Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 20 listopada 2015 r.

Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący SSR Eliza Skotnicka

Protokolant Magda Biernat

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 listopada 2015 r. w Kłodzku

sprawy z powództwa K. K.

przeciwko I. K.

o zapłatę kwoty 478,80 zł

p o s t a n a w i a

odrzucić pozew.

Powód K. K. domagał się zasądzenia od pozwanej I. K. kwoty 478 złotych i 80 groszy w uzasadnieniu podając, że został obciążony kosztami postępowania egzekucyjnego dotyczącymi świadczeń alimentacyjnych obciążających powoda na rzecz pozwanej. W uzasadnieniu pozwu powód wykazywał, że pozwana jako wierzyciel w postępowaniu egzekucyjnym niecelowo wszczęła egzekucję, ponieważ nie opóźniał się on ze spełnieniem świadczeń w okresie po 2007 roku. Pozwana I. K. wniosła o oddalenie powództwa. Pozew w niniejszej sprawie w ocenie Sądu był niedopuszczalny. Podkreślić bowiem należy, że zgodnie z art. 199 Kodeksu postępowania cywilnego pozew podlega odrzuceniu jeżeli droga sądowa jest niedopuszczalna. Przepis art. 2 paragraf 1 Kodeksu postępowania cywilnego przewiduje, że droga sądowa jest dopuszczalna w sprawach cywilnych, którymi zgodnie z art. 1 Kodeksu postępowania cywilnego są sprawy ze stosunku prawa cywilnego rodzinnego i opiekuńczego oraz prawa pracy, jak również sprawy z zakresu ubezpieczeń społecznych oraz inne sprawy, do których przepisy Kodeksu postępowania stosuje się z mocy ustaw szczególnych. W ocenie Sądu roszczenie dotyczące zasad ponoszenia kosztów w postępowaniu egzekucyjnym ma charakter procesowy i powinno być rozstrzygane zgodnie z przepisami Kodeksu postępowania cywilnego w tym postępowaniu, w którym te koszty strony są zobowiązane uiścić. Należy bowiem zauważyć, że koszty egzekucyjne powinny być ustalane w tym postępowaniu egzekucyjnym, z którego wynikły, co wynika z przyjętej zasady unifikacji kosztów postępowania przewidzianej w art. 770 Kodeksu postępowania cywilnego. Powód jako dłużnik w postępowaniu egzekucyjnym zgodnie z przepisem art. 770, a także art. 767 paragraf 1 Kodeksu postępowania cywilnego miał możliwość podnoszenia wszelkich argumentów i zarzutów, które podnosił w niniejszej sprawie właśnie w tamtym postępowaniu. Kompleksowo kwestie zasad ponoszenia kosztów egzekucyjnych regulują przepisy procesowe. Ponadto przepisy te przewidują zarówno katalog środków prawnych, które służą ochronie obu stron postępowania, w tym przede wszystkim dłużnika. Dłużnik miał możliwość złożenia skargi na koszty ustalone przez komornika, w skardze tej mógł wnosić o obciążenie tymi kosztami strony przeciwnej i na wydane w tym przedmiocie postanowienie Sądu, miał również możliwość złożenia zażalenia. Nie wnikając w kwestie prawidłowości ustaleń komornika i prawidłowości wydanego w tej sprawie postanowienia o ustaleniu kosztów, bo Sąd w niniejszym postępowaniu nie jest do tego uprawniony, należało przyjąć, że w ogóle powództwo tego rodzaju jak wytoczone w niniejszej sprawie nie mogło być skutecznie wniesione, ponieważ nie ma charakteru sprawy cywilnej w rozumieniu powołanych wyżej przepisów, a to oznacza, że droga sądowa jest niedopuszczalna w tej sprawie i należało pozew powoda o zwrot kosztów procesu odrzucić. Na marginesie można jedynie wskazać, że roszczenie powoda jest całkowicie nieuzasadnione, gdyż zgodnie z art. 1088 Kodeksu postępowania cywilnego i art. 883 paragraf 2 Kodeksu postępowania cywilnego powód miał możliwość jako dłużnik domagać się umorzenia egzekucji bez względu na to, czy wierzyciel taki wniosek złoży czy nie, jedynie w sytuacji, gdy co do świadczeń wymagalnych w przyszłości uiści wszystkie świadczenia wymagalne i złoży do depozytu sądowego sumę równającą się sumie świadczeń periodycznych za sześć miesięcy z równoczesnym umocowaniem komornika do podejmowania tej sumy. Czyli jeżeli powód chce uwolnić się od postępowania egzekucyjnego wszczętego przez wierzyciela, a dotyczącego periodycznych świadczeń, czyli płatnych okresowo świadczeń alimentacyjnych jedyną drogą w sytuacji, kiedy wierzyciel, jak to jest w niniejszej sprawie, podtrzymuje wniosek o prowadzenie postępowania egzekucyjnego jedyną drogą jest złożenie do depozytu sądowego świadczeń na przyszłość równających się co najmniej sumie odpowiadającej sześciu miesiącom. Wówczas bez względu na to, czy wierzyciel domaga się kontynuowania egzekucji czy nie komornik jest zobowiązany umorzyć to postępowanie. Ten depozyt po prostu zabezpiecza roszczenia na przyszłość wierzyciela co do świadczeń w przyszłości. I to jest jedyny środek skuteczny, którym dłużnik może się bronić przed postępowaniem egzekucyjnym. To oczywiście nie ma żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia tej sprawy, tak jak wskazano wcześniej powództwo w tej sprawie jest niedopuszczalne, droga sądowa w tym postępowaniu jest niedopuszczalna, dlatego też Sąd pozew pana K. K. odrzucił.