Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 września 2015 r.

  Sąd Rejonowy w Kłodzku, I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Marzena Studzińska

Protokolant: Paulina Szkutnik

po rozpoznaniu w dniu 30 września 2015 r. w Kłodzku

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W.

przeciwko D. W.

o zapłatę 6 433,91 zł

I.  zasądza od pozwanej D. W. na rzecz strony powodowej (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. kwotę 6 433,91 zł ( sześć tysięcy czterysta trzydzieści trzy złote 91/100), w tym kwotę 4 768,72 zł z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od dnia 13 czerwca 2013 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanej na rzecz strony powodowej kwotę 127,52 zł tytułem zwrotu kosztów procesu;

III.  oddala wniosek pozwanej o rozłożenie na raty zasądzonego
w punkcie I świadczenia.

Sygnatura akt I C 277/14

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. wniosła o zasądzenie od pozwanej D. W. kwoty 6433,91 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP liczonymi od kwoty 4786,72 zł od dnia 13 czerwca 2013 roku oraz kosztów procesu w łącznej kwocie 127,52 zł. W uzasadnieniu wskazała, że w dniu 24 maja 2006 roku udzieliła pozwanej kredytu o nr (...). Strona powodowa podała również, iż pozwana była zobowiązana do spłaty limitu kredytowego w miesięcznych ratach. Podniosła, że mimo wezwań i monitów pozwana nie wywiązała się z obowiązku spłaty należności, w związku z tym po upływie terminu, do którego pozwana zobowiązała się uregulować zadłużenie, całość zadłużenia stała się wymagalna. Strona powodowa podała, że na dochodzoną pozwem należność składają się następujące kwoty: 4786,72 zł – należność główna;,1345,19 zł –odsetki umowne naliczone od dnia 24 maja 2006 roku do dnia wystawienia wyciągu z ksiąg banku oraz 302 zł – koszty, prowizje i opłaty za prowadzenie rachunku.

Nakazem zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym z 19 listopada 2013 roku w sprawie sygn. akt (...) wydanym przez Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie nakazano pozwanej D. W. aby uiściła na rzecz strony powodowej kwotę 6433,91 zł, w tym kwotę 4786,72 zł z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od dnia 13 czerwca 2013 roku oraz kwotę 81 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Pozwana D. W. w sprzeciwie od powyższego nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym wniosła o oddalenie powództwa. Zarzuciła, że przytoczone w pozwie okoliczności budzą wątpliwości co do zgodności z prawdziwym stanem rzeczy. Ponadto pozwana podała, że nie uchyla się od obowiązku spłaty kredytu, skoro go pobrała i podpisała umowę.

Postanowieniem z 3 stycznia 2014 roku wydanym w sprawie sygn. akt (...) Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny stwierdził skuteczne wniesienie sprzeciwu i utratę mocy nakazu zapłaty z 19 listopada 2013 roku oraz przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Kłodzku.

W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o oddalenie powództwa podnosząc między innymi zarzut dotyczący tego, że pozew został podpisany przez osobę, która jest pracownikiem strony powodowej oraz, że nie została poinformowana o zmianie wierzyciela (z (...) Bank S.A. na (...) S.A.)

W piśmie procesowym z 11 maja 2014 roku pozwana podtrzymała wszystkie zarzuty jak w sprzeciwie od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym. Natomiast w piśmie procesowym z 23 czerwca 2015 roku wniosła o rozłożenie na raty należności dochodzonej pozwem.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 24 maja 2006 roku pozwana D. W. zawarła z (...) Bankiem S.A. z siedzibą we W. (poprzednia nazwa strony powodowej) umowę o przyznanie limitu kredytowego i karty o nr (...), w ramach której pozwanej przyznano limit kredytowy w wysokości 2300 zł. Zgodnie z (...) umowa zawarta została na okres jednego roku tj. do dnia 24 maja 2007 roku, przy czym Bank będzie automatycznie przedłużał umowę o limit na kolejne roczne okresy, o ile posiadacz rachunku kredytowego nie wypowie umowy najpóźniej na 30 dni przed upływem okresu, na jaki została zawarta albo nie zajdą inne określone w regulaminie limitu zdarzenia wykluczające możliwość przedłużenia umowy limitu.

Pismem z dnia 14 marca 2013 roku strona powodowa wypowiedziała pozwanej umowę z dnia 24 maja 2006 roku w całości z trzydziestodniowym okresem wypowiedzenia, wzywając pozwaną do zapłaty kwoty 6161,89 zł. W piśmie tym poinformowano pozwaną, że uchybienie obowiązkowi w zakreślonym terminie spowoduje wystawienie Bankowego Tytułu Egzekucyjnego i podjęcie przez bank działań zmierzających do odzyskania swoich należności w drodze postępowania egzekucyjnego. Powyższe pismo zostało doręczone pozwanej 22 marca 2013 roku.

W dniu 12 czerwca 2013 roku strona powodowa wystawiła wyciąg z ksiąg rachunkowych banku na kwotę 6433,91 zł, na którą składają się następujące należności: 4786,72 zł – należność główna; 1345,19 zł –odsetki umowne naliczone od dnia 24 maja 2006 roku do dnia 12 czerwca 2013 roku, 268,50 zł – koszty, opłaty i prowizje, 33,50 zł – opłaty za prowadzenie rachunku oraz dalsze odsetki maksymalne liczonymi od kwoty należności głównej od dnia następnego po dniu wystawienia powyżej opisanego wyciągu.

