Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

(...) października 2015r.

Sąd Rejonowy w Świdnicy I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący SSR Maja Snopczyńska

Protokolant Anna Kozioł

po rozpoznaniu w dniu 14 października 2015r.w Świdnicy

sprawy z powództwa Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w Ś.

przeciwko D. G. (1), A. N., C. N.

o zapłatę kwoty 11.640,96 zł

I.  powództwo co do kwoty 2.033,99 zł oddala;

II.  w pozostałym zakresie umarza postępowanie;

III.  koszty postepowania wzajemnie znosi.

Sygn. akt I C 803/15

UZASADNIENIE

Strona powodowa Wspólnota Mieszkaniowa nieruchomości przy ul. (...) w Ś. wniosła o zasądzenie solidarnie od pozwanych A. N., C. N. i D. G. (1) kwoty 11.640,96 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. W uzasadnieniu podniosła, że domaga się zapłaty opłat na koszty utrzymania nieruchomości wspólnej, pozwani są bowiem współwłaścicielami lokalu mieszkalnego przy ul. (...) w Ś. i obowiązani są ponosić wydatki związane z utrzymaniem nieruchomości wspólnej.

W dniu 26 stycznia 2015 roku wydano nakaz zapłaty zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwani wnieśli sprzeciwy od nakazu zapłaty, w których zaskarżyli nakaz w całości i wnieśli o oddalenie powództwa, podnosząc zarzut powagi rzeczy osądzonej, zarzut przedawnienia oraz zarzut nieudowodnienia roszczenia. W uzasadnieniu wskazali, że należność dochodzona pozwem została już osądzona w sprawie I Nc 3495/12, zaległości zostały już zapłacone, oraz że roszczenie nie zostało w żaden sposób udowodnione.

W odpowiedzi na sprzeciw strona powodowa ograniczyła żądanie do zasądzenia od pozwanych kwot 2033,29 zł, wskazując, że pozostała część zaległości została zapłacona i obecnie żądana kwota obejmuje odmienny okres niż w sprawie I Nc 4395/12 – od 31 grudnia 2012 roku do 30 kwietnia 2015 roku.

Strona powodowa podniosła także, że sprzeciw pozwanych A. N. i C. N. jest spóźniony i powinien zostać odrzucony.

W TOKU POSTĘPOWANIA SĄD USTALIŁ

NASTĘPUJĄCY STAN FAKTYCZNY:

Pozwani są właścicielami lokalu mieszkalnego nr (...) położonego przy ul. (...).

BEZSPORNE

W spornej nieruchomości mieszka pozwana D. G. (1), zaś pozwani A. N. i C. N. mieszkają w M. przy ul. (...).

DOWÓD: decyzje k. 82-84

Wyciąg z aktu notarialnego k. 85

Zeznania pozwanej D. G. k. 88 (płyta CD k. 90)

Przed Sądem Rejonowym w Świdnicy pod sygn. (...) toczyła się sprawa pomiędzy tymi samymi stronami w której w dniu 28 lutego 2013 roku wydano nakaz zapłaty. Roszczenie w tejże sprawie obejmowało zaległości w opłatach związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej za okres do 31 sierpnia 2012 roku w kwocie 5.943,29 zł.

DOWÓD: pozew i nakaz zapłaty w aktach(...)

Od 1 marca 2014 roku ustalono opłaty związane z zaliczką na utrzymanie nieruchomości wspólnej w kwocie 154,59 zł, w tym 34,39 zł koszty zarządu, 51,42 zł – zimna woda i 68,78 zł fundusz remontowy.

DOWÓD: zawiadomienie o wysokości opłat k. 8

W okresie od 31 grudnia 2012 roku do 30 kwietnia 2015 roku pozwani uiścili na poczet opłat związanych z utrzymaniem nieruchomości kwotę 4.360 zł.

Kwota ta wyczerpuje zaległości pozwanych powstałe w spornym okresie w całości.

DOWÓD: zestawienie sald płatnika k. 35- 37

Strona powodowa pismem z dnia 14 lipca 2014 roku wezwała pozwanych do zapłaty kwoty 10.718,55 zł.

DOWÓD: wezwanie do zapłaty k. 9

W TAK USTALONYM STANIE FAKTYCZNYM

SĄD ZWAŻYŁ:

Powództwo (w części nie objętej cofnięciem) jest bezzasadne.

