz części oryginalnych – 34.949, 70 zł. Mając na uwadze powyższe rozważania Sąd uznał zatem, iż niezbędnymi i ekonomicznie uzasadnionymi kosztami naprawy pojazdu stanowiącego własność strony powodowej są koszty wskazane w opinii biegłego w wysokości 46.528, 87 zł, zaś pozwany jako ubezpieczyciel odpowiedzialności cywilnej sprawcy kolizji zobowiązany był do naprawienia szkody przez wypłatę kwoty niezbędnej do restytucji pojazdu do stanu sprzed kolizji. W ocenie Sądu, w odniesieniu do rozważań poczynionych na wcześniejszym etapie uzasadnienia, powód ma bowiem prawo naprawić swój pojazd z użyciem części oryginalnych. W toku postępowania likwidacyjnego pozwany wypłacił stronie powodowej kwotę 10.635, 69 zł tytułem kosztów naprawy pojazdu, a w związku z tym w dalszym ciągu pozostawał zobowiązanym do refundacji dalszej części kosztów naprawy. Roszczenie w zakresie kwoty 35.893, 18 zł podlegało zatem uwzględnieniu, jako mieszczące się w kosztach naprawy niezbędnych i ekonomicznie uzasadnionych.

Podstawę rozstrzygnięcia Sądu o odsetkach stanowił art. 481 k.c. w zw. z art. 817 § 1 k.c.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 805 § 1 k.c. w zw. z art. 822 k.c. i art. 481 k.c. w zw. z art. 817 § 1 k.c. orzeczono jak w punkcie 1 i 2 wyroku.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. i art. 100 k.p.c., wobec częściowego jedynie uwzględnienia powództwa. Zgodnie z zasadą stosunkowego rozdzielenia kosztów procesu wyrażoną w art. 100 k.p.c. każda ze stron ponosi koszty procesu w takim stopniu, w jakim przegrała sprawę. Sąd rozliczył zatem koszty procesu, ustalając zasadę, że powód wygrał niniejsze postępowanie w 78 %, zaś pozwany w 22 % i orzekł, że powodowi należą się od pozwanego koszty procesu w wysokości 4.601, 00 zł.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w punkcie 3 wyroku.

Zarządzenie: (...).