Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 czerwca 2013r.

Sąd Okręgowy w Suwałkach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 2013r. w Suwałkach na rozprawie

sprawy z powództwa J. D.

przeciwko Urzędowi Gminy P.

o uznanie wypowiedzenia za bezskuteczne

na skutek apelacji pozwanego Urzędu Gminy P.

od wyroku Sądu Rejonowego w Suwałkach IV Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 14 listopada 2012r. sygn. akt IV P 128/12

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od pozwanego Urzędu Gminy P. na rzecz powódki J. D. kwotę 60 (sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego za II instancję.

Sygn. akt III Pa 11/13

UZASADNIENIE

W pozwie skierowanym przeciwko Urzędowi Gminy P. J. D. domagała się :

- uznania za bezskuteczne wypowiedzenia warunków umowy o pracę dokonanego wobec niej przez pracodawcę,

-w przypadku upływu okresu wypowiedzenia przywrócenia do pracy na poprzednich warunkach i zasądzenia wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy,

- zasądzenia kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Na rozprawie w dniu 8 października 2012r. fachowy pełnomocnik reprezentujący powódkę wniósł o jej przywrócenie do pracy na poprzednie warunki pracy i płacy wobec upływu okresu wypowiedzenia (k. 119 akt sprawy).

Na rozprawie w dniu 14 listopada 2012 r. pełnomocnik powódki cofnął pozew w części dotyczącej zapłaty wynagrodzenia za pracę, a pełnomocnik pozwanego wyraził zgodę na cofnięcie pozwu ( k. 132 v. akt sprawy).

W uzasadnieniu pozwu powódka argumentowała, że jest zatrudniona w Urzędzie Gminy na stanowisku skarbnika. W dniu 3 czerwca 2012 r. wraz z dwiema innymi pracownicami urzędu wzięła udział w referendum, którego przedmiotem było odwołanie wójta gminy z zajmowanego stanowiska. W odwecie, w dniu 27 czerwca 2012 r., wójt wystąpił na sesji Rady Gminy o odwołanie powódki z zajmowanego stanowiska, na co nie uzyskał zgody Rady Gminy. Wówczas zarządzeniem z dnia 28 czerwca 2012r. wójt wprowadził zmianę polegającą na wprowadzeniu obok stanowiska skarbnika gminy, stanowisko głównego księgowego urzędu. Według powódki zmiana regulaminu organizacyjnego była tylko pretekstem do wypowiedzenia w dniu 28 czerwca 2012 r. warunków pracy i płacy powódce. Dokonane wypowiedzenie zmieniające było po pierwsze niedopuszczalne z uwagi na treść art. 18 ust. 2 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym, który stanowi, iż jedynie rada gminy jest upoważniona do odwoływania skarbnika gminy, po drugie niezasadne, gdyż przyczyna organizacyjna podana w wypowiedzeniu była przyczyną pozorną: rzeczywistą przyczyną były problemy osobiste wójta związane z referendum w sprawie jego odwołania i toczącym się wobec niego procesem karnym.

Powódka też podała, iż dwie pozostałe pracownice urzędu, które wzięły udział w referendum, również spotkały represje ze strony wójta : w stosunku do obu podjął działania zmierzające do rozwiązania stosunków pracy.

W odpowiedzi na pozew Urząd Gminy P. wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Uzasadniając swoje stanowisko pozwany Urząd Gminy podał, że rzeczywistą przyczyną wypowiedzenia była zmiana organizacyjna polegająca na wprowadzeniu stanowiska głównego księgowego urzędu. Prócz tego odwołanie powódki od wypowiedzenia zmieniającego należałoby oceniać jako nadużycie prawa ( art. 8 kp ), gdyż wójt gminy utracił zaufanie do powódki i sugerował rezygnację ze stanowiska, a sama powódka wskazała, że jest lojalna wobec gminy P., a nie każdoczesnego wójta tej gminy.

Wyrokiem z dnia 14 listopada 2012r. w sprawie IV P 128/12 Sąd Rejonowy w Suwałkach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych przywrócił powódkę J. D. do pracy w pozwanym Urzędzie Gminy w P. na poprzednie warunki pracy i płacy obowiązujące powódkę przed wypowiedzeniem zmieniającym warunki pracy i płacy z dnia 28 czerwca 2012 r.

Na mocy art. 355 § 1 k.p.c. postępowanie umorzył w zakresie roszczenia o zapłatę wynagrodzenia za pracę.

Zasądził od pozwanego Urzędu Gminy w P. na rzecz powódki J. D. kwotę 60 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Zasądził od pozwanego Urzędu Gminy w P. na rzecz powódki J. D. kwotę 3552 zł tytułem zwrotu opłaty sądowej.

Z ustaleń Sądu Rejonowego wynika, że uchwałą Rady Gminy z dnia 3 października 1990 r. powódka J. D. został powołana na stanowisko skarbnika Gminy w P. na czas nieokreślony ( uchwała Rady Gminy w P.- k. 2 cz. B akt osobowych powódki, pismo wójta z dnia 31 października 1990 r.-k. 1 cz. B akt osobowych powódki ). Od dnia 1 listopada 1990 r. do 27 czerwca 2012 r. J. D. nieprzerwanie wykonywała obowiązki skarbnika urzędu gminy.

Dnia 3 czerwca 2012 r. J. D. wzięła udział w referendum lokalnym dotyczącym odwołania wójta W. G. ze stanowiska wójta. ( okoliczność bezsporna). W lokalnym periodyku (...) tenże W. G. przed referendum zamieścił ogłoszenie prywatne, w którym stwierdził między innymi: „ Moim zdaniem w referendum wezmą udział tylko te osoby, które chcą mego odwołania. Informuję jednocześnie, że budżet Gminy P. na rok 2012 został zaopiniowany pozytywnie przez Regionalną Izbę Obrachunkową w B.. Jeżeli więc chcecie pomóc, to nie bierzcie udziału w referendum.” ( ogłoszenie prywatne w(...)k. 126 akt sprawy).

W dniu 27.06.2012r. odbyła się sesja Rady Gminy, na której wójt wystąpił do Rady Gminy o odwołanie J. D. ze stanowiska skarbnika. W bezpośrednich rozmowach z pracownikami i samą powódką W. G. podkreślał, że utracił zaufanie do powódki i to stanowi podstawę do wystąpienia z wnioskiem o jej odwołanie ze stanowiska. Pisemnie zaś wójt uzasadniał, iż to J. D. ponosi winę za odstąpienie od umowy cywilnoprawnej z firmą (...) sp. z o.o. w Ł. i związaną z tym karę umowną w kwocie 400000 zł, którą ma uiścić Gmina P.. Także wg wójta, to powódka odpowiada za niezłożenie przez wykonawcę zabezpieczenia w wysokości 2 % ceny brutto.( uzasadnienie do wniosku o odwołanie skarbnika- k. 11 akt sprawy, protokół nr (...) sesji Rady Gminy z dnia 27 czerwca 2012r- k.62-76 akt sprawy). Rada Gminy nie wyraziła zgody na odwołanie powódki ze stanowiska skarbnika. Oczywiście na odbywającej się sesji w dniu 27.06.2012r. Wójt Gminy P. nie wskazywał na potrzebę reorganizacji urzędu, a tym bardziej na konieczność stworzenia nowego stanowiska w księgowości.

Już następnego dnia, bo 28 czerwca 2012r. wójt wydał zarządzenie, na mocy którego dokonał zmian regulaminu organizacyjnego Gminy P. w ten sposób, że w kierownictwie urzędu wyodrębnił dodatkowe stanowisko głównego księgowego gminy, któremu powierzył kierowanie referatem finansowym gminy (zobowiązaniami pieniężnymi, księgowością podatkową, obsługą księgową jednostek budżetowych gminy – zarządzenie nr 125/12 z dnia 28 czerwca 2012 r. –k. 79-83 akt sprawy). Ponadto tego samego dnia wójt doręczył powódce oświadczenie o zmianie warunków umowy o pracę oraz z dniem 28 czerwca 2012r. uległ zmianie zakres obowiązków pracowniczych powódki (obowiązki ograniczono zasadniczo do projektowania i realizacji budżetu gminy). Po upływie okresu wypowiedzenia tj. od 1 października 2012r. pracodawca proponował także zmniejszenie wysokości osiąganego wynagrodzenia za pracę : bez dodatku stażowego i funkcyjnego do kwoty 1800 zł (wypowiedzenie zmieniające- k. 6 akt sprawy). J. D. z chwilą wprowadzenia zmian tj. z dniem 28 czerwca 2012r. miała wykonywać pracę skarbnika gminy jednoosobowo, bez podległych pracowników, a jej czynności zasadniczo miały ograniczać się do sporządzania projektu budżetu gminy. W rzeczywistości wyodrębnienie stanowiska głównego księgowego urzędu odbyło się poprzez przekazanie 80% obowiązków skarbnika dotychczas wykonywanych przez J. D. W. P., który to był zatrudniony na stanowisku doradcy wójta do spraw finansowych. Jednak jako pełniący obowiązki głównego księgowego urzędu nie podołał powierzonym mu obowiązkom i stąd w miesiącu październiku i listopadzie 2012r. powódka wykonała zaległe, a powierzone mu prace, za co otrzymała dodatek specjalny do wynagrodzenia za pracę w kwocie 4000 zł miesięcznie (fakt niekwestionowany). Biorąc udział w referendum pracownicy Urzędu Gminy – E. B. również wypowiedziano umowę o pracę.

Sąd Rejonowy podkreślił, że stosunek pracy powódki J. D. nawiązał się na podstawie powołania uchwałą Rady Gminy P. z dnia 3 października 1990 r., którą powołano J. D. na stanowisko skarbnika. Jest to więc stosunek pracy nawiązany na podstawie powołania, co pociąga za sobą tę doniosłą konsekwencję prawną, że w świetle ugruntowanego w tym zakresie orzecznictwa Sądu Najwyższego wypowiedzenie warunków pracy i płacy pracownikowi zatrudnionemu na podstawie powołania jest niedopuszczalne. Przepisy dotyczące stosunków pracy na podstawie powołania nie zawierają bowiem norm dotyczących zmiany treści stosunków pracy. Instytucja wypowiedzenia warunków pracy i płacy nie jest ponadto dostosowana do stosunków pracy na podstawie powołania o tyle, że organem uprawnionym do powoływania i odwoływania pracownika jest z reguły kto inny, niż kierownik zakładu pracy ( w niniejszej sprawie – Wójt Gminy P. ), do którego dyspozycji należy zatrudnienie pracowników obsadzanych na podstawie umów o pracę. W tym zakresie Sąd przychylił się w pełni do stanowiska strony powodowej, iż nadal zachowuje w niniejszej sprawie aktualność uchwała Sądu Najwyższego z dnia 21 grudnia 1987 r. w sprawie III PZP 47/7 OSNCP z 1989 r. z. 9, poz. 131.

Pomimo treści art. 18 ust. 2 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym, który wyraźnie kompetencje do odwołania skarbnika gminy powierza Radzie Gminy Wójt Gminy P. podjął decyzję o wypowiedzeniu powódce warunków pracy i płacy. Bez wątpienia takie wypowiedzenie zmieniające, jak wyżej wykazano, pozostaje w sprzeczności ze stosunkiem pracy na podstawie powołania.

Sąd Rejonowy ustalił, że zasadniczą przyczyną wypowiedzenia zmieniającego dokonanego wobec powódki była utrata zaufania, a nie konieczność zmian organizacyjnych w Urzędzie (fakt przyznany). W toku postępowania strona pozwana nie dowiodła, aby Urząd Gminy P. wymagał rozdzielania funkcji skarbnika od funkcji głównego księgowego urzędu. Fakt, iż taki rozdział funkcjonuje w innych placówkach samorządowych, nie przesądza jeszcze o zasadności rozdziału w przypadku Urzędu Gminy P., a upływ czasu pozwolił na zweryfikowanie koncepcji wójta w tym zakresie: doradca finansowy W. P.nie podołał obowiązkom głównego księgowego i powódka przy przyznanym jej comiesięcznym dodatku w kwocie 4000 zł wykonywała zaległe obowiązki doradcy finansowego W. P., co ostatecznie na rozprawie przyznał sam W. G.. W świetle powyższego Sąd uznał, że nie sposób uznać za racjonalną i obiektywnie uzasadnioną decyzję wójta o wypowiedzeniu zmieniającym.

