Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 lipca 2013 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach II Wydział Karny w składzie:

przy udziale Prokuratora Luby Fiłoc

po rozpoznaniu w dniu 17 lipca 2013 r.

sprawy P. S.

skazanego z art. 279§1 kk i in.

na skutek apelacji, wniesionej przez prokuratora

od wyroku łącznego Sądu Rejonowego w Węgrowie

z dnia 9 kwietnia 2013 r. sygn. akt II K 840/12

wyrok w zaskarżonej części zmienia w ten tylko sposób, że za podstawę wymierzonej P. S. kary łącznej pozbawienia wolności przyjmuje art. 91§2 kk; w pozostałej części wyrok utrzymuje w mocy; zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. A. S. w W. 147,60 zł (w tym 27,60 zł podatku VAT) tytułem obrony z urzędu skazanego P. S. w postępowaniu odwoławczym o wyrok łączny; stwierdza, że wydatki postępowania odwoławczego ponosi Skarb Państwa.

Sygn. akt II Ka 305/13

UZASADNIENIE

P. S. został skazany prawomocnymi wyrokami:

I.  Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 1 września 2010 roku, sygn. akt VII K 400/10 za czyn z art. 157§1 kk popełniony w dniu 8 września 2009 roku na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby; na podstawie art. 71§1 kk orzeczono grzywnę w rozmiarze 80 stawek dziennych po 10 złotych każda stawka; na podstawie art. 73§2 kk oddano oskarżonego pod dozór kuratora; na podstawie art. 46§1 kk orzeczono od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego kwotę 300 zł tytułem częściowego zadośćuczynienia; postanowieniem Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 18 października 2011 roku zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności;

II.  Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 23 maja 2011 roku, sygn. akt VII K 25/11 za czyn popełniony w dniu 31 października 2010 roku z art. 157§2 kk na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby; na podstawie art. 71§1 kk orzeczono grzywnę w rozmiarze 60 stawek dziennych po 10 złotych każda stawka; na podstawie art. 73§2 kk oddano oskarżonego pod dozór kuratora;

III.  Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 29 marca 2011 roku, sygn.. akt II K 983/10 za czyny popełnione:

- z 31 maja/01 czerwca 2010 roku z art. 279§1 kk,

- z 6/7 czerwca 2010 roku z art. 279§1 kk,

- z 9/10 czerwca 2010 roku z art. 279§1 kk,

- z 9/10 czerwca 2010 roku z art. 13§1 kk w zw. z art. 279§1 kk

przy przyjęciu, że czyny te zostały popełnione w warunkach ciągu przestępstw wymierzono na podstawie art. 279§1 kk w zw. z art. 91§1 kk karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat próby; na podstawie art. 33§2 kk orzeczono grzywnę w rozmiarze 180 stawek dziennych po 10 złotych każda stawka; na podstawie art. 73§2 kk oddano oskarżonego pod dozór kuratora; na podstawie art. 72§2 kk orzeczono obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego kwoty 500 zł w terminie 3 miesięcy; postanowieniem Sądu Rejonowego w Siedlcach z dnia 09 marca 2012 roku zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności;

IV.  Sądu Rejonowego w Węgrowie z dnia 7 listopada 2011 roku, sygn. akt II K 539/11 za czyny popełnione:

- w dniu 14 sierpnia 2011 roku z art. 289§1 i 4 kk na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności i karę grzywny w rozmiarze 80 stawek dziennych po 10 złotych każda stawka,

- w dniu 5 sierpnia 2011 roku z art. 178a§1 kk na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności; na podstawie art. 42§2 kk orzeczono wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat; na podstawie art. 85 kk i art. 86§ 1 kk orzeczono karę łączną 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 lat próby; na podstawie art. 73§1 kk oddano oskarżonego pod dozór kuratora.

