Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 października 2015 r.

Sąd Apelacyjny w Lublinie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 15 października 2015 r. w Lublinie

sprawy W. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w L.

o wypłatę emerytury

na skutek apelacji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L.

od wyroku Sądu Okręgowego w Lublinie

z dnia 7 maja 2015 r. sygn. akt VIII U 212/15

oddala apelację.

Małgorzata Rokicka-Radoniewicz Elżbieta Czaja Małgorzata Pasek

III AUa 587/15

UZASADNIENIE

Organ rentowy - Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. decyzją z dnia 7 stycznia 2015 roku na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz.U. z 2013 roku, poz. 1440 ze zm.) ustalił i podjął wypłatę emerytury W. S. od dnia 20 listopada 2014 roku.

Od tej decyzji dowołanie do Sądu Okręgowego w Lublinie wniósł W. S. kwestionując jej trafność odnośnie daty początkowej ustalenia mu wypłaty emerytury, tj. od dnia 1 listopada 2014 roku. Wskazał, że Sąd Okręgowy przyznał mu prawo do emerytury od dnia 15 czerwca 2014 roku, zatem w jego ocenie, świadczenie winno mu zostać wypłacone od tej daty. Zakwestionował również potrącenia zasiłku przedemerytalnego za okres od dnia 15 czerwca 2014 roku do dnia 1 listopada 2014 roku.

Sąd Okręgowy w Lublinie wyrokiem z dnia 7 maja 2015 roku zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił W. S. datę podjęcia wypłaty emerytury na dzień 1 lipca 2014 roku.

Sąd Okręgowy ustalił, że W. S., urodzony (...), w dniu 15 maja 2014 roku złożył wniosek o prawo do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym. Decyzją z dnia 19 maja 2014 roku organ rentowy odmówił mu prawa do emerytury z uwagi na nieudowodnienie 15-lat pracy w warunkach szczególnych.

Na skutek odwołania skarżącego od powyższej decyzji Sąd Okręgowy w Lublinie, wyrokiem z dnia 20 listopada 2014 r., wydanym w sprawie VIII U 1143/14 zmienił zaskarżoną decyzję ZUS i ustalił wnioskodawcy prawo do emerytury od dnia 15 czerwca 2014 roku.

W dniu 20 listopada 2014 roku skarżący złożył wniosek o wypłatę emerytury z uwagi na rozwiązanie stosunku pracy. Do wniosku dołączył świadectwo pracy z dnia 30 czerwca 2014 roku, z którego wynikało, iż na mocy porozumienia stron, z dniem 30 czerwca 2014 roku rozwiązał stosunek pracy z (...) Spółką z o.o. w L..

W dniu 5 grudnia 2014 roku organ rentowy wydał postanowienie o zawieszeniu postępowania w sprawie wskazując, iż do dnia wydania niniejszego postanowienia nie zostało zakończone prawomocnie postępowanie odwoławcze w sprawie od decyzji odmownej w przedmiocie prawa do emerytury z dnia 19 maja 2014 roku.

W dniu 9 grudnia 2014 roku do organu rentowego wpłynął wyrok Sądu Okręgowego z dnia 20 listopada 2014 roku przyznający wnioskodawcy prawo do emerytury od dnia 15 czerwca 2014 roku.

W wykonaniu powyższego wyroku w dniu 3 stycznia 2015 roku ZUS Oddział w L. wydał decyzję o przyznaniu emerytury W. S. od dnia 15 czerwca 2014 roku W treści decyzji wskazano, iż wypłata świadczenia nastąpi na podstawie odrębnej decyzji.

Zaskarżoną decyzją z dnia 7 stycznia 2015 roku ZUS podjął wypłatę emerytury dla wnioskodawcy od dnia 1 listopada 2014 roku.

Powyższy stan faktyczny nie był sporny między stronami. Sąd poczynił ustalenia na podstawie dowodów z dokumentów znajdujących się w aktach ZUS, do których zastrzeżeń nie miała żadna ze stron i które nie budziły wątpliwości Sądu.

Sąd Okręgowy orzekł, że zgodnie z treścią art. 129 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz.U. z 2013 roku, poz. 1440 ze zm.) świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu.

Zgodnie zaś z treścią art. 100 ust. 1 cytowanej ustawy prawo do świadczeń określonych w ustawie powstaje z dniem spełnienia wszystkich warunków wymaganych do nabycia tego prawa.

W przedmiotowej sprawie wszystkie warunki niezbędne dla uzyskania uprawnień emerytalnych wnioskodawca spełnił na dzień 15 czerwca 2014 roku i od tej daty Sąd Okręgowy przyznał mu prawo do świadczenia. Niemniej jednak, w tej dacie wnioskodawca pozostawał w stosunku pracy, zaś zgodnie z treścią art. 103a ustawy emerytalnej prawo do emerytury ulega zawieszeniu bez względu na wysokość przychodu uzyskiwanego przez emeryta z tytułu zatrudnienia kontynuowanego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą, na rzecz którego wykonywał je bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury, ustalonym w decyzji organu rentowego.

Wydając decyzję w dniu 5 stycznia 2015 roku, wykonującą prawomocny wyrok sądu z dnia 20 listopada 2014 roku, organ rentowy przyznał emeryturę wnioskodawcy od dnia 15 czerwca 2014 roku, wskazując, iż podjęcie jej wypłaty nastąpi po rozwiązaniu stosunku pracy, podczas, gdy w dacie wydania tej decyzji w aktach emerytalnych wnioskodawcy znajdowało się świadectwo pracy z dnia 30 czerwca 2014 roku, stwierdzające rozwiązanie stosunku pracy z W. S. z dniem 30 czerwca 2014 roku.

Tak więc organ rentowy, który wydaje decyzje w oparciu o stan faktyczny istniejący w dacie ich wydania, wydając decyzję w dniu 5 stycznia 2015 roku, winien był uwzględnić fakt, iż wnioskodawca rozwiązał stosunek pracy z dniem 30 czerwca 2014 roku i przyznać emeryturę od dnia 15 czerwca 2014 roku oraz podjąć jej wypłatę od dnia 1 lipca 2014 roku, przy czym bez znaczenia jest, iż świadectwo pracy zostało złożone w dniu 20 listopada 2014 roku.

Sąd Okręgowy podkreślił, że wniosek o emeryturę złożony przez W. S. w dniu 15 maja 2014 roku dotyczył nie tylko przyznania prawa do emerytury, ale również jej wypłaty, gdyż w punkcie 9 wniosku zostało wskazane, w jaki sposób ma być przekazywana emerytura.

W związku z powyższym, wydając zaskarżoną decyzję, organ rentowy nieprawidłowo podjął wypłatę emerytury dopiero od dnia 1 listopada 2014 roku, ponieważ w dacie wydania tej decyzji wnioskodawca nie pozostawał w stosunku pracy od dnia 1 lipca 2014 roku i stosowne świadectwo pracy znajdowało się w aktach emerytalnych wnioskodawcy.

Zatem organ rentowy winien był ustalić wypłatę emerytury dla wnioskodawcy od dnia 1 lipca 2014 roku, zaś błędem było ustalenie wypłaty emerytury dopiero od 1 listopada 2014 roku.

Od tego wyroku apelację wniósł organ rentowy – Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. zaskarżając wyrok w całości. Wyrokowi zarzucał naruszenie prawa materialnego przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie art.100, 103a i art.129 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Wnosił o zmianę wyroku i oddalenie odwołania.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd Apelacyjny nie stwierdza naruszenia przez Sąd Okręgowy wymienionych w apelacji przepisów ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych – art.100, 103a oraz art.129. Przepisy te określają zasadę przyznawania świadczeń na wniosek i podjęcie wypłaty z chwilą spełnienia wszystkich przesłanek ustawowych. Wnioskodawca w dniu 15 maja 2014 roku złożył wniosek o przyznanie prawa do emerytury i prawo to zostało mu przyznane od dnia 15 czerwca 2014 roku wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 20 listopada 2014 roku. W dniu wydania wyroku wnioskodawca nie pozostawał już w stosunku pracy, bowiem stosunek pracy został rozwiązany przez niego jeszcze w toku postępowania sądowego w dniu 30 czerwca 2014 roku. Wykonując wyrok organ rentowy, co trafnie podkreślił Sąd Okręgowy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, powinien mieć na względzie stan faktyczny z daty wydania decyzji. Wnioskodawca świadectwo pracy przedstawił organowi rentowemu w dniu wydania wyroku przez Sąd Okręgowy przyznający mu prawo do emerytury - jeszcze przed wydaniem decyzji wykonującej wyrok. Błędem organu rentowego było wydanie decyzji podejmującej wypłatę emerytury dopiero od daty złożenia świadectwa pracy, a nie od rozwiązania stosunku pracy, skoro wniosek o przyznanie emerytury został zgłoszony 14 maja 2014 roku.

Zgodnie z przepisem art.100 ust.1 powołanej ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych prawo do świadczenia powstanie z dniem spełnienia wszystkich warunków wymaganych do jego uzyskania. Skoro w przypadku wnioskodawcy rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło z dniem 30 czerwca 2014 roku, prawo do świadczenia powstało od dnia 1 lipca 2014 roku.

Z tych względów i na mocy art.385 KPC Sąd Apelacyjny oddalił apelację jako bezzasadną.