W pierwszej kolejności odnieść się należy do zarzutu strony powodowej że sprzeciw wniesiony przez pozwanych A. N. i C. N. jest spóźniony i powinien zostać odrzucony. Wskazać należy, że pozwani nie mieszkają pod adresem wskazanym w pozwie, co zostało przez pozwanych wykazane. Zgodnie zaś z art. 126 kpc pozew powinien zawierać min. wskazanie miejsca zamieszkania stron. Skoro w pozwie podano adres spornej nieruchomości, a nie adres zamieszkania – awizacji pod tym adresem nie można uznać za skuteczną. Dopiero osobiste odebranie nakazu zapłaty powoduje skuteczność doręczenia, niezależnie od adresu pod którym nastąpiło. Odrębną zaś rzeczą jest wskazanie przez stronę jej własnego adresu do korespondencji. Z zeznań pozwanej D. G. (1) wynika, że pozwani A. N. i C. N. nie mieszkają w spornej nieruchomości lecz w M. przy ul. (...), taki adres zamieszkania pozwanych wynika z przedłożonych decyzji o wymiarze podatku od nieruchomości oraz został wskazany w akcie notarialnym przy zakupie mieszkania. Tym samym należało uznać, że sprzeciw został wniesiony w terminie. Jednak niezależnie od podniesionych w tym zakresie zarzutów stron - Sąd z urzędu – postanowieniem z dnia 14 X 2015r uchylił nakaz zapłaty z dnia 26 I 2015 roku. Podstawą takiej decyzji były wątpliwości Sądu związane z zarzutami powagi rzeczy osądzonej zgłoszone przez pozwanych. Niezależnie więc od prawidłowości wniesienia sprzeciwu wydany w niniejszej sprawie nakaz nie mógł się ostać, gdyż należało wyjaśnić czy i w jakim zakresie żądanie strony powodowej jest tożsame z już osądzonym żądaniem w sprawie (...).

Strona powodowa cofnęła powództwo ponad kwotę 2033,29 zł, wskazując, że pozostała część zaległości została zapłacona i obecnie żądana kwota obejmuje odmienny okres niż w sprawie (...)– od 31 grudnia 2012 roku do 30 kwietnia 2015 roku. Sąd uznał cofnięcie pozwu za dopuszczalne, gdyż okoliczności sprawy nie wskazują aby ta czynność była sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia społecznego. Nie zmierza ona także do obejścia prawa. W związku z powyższym na mocy art. 203 § 1,4 kpc postępowanie w tym zakresie należało umorzyć.

Z uwagi na częściowe cofnięcie pozwu nie zachodzi powaga rzeczy osądzonej, gdyż żądanie strony powodowej dotyczy innego okresu niż w sprawie (...).

Wobec częściowego cofnięcia pozwu poniższe rozważania dotyczą tylko kwoty 2033,29 zł obejmującej opłaty za okres od 31 grudnia 2012 roku do 30 kwietnia 2015 roku

Pozwani podnieśli zarzut przedawnienia roszczenia. Tym samym na początku rozważań odnieść się należy do tego zarzutu.

Zgodnie art. 117 §2 k.c. po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się zarzutu przedawnienia. Ponadto, w myśl art.118 k.c., jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia dla roszczeń o świadczenia okresowe wynosi trzy lata. Zgodnie zaś z art. 120 k.c. bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne.

W niniejszej sprawie brak jest jednego terminu wymagalności całego roszczenia, gdyż każda z naliczonych opłat ma inną datę wymagalności i od tej daty rozpoczyna bieg termin przedawnienia każdej z naliczonych opłat. Po częściowym cofnięciu powództwa najstarsza z dochodzonych należności była wymagalna 31 XII 2012 roku, a więc trzyletni termin przedawnienia upłynąłby 1 I 2015 roku, skoro zaś pozew został wniesiony 2 XII 2014r – roszczenie nie uległo przedawnieniu.

Pozwani są członkami powodowej Wspólnoty i Wspólnota wniosła o zasądzenie od pozwanych kwoty 2033,29 zł tytułem opłat na koszty utrzymania nieruchomości wspólnej za okres od 31 grudnia 2012 roku do 30 kwietnia 2015 roku, których pozwani nie uiścili, a jako współwłaściciele lokalu mieli taki obowiązek.

Bezspornym między stronami było, że pozwani są współwłaścicielami lokalu nr (...) położonego przy ul. (...). Tym samym zastosowanie w niniejszej sprawie będą miały przepisy ustawy z dnia 24 czerwca 1994r o własności lokali (t.j. Dz. U. 2000/80/903 z późn. zm.) - zwana dalej ustawą.

Zgodnie z treścią art. 13 ust. 1 ustawy właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu oraz uczestniczy w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej. Na pokrycie tych wydatków właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, płatne z góry do dnia 10 każdego miesiąca (art. 15). Art. 14 ustawy wskazuje zaś że na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

1) wydatki na remonty i bieżącą konserwację,

2) opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę,

3) ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali,

4) wydatki na utrzymanie porządku i czystości,

5) wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.

Zgodnie z powołanymi przepisami strona powodowa naliczała pozwanej koszty, które obejmowały zaliczki na koszty zarządu i utrzymania nieruchomości oraz opłaty na fundusz remontowy.

Pozwani jako współwłaściciele lokalu są obowiązani do ponoszenia kosztów utrzymania części wspólnych nieruchomości. Pozwani nie kwestionowali tego obowiązku, lecz podnosili, że koszty zostały uiszczone, zaś żądanie nie zostało wykazane.

Z przedłożonego zestawienia sald płatnika wynika, że pozwani uiścili w spornym okresie kwotę 4.360 zł. Okoliczność ta nie była kwestionowana przez pozwanych, tym samym należało uznać, że pozwani takąż właśnie kwotę uiścili w spornym okresie. Pozwani zakwestionowali jednak zasadność naliczenia kwot żądanych przez stronę powodową.

Wobec takiego stanowiska pozwanych strona powodowa zgodnie z art. 6 kc powinna wykazać istnienie po stronie pozwanych obowiązku zapłaty kwoty wskazanej w pozwie i przewyższającej kwoty uiszczone przez pozwanych. Z zebranego materiału dowodowego nie wynika, aby pozwani zalegali w zapłacie zaliczek na koszty utrzymania nieruchomości wspólnej (jak wskazano w pozwie). Do akt sprawy strona powodowa dołączyła wydruk z kartoteki lokalu za okres od września 2011 do kwietnia 2015r. Z zestawienia tego wynika, że pozwanym naliczono w okresie objętym pozwem łącznie kwotę 4.457,58 zł, w tym bliżej nieokreślone korekty.

Wskazać należy, że zestawienie sald jest jedynie potwierdzeniem wysokości uiszczonych przez pozwanych kwot oraz kwot naliczonych przez stronę powodową. W przypadku zakwestionowania przez pozwanych wysokości naliczonych kwot strona powodowa powinna wykazać zasadność naliczonych kwot przedstawiając dokumenty źródłowe, na podstawie których dokonano wpisów do ewidencji.

Nie wystarczy więc wpisanie korekt do zestawienia sald, lecz strona powodowa powinna wykazać z czego wynikają te korekty (za jaki okres i z jakiego tytułu naliczono tę kwotę). Podobna sytuacja dotyczy bilansu otwarcia (B.O.). Samo wpisanie pewnych kwot do zestawienia nie jest wykazaniem zasadności takiego wpisu.

Z dołączonego przez stronę powodową zawiadomienia o wysokości opłat wynika, że od 1 marca 2014 roku ustalono opłaty związane z zaliczką na utrzymanie nieruchomości wspólnej w kwocie 154,59 zł. Tym samym strona powodowa wykazała zasadność naliczenia za okres od 1 III 2014 roku do końca kwietnia 2015 roku kwoty 2.164,26 zł. Brak wykazania wysokości opłat za pozostałe miesiące nie pozwalał na ustalenie, że pozwani zalegają z płatnościami w opłatach za okres wskazany w pozwie, co skutkowało oddaleniem powództwa.

W związku z powyższym na mocy powołanych przepisów powództwo co do kwoty 2.033,99 zł należało oddalić jako bezzasadne, zaś w pozostałym zakresie umorzyć postępowanie.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 100 kpc mając na względzie wynik procesu – każda ze stron częściowo wygrała i częściowo przegrała sprawę (gdyż cofnięcia powództwa w części w której należność została już zapłacona przez pozwanych nie można uznać za przegranie sprawy przez stronę powodową, tym bardziej, że kwota cofniętego powództwa jest wyższa niż kwota zasądzoną nakazem zapłaty), co uzasadniało wzajemne zniesienie kosztów.