Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 czerwca 2015 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. Wydział II Cywilny Odwoławczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 16 czerwca 2015 roku w Piotrkowie Trybunalskim

w postępowaniu uproszczonym

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) spółki z o.o. w T.

przeciwko M. R.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim z dnia 18 grudnia 2014 roku, sygn. akt I C 1210/13 upr.

1.  zmienia zaskarżony wyrok punkcie 1 sentencji w ten sposób ,że:

a/ zasądzoną od pozwanej M. R. na rzecz powoda (...) spółki z o.o. w T. kwotę 4.344,76 zł obniża do kwoty 1.751,76 zł (jeden tysiąc siedemset pięćdziesiąt jeden złotych siedemdziesiąt sześć groszy) i oddala powództwo w pozostałym zakresie,

b/ zasądza od powoda (...) spółki z o.o. w T. na rzecz pozwanej M. R. kwotę 83,40 zł (osiemdziesiąty trzy złote czterdzieści groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu,

2. oddala apelacje w pozostałej części;

3.zasądza od powoda (...) spółki z o.o. w T. na rzecz pozwanej M. R. kwotę 240,00 zł (dwieście czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.

Sygn. akt II Ca 207/15

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 18 grudnia 2015r. Sąd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim zasądził od pozwanej M. R. na rzecz powoda (...) Spółki z o.o. z siedzibą w T. kwotę 4.344,76 złotych z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 30 lipca 2013 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 717,00 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu i oddalił powództwo w pozostałej części.

Podstawą rozstrzygnięcia były przytoczone poniżej ustalenia i rozważania Sądu Rejonowego.

W dniu 15 grudnia 2010 roku (...) Spółka z o.o. w T. zawarła z pozwaną M. R. umowę najmu lokalu mieszkalnego nr (...) o powierzchni 45,94 m2, usytuowanego na parterze w budynku przy ul. (...) w T. Umowę zawarto na czas oznaczony/od 1 stycznia 2011 roku do dnia 31 grudnia 2011 roku/, a najemca zobowiązał się płacić wynajmującemu do dnia 10. każdego miesiąca czynsz najmu lokalu w wysokości 860,00 złotych, dla zabezpieczenia roszczeń wynajmującego z tytułu czynszu najmu oraz z tytułu naprawienia szkód wyrządzonych w przedmiocie najmu, najemca wpłacił kaucję w wysokości 2.500,00 złotych, kolejnymi aneksami do umowy najmu lokalu mieszkalnego przedłużono umowę do dnia 31 grudnia 2012 roku, a ostatnim od dnia 1 stycznia 2013 roku do dnia 30 czerwca 2013 roku - z możliwością przedłużenia. Czynsz ustalono na kwotę 892,00 złotych miesięcznie.

Po dniu 30 czerwca 2013 roku umowa najmu lokalu nie była już przedłużana. Pozwana opłacała należny czynsz nieregularnie i miała zaległości w jego zapłacie. W miesiącu maju 2013 roku pracownik powoda zajmujący się wynajmem mieszkań poinformował pozwaną, że umowa nie będzie przedłużona i aby jak najszybciej opuściła pozwana lokal. Ostatecznie termin do wyprowadzenia się z przedmiotowego lokalu został przedłużony pozwanej do końca lipca 2013 roku. W dniu 2 sierpnia 2013 roku zostały wydane stronie powodowej klucze do mieszkania. Na kwotę dochodzoną pozwem składają się następujące kwoty wraz z naliczonymi odsetkami za zwłokę / na dzień 29 lipca 2013 roku/ wynikające z rachunków /faktur/;

- nr (...) z dnia 6 marca 2013 roku - należność na kwotę 987,30 zł, nie zapłacono 385,83 zł, odsetki = 19,38 zł za okres od 11 marca 2013 roku, do zapłaty 405,21 zł,

- nr (...) z dnia 11 kwietnia 2013 roku - należność na kwotę 987,30 zł, zapłacono 0 zł, odsetki = 38,33 zł za okres od 12 kwietnia 2013 roku, do zapłaty 1.025,63 zł,

- nr (...) z dnia 10 maja 2013 roku- należność na kwotę 987,30 zł, zapłacono 0 zł, odsetki = 28,13 zł za okres od dnia 11 maja 2013 roku, do zapłaty 1.015,43 zł,

- nr (...) z dnia 7 czerwca 2013 roku- należność na kwotę 987,30 zł, zapłacono 0 zł, odsetki = 13,15 zł za okres od dnia 11 czerwca 2013 roku, do zapłaty 1.004,53 zł,

- nr (...) z dnia 10 lipca 2013 roku- należność na kwotę 892,00 zł, zapłacono 0 zł, odsetki = 6,04 zł za okres od 11 lipca 2013 roku, do zapłaty 898,04 zł,

-co po zsumowaniu sum należnych i odsetek- pomniejszone o dokonaną wpłatą daje kwotę 4.344,76 złotych.

W ocenie strony powodowej /wynajmującego/ lokal i jego wyposażenie nosiły ślady ponadnormatywnego używania przez najemcę i wymagały naprawy bądź wymiany- z tego tytułu powód wystawił fakturę nr (...) na kwotę 6.394,23 złotych obejmującą m.in. naprawę szafy, mebli kuchennych, zepsutej kuchni. Najemca nie pokrył kosztów używania mediów /woda, ścieki, energia elektryczna/ na łączna kwotę 1.981,50 złotych i w tym zakresie powód wystawił fakturę nr (...). Należności z w/w faktur pomniejszone o wartość nominalną wpłaconej kaucji /2.500,00 złotych/ stanowią przedmiot dochodzonego roszczenia w postępowaniu nakazowym elektronicznym.

Mając takie ustalenia Sąd uznał, iż powództwo zasługuje na jego uwzględnienie.

Sąd uznał, iż stan faktyczny sprawy wynika z treści dokumentów złożonych przez stronę powodową do akt sprawy oraz z zeznań przesłuchanego świadka W. W.. Z dokumentów tych wynika fakt zawarcia i realizowania przez strony umowy najmu lokalu mieszkalnego. Pozwanej umowa najmu lokalu mieszkalnego nie została przedłużona, a mianowicie z powodu niepłacenia czynszu najmu lokalu i ostateczny termin wydania lokalu wynajmującemu uzgodniony został na dzień 31 lipca 2013 roku. Wysokość tych- dochodzonych niniejszym pozwem należności wynika z zestawienia rachunków (faktur - na łączną kwotę 4.344,76 złotych.

Sąd nie uwzględnił zarzutu potrącenia do wysokości zrewaloryzowanej kaucji gdyż jest realizowany w innym toczącym się postępowaniu między stronami, co potwierdza treść dokumentów. Zarzut potrącenia kwoty 1.755,80 złotych z tytułu zwrotu kosztów organizacji szybkiej wyprowadzki nie zasługiwał na uwzględnienie z powodów merytorycznych. Pozwana nie została w żaden sposób zmuszona postępowaniem strony powodowej do organizowania szybkiej przeprowadzki. O tym, że będzie musiała opuścić lokal wiedziała pozwana już od miesiąca maja 2013 roku, a termin ostateczny do opuszczenia lokalu ustalony został przez strony umowy. Nie było zatem powodów do organizowania szybkiej wyprowadzki.

Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony w umowie, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz /art. 659 § 2 k.c./. Obowiązek zapłaty umówionego czynszu oraz innych świadczeń określonych w umowie najmu dotyczy również okresu wypowiedzenia umowy, aż do chwili faktycznego wydania lokalu wynajmującemu. Ponieważ pozwana powyższych obowiązków nie wykonała / art. 471 k.c./ należało żądanie pozwu uwzględnić jako dostatecznie udowodnione.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. przyjmując zasadę odpowiedzialności za wynik sprawy.

Apelacje od powyższego orzeczenia za pośrednictwem swojego pełnomocnika złożyła pozwana. Zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła:

1/. naruszenie prawa procesowego tj.: art. 217 kpc, 233 kpc przez ustalenie, iż pomiędzy stronami toczy się inne postępowanie (bez sygnatury !) i tam kwota kaucji na 2.500 zł została przez powódkę uwzględniona przy czym powódka poza załączeniem po zamknięciu (!) rozprawy załączyła jedynie kopie pozwu w postępowaniu elektronicznym (!) a sąd nie zażądał nawet akt tego postępowania.

2/. naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.:

a/ art. 498 k.c. poprzez jego niezastosowanie polegające na nie uwzględnieniu przez sąd zarzutu potrącenia w sytuacji, gdy zarzut ten został podniesiony oraz dowiedziony, a pozwana nie podnosiła tegoż zarzutu w innym postępowaniu (żadnego postępowania Powódce nie wytaczała)

Powołując się na powyższe zarzuty skarżąca wnosiła o:

1/. zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa ewentualnie z ostrożności procesowej wnosiła o:

2/. uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji.

Nadto wnosiła o zasądzenie na rzecz pozwanej od powódki kosztów postępowania według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa radcy prawnego za obie instancje.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja po części jest zasadna.

Niezależnie od zarzutu naruszenia prawa procesowego to jest niezależnie od tego czy zostało ustalone że toczy się między stronami inne postępowanie, w którym kwota kaucji została przez powódkę uwzględniona czy też nie w sprawie doszło do naruszenia prawa materialnego to jest art. 498 k.c. co słusznie zarzuca skarżąca.

Bezspornym w sprawie było, iż pozwana wpłaciła kaucję w kwocie 2500 zł. Bezsporne w toku procesu było także, że zaległość pozwanej zamykała się kwotą 4344,76 zł jak wynika z ustaleń Sądu. Nie ulega także wątpliwości, iż w toku postępowania przed sądem I instancji pozwana zgłosiła zarzut potrącenia swojej wierzytelności wynikającej ze zwaloryzowanej wpłaconej kaucji w stosunku do wierzytelności dochodzonej pozwem.

Zgodnie z art. 505 ⁴ § 2 k.p.c. powództwo wzajemne oraz zarzut potrącenia są dopuszczalne jeżeli roszczenia nadają się do rozpoznania w postępowaniu uproszczonym. Nie ulega wątpliwości, że roszczenie o zwrot kaucji podlega jako wynikające z umowy najmu rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym (art. 505 ¹ pkt 1 k.p.c.) a co za tym idzie potrącenie w niniejszej sprawie było możliwe..

W myśl art. 498 § 1 k.p.c. gdy dwie osoby są jednocześnie w stosunku do siebie i dłużnikiem i wierzycielami każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z z wierzytelnością drugiej strony jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone co do gatunku, obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub innym organem państwowym. § 2 w/w przepisu z kolei stanowi, iż wskutek potrącenia obie rzetelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej.

Ma rację apelująca, iż w takich okolicznościach fakt, że wytoczono później proces w którym powód uwzględnił wierzytelność z tytułu kaucji nie ma żadnego znaczenia gdyż wskutek złożenia oświadczenia o potrąceniu przy spełnieniu warunków z art. 498 k.c. doszło do umorzenia wierzytelności, a co za tym idzie w tym zakresie żądanie powoda stało się bezzasadne. W myśl art. 499 zd.2 k.c. oświadczenie o potrąceniu ma moc wsteczną od chwili gdy potrącenie stało się możliwe. Skoro odpowiednie oświadczenie zostało złożone to Sąd naruszył w/w przepisy kodeksu cywilnego nie uwzględniając zarzutu potrącenia w zasadzie bezspornej wierzytelności albowiem to przecież pozwana była dysponentką tej wierzytelności a nie strona powodowa.

Stosownie do zapisów § 9 ust. 3 umowy najmu w związku z art. 6 ust. 3 ustawy z 21 czerwca 2001 roku o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu Cywilnego (Dz.U. z 2014r. poz. 150) zwaloryzowana kaucja mieszkaniowa podlegająca zwrotowi na dzień ustania stosunku najmu wynosi 2.593 zł.

Na skutek umorzenia wzajemnych wierzytelności do wysokości wierzytelności niższej do zasądzenia na rzecz powoda pozostaje kwota 1.751,76 zł i do takiej kwoty Sąd II instancji obniżył zasądzoną pierwotnie przez Sąd Rejonowy kwotę 4.344,76 zł.

O kosztach przed Sądem I instancji w związku z tym orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c. Całokształt kosztów procesu poniesionych przez obie strony zamyka się kwotą 1.334 zł. Powódka wygrała proces w 40% na zatem winna ponieść 60% ogólnych kosztów procesu to jest kwotę 800,40 zł, poniosła kwotę 717 zł (kwota 100 zł tytułem opłaty oraz 600 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika i kwota 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa) do zasądzenia na rzecz pozwanej zatem pozostaje kwota 83,40 zł.

Mając to wszystko na uwadze na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. należało orzec jak w pkt 1 wyroku.

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c. uwzględniając fakt, iż pozwana w 60% wygrała sprawę. Całokształt kosztów poniesionych na etapie postępowania apelacyjnego zamyka się kwotą 400 zł (wynagrodzenie pełnomocnika pozwanej 300 zł oraz kwota 100 zł opłaty od apelacji). Kwota 240 zł stanowi 60% poniesionych przez pozwaną kosztów na etapie postępowania apelacyjnego. Brak podstaw do uwzględnienia wynagrodzenia pełnomocnika powoda albowiem nie występował on na etapie postępowania apelacyjnego.