/dowód: umowa o limit kredytowy, k.50-51; wyciąg z ksiąg rachunkowych banku, k. 35; wypowiedzenie umowy o limit kredytowy i kartę wraz z potwierdzeniem odbioru tegoż pisma przez pozwaną, k. 36, 44; lista operacji na rachunku bankowym pozwanej, k. 23-29; regulamin przyznawania i korzystania z limitu kredytowego, k. 30-34; tabela opłat i prowizji, k. 37-43, postanowienie Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu z dnia 23 września 2009 roku, k. 82/

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w całości.

W świetle zgromadzonych w sprawie dokumentów przedłożonych przez stronę powodową nie ulega wątpliwości, że w dniu 24 maja 2006 roku pozwana zawarła z (...) Bankiem S.A. we W. umowę o limit kredytowy oraz, że nie wywiązała się ona z warunków umowy. Zaległości pozwanej są zgodne z wysokością dochodzonego roszczenia. Pozwana wnosząc o oddalenie powództwa, wskazywała, że pozew jest „elektroniczny” i nie został podpisany. Jednak po doręczeniu pozwanej odpisu pozwu wraz z załącznikami oraz odpowiedzi na sprzeciw, pozwana nie złożyła żadnych wniosków dowodowych na okoliczność, że dochodzona wierzytelność nie istnieje, a co za tym idzie wszelkiej jej zarzuty okazały się gołosłowne. Wbrew zarzutom pozwanej z dokumentów złożonych przez stronę powodową wynika jednoznacznie, że przedmiotowa umowa została wypowiedziana oraz, że pozwaną wezwano do zapłaty zadłużenia, informując jednocześnie o możliwości wystawienia bankowego tytułu egzekucyjnego. Ponadto wskazać należy, iż (...) Bank S.A. z siedzibą we W., z którym pozwana zawarła umowę będącą przedmiotem procesu zmienił nazwę na (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. (co wynika jednoznacznie z treści postanowienia Sądu rejonowego dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu z 23 września 2009 roku, k. 82 akt), a zatem, wbrew twierdzeniom pozwanej, w przedmiotowej sprawie nie mamy doczynienia ze zmianą wierzyciela i cesja wierzytelności.

Nie zasługuje także na uwzględnienie zarzut pozwanej dotyczący tego, że stronę powodowa reprezentuje w niniejszej sprawie nieuprawniona osoba, tj. jej pracownik. Wskazać należy, iż zgodnie z treścią art. 87 § 2 zd. pierwsze kpc pełnomocnikiem osoby prawnej lub przedsiębiorcy, w tym nieposiadającego osobowości prawnej, może być również pracownik tej jednostki albo jej organu nadrzędnego.

Skoro pozwana zawarła umowę limitu kredytowego, z którego korzystała do 22 kwietnia 2013 roku (kiedy nastąpiło rozwiązanie umowy zgodnie z wypowiedzeniem z 14 marca 2013 roku), to zgodnie z treścią umowy, obowiązkiem pozwanej było dokonanie spłaty poszczególnych rat kredytowych, zgodnie z postanowieniami umowy i wydrukami. Jak wynika z treści dołączonych do pozwu dokumentów, pozwana nie spłaciła zaciągniętego zobowiązania. W związku z tym zgodnie ogólnymi zasadami wyrażonymi w art. 353 k.c. i art. 354 k.c. pozwana jako dłużnik powinien spełnić świadczenie zgodnie z treścią zobowiązania. Pozwana zobowiązana była spłacać swój kredyt zgodnie z harmonogramem spłaty wystawionym przez Bank, w kwotach i terminach wymagalności w nim oznaczonych. Pozwana z obowiązku tego nie wywiązała się co uprawniało wierzyciela do naliczania należnych umownych odsetek oraz innych kosztów wymienionych w regulaminie i cennikach banku.

Mając powyższe na uwadze Sąd uwzględnił w całości żądanie pozwu.

O kosztach postępowania orzeczono zgodnie z art. 98 k.p.c, w myśl którego strona przegrywająca proces zobowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw. Zważywszy, że strona powodowa w całości wygrała proces, pozwaną obciążał obowiązek zwrotu jej kosztów postępowania. Na poniesione przez stronę powodową koszty postępowania w łącznej wysokości 127,52 zł, składają się opłata sądowa od pozwu w kwocie 81 zł, 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz 29,52 zł tytułem opłaty notarialnej, za poświadczenie zgodności odpisu dokumentów z oryginałem.

Zgodnie z przepisem art.320 in principio k.p.c. w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie.

W ocenie sądu, nie sposób uznać sytuację majątkową pozwanej D. W. za szczególnie uzasadniony wypadek. Zwrócić należy uwagę, że pozwana posiada inne zadłużenie, które jest egzekwowane przez komornika w kwocie po 703,18 zł miesięcznie. Rozłożenie świadczenia zasądzonego w niniejszej sprawie nie gwarantuje spłaty tego świadczenia z uwagi na wysokość wszystkich zobowiązań pozwanej. Uzyskiwany przez pozwaną dochód w postaci emerytury po potrąceniach komorniczych to kwota 1822,57 zł, przy uwzględnieniu, że zaprzestała spłaty zobowiązania wobec strony powodowej może spowodować, że przekazywana emerytura będzie jeszcze niższa i nie pozwoli pozwanej na spłatę zobowiązań wobec strony powodowej. Mając więc na względzie interes wierzyciela i nieprzemyślane zaciąganie zobowiązań przez pozwaną Sąd uznał, że wniosek o rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty nie zasługuje na uwzględnienie.