Sąd też zwrócił słuszną uwagę na zdarzenia, które nastąpiły w niniejszej sprawie bezpośrednio po sesji Rady Gminy, która odmówiła zgody na odwołanie powódki ze stanowiska skarbnika tj. następnego dnia wójt doręcza powódce wypowiedzenie zmieniające, w którym jako przyczynę zmiany warunków pracy wskazuje zmiany organizacyjne. Natomiast w rozmowach z pracownikami i samą powódką, wójt wskazuje, że główną przyczyną jego działań jest utrata zaufania do powódki, nie obiektywnie uzasadnione zmiany organizacyjne w urzędzie. Potrzeby zmian organizacyjnych w urzędzie nie wymienia w pisemnym uzasadnieniu wniosku o odwołanie powódki ze stanowiska, ani poruszona na sesji rady gminy, na której głosowano w przedmiocie odwołania powódki ze stanowiska skarbnika. Sąd przyznał, że nie było potrzeby przeprowadzania reorganizacji w Urzędzie. Żaden świadek tego nie potwierdził. Potwierdziło się ponadto stanowisko powódki, że bezpośrednią przyczyną wypowiedzenia zmieniającego był właśnie jej udział w referendum, mającym na celu odwołanie wójta (także fakt ustalony).

Potwierdza to również ogłoszenie prywatne, które wójt zamieścił w prasie, a z którego jednoznacznie wynika, że udział w referendum odbierał jako głos przeciwko jego osobie.

Nie omieszkał też Sąd meritii zwrócić uwagi na sposób, w jaki wójt ukształtował podział obowiązków pomiędzy stanowiskiem skarbnika gminy a stanowiskiem głównego księgowego urzędu, które to stanowisko przez pewien czas obsadzał na podstawie umowy o pracę doradca finansowy wójta W. P.. W. P. nadzorował prace podległego mu referatu finansowego, zaś powódka jako skarbnik w swoich czynnościach była ograniczona zasadniczo do sporządzania projektu budżetu gminy. W świetle zeznań świadka, który te obowiązki przyjął wynika, że przejął 80 % obowiązków powódki, zaś powódce pozostało 20 % obowiązków, które miała wykonywać samodzielnie bez pracowników z referatu finansowego podległych od momentu wprowadzenia zmian.

W oparciu o powyższe ustalenia Sąd Rejonowy ocenił, iż rzeczywistą przyczyną wypowiedzenia zmieniającego doręczonego J. D. nie były obiektywne i uzasadnione potrzeby urzędu, lecz zwykła szykana pracownika. Dodatkowo potwierdza to okoliczność, iż wypowiedzenie zmieniające po upływie okresu wypowiedzenia zmniejszyło wynagrodzenie powódki o ponad połowę. Niedopuszczalne przy tym jest postępowanie strony pozwanej, która przydatność pracownika do pracy mierzy poziomem lojalności wobec kierownika jednostki, tj. do W. G.. Pracownik właściwie i zgodnie z prawem wykonujący swoje obowiązki, nie może być pozbawiony prawa do krytycznej oceny swojego przełożonego, czy prawa do udziału w referendum (co słusznie podkreślała powódka) w przedmiocie jego odwołania. Negatywna ocena postępowania przełożonego nie wyklucza bowiem właściwej współpracy w zakresie wykonywania obowiązków pracowniczych, o czym najlepiej świadczy fakt, że to właśnie powódce wójt W. G. powierzył wykonanie zaległych prac W. P. za odpowiednią gratyfikacja pieniężną.

W konsekwencji Sąd uznał, iż odwołanie powódki od wypowiedzenia zmieniającego warunki pracy i płacy i sformułowane po okresie wypowiedzenia warunków pracy i płacy żądanie przywrócenia na poprzednie warunki pracy i płacy nie było sprzeczne z gospodarczo- społecznym przeznaczeniem prawa, ani nie było sprzeczne z zasadami współżycia społecznego oraz nie zmierzało do obejścia prawa. Jawi się fakt, że na tle tej sprawy, że postępowanie pracodawcy zmierzało do osiągnięcia skutku w postaci odsunięcia- wbrew stanowisku Rady Gminy- J. D. od obowiązków skarbnika i jako takie należał je uznać za niedopuszczalne zarówno w świetle art. 71 kp (argumentum a contrario), jak i w świetle art. 18 ust. 2 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym.

Z uwagi na cofnięcie pozwu w zakresie zapłaty wynagrodzenia za pracę po rozpoczęciu rozprawy za zgodą pozwanego, Sąd na mocy art. 355 § 1 kpc postępowanie w sprawie umorzył w pkt II wyroku, uznając, że cofnięcie pozwu w tej części nie narusza słusznego interesu powódki jako pracownika( art. 469 kpc).

O kosztach zastępstwa procesowego Sąd orzekł w pkt III wyroku na mocy art. 98§1 i § 3 kpc, kierując się zasadą odpowiedzialności za wynik procesu i przyznając pełnomocnikowi strony powodowej koszty zastępstwa procesowego w minimalnej wysokości przewidzianej przepisami prawa ( patrz: § 11 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów n pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu – Dz. U. 02.163.1349 z późn. zm.).

Apelację od powyższego wyroku złożył pozwany Urząd Gminy w P..

Wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia 14.11.2012r. zaskarżył w całości zarzucając mu:

1.  naruszenie prawa materialnego, a mianowicie art. 100 § 2 pkt 4 kp przez jego niezastosowanie, w sytuacji podejmowania przez powódkę licznych działań na niekorzyść pracodawcy oraz na szkodę Gminy P. – powódka ponosi winę za odstąpienie od umowy cywilnoprawnej z firmą (...) zo.o. w Ł. i związaną z tym karę umowną w kwocie 400.000 zł, którą zobowiązana jest zapłacić Gmina P.;

2.  naruszenie prawa materialnego, a mianowicie art. 8 kp przez jego niezastosowanie, pomimo, że z materiału dowodowego zebranego w sprawie wynika, że zachowanie powódki polegające na domaganiu się przywrócenia do pracy w pozwanym Urzędzie na poprzednie warunki pracy i płacy w sytuacji naruszenia przez powódkę zasady lojalności pracownika względem pracodawcy, stanowi nadużycie prawa jako postępowanie sprzeczne z zasadami współżycia społecznego i jako takie nie podlega ochronie prawnej;

3.  naruszenie prawa procesowego, tj. art. 233 kpc – błąd w ustaleniach faktycznych polegający na pominięciu przez Sąd I instancji, że pozwany od 28.06.2012r. zlikwidował dotychczasowe stanowisko powódki i przekazał zadania powódki na stanowisko skarbnika gminy (powódki) oraz nowo utworzone stanowisko głównego księgowego urzędu.

Wskazując na te zarzuty, wnosił o:

1.  zmianę zaskarżonego wyroku w całości poprzez oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego za obie instancje,

ewentualnie:

2.  uchylenie zaskarżonego wyroki i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia – przy uwzględnieniu kosztów postępowania odwoławczego.

W odpowiedzi na apelację pełnomocnik powódki wnosił o oddalenie apelacji oraz o zasądzenie od pozwanego na rzez powódki kosztów postępowania odwoławczego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja pozwanego jest bezzasadna.

Sąd Rejonowy dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych i na ich podstawie wywiódł trafne wnioski. Sąd Okręgowy aprobuje stanowisko Sądu I instancji wyrażone w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku i ustalenia poczynione przez Sąd Rejonowy przyjmuje za własne. Także argumentacja prawna przyjęta przez Sąd Rejonowy była właściwa.

Za chybiony należało uznać zarzut naruszenia przez Sąd Rejonowy art. 233 § 1 kpc. Ocena dowodów przeprowadzonych przez Sąd I instancji nie nosi cech dowolności. Skuteczne postawienie zarzutu naruszenia przez Sąd przepisu art. 233 kpc wymaga wszak wykazania, że Sąd uchybił zasadom logicznego rozumowania lub doświadczenia życiowego, to bowiem może być jedynie przeciwstawione uprawnieniu Sądu do dokonywania swobodnej oceny dowodów. Nie jest natomiast wystarczające przekonanie o innej niż przyjął Sąd wadze poszczególnych dowodów i ich odmiennej ocenie niż ocena Sądu (tak SN w uzasadnieniu wyroku z dnia 14.10.1998r., sygn. akt II CKN 4/98, Lex 322031, wyrok z dnia 10.04.2000r. sygn. VCKN 17/00, Lex 40424). Ocena dowodów przeprowadzona przez Sąd Rejonowy jako odpowiadająca wymogom art. 233 kpc korzysta z ochrony tym przepisem przewidzianej i jest w pełni aprobowana przez Sąd Odwoławczy.

Podkreślić przy tym należy, że nie polega na prawdzie okoliczność podnoszona w tym miejscu przez pozwanego, iż Sąd Rejonowy w ustaleniach faktycznych pominął, że pozwany od 28.06.2012r. zlikwidował dotychczasowe stanowisko powódki i przekazał zadania powódki na stanowiska skarbnika gminy, tj. powódki oraz nowo utworzone stanowisko głównego księgowego urzędu. Zarzut ten jest tym bardziej niezrozumiały, bowiem uwadze apelującego uszły ustalenia Sądu meritii właśnie na ten temat i wywody w uzasadnieniu do wyroku.

Za nieusprawiedliwiony należało uznać zarzut naruszenia prawa materialnego a mianowicie art. 100 § 2 p 4 kp przez jego niezastosowanie, w sytuacji podejmowania przez powódkę licznych działań na niekorzyść pracodawcy. Należy bowiem podkreślić, że okoliczności wypływające z treści cyt. przepisu nie były przedmiotem toczącego się postępowania sądowego. Ani też pracodawca w wypowiedzeniu zmieniający warunków pracy i płacy powódki żadnych zarzutów w tym zakresie nie stawiał. Wręcz przeciwnie postępowanie sądowe wykazało, że rzeczywistą przyczyną wypowiedzenia zmieniającego powódce była zwyczajnie mówiąc szykana pracownika, a nie obiektywne i uzasadnione potrzeby pozwanego Urzędu.

Za chybiony też należało uznać zarzut naruszenia prawa materialnego – art. 8 kp przez jego niezastosowanie. Uwadze apelującego chyba uszło, że Sąd meritii i w tym kierunku prowadził rozważania, jednak prawidłowe ustalenia faktyczne w sprawie doprowadziły tenże Sąd, zresztą stanowisko to aprobuje Sąd Okręgowy, do wręcz odmiennych wniosków, niż te, jakie formułowała w postępowaniu sądowym strona pozwana – Urząd Gminy P. i nie zachodzi potrzeba ponownego przytaczania argumentów.

Podkreślić przy tym wypada, że akurat przytoczone wyroki SN przez pozwanego w uzasadnieniu apelacji, niekoniecznie dotyczą sprawy rozpoznawanej przez Sąd w tym postępowaniu. Podkreślić należy, że utrata zaufania, na którą powołuje się wójt, musi mieć oparcie w przesłankach natury obiektywnej i racjonalnej. Nie może wynikać z „samowoli” pracodawcy lub z jego subiektywnych uprzedzeń, jak miało to miejsce w rozpoznawanej sprawie. Zarzutu utraty zaufania nie może bowiem cechować subiektywna ocena pracodawcy. Wskazać w tym miejscu wypada, że na odwołanie powódki z zajmowanego stanowiska właśnie wójt nie dostał zgody Rady Gminy i wtedy rozpoczął indywidualne działania, poprzez wydanie zarządzenia z dnia 28.06.2012r. Nie można w rezultacie nawet nie dopatrzyć się tła politycznych rozgrywek.

W świetle powyższego apelacja pozwanego jako bezzasadna na mocy art. 385 kpc podlegała oddaleniu.

O kosztach procesu za II instancję orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 kpc w zw. z § 12 ust. 1 p 1 rozp. Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. (Dz. U. 163, poz. 1349).

JK/bd