Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 kwietnia 2015 r.

Sąd Apelacyjny w Szczecinie - Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 9 kwietnia 2015 r. w Szczecinie

sprawy J. Ł.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek apelacji ubezpieczonego

od wyroku Sądu Okręgowego w Koszalinie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 19 maja 2014 r. sygn. akt IV U 2066/13

oddala apelację.

SSO del. Beata Górska SSA Zofia Rybicka - Szkibiel SSA Jolanta Hawryszko

Sygn. akt III AUa 594/14

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. decyzją z 26.06.2013r. odmówił ubezpieczonemu J. Ł. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ zgodnie z orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS jest zdolny do pracy.

J. Ł. nie zgodził się z decyzją i wniósł o przyznanie prawa do renty.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o oddalenie odwołania.

Wyrokiem z 19 maja 2014 roku Sąd Okręgowy w Koszalinie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oddalił odwołanie.

Sad pierwszej instancji ustalił, że J. Ł., ur. (...), wykształcenie średnie – technikum rolnicze, w przebiegu zatrudnienia pracował jako traktorzysta, drwal-pilarz, ostatnio jako pracownik przetwórstwa rybnego. Ostatnim pracodawcą ubezpieczonego był w okresie 1.10.2007/21.09.2012. (...) S.A. w S., gdzie wykonywał pracę jako pracownik przetwórstwa rybnego, później pracownik działu logistyki wewnętrznej. Stosunek pracy uległ rozwiązaniu z uwagi na długotrwałą chorobę pracownika. Od 23.12.2011 do 21.06.2012 pobierał zasiłek chorobowy. Decyzją z 26.07.2012r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. odmówił prawa do świadczenie rehabilitacyjnego, Sąd Rejonowy w Koszalinie wyrokiem z 11 marca 2014 zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał prawo do świadczenia rehabilitacyjnego na okres 12 miesięcy, od 22.06.2012 r. Wyrok został zaskarżony do Sądu Okręgowego w Koszalinie. Ubezpieczony w 24.04.2013 złożył wniosek o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Lekarz orzecznik ZUS orzeczeniem z 23.05.2013 uznał ubezpieczonego za zdolnego do pracy, co potwierdziła komisja lekarska ZUS orzeczeniem z 19.06.2013r.

Sąd okręgowy wskazał, że dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy specjalistów: neurologa, ortopedy i internisty, którzy rozpoznali schorzenia: przebyty zespół bólowy barku prawego na podłożu uszkodzenia mięśni stożka rotatorów, przebyte uszkodzenie ścięgna krótkiego mięśnia dwugłowego ramienia prawego, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego bez zespołu bólowego, nadciśnienie tętnicze, otyłość (BMI= 30,25 kg/m2), przebytą amputację paliczka obwodowego kciuka lewego u osoby praworęcznej nie upośledzająca funkcji chwytnej obu rąk i ocenili, że J. Ł. jest zdolny do pracy.

Sąd okręgowy rozstrzygnął sprawę kierując się treścią art. 57, art. 12, art. 13 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j.Dz. U. z 2009r., Nr 153, poz. 1227 ze zm.). Sąd wskazał, że biegli opinii sądowej zauważyli, że ubezpieczony nie ma uszkodzonego narządu ruchu w sposób, który istotnie ograniczałby jego zdolność do pracy, przy czym rozpoznane uszkodzenie mięśni stożka rotatorów barku prawego, którego następstwem obecnie jest bolesny ruch w zakresie 90-120° stanowi przeciwwskazanie do pracy ciężkiej. Ponadto, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego nie powodują występowania zespołu bólowego i neurologicznych objawów ubytkowych, jak też nadciśnienie tętnicze nie jest schorzeniem powodującym niezdolności do pracy, co najwyżej wymaga skorygowania leczenia. W odpowiedzi na zarzuty ubezpieczonego biegli jednoznacznie podkreślili, że w toku badania nie stwierdzono u J. Ł. istotnego upośledzenia chwytności ręki lewej spowodowanej amputacją paliczka obwodowego kciuka, jak też badaniem porównawczym nie stwierdzono osłabienia siły mięśniowej kończyny górnej prawej. Sąd okręgowy podzielił wnioski opinii biegłych, ponieważ były logiczne, spójne, zdecydowane i ostatecznie zważył, że rodzaj dolegliwości ubezpieczonego oraz ich aktualny stopień zaawansowania nie były na tyle istotne, aby znacznie ograniczać wykonywanie pracy zgodnej z poziomem kwalifikacji zawodowych.

Apelację od wyroku wywiódł ubezpieczony wnosząc o uchylnie wyroku i wydanie rozstrzygnięcia przyznającego mu prawo do renty na okres do przywrócenia zdolności do pracy oraz o wypłatę zaległego świadczenia rentowego za okres od 22.06.2013 roku do dnia, w którym uprawomocni się orzeczenie przyznające mu należne świadczenie rentowe. W uzasadnieniu apelujący wskazał, że przez cały okres pracy wykonywał ciężkie prace fizyczne i takimi były też praca w przetwórstwie rybnym, jak i praca na stanowisku pracownika działu logistyki wewnętrznej, mimo że została określona jako praca umysłowa. J. Ł. powołał się również na opinię biegłych z 9.11.2013, w której biegli stwierdzili, że zachował zdolność do pracy lekkiej oraz na wyrok Sądu Okręgowego w Koszalinie z 30 maja 2014 przyznający prawo do zasiłku rehabilitacyjnego.

Sąd apelacyjny rozważył sprawę i uznał, że apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie.

Sąd okręgowy przeprowadził w sprawie wyczerpujące postępowanie dowodowe, korzystając przy tym z wiedzy specjalistycznej jaką dysponowali biegli sądowi z zakresu medycyny o specjalizacjach adekwatnych do schorzeń ubezpieczonego; przy tym biegli sądowi wnioski opinii sformułowali po zbadaniu ubezpieczonego jak też po zapoznaniu się z dokumentacją lekarską. Trafnie sąd okręgowy ocenił opinię biegłych jako miarodajny dowód w sprawie. Nie może zatem stanowić uzasadnionej podstawy apelacyjnej polemika ubezpieczonego oceną dowodów i z wynikiem postępowania dowodowego. Ocena ta, w przekonaniu sądu apelacyjnego jest swobodna, ale nie dowolna i nie narusza granic zakreślonych treścią przepisu art. 233 § 1 k.p.c. Sąd okręgowy również prawidłowo zastosował prawo materialne. Sąd apelacyjny w całości aprobuje ustalenia i ocenę prawną sądu okręgowego.

Sąd pierwszej instancji trafnie podkreślił, że rozstrzygnięcie o całkowitej bądź częściowej niezdolności do pracy w zakresie dotyczącym naruszenia sprawności organizmu i wynikających stąd ograniczeń możliwości wykonywania pracy zgodnej z kwalifikacjami, z istoty wymaga wiadomości specjalnych z zakresu medycyny, wyrażających się opinią biegłego z zakresu medycyny. W takiej sytuacji procesowej sąd nie może orzekać wbrew opinii biegłych sądowych, o ile ta jest logiczna i spójna z wynikiem badania lekarskiego oraz zapisami dokumentacji medycznej. Z poszanowaniem powyższego i bez naruszenia zasady swobodnej oceny materiału dowodowego sąd okręgowy ocenił, że opinie biegłych sądowych neurologa, ortopedy i kardiologa-internisty były wiarygodne, co doprowadziło do pozytywnej weryfikacji orzeczenia lekarzy orzeczników ZUS i tym samym decyzji. Sąd apelacyjny przy tym zauważa, że sąd pierwszej instancji wziął pod uwagę zastrzeżenia zgłoszone przez ubezpieczonego do pierwszej opinii biegłych i wbrew oczekiwaniom skarżącego, zastrzeżenia jedynie ugruntowały stanowisko biegłych sądowych. Mając na względzie, że ubezpieczony ma 57 lat, dotychczas pracował jako traktorzysta, drwal-pilarz, pracownik przetwórstwa rybnego, pracownik działu logistyki wewnętrznej, biegli wyczerpująco uzasadnili, że u ubezpieczonego nie stwierdza się osłabienia siły mięśniowej kończyny górnej prawej, a rozpoznane schorzenia, jak upośledzenie chwytności ręki lewej, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego nie powodują długotrwałej niezdolności do pracy. Natomiast rozpoznane uszkodzenie mięśni stożka rotatorów barku prawego, którego następstwem był bolesny ruch w zakresie 90-120º stanowiło przeciwwskazanie do pracy ciężkiej. Należy też zauważyć, że przy ocenie zdolności do pracy dla potrzeb rentowych analizuje się przede wszystkim kwalifikacje rzeczywiste, tak wyuczone i poparte doświadczeniem, ale również nabyte wskutek doświadczenia zawodowego. W tym zakresie należało więc zgodzić się z oceną sądu okręgowego, że rozpoznane u ubezpieczonego schorzenia powodują ograniczenie zdolności do wykonywania jedynie pracy ciężkiej, a za taką nie można uznać pracy w przetwórstwie rybnym, czy też w dziale logistyki wewnętrznej. Rację ma skarżący twierdząc, że praca w przetwórstwie rybnym jest pracą wykonywaną w warunkach szczególnych. Jednakże taka kwalifikacja wynika z czynników szkodliwych związanych ze środowiskiem pracy, jak przykładowo zimny mikroklimat, wilgoć. W błędzie pozostaje apelujący wywodząc, że uznanie pracy przy przetwórstwie rybnym za pracę w szczególnych warunkach determinuje zaliczenie jej do pracy ciężkiej fizycznie, czyli wymagającej sprawności fizycznej przekraczającej możliwości zdrowotne ubezpieczonego. Sąd apelacyjny nie zaaprobował też argumentów apelującego, jakoby praca w dziale logistyki wewnętrznej była pracą ciężką fizycznie. W tej mierze brak jakiejkolwiek dokumentacji pracowniczej pozwalającej na weryfikację takich oświadczeń ubezpieczonego. Sąd apelacyjny wskazuje również, że apelujący w toku postępowania przed Sądem I instancji powoływał się na wyrok Sądu Okręgowego w Koszalinie z dnia 11 marca 2014 r., którym przyznano mu świadczenie rehabilitacyjne na okres 12 miesięcy od 22.06.2012. Mimo precyzyjnego wyjaśnienia tej kwestii przez sąd I instancji, skarżący w dalszym ciągu eksponuje treść wskazanego orzeczenia w kontekście jego prawa do renty. Nie powtarzając w tej mierze wywodów sądu I instancji, należy podkreślić, że świadczenie rehabilitacyjne oraz renta z tytułu niezdolności do pracy to dwa różne świadczenia, które są przyznawane w oparciu o odmienne przesłanki. To, że ubezpieczonemu przyznano świadczenie rehabilitacyjne, wskazuje że w tym okresie rokuje powrót do zdrowia i odzyskanie sprawności pracowniczej; gdyby organ rentowy nie stwierdził tego rodzaju rokowań, odmówiłby świadczenia.

W ocenie sądu apelacyjnego ubezpieczony ma kwalifikacje do wykonywania różnorodnych prac fizycznych i do takich prac, w myśl prawidłowych ustaleń sądu okręgowego jest zdolny.

Mając na względzie przedstawioną ocenę, sąd apelacyjny na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację ubezpieczonego.

SSO del. Beata Górska SSA Zofia Rybicka-Szkibiel SSA Jolanta Hawryszko