Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 06 października 2015 roku.

Sąd Rejonowy w Ciechanowie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Małgorzata Domurad - Wilkowska

Protokolant: Zuzanna Federowicz - Bugajewska

przy udziale Prokuratora: Sławomira Fronczaka

po rozpoznaniu w dniu: 06 października 2015r. w C.

sprawy:

1.  P. K. (1) , urodzonego dnia (...) w C., syna T. i E. z domu K.

2.  K. R. (1) , urodzonego dnia (...) w C., syna J. i A. z domu P.

3.  A. O. (1) , urodzonego dnia (...) w C., syna A. i U. z domu K.

4.  P. Ż. (1) , urodzonego dnia (...) w C., syna Z. i T. z domu J.

oskarżonych o to, że:

I. w okresie od lutego do marca 2015r. w C. przy ul. (...) z terenu działki inwestycyjnej działając wspólnie i w porozumieniu mając z góry powzięty zamiar, w krótkich odstępach czasu zabrali w celu przywłaszczenia osiem sztuk profili stalowych, dwuteowników mierzących około pięciu metrów każdy o łącznej wartości 960 złotych na szkodę K. P. (1)

tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k.

a nadto A. O. (1) o to, że:

II. w dniu 12 stycznia 2015r. w C. przy ul. (...) z terenu działki inwestycyjnej mając z góry powzięty zamiar, w krótkich odstępach czasu zabrał w celu przywłaszczenia profile stalowe, dwuteowniki o łącznej masie 250 kg i wartości 750 złotych na szkodę K. P. (1)

tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k.

ORZEKA:

I.  oskarżonych P. K. (1), K. R. (1), A. O. (1) i P. Ż. (1) uznaje za winnych popełnienia czynu zarzucanego im w punkcie I aktu oskarżenia, z tym że kwalifikuje go z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. oraz ustala, iż wartość szkody wyniosła 2400 (dwa tysiące czterysta) złotych i za to na podstawie powołanych przepisów skazuje oskarżonych, zaś:

- na podstawie art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 37 a k.k. wymierza oskarżonemu P. K. (1) karę 4 (czterech) miesięcy ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

- na podstawie art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 37 a k.k. wymierza oskarżonemu P. Ż. (1) karę 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

- na podstawie art. 278 § 1 k.k. wymierza oskarżonemu K. R. (1) karę 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

- na podstawie art. 278 § 1 k.k. wymierza oskarżonemu A. O. (1) karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  oskarżonego A. O. (1) uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie II aktu oskarżenia, z tym że kwalifikuje go z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. oraz ustala, iż oskarżony zabrał w celu przywłaszczenia trzy profile stalowe o wartości 900 (dziewięćset) złotych na szkodę K. P. (1) i za to na podstawie powołanych przepisów skazuje go, a na podstawie art. 278 § 1 k.k. wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

III.  na podstawie art. 85 § 1 i 2 k.k., art. 86 § 1 k.k. orzeczone wobec oskarżonego A. O. (1) w punktach I i II wyroku jednostkowe kary pozbawienia wolności łączy i wymierza mu karę 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności tytułem kary łącznej;

IV.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka od oskarżonych obowiązek naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonego K. P. (1) poprzez zapłatę kwot:

- po 600 (sześćset) złotych przez oskarżonych P. K. (1), K. R. (1) i P. Ż. (1);

- 1500 (jeden tysiąc pięćset) złotych przez oskarżonego A. O. (1);

V.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej wobec oskarżonego A. O. (1) kary łącznej pozbawienia wolności zalicza okres jego zatrzymania w sprawie w dniu 15 kwietnia 2015r.;

VI.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej wobec oskarżonego P. K. (1) kary ograniczenia wolności zalicza okres jego zatrzymania w sprawie od dnia 14 kwietnia 2015r. do dnia 15 kwietnia 2015r., przyjmując wykonanie 4 (czterech) dni kary ograniczenia wolności;

VII.  zwalnia oskarżonych od opłaty, zaś pozostałe koszty sądowe w sprawie przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.

II K 492/15

UZASADNIENIE

Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Sąd na podstawie art. 423 § 1a kpk ograniczył zakres uzasadnienia do części wyroku odnoszącej się do oskarżonych P. K. (1) oraz A. O. (1).

P. K. (1) mieszkał w C. przy ulicy (...). W sąsiedztwie jego miejsca zamieszkania znajduje się działka, na której usytuowane były dwa magazyny. Obecnie działka ta stanowi własność prywatną K. P. (1). W lutym 2015 roku na terenie działki rozpoczęły się prace nad rozbiórką jednego z magazynów. P. K. (1) wiedząc o tym, udał się na miejsce. W rozmowie z K. P. (1), P. K. uzyskał zgodę na to by w czasie trwania rozbiórki zbierać z działki drewno, które następnie miało posłużyć mu jako opał.

(dowód – wyjaśnienia oskarżonych P. K. k. 27, 45, K. R. k. 32, P. Ż. k. 58, zeznania świadka K. P. k. 22,71-72,153)

P. K. (1) ze swoim kolegą K. R. (1) wspólnie chodzili po drewno na działkę K. P. i wówczas zauważyli, iż na gruzowisku znajdowały się także profile stalowe. Do P. K. bardzo często przychodzili koledzy A. O. (1) i P. Ż. (1), którzy zajmowali się zbieraniem złomu. We czterech wpadli na pomysł aby zabrać z terenu działki należącej do K. P. profile stalowe i sprzedać je na skupie złomu. W okresie od lutego do marca 2015r. po wydobyciu 8 sztuk profili, mężczyźni przy pomocy wózka przewieźli je pojedynczo na skup złomu znajdujący się w C., w okolicy marketu budowlanego M.. Mężczyźni sprzedali skradzione przedmioty dzieląc się pieniędzmi.

(dowód – wyjaśnienia oskarżonych P. K. k. 27, 45, K. R. k. 32, P. Ż. k. 58, zeznania świadków K. P. k. 22,71-72,153, W. P. k. 8-9, formularz przyjęcia odpadów k. 13,14,15)

Nadto A. O. (1), wcześniej, jeszcze przed rozbiórką magazynu, w dniu 12 stycznia 2015 roku udał się na teren działki należącej do K. P. (1) skąd zabrał 3 stalowe profile. (...) przewiózł wózkiem i sprzedał na skupie złomu znajdującym się w C. przy ul. (...).

(dowód – wyjaśnienia oskarżonego A. O. k. 51, częściowo wyjaśnienia oskarżonego P. Ż. k. 58, zeznania świadków K. P. k. 22,71-72,153, P. J. k. 36-37, formularz przyjęcia odpadów k. 39,40)

Wartość jednego skradzionego profilu stalowego wynosiła 300 złotych.

(dowód – zeznania świadka K. P. k. 153).

P. K. (1) ma (...) lat. Oskarżony posiada wykształcenie zawodowe jako posadzkarz. Obecnie jest rencistą, ale nie otrzymuje renty z powodu III grupy inwalidzkiej. Oskarżony utrzymuje się z prac dorywczych, z których uzyskuje dochód około 300 złotych miesięcznie. P. K. (1) jest zarejestrowany w PUP jako bezrobotny bez prawa do zasiłku. Oskarżony jest kawalerem, nie posiada dzieci ani nikt nie pozostaje na jego utrzymaniu. Nie był karany. Nie posiada majątku. Oskarżony odbywał służbę wojskową. Nie był leczony psychiatrycznie, neurologicznie ani odwykowo. (oświadczenie oskarżonego k. 151, dane o karalności k. 73)

A. O. (1) ma (...)lata. Oskarżony posiada wykształcenie średnie. Z zawodu jest technikiem mechanikiem obróbki i skrawania. Oskarżony pracuje dorywczo przy pracach na ulicach z wynagrodzeniem około 1000 złotych miesięcznie w sezonie. Nadto nie jest zarejestrowany jako bezrobotny. Oskarżony jest rozwodnikiem. Na utrzymaniu oskarżonego pozostaje córka w wieku 20 lat, na rzecz której ma zasądzone alimenty w kwocie 500 złotych. Oskarżony nie posiada żadnego majątku. Oskarżony jest osobą karaną. Nie odbywał służby wojskowej. Nie był nadto leczony psychiatrycznie, neurologicznie ani odwykowo. (oświadczenie oskarżonego k. 151 dane o karalności k. 75)

W toku postępowania przygotowawczego oskarżony P. K. (1) (k. 27) przesłuchiwany w charakterze podejrzanego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył obszerne wyjaśnienia. Podał, iż w pobliżu jego miejsca zamieszkania, przy ulicy (...) znajduje się działka, na której stały dwa magazyny. Wskazał, iż działka ta kiedyś należała do cukrowni, a obecnie stanowi własność prywatną. Nadto dodał, iż na początku lutego 2015 roku na wskazanej działce zaczęła się rozbiórka jednego z magazynów. Wtedy oskarżony rozmawiał z jego właścicielem i ten zezwolił mu na zabieranie podczas rozbiórki drewna na opał. Po drewno oskarżony chodził wraz K. R. (1). Oskarżony wyjaśnił, iż pod gruzem na miejscu rozbiórki znajdowały się profile stalowe. Wspólnie z K. R. oraz kolegami A. O. oraz P. Ż. wpadli na pomysł aby zabrać i następnie sprzedać znalezione profile. Wspólnie wydobyli je spod gruzu, a następnie przy pomocy wózka przewieźli je na skup złomu. Oskarżony podał, iż wspólnie z kolegami zabrali 8 profili, każdy o długości po około 5 metrów. Z terenu działki wywozili profile pojedynczo z zamiarem wywiezienia wszystkich. Na skupie złomu profile te były sprzedawane na dowód osobisty oskarżonego oraz P. Ż. i A. O..

Wyjaśniając po raz drugi w toku postępowania przygotowawczego oskarżony P. K. także przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu w całości. Podał, że wszystko co wcześniej wyjaśniał było prawdą. Nadto dodał, że w styczniu 2015r. nie zabierał razem z A. O. żadnych profili stalowych i nie sprzedawał ich na skupie złomu przy ul. (...). Na ten skup chodzi bowiem tylko gdy ma do sprzedania puszki lub miedź, a nie złom stalowy. Oskarżony wyjaśnił, że z całą pewności razem z K. R., A. O. i P. Ż. zabrali osiem sztuk profili stalowych i sprzedali je na skupie złomu przy markecie M.. (k.45)

Oskarżony A. O. (1) w toku postępowania przygotowawczego (k. 51) skorzystał z przysługującego mu prawa i odmówił składania wyjaśnień w przedmiocie czynu zarzucanego mu w pkt. I aktu oskarżenia oświadczając, iż wyjaśnienia złoży na rozprawie w Sądzie. Jednakże oskarżony przyznał się do czynu zarzucanego mu w pkt. II aktu oskarżenia i złożył wyjaśnienia. Podał, iż w dniu 12 stycznia 2015 roku zabrał z terenu działki w C. znajdującej się przy ulicy (...) trzy profile stalowe. Nie potrafił wskazać długości tych profili, ale podkreślił, iż mieściły się na wózku. Oskarżony ocenił, iż ich waga mogła wynosić po około 80 kg. Dodał, iż wskazane profile stalowe zabrał z działki pokrzywdzonego, gdyż posiadał informację od P. K. (1) o zgodzie na zabranie tego typu rzeczy – w przeciwnym razie z pewnością by tego nie ruszał.

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

W ocenie Sądu przyznanie się oskarżonych P. K. (1) i A. O. (3) do winy nie budzi wątpliwości. W zakresie zaś czynu pierwszego zarzucanego oskarżonemu A. O. jego wina ustalona została na podstawie depozycji pozostałych współoskarżonych czyli P. K. i K. R. oraz zeznań świadka W. P..

Oskarżony P. K. (1) złożył obszerne wyjaśnienia, które zostały potwierdzone pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie przede wszystkim zeznaniami świadków K. P. oraz W. R. P., wyjaśnieniami współoskarżonych K. R. i P. Ż. oraz dowodami z dokumentów. Zdaniem Sądu, wyjaśnienia oskarżonego stanowią podstawę dla ustalenia stanu faktycznego z podaniem wszystkich okoliczności w jakich doszło do zarzucanego oskarżonym czynu.

Oskarżony A. O. (1) przyznał się do popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt II aktu oskarżenia i w tym zakresie złożył wyjaśnienia, co do zarzutu z pkt. I skorzystał z przysługującego mu prawa i odmówił składania wyjaśnień.

W tym miejscu podkreślić należy, iż oskarżeni mieli możliwość złożyć także wyjaśnienia bądź skorzystać z przysługującego im prawa i odmówić ich składania na rozprawie, albowiem oskarżeni stawili się na rozprawie w dniu 06 października 2015 roku. Podczas odbierania danych osobowych, od oskarżonych wyczuwalna była silna woń alkoholu i w związku z tym na wniosek Prokuratora Przewodnicząca zarządziła przerwę w celu wezwania patrolu Policji aby przeprowadzono badania na trzeźwość oskarżonych. W czasie przerwy, mimo polecenia oczekiwania przed salą rozpraw, mężczyźni oddalili się. Polecono przybyłym funkcjonariuszom Policji poszukiwanie oskarżonych, lecz bezskutecznie. Wobec powyższego po przerwie rozprawę prowadzono pod nieobecność oskarżonych.

Sąd co do zasady nadał przymiot wiarygodności depozycjom przesłuchanych w sprawie współoskarżonych czyli K. R. (1) i P. Ż. (1).

K. R. (1) (k. 32) przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu w całości i złożył wyjaśnienia. Podał, że mieszkał u znajomego P. K. (1), do którego przychodzili koledzy A. O. i P. Ż.. Wszyscy zajmują się zbieraniem złomu. K. R. podał, że w lutym lub marcu 2015r. w pobliżu domu K. zaczęto rozbierać magazyn na działce należącej kiedyś do cukrowni. Po zburzeniu magazynu pod gruzami leżały profile stalowe. Oskarżony podał, że P. K. rozmawiał wcześniej z właścicielem tej działki, który pozwolił na zbieranie drewna na opał. Dlatego P. K. razem z K. R. chodzili na teren tej działki i zbierali drewno na opał. K. R. podał, że wspólnie z P. K., A. O. i P. Ż. wpadli na pomysł aby zabrać z terenu tej działki profile stalowe i je sprzedać. Wydobyli spod gruzu i wywieźli przy pomocy wózka z terenu tej działki osiem sztuk profili stalowych. Sprzedawali na je skupie złomu na dane osobowe O., K. i Ż.. K. R. nie pamiętał jaką kwotę pieniędzy otrzymali za sprzedaż tych profili, ale podał, że pieniędzmi podzielili się we czterech. Dodał także, że z terenu tej działki zabrali tylko osiem sztuk tych profili, pozostałe zostały schowane do magazynu, który znajdował się na tej działce.

Sąd podzielił te wyjaśnienia albowiem w całości korespondują one z depozycjami P. K., zeznaniami świadków K. P. i W. P. oraz dowodami z dokumentów. Sąd nie znalazł podstaw do zanegowania treści tych depozycji.

P. Ż. (1) także przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia. (k. 58). Podał, że może na początku marca 2015r. przy ul. (...) trwała rozbiórka magazynu. P. K. dostał pozwolenie od właściciela tej działki na zbierania z jej terenu drewna na opał pozostałego po rozbiórce. Oskarżony razem z P. K. i K. R. chodzili na teren tej działki i zbierali drewno. Potem we trzech zabrali profile stalowe z terenu tej działki i wywieźli je na skup złomu przy markecie M.. Wozili je pojedynczo, przez dwa dni przy pomocy wózka. W chwili gdy zaczęli wywozić na złom te profile mieli w zamiarze wywieźć też pozostałe. Oskarżony nie pamiętał ile profili wywieźli na złom. Podał, że nie było z nimi A. O. ale wie, że A. O. z terenu tej samej działki zabierał profile stalowe ale w styczniu.

Sąd częściowo podzielił wyjaśnienia P. Ż.. Sąd zanegował tą część wyjaśnień oskarżonego traktującą o A. O. i fakcie, iż nie zabierał on wraz z pozostałymi oskarżonymi profili stalowych z terenu działki pokrzywdzonego w marcu 2015r. To twierdzenie stoi bowiem w sprzeczności z depozycjami P. K. i K. R., którzy kategorycznie i pewnie podawali, że kradzieży profili stalowych po rozbiórce magazynu dokonali we czterech. Co więcej, podkreślić należy, iż P. K. był w sprawie przesłuchiwany dwukrotnie i za każdym razem podawał taką samą wersję zdarzeń, zbieżną z depozycjami K. R.. Ponadto, także świadek W. P. podał, że w miesiącach luty i marzec 2015r. oskarżeni P. K. i A. O. przywozili na skup złomu szyny stalowe o długości 5 metrów pochodzące z rozbiórki budynku.

Sąd nadał natomiast przymiot wiarygodności zeznaniom pokrzywdzonego przesłuchanego w charakterze świadka oraz świadków W. P. (2) i P. J. (2).

I tak, pokrzywdzony K. P. (1) przesłuchany w charakterze świadka w toku postępowania przygotowawczego (k. 22) podał, iż posiada działkę inwestycyjną na której stały dwa magazyny, z których jeden przeznaczony był do rozbiórki. Wskazał, iż rozbiórka rozpoczęła się w lutym 2015 roku. Podkreślił, iż przed jej rozpoczęciem zauważył, że ktoś dokonał wycięcia trzech elementów konstrukcyjnych magazynu w postaci dwuteowników stalowych. Świadek zeznał, iż w trakcie rozbiórki brakowało kolejnych elementów stalowych. Nadto dodał, iż nie znał sprawców kradzieży, a skradzione przedmioty miały zostać przez niego ponownie wykorzystane.

Świadek przesłuchiwany po raz kolejny (k. 71) w postępowaniu przygotowawczym podał, iż zna z widzenia mężczyznę mieszkającego w pobliżu miejsca zdarzenia, po sąsiedzku. Rozmawiał z nim i mężczyzna ten pytał czy może zabrać drzewo z terenu rozbiórki budynku. Świadek zgodził się i zezwolił na zabieranie jedynie drzewa. Podkreślił, iż nie zezwalał na zabieranie stali lub innych przedmiotów. Określił, iż stalowe profile były szynami kolejowymi.

Na rozprawie głównej świadek podał, iż w sumie skradziono mu około 20 szt. profili, lecz udowodniono jedynie 8 szt. Nadto przyznał, iż rozmawiał z oskarżonym P. K. (1), który mieszkał po sąsiedzku i zezwolił mu na zbieranie drewna z jego terenu, lecz na nic więcej. Podkreślił, iż skradzione przedmioty były mu potrzebne i chciał je ponownie wykorzystać do reklamy swojej firmy, dlatego też nie wydawał nikomu pozwolenia na dysponowanie odzyskanymi przedmiotami. Świadek zeznał, iż wartość skradzionych profili stalowych wynosi po 300 złotych za sztukę. (k. 153)

Świadek W. P. (2) (k. 8-9) – kierownik w punkcie skupu metali w C., podał, iż na przełomie miesięcy lutego oraz marca 2015 roku do skupu zostały przywiezione szyny kolejowe o długości około 5 metrów. Świadek widział, iż zostały one do skupu przywiezione wózkiem dwukołowym między innymi przez oskarżonych A. O. oraz P. J. K.. Mężczyźni przychodzili kilkukrotnie mówiąc, iż szyny te pochodzą z rozbiórki jednego z budynków w C. i mają pozwolenie na zbieranie tych przedmiotów. Nadto świadek dodał, iż na szynach były pozostałości betonu oraz cementu. Zdaniem świadka pochodziły one z konstrukcji budynku. Zgodnie z zeznaniami świadka w sumie oskarżeni przywieźli mu około 8 sztuk szyn.

Świadek P. J. (2) (k. 36-37) pracownik punktu skupu metali w C. przy ul. (...), zeznał, iż zna z widzenia oskarżonego A. O. (1), gdyż przychodził do skupu metali ze skrawkami wtórnymi. Świadek podał, iż w dniu 12 stycznia 2015 roku A. O. zjawił się w skupie dwukrotnie i oddał łącznie około 400 kg stali. Były to dwuteowniki, których długości świadek nie umiał podać. Wszystkie dane szczegółowo dotyczące oddanych przedmiotów znajdowały się w formularzach przyjęcia odpadów dołączonych do protokołu przesłuchania świadka (k. 39,40). Świadek dodał, iż stal oddana przez oskarżonego A. O. została przewieziona na główny skup do innego oddziału firmy. Podkreślił, iż oskarżony zawsze przynosił własny dowód osobisty i wskazywał, iż odpady stalowe należały do niego.

Depozycje w/w świadków cechują się niewątpliwą spójnością. Świadkowie byli pewni swoich słów, nadto wskazywali osoby im znane z imienia i nazwiska, albowiem uprzednio przy okazaniu dowodów osobistych zbywały na skupach różne odpady stalowe. Na okoliczności przedstawiane przez świadków P. J. (2) i W. P. (2) załączyli oni do protokołów ich przesłuchań formularze przyjęć odpadów stalowych (k. 13, 14, 15, 39 ,40). W ocenie Sądu zeznania świadków wraz z wyjaśnieniami oskarżonych P. K. i częściowo A. O. zgodnie i w sposób wzajemnie uzupełniający się przedstawiają pełną, nie budzącą wątpliwości wersję wydarzeń. Nie bez znaczenia pozostaje też fakt, iż wskazani świadkowie za wyjątkiem pokrzywdzonego byli osobami neutralnymi, wykonywującymi swoje obowiązki służbowe, które z racji pełnionych funkcji znali oskarżonych. W ocenie Sądu świadkowie nie mieli żadnych podstaw ku temu aby zeznawać nieprawdę, pomawiać oskarżonych o coś, czego nie zrobili, składać fałszywe zeznania i narażać się na odpowiedzialność karną z tego tytułu. Zdaniem Sądu, świadkowie zeznali zgodnie ze swoją wiedzą i pamięcią.

Sąd ocenił również jako wiarygodne pozostałe dokumenty ujawnione w sprawie, uznając, iż są one jednoznaczne i pełne, a w toku postępowania nie zgłaszano zastrzeżeń co do ich treści.

Podsumowując analizę materiału dowodowego dotyczącego czynu przypisanego oskarżonemu P. J. K. oraz czynów przypisanych A. O. podkreślić należy, iż w ocenie Sądu wina wskazanych oskarżonych została w pełni udowodniona, a zgromadzone dowody w sposób kompleksowy i uzupełniający się przedstawiają jednolitą i nie budzącą wątpliwości wersję wydarzeń.

Sąd zmienił kwalifikację prawną czynów zarzucanych oskarżonym w akcie oskarżenia przyjmując, iż dopuścili się oni tychże przestępstw w warunkach art. 12 k.k. - tj. czynu ciągłego.

Stosownie do art. 278§1 k.k. penalizacji z tego przepisu podlega ten, kto zabiera w celu przywłaszczenia cudzą rzecz ruchomą. Zgodnie z utrwalonym poglądem zarówno w orzecznictwie jak i doktrynie, przedmiotem kradzieży może być jedynie rzecz ruchoma stanowiąca czyjąś własność i znajdująca się w czyimś posiadaniu. Zabór rzeczy przy dokonaniu przestępstwa kradzieży polega bowiem na wyjęciu rzeczy spod władztwa posiadacza lub właściciela i objęcia go w swoje władanie. W ten właśnie sposób działali oskarżeni, zabierając z terenu należącego do pokrzywdzonego stalowe elementy konstrukcyjne, wywożąc je wózkiem dwukołowym, a następnie dokonując ich sprzedaży. Kradzież jest także występkiem umyślnym i nie wątpliwie z takim zamiarem – bezpośrednim działali oskarżeni. Oskarżeni bowiem zdawali sobie sprawę, iż właściciel terenu, z którego dokonywali zaboru przedmiotów stalowych wyraził zgodę jedynie na zbieranie drewna na opał dla oskarżonego P. K.. Fakt ten przyznali zarówno pokrzywdzony, jak i sam oskarżony P. J. K. oraz pozostali współoskarżeni. Wobec powyższego oskarżeni celowo zmierzali do zagarnięcia mienia nie stanowiącego ich własności.

Nadto zdaniem Sądu, oskarżeni czynów zarzucanych im w akcie oskarżenia dokonali w związku z art. 12 k.k., który definiuje czyn ciągły. Zgodnie ze wskazanym przepisem są to co najmniej dwa zachowania podjęte w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, które uważa się za jeden czyn zabroniony. Czyn ciągły stanowi zatem jeden czyn zabroniony złożony z przynajmniej dwóch zachowań. W tym miejscu podkreślić należy, iż sami oskarżeni podawali w swoich depozycjach, że skradzione profile stalowe wywozili z terenu działki pojedynczo, ale mieli zamiar zabrać je wszystkie. Wywieźli ich w sumie osiem w czasie co najmniej dwóch dni. Niewątpliwie więc oskarżeni działali z góry powziętym zamiarem, w krótkich odstępach czasu.

W czasie popełnienia czynu oskarżeni byli osobami dorosłymi, poczytalnymi, nadto doskonale zdawali sobie sprawę z bezprawności swojego postępowania oraz tego, iż nie zachodzi żadna okoliczność wyłączająca bezprawność czynu lub winę. Można było więc wymagać od nich zachowania zgodnego z prawem.

