Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 7 października 2015 r.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSA Jolanta Cierpiał

Sędziowie: SSA Ewa Cyran

SSA Marta Sawińska (spr.)

Protokolant: insp.ds.biurowości Agnieszka Perkowicz

po rozpoznaniu w dniu 7 października 2015 r. na posiedzeniu niejawnym

sprawy Z. C.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o ustalenie wysokości kapitału początkowego

na skutek zażalenia Z. C.

na postanowienie Sądu Okręgowego w Zielonej Górze

z dnia 31 sierpnia 2015 r. sygn. akt IV U 1846/15

postanawia:

oddalić zażalenie

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 31 sierpnia 2015 r. Sąd Okręgowy w Zielonej Górze, IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych odrzucił odwołanie Z. C. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Z. z dnia 13 lutego 2012 r. Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie, Sąd Okręgowy stwierdził, powołując się na treść art. 477 ⁹ § 1 k.p.c. oraz 477 ⁹ § 3 k.p.c., że odwołanie od decyzji organu rentowego z dnia 13 lutego 2012 r. wniesione zostało po terminie.

W zażaleniu na powyższe postanowienie odwołujący wskazał, że nie mógł wcześniej złożyć odwołania od decyzji organu rentowego, bowiem nie miał książeczki wojskowej i tym samym nie miał możliwości złożenia wniosku w terminie. W ocenie skarżącego Sąd powinien ponowne przeliczenie wysokości jego kapitału początkowego.

Mając powyższe na uwadze odwołujący wniósł o ponowne rozpatrzenie jego sprawy.

W odpowiedzi na zażalenie organ rentowy wskazał, że poszukiwanie książeczki wojskowej nie znajduje uzasadnienia w materiale sprawy a nadto, że jej posiadanie nie stanowi warunku niezbędnego do złożenia odwołania. Nadto organ rentowy wskazał, że w zakresie możliwości ponownego ustalenia kapitału początkowego, realizując wniosek ubezpieczonego, decyzją z dnia 19 sierpnia 2015 r. dokonał przeliczenia kapitału początkowego. Od decyzji tej skarżący Z. C. nie wniósł odwołania. W związku z powyższym organ rentowy wniósł o oddalenie zażalenia.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie wnioskodawcy, jako bezzasadne należało oddalić.

Stosownie do regulacji zawartych w art. 477 ⁹ § 3 k.p.c., sąd odrzuci odwołanie wniesione po upływie terminu (który zgodnie z art. 477 ⁹ § 1 k.p.c. wynosi miesiąc od dnia doręczenia decyzji), chyba że przekroczenie terminu nie jest nadmierne i nastąpiło z przyczyn niezależnych od odwołującego się.

Z treści przywołanego przepisu, wynika wprost, iż możliwość zaskarżenia decyzji organu rentowego do Sądu odwoławczego jest ograniczona w czasie, tj. adresat decyzji ma 1 miesiąc od dnia odebrania decyzji – i jedynie w wyjątkowych przypadkach, gdy termin ten nie zostanie przekroczony w sposób nadmierny, a przekroczenie terminu do wniesienia odwołania jest uzasadnione – można przyjąć do rozpoznania odwołanie wniesione po upływie tego terminu.

Z. C. odwołanie od decyzji z dnia 13 lutego 2012 r. wniósł dopiero w dniu 21 lipca 2015 r. a więc prawie trzy lata po tym jak została ona wydana. Tym samym nie sposób w sprawie uznać, że przekroczenie terminu do wniesienia odwołania od decyzji organu rentowego było nieznaczne. Odwołujący nie przedstawił żadnych argumentów, które uzasadniałyby powstałe opóźnienie w wniesieniu odwołania od skażonej decyzji. Sama okoliczność, że poszukiwał książeczki wojskowej nie stanowi uzasadnionego powodu, usprawiedliwiającego nie złożenie odwołania w terminie. Brak jakiegoś dokumentu, w tym wypadku książeczki wojskowej, nie stanowił bowiem przeciwwskazania do tego, aby w zakreślonym miesięcznym terminie złożyć odwołanie od decyzji organu rentowego, z którą skarