Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 października 2015 r.

Sąd Okręgowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 28 października 2015 r. w Słupsku

na rozprawie

sprawy z powództwa E. K.

przeciwko Agencji Nieruchomości Rolnych w W.

o zapłatę

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od powoda E. K. na rzecz pozwanego Agencji Nieruchomości Rolnych w W. kwotę 7.200 złotych (słownie: siedem tysięcy dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.

Na oryginale właściwy podpis.

I C 224/15

UZASADNIENIE

Powód E. K. wniósł o zasądzenie od Agencji Nieruchomości Rolnych w W. kwoty 600.000 złotych tytułem zwrotu nakładów jakie poczynił na wymienionych w pozwie nieruchomościach /działki nr (...)/ położonych w obrębie G., a dzierżawionych od pozwanego na mocy umowy z roku 1995. Obecnie działka nr (...) nosi numer (...).

Pozwana Agencja Nieruchomości Rolnych w W. wniosła o oddalenie powództwa z powodu przedawnienia roszczenia, a nadto o zasądzenie kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa prawnego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód E. K. wraz z M. K. zawarli w roku 1995 umowę dzierżawy nieruchomości położonych w obrębie G. o powierzchni łącznej 3,25 ha. Umowę zawarto na okres 10 lat i z upływem tego okresu umowa wygasła.

Dzierżawcy dobrowolnie nie wydali nieruchomości w związku z czym w roku 2010 Agencja wystąpiła do Sądu z pozwem o wydanie dzierżawionych nieruchomości.

-

okoliczności bezsporne

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 24 czerwca 2010 r. nakazano pozwanym E. K. i M. K., aby wydali Agencji dzierżawione wcześniej nieruchomości.

Dowód: wyrok Sądu Rejonowego w Słupsku z 24 czerwca 2010 r. wraz z uzasadnieniem wydany w sprawie (...)

Apelacja pozwanych oddalona została przez Sąd Okręgowy w Słupsku wyrokiem z dnia 26 listopada 2010.

Dowód: wyrok Sądu Okręgowego w Słupsku z 26 listopada 2010 r. wydany w sprawie (...)

Do dobrowolnego wydania nieruchomości nie doszło w związku z czym Agencja skierowała tytuł wykonawczy do komornika i do faktycznego przejęcia nieruchomości przez właściciela doszło:

-

co do działek nr (...) w dniu 27 czerwca 2012 r. w sprawie (...);

-

co do (...) obecnie (...) i (...)w dniu 23 listopada 2012 r. w sprawie (...)

Dowód: przedstawione przez powoda protokoły wydania nieruchomości k. 63-73.

Powód nie kwestionował faktu fizycznego odebrania nieruchomości w roku 2012.

-

bezsporne

Sąd zważył co następuje:

Roszczenie powoda – jak każde roszczenie majątkowe podlega przedawnieniu. W przypadku roszczeń dzierżawcy /najemcy/ o zwrot nakładów na rzecz termin przedawnienia zgodnie z art. 677 k.c. wynosi jeden rok licząc od dnia wydania /zwrotu/ rzeczy.

W niniejszej sprawie niesporne jest, że wydanie dzierżawionych wcześniej nieruchomości nastąpiło w czerwcu i listopadzie 2012 r. Wtedy właśnie roszczenie powoda stało się wymagalne i od 27 czerwca 2012 r. w stosunku do działek nr (...) oraz od 23 listopada 2012 r. w stosunku do działek nr (...) zaczął biec roczny termin przedawnienia.

Ostatecznie więc roszczenie powoda przedawniło się z dniem 27 czerwca 2013 r. w stosunku do działek (...) oraz z dniem 23 listopada 2013 r. w stosunku do działek (...).

Sąd rozważał również możliwość nieuwzględnienia zarzutu przedawnienia podniesionego przez pozwaną Agencję na podstawie art. 5 k.c. Analizując jednak wszystkie okoliczności jakie zaszły po wygaśnięciu umowy dzierżawy nie sposób stwierdzić, że powołanie się przez pozwaną Agencję na przedawnienie roszczenia stanowi nadużycie prawa w związku z czym zarzut nie powinien być uwzględniony.

Powód mimo wygaśnięcia umowy z roku 1995 nie wydał dobrowolnie dzierżawionych nieruchomości i przez dalsze lata z nich korzystał. Co więcej nawet po wydaniu przez Sąd prawomocnego orzeczenia nakazującego wydanie działek powód postanowił nie respektować wyroku Sądu i właściciel odzyskał je dopiero w wyniku egzekucji komorniczej. Powyższe zachowanie absolutnie pozbawia powoda możliwości skutecznego powołania się na art. 5 k.c. i skorzystania z dobrodziejstwa tegoż przepisu.

Mając powyższe na uwadze, powództwo E. K. należało oddalić z powodu przedawnienia.

O kosztach należnych stronie przeciwnej – przy zwolnieniu powoda od kosztów sądowych – orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. i § 6 pkt. 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu /Dz.U. z 2013 r. poz. 490/

Na oryginale właściwy podpis.