Przy wymiarze kary oskarżonym, Sąd wziął pod uwagę zgodnie z art. 53 k.k. szereg okoliczności wpływających na jej wymiar, a zwłaszcza sposób zachowania sprawców, stopień społecznej szkodliwości przypisanego im czynu, ich właściwości i warunki osobiste oraz sposób ich życia przed popełnieniem przestępstwa i po jego popełnieniu.

Uznając oskarżonego P. K. (1) za winnego zarzucanego mu w pkt I aktu oskarżenia czynu, tj. przestępstwa z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. Sąd skazał go, zaś na podstawie art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 37a k.k. wymierzył mu karę 4 (czterech) miesięcy ograniczenia wolności polegającej wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym.

W ocenie Sądu kara ograniczenia wolności orzeczona wobec oskarżonego P. J. K. jest karą słuszną. Przy wymierzaniu oskarżonemu wskazanej kary Sąd wziął po stronie okoliczności łagodzących uprzednią niekaralność oskarżonego. Wykonanie kary ograniczenia wolności ma bowiem na celu wzbudzenie w skazanym woli kształtowania społecznie pożądanych postaw, w szczególności poczucia odpowiedzialności oraz potrzeby przestrzegania porządku prawnego. Podkreślić należy, iż oskarżony jest osobą bezrobotną i ma możliwość wykonywania prac bez żadnego uszczerbku. Istotą kary ograniczenia wolności jest indywidualno-prewencyjne oddziaływanie na skazanego, realizujące cel wychowawczy kary wskutek oddziaływania na skazanego obowiązkami należącymi do istoty kary ograniczenia wolności, w szczególności obowiązkiem świadczenia pracy. Wobec powyższego orzeczona wobec oskarżonego kara spełni swoje cele.

Oskarżonego A. O. (1) Sąd uznał za winnego zarzucanych mu w pkt. I i pkt. II aktu oskarżenia czynów i skazał go na podstawie art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k., zaś na podstawie art. 278 § 1 k.k. wymierzył mu odpowiednio kary po 3 (trzy) miesiące pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 85 § 1 i 2 k.k. oraz art. 86 § 1 k.k. Sąd orzeczone wobec oskarżonego A. O. (1) jednostkowe kary pozbawienia wolności połączył i wymierzył karę 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności tytułem kary łącznej.