Wyrokiem łącznym z dnia 9 kwietnia 2013 roku Sąd Rejonowy w Węgrowie na zasadzie art. 569§1 kpk, art. 85 i 86§1 kk:

I.  na podstawie art. 85 kk i art. 86§1 kk jednostkowe kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami Sądu Rejonowego w Siedlcach: z dnia 1 września 2010 roku, sygn. akt VII K 400/10 oraz z dnia 29 marca 2011 roku, sygn. akt II K 983/10 połączył i jako łączną karę pozbawienia wolności wymierzył skazanemu P. S. 2 lata i 3 miesiące pozbawienia wolności;

II.  w częściach nie podlegających łączeniu poszczególne wyroki wymienione w pkt I i III pozostawił do odrębnego wykonania;

III.  na podstawie art. 572 kpk postępowanie w części dotyczącej wyroków wymienionych w pkt II i IV umorzył z uwagi na brak warunków do wydania wyroku łącznego;

IV.  na podstawie art. 63§1 kk na poczet orzeczonej wobec skazanego kary łącznej pozbawienia wolności zaliczył okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie II K 983/10 w okresie od 14 września 2010 roku do dnia 15 września 2010 roku przyjmując, iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności;

V.  zasądził od Skarbu Państwa na rzecz Zespołu Adwokackiego w W. kwotę 177,12 złotych (w tym 33,12 złotych podatku VAT stawka 23%) tytułem obrony z urzędu wykonywanej na rzecz skazanego P. S. przez adw. M. W.;

VI.  zwolnił skazanego od wydatków, przejmując je na rachunek Skarbu Państwa.

Apelację od tego wyroku wniósł prokurator, który na podstawie art. 425§1 i 2 kpk i art. 444 kpk zaskarżył powyższy wyrok na niekorzyść oskarżonego P. S. w części dotyczącej podstawy prawnej wymiaru kary łącznej. Powołując się na przepisy art. 427§1 i 2 kpk i art. 438 pkt 1 kpk wyrokowi temu zarzucił obrazę przepisu prawa materialnego – art. 91§2 kk – poprzez jego niezastosowanie w pkt I jako podstawy prawnej orzeczenia wobec P. S. kary łącznej pozbawienia wolności w sytuacji, gdy łączeniu podlegały kary wymierzone za ciąg przestępstw i za pojedynczy czyn, a w tym wypadku wymiar kary łącznej nastąpić winien na podstawie art. 91§2 kk.

Podnosząc ten zarzut, na podstawie art. 437§1 kpk wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez wskazanie w punkcie I art. 91§2 kk jako podstawy wymierzenia wobec P. S. kary łącznej pozbawienia wolności zamiast błędnie wskazanych art. 85 kk i art. 86§1 kk.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacji prokuratora nie można odmówić słuszności i dlatego wniosek apelacyjny należało uwzględnić.

Rację ma apelujący prokurator, iż Sąd I instancji niezasadnie przyjął za podstawę prawną orzeczenia kary łącznej pozbawienia wolności wobec skazanego P. S. art. 85 i 86 §1kk, zamiast art. 91 §2 kpk.

Z treści art. 91 §2 kk wynika, że „jeżeli sprawca w warunkach określonych w art. 85 kk popełnia………………ciąg przestępstw oraz inne przestępstwo, sąd orzeka karę łączną na podstawie tego przepisu”. Z przedmiotowego wyroku łącznego wynika, że Sąd I instancji połączył karę pozbawienia wolności za czyn z art. 157 §1 kk, orzeczony w sprawie VII K 400/10 Sądu Rejonowego w Siedlcach z karą pozbawienia wolności orzeczoną za cztery czyny z art. 279 §1 kk i art. 13 §1 kk w zw. z art. 279 §1 kk, popełnione w warunkach ciągu przestępstw, w sprawie II K 983/10 Sądu Rejonowego w Siedlcach i orzekł nową karę łączną pozbawienia wolności. W świetle powyższego bezspornym jest, że podstawą orzeczenia tej kary łącznej jest art. 91 §2 kk, a nie wskazane w wyroku art. 85 kk i art. 86 §1 kk.

Z utrwalonej już praktyki i orzecznictwa Sądu Najwyższego i sądów apelacyjnych wynika, że w takiej sytuacji tylko przepis art. 91 §2 kk należy powoływać przy podstawie prawnej takiego rozstrzygnięcia. Przywoływanie art. 86 §1 kk jest zbędne, z uwagi na wskazywane w nim te same zasady wymiaru kary łącznej, zaś art. 85 kk nie może być powoływany obok art. 91 §2 kk bowiem wchodzi w grę albo jeden, albo drugi z tych przepisów (wyrok SA w Katowicach z 18.VII.2002 r. – II A Ka 249/02; Prok. i Prawo z 2003 r. nr 5 poz. 18).

Zważywszy na powyższe, Sąd Okręgowy na podstawie art. 437 §1 i 2 kpk zaskarżony wyrok zmienił w ten sposób, że za podstawę orzeczenia łącznej kary pozbawienia wolności przyjął art. 91 §2 kk.