Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 listopada 2015r.

Sąd Rejonowy w Lwówku Śląskim II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Justyna Krzysztofik - Skrzydłowska

Protokolant Karolina Birulo

przy udziale Prokuratora Marcina Piekarskiego

po rozpoznaniu w dniach 07.10.2015r. i 05.11.2015r.

sprawy :

1) P. Ż.

urodz. (...) w J.

syna S. i D. z d. (...)

2) G. G. (1)

urodz. (...) w J.

Syna R. i H. z d. (...)

oskarżonych o to, że:

w dniu 3 listopada 2014r. w P., powiecie (...), działając wspólnie i w porozumieniu, zabrali w celu przywłaszczenia z mostu kolejowego na rzece Bóbr – linii kolejowej nr 283 – 15 sztuk blach zabezpieczających tor oraz 200 sztuk wkrętów kolejowych o łącznej wartości 13080 zł., a następnie skradzione mienie zbyli na skupie złomu w J. przy ul. (...), działając tym samym na szkodę (...) S.A., przy czym P. Ż. zarzucanego czynu dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa przed upływem 5 lat od wykonania kary, będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 11 kwietnia 2012r. o sygn. akt II K 1964/11 za przestępstwo tego samego rodzaju z art. 286 § 1 kk na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 9 lipca 2013r. do 29 sierpnia 2013r. oraz od 31 sierpnia 2013r. do 12 marca 2014r. w obu przypadkach w formie dozoru elektronicznego

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk w stosunku do G. G. (1)

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk wobec P. Ż.

I.  oskarżonych P. Ż. i G. G. (1) uznaje za winnych tego, że w dniu 3 listopada 2014r. w P., powiecie (...), działając wspólnie i w porozumieniu, zabrali w celu przywłaszczenia pochodzące z mostu kolejowego na rzece Bóbr – linii kolejowej nr 283 – 15 sztuk blach zabezpieczających tor o łącznej wartości 12800 zł., a następnie skradzione mienie zbyli na skupie złomu w J. przy ul. (...), działając tym samym na szkodę (...) S.A., przy czym P. Ż. zarzucanego czynu dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa przed upływem 5 lat od wykonania kary, będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 11 kwietnia 2012r. o sygn. akt II K 1964/11 za przestępstwo tego samego rodzaju z art. 286 § 1 kk na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 9 lipca 2013r. do 29 sierpnia 2013r. oraz od 31 sierpnia 2013r. do 12 marca 2014r. w obu przypadkach w formie dozoru elektronicznego tj. popełnienia występku kwalifikowanego wobec G. G. (1) z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk, a wobec P. Ż. z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk i za to na podstawie art. 278 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk wymierza oskarżonemu G. G. (1) karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności a oskarżonemu P. Ż. wymierza karę 1 (jednego) roku i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego G. G. (1) kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres 3 (trzech) lat próby;

III.  na podstawie art. 46 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk orzeka od oskarżonych na rzecz pokrzywdzonego (...) S.A. obowiązek zapłaty kwoty (...) (dwunastu tysięcy ośmiuset) złotych tytułem równowartości wyrządzonej szkody;

IV.  na podstawie art. 63 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk zalicza oskarżonemu G. G. (1) na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności dzień zatrzymania tj. 15.12.2014r. i okres zatrzymania od dnia 06.10.2015r. do dnia 07.10.2015r.;

V.  na podstawie art. 63 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk zalicza oskarżonemu P. Ż. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności dzień zatrzymania tj. 15.12.2014r.;

VI.  na podstawie art. 624 § 1 kpk zwalnia oskarżonych w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Sygn. akt II K 337/15

UZASADNIENIE

SĄD REJONOWY USTALIŁ NASTĘPUJĄCY STAN FAKTYCZNY:

Mieszkańcy J.: P. Ż. i G. G. (1) w dniu 3 listopada 2014r. udali się należącym do P. Ż. samochodem osobowym marki V. (...) o nr rej. (...) wraz z przyczepką do P.. Tam nieopodal mostu kolejowego na rzece Bóbr działając wspólnie i w porozumieniu dokonali zaboru w celu przywłaszczenia złożonych w zaroślach 15 sztuk pociętych blach zabezpieczających tor, wyrządzając w mieniu (...) S.A. szkodę o wartości 12800 zł.

( dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego P. Ż. - k. 60-61, 135-136, 182-182 verte, częściowo wyjaśnienia oskarżonego G. G. (1) –k. 67, 181 verte-182, zeznania świadka P. Ś. – k. 4, 190 verte-191, zeznania świadka P. W. –k.126, 193-193 verte, protokoły przeszukania –k. 32-33, 37-39, 45-46 protokół oględzin samochodu – k. 40-41, protokół oględzin miejsca –k. 6-9A, dokumentacja fotograficzna na płycie CD – k. 51, dane o karalności G. G. (1)- k. 86-87,90 )

Blachy te długości 7 m, szerokości ok. 20 cm i wadze 100-120 kg każda pochodziły z mostu kolejowego czynnej linii kolejowej nr 283, gdzie zabezpieczać miały przed szkodą w przypadku wykolejenia się pociągu. Ich brak nie wpływał na bezpieczeństwo pasażerów.

( dowód: zeznania świadka P. Ś. – k. 4, 190 verte-191, zeznania świadka P. W. –k.126, 193-193 verte, protokół oględzin miejsca –k. 6-9A, fotografie – k. 82 -83 )

Sprawcy przenieśli blachy i ułożyli w przyczepce o nr rej. (...) uprzednio pożyczonej przez P. Ż. od R. G., a następnie wykonując dwa kursy przewieźli do J., gdzie zbyli na skupie złomu przy ul. (...).

( dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego P. Ż. - k. 60-61, 135-136, 182-182 verte, częściowo wyjaśnienia oskarżonego G. G. (1) –k. 67, 181 verte-182, zeznania świadka P. C. – k. 19, 192-192 verte, zeznania świadka A. Z. –k.111 verte, 192 verte-193, zeznania świadka R. G. –k. 125 verte, 193, zeznania świadka R. M. – k. 17-18, 191 verte-192, formularze przyjęcia odpadów metali –k. 21-22, protokół oględzin zapisu monitoringu –k. 127-128)

Dokonując w dniu 5 listopada 2014r. przeglądu linii kolejowej P. Ś. spostrzegł brak blach na moście oraz odnalazł jedną w pobliskich krzakach, o czym niezwłocznie poinformował przełożonego, a następnie jednostkę Policji.

( dowód: zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa –k. 11-14, zeznania świadka P. Ś. – k. 4, 190 verte-191, zeznania świadka P. W. –k.126, 193-193 verte)

P. Ż. powyższej kradzieży dopuścił się działając w warunkach recydywy, bowiem przed upływem 5 lat od wykonania kary, będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 11 kwietnia 2012r. o sygn. akt II K 1964/11 za przestępstwo tego samego rodzaju z art. 286 § 1 k.k. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 9 lipca 2013r. do 29 sierpnia 2013r. i od 31 sierpnia 2013r. do 12 marca 2014r. w formie dozoru elektronicznego.

( dowód: dane o uprzedniej karalności wraz z odpisem wyroku –k. 84-85, 102-104)

P. Ż. ma obecnie 30 lat. Z zawodu mechanik samochodowy utrzymuje się z dorywczych prac remontowo-budowlanych. Pozostaje w związku konkubenckim, posiada dwoje małoletnich dzieci, na które zobowiązany jest łożyć alimenty w kwocie 1000 zł miesięcznie.

( dowód: wyjaśnienia oskarżonego P. Ż. –k. 60, 182 verte, zeznania świadka S. S. (2) – k. 49 verte, 191 verte )

P. Ż. ponad wyrok decydujący o przyjęciu działania w warunkach recydywy w okresie do 2002r. do 2012r. karany był dwukrotnie za przestępstwa kradzieży z włamaniem , dwukrotnie za przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji oraz za usiłowanie oszustwa.