Sąd wymierzając oskarżonemu A. O. (1) karę łączną pozbawienia wolności wziął pod uwagę przede wszystkim szereg okoliczności obciążających go. W ocenie Sądu znaczna jest bowiem społeczna szkodliwość czynu popełnionego przez oskarżonego, stopień winy oraz jego uprzednia karalność. Zdaniem Sądu oskarżony miał pełną świadomość tego, iż popełnia przestępstwo. Podkreślić także należy, iż oskarżony był uprzednio karany ( k. 75) także za przestępstwa przeciwko mieniu, popełnione w podobny sposób (odpis wyroku k. 86-88,116-117). Sąd nie znalazł żadnych okoliczności łagodzących w sprawie. Brak źródła dochodu nie oznacza bowiem, że jedyną drogą do uzyskania środków pieniężnych jest dokonywanie przestępstw. Wobec powyższego Sąd uznał, iż kara łączna 5 miesięcy pozbawienia wolności jest karą adekwatną, uwzględniającą stopień winy sprawcy i spełni ona swój cel jako kara. W ocenie Sądu bezwzględna kara pozbawienia wolności będzie karą słuszną i sprawiedliwą. Oskarżony był uprzednio karany i mimo skazań popełnił po raz kolejny przestępstwa. Fakt ten w ocenie Sądu uniemożliwia przyjęcie wobec oskarżonego pozytywnej prognozy kryminologicznej. Zdaniem Sądu jedynie kara bezwzględnego pozbawienia wolności daje szanse spełnienia jej celów, gdyż będzie dla oskarżonego dotkliwa. Sąd miał na względzie, iż oskarżony dwukrotnie popełnił identyczne przestępstwa, za które wymierzono kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Co więcej, zgodnie z treścią znowelizowanego i obowiązującego od dnia 01 lipca 2015r. art. 69 § 1 k.k. sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawiania wolności orzeczonej w wymiarze nieprzekraczającym roku, jeżeli sprawca w czasie popełnienia czynu nie był skazany na karę pozbawienia wolności i jest to wystarczające dla osiągnięcia wobec niego celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. Oskarżony w dacie popełnienia czynów, był dwukrotnie karany na kary pozbawienia wolności za popełnienie podobnych przestępstw. Nawet jeżeli przyjąć, iż w stosunku do oskarżonego zachodzą przesłanki z art. 4 § 1 k.k. stanowiącego, iż jeżeli w czasie popełnienia czynu i w czasie orzekania obowiązują inne ustawy, stosuje się ustawę względniejszą dla sprawcy – w ocenie Sądu i tak brak jest przesłanek do warunkowego zawieszenia kary wobec A. O.. Jak już podnoszono, oskarżony ten był karany dwukrotnie za popełnienie podobnych czynów. Istota czynów – przestępstw kradzieży, za które skazano A. O. także polegała na zaborze odpadów stalowych w celu sprzedaży na skupie złomu. Uniemożliwia to więc przyjęcie wobec oskarżonego pozytywnej prognozy kryminologicznej wskazującej, iż mimo zawieszenia wykonania orzeczonej kary zostaną spełnione jej cele, a w szczególności zapobiegnie to powrotowi do przestępstwa. Fakt uprzednich skazań nie spowodował u oskarżonego woli nie wracania do przestępstwa. Powyższe jednoznacznie wskazuje, iż tylko kara bez warunkowego zawieszenia jej wykonania może spełnić swoją rolę. Skoro poprzednio orzekane kary nie przyniosły żadnego rezultatu, trudno uznać, że i w tym wypadku są podstawy do warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. Oskarżony za każdym razem powracał na drogę przestępstwa. Ponownie dopuścił się czynów zabronionych. Sąd nie znajduje więc potwierdzenia dla tezy, iż warunkowe zawieszenie wykonania kary spowoduje że oskarżony nie popełni kolejnych przestępstw. Przeczy temu bowiem jednoznacznie zachowanie oskarżonego. Powyższe wskazuje, iż tylko kara bez warunkowego zawieszenia jej wykonania może spełnić swoją rolę. W ocenie Sądu wymierzenie kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania powodowałoby wręcz faktyczną bezkarność oskarżonego. Wymierzając karę z warunkowym zawieszeniem jej wykonania Sąd zobowiązany jest brać pod uwagę dyrektywy sądowego wymiaru kary wskazane w art. 53 kk. W ramach tych dyrektyw należy wziąć pod uwagę potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Zawieszenie wykonania orzeczonej kary nie powinno zaś rodzić w opinii społecznej przekonania, że sprawca przestępstwa pozostał w zasadzie bezkarny.

Nadto, na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonych wobec oskarżonego A. O. kary łącznej pozbawienia wolności i oskarżonego P. J. K. kary ograniczenia wolności Sąd zaliczył okresy ich zatrzymania w sprawie.

Stosownie do treści art. 46 § 1 k.k. Sąd w razie skazania może orzec, a na wniosek pokrzywdzonego lub innej osoby uprawnionej orzeka obowiązek naprawienia wyrządzonej przestępstwem szkody w całości albo w części lub zadość uczynienia za doznaną krzywdę. W tym miejscu wskazać należy, iż orzeczenie obowiązku naprawienia szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę jest obligatoryjne w przypadku złożenia wniosku o orzeczenie tego środka przez pokrzywdzonego lub inną osobę uprawnioną. Już w postępowaniu przygotowawczym pokrzywdzony złożył wniosek w trybie art. 46 k.k. i wobec powyższego Sąd orzekł od oskarżonych obowiązek naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonego w kwotach wskazanych w wyroku. Za podstawę Sąd przyjął kwotę wskazaną przez pokrzywdzonego czyli 300 złotych za jeden skradziony profil stalowy. Odnośnie czynu opisanego w punkcie I Sąd orzekł tenże obowiązek w wysokości po ¼ od każdego z oskarżonych, w zakresie czynu II w całości od oskarżonego A. O..

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k Sąd zwolnił oskarżonych od ponoszenia kosztów i opłat sądowych w sprawie. O kosztach Sąd orzekł mając na uwadze ich sytuację materialną i rodzinną.

Z tych wszystkich względów orzeczono jak w części dyspozycyjnej wyroku.