( dowód: dane o uprzedniej karalności wraz z odpisami wyroków –k. 84-85, 94-101)

P. Ż. w toku postępowania przygotowawczego przyznał się do przywłaszczenia płyt, które znalazł przy drodze nieopodal torów kolejowych już pocięte. Wyjaśnił, że udał się tam na ryby , był sam i w drodze powrotnej w odległości ok. 50 m od torów spostrzegł płyty. Myśląc, że to pozostawione odpadki postanowił je zabrać. W tym celu udał się do J., gdzie pożyczył przyczepkę, a następnie powrócił na miejsce, sam załadował płyty i ruszył w kierunku J.. W drodze skontaktował się z nim znajomy G. G. (1) i w rozmowie uzgodnili, że G. będzie czekał na Ż. przy ulicy, gdzie znajduje się skup złomu i razem udadzą się sprzedać płyty. Tak uczynili uzyskując w zamian 800 zł. Następnie Ż. wykonał drugi kurs po resztę rzeczy, z G. spotkał się w ustalonym miejscu, by ponownie sprzedać mienie na skupie złomu. Argumentował, że nie domyślał się, iż płyty pochodzić mogą z linii kolejowej i mostu, na który to w ogóle nie wchodził.

W toku rozprawy głównej podtrzymując wyjaśnienia poprzednie, przyznał się do przywłaszczenia znalezionego w P. złomu, myśląc, że są to stare, zniszczone, nikomu niepotrzebne elementy. Zdziwiło go pocięcie palnikiem płyt i pozostawienie w zaroślach. Nie pamiętając szczegółów związanych z ustaleniem miejsc spotkania ze współoskarżonym G. , podał, że po złom do P. pojechał sam.

SĄD ZWAŻYŁ, CO NASTĘPUJE:

Wbrew stanowisku P. Ż. , jakoby dopuścił się przywłaszczenia znalezionego złomu, z treści wyjaśnień jednoznacznie wynika, że popełnił on przestępstwo kradzieży.

Oskarżony Ż. dostrzegł w zaroślach elementy stalowe, dokonał ich zaboru, przewozu, a następnie zbycia, co wskazuje na zabór mienia cudzego w celu przywłaszczenia. Zachowanie zaś tego rodzaju wyczerpuje ustawowe znamiona czynu z art. 278 § 1 k.k. Oceny powyższej nie zmienia argumentacja oskarżonego jakoby chodzić miało o przywłaszczenie rzeczy znalezionej. Po pierwsze dla przywłaszczenia w ujęciu karnoprawnym konieczne jest zaistnienie sytuacji, w której sprawca postępuje z cudzą rzeczą jak ze swoją własnością, lecz rzecz ta już znajduje się w prawnym posiadaniu sprawcy. Takie okoliczności w sprawie nie zachodzą. Po drugie zupełnie nieuzasadnione jest stanowisko, jakoby rzecz mogła podlegać przywłaszczeniu bowiem nie stanowiła niczyjej własności. Okoliczność, że sprawca nie wiedział do kogo złom należy, nie oznacza, że mógł dokonać jego przejęcia. Ewidentnie przedmiot przestępstwa nie należał do niego, toteż nie miał prawa podejmować z nim jakichkolwiek czynności.

Kwestia postępowania z rzeczą znalezioną jest regulowana prawem cywilnym. Rzecz znalezioną znalazca jest zobowiązany oddać uprawnionemu organowi ( w zależności od miejsca znalezienia rzeczy- staroście, zarządcy budynku lub środka transportu publicznego ) za prawem żądania znaleźnego. W okolicznościach tej sprawy oskarżony nie miał także uzasadnionego prawa przyjąć, że pokrzywdzony - (...) porzucił zdemontowane, ukryte w zaroślach blachy zabezpieczające.

Rozważał Sąd ewentualność wyczerpania przez P. Ż. ustawowych znamion przestępstwa paserstwa nieumyślnego, lecz doszedł do przekonania oceniając kompleksowo materiał dowodowy w sprawie, że słuszna jest kwalifikacja prawna czynu zawarta w akcie oskarżenia. Rodzaj i miejsce działań podejmowanych przez oskarżonego Ż. przekracza istotnie granice ustawowe paserstwa.

Z samych wyjaśnień tegoż oskarżonego wynika, że dostrzegł elementy stalowe nieopodal linii kolejowej wiodącej przez most. Stamtąd dokonał ich zaboru, a dalej sprzedał uzyskując zysk. Zachowanie tego rodzaju to przestępstwo kradzieży. Wprawdzie brak dowodów w aktach sprawy, aby to oskarżony dokonywał demontażu tychże elementów z mostu, lecz nawet przyjmując, iż dokonała tego inna osoba, dla bytu prawnego kradzieży okoliczność ta wobec faktycznego zaboru mienia przez oskarżonego z miejsca, gdzie zostało ono złożone po pocięciu, pozostaje bez istotnego znaczenia. Twierdzenia oskarżonego , jakoby elementy, których zaboru dokonał nie przypominały wyglądem elementów linii kolejowej, nie są do zaakceptowania. Sąd dysponuje fotografiami zarówno mostu kolejowego na którym widać jakiego rodzaju elementów ujawniono ubytki oraz fotografią jednego elementu, pozostawionego w krzakach. Kształt, wielkość i charakterystyczne wycięcia ewidentnie wskazują na szczególne przeznaczenie blach w infrastrukturze kolejowej. Fotografie okazano oskarżonemu Ż. i oskarżony ten potwierdził, iż tak wyglądał złom przewieziony przez niego do J..

Wbrew wyjaśnieniom oskarżonego Ż. przyjął Sąd także, iż czynu dopuścił się działając wspólnie i w porozumieniu z G. G. (1). Okoliczność, że oskarżony G. był obecny przy linii kolejowej i dokonywał załadunku blach na przyczepkę wynika z samych wyjaśnień tego oskarżonego. W tym zakresie dostrzega Sąd sprzeczność w prezentowanych liniach obrony. Za prawdziwe przyjął jednak wyjaśnienia oskarżonego G., ponieważ wynikające z innych dowodów gabaryty poszczególnych blach, ich długość i ciężar, wskazują na nie tyle niemożliwie, jak nadmiernie utrudnione dokonanie zboru mienia przez jedną osobę.

Dalsze rozważania dotyczące przestępczego zachowania G. G. (1), z uwagi na brak zaskarżenia wyroku w odniesieniu do tego oskarżonego, Sąd pomija, bowiem pozostają bez znaczenia orzeczniczego wobec osoby P. Ż., co do którego dowody jednoznacznie wskazują, że kradzieży się dopuścił.

Dał Sąd wiarę zeznaniom wszystkich świadków, które wzajemnie ze sobą korespondują tworząc logiczną całość. Zeznania obrazują jednak okoliczności postąpienia z już zabranym mieniem, których to P. Ż. nie kwestionował, nie odnoszą się jednak do okoliczności dokonania ich zaboru z okolic linii kolejowej. Za w pełni wartościowe uznał Sąd także nieosobowe dowody, których treść w ogóle nie była w toku procesu podważana.

Nie są zborne wyjaśnienia P. Ż. w odniesieniu do rodzaju zabranego mienia, a w szczególności, czy były to jedynie blachy, czy także śruby. Faktury dokumentujące sprzedaż mienia jako złomu nie określają dokładnie jakiego rodzaju i w jakiej postaci był to złom, natomiast przesłuchani w charakterze świadków pracownicy punktu skupu złomu wskazali na przywiezienie do skupu blach stalowych.

Wobec powyższego Sąd oceniając wszechstronnie cały materiał dowodowy uznał P. Ż. winnym dopuszczenia się przestępstwa kradzieży blach pochodzących z linii kolejowej. Wartość mienia Sąd ustalił na podstawie odnoszących się do tej kwestii zeznań P. Ś., który określił wysokość szkody w odniesieniu do kradzieży samych blach telefonicznie , krótko po zgłoszeniu ujawnionego ich braku przełożonym.

Reasumując Sąd ustalił, że P. Ż. dopuścił się kradzieży 15 blach zabezpieczających opisanych w akcie oskarżenia wartości 12800 zł oraz, że czyn ten popełnił działając w warunkach recydywy z art. 64 § 1 k.k. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 11 kwietnia 2012r. o sygn. akt II K 1964/11 skazany został mianowicie za przestępstwo tego samego rodzaju , gdyż z art. 286 § 1 k.k. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 9 lipca 2013r. do 29 sierpnia 2013r. i od 31 sierpnia 2013r. do 12 marca 2014r. w formie dozoru elektronicznego. Przedmiotowego czynu zaś dopuścił się w dniu 3 listopada 2014r., a więc przed upływem 5 lat od odbycia kary.

Sąd opierając się na treści art. 115 § 2 k.k. uznał, że stopień społecznej szkodliwości czynu jest znaczny. Sprawca dopuścił się przestępstwa przeciwko mieniu celem uzyskania bezprawnego zysku, działał w sposób zorganizowany. Strata w znacznej wysokości nie została zniwelowana, a przy tym dotyczy ubytków na czynnej linii kolejowej, gdzie skradzione blachy zabezpieczać miały przed szkodą w przypadku wykolejenia się pociągu.

Za okoliczność obciążającą przy wymiarze kary Sąd przyjął uprzednią karalność oskarżonego ponad wyrok decydujący o przyjęciu działania w warunkach recydywy.

Za okoliczności łagodzące Sąd uznał natomiast złożenie szczegółowych wyjaśnień.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności i w oparciu o dyrektywy wymiaru kary Sąd uznał, że karą adekwatną do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu, karą sprawiedliwą jest kara jednego roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania.

P. Ż. jest bezkrytyczny wobec własnego zachowania, notorycznie łamie porządek prawny. W okresie dziesięciu lat skazywany był sześciokrotnie, w tym czterokrotnie za przestępstwa podobne. Odbywanie ostatniej kary pozbawienia wolności zakończył w dacie 12 marca 2014r. i w krótkim czasie dopuścił się ponownie przestępstwa przeciwko mieniu.

Z okoliczności powyższych wynika, że P. Ż. nie wyciąga z poprzednich skazań i faktu odbywania kary pozbawienia wolności żadnych wniosków na przyszłość, które pozwalać by mogły, na przyjęcie choćby przypuszczenia, że w przyszłości będzie żył zgodnie z normami prawnymi i społecznymi. Rzeczą tej sankcji jest nie tylko ukierunkowanie zachowania oskarżonego tak, by więcej w kolizję z prawem nie wchodził, ale także spełnienie celów represyjnych. Kara bezwzględnego pozbawienia wolności w takim wymiarze jest sprawiedliwą odpłatą za popełnienie przestępstwa. Cele wychowawcze, resocjalizacyjne wobec P. Ż. zyskują znaczenie drugorzędne, bowiem muszą ustąpić celom represyjnym, eliminacyjnym, obliczonym na zabezpieczenia społeczeństwa przed osobą oskarżonego. Właściwości oskarżonego wskazują na jego znaczną demoralizację i jednoznacznie złe rokowania na przyszłość, toteż brak jest jakichkolwiek realnych przesłanek mogących uzasadniać oddziaływanie na oskarżonego karą o charakterze wolnościowym czy też z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.

Na poczet kary Sąd stosownie do treści art. 63 § 1 k.k. zaliczył okres zatrzymania w sprawie.

Wobec związania Sądu wnioskiem o naprawienie szkody złożonym w trybie art. 46 § 1 k.k. , Sąd orzekł w tym przedmiocie ograniczając wysokość odszkodowania do rodzaju mienia, którego kradzież została oskarżonemu przypisana.

Sąd zastosował względem oskarżonego z uwagi na zmianę przepisów Kodeksu karnego z dniem 1 lipca 2015r. uregulowania obowiązujące w dacie popełnienia czynu, jako względniejsze wobec jego osoby stosownie do zasady wyrażonej w art. 4 § 1 k.k. W szczególności chodzi o istotną zmianę na niekorzyść oskarżonych orzekania w przedmiocie naprawienia szkody obejmującej obecnie znaczenie straty w większym, aniżeli dotąd zakresie.

Zważywszy na brak stałej pracy, istotne zobowiązania alimentacyjne, a także orzeczony wyrokiem obowiązek naprawienia szkody Sąd zwolnił oskarżonego na podstawie art. 624 § 1 k.k. od kosztów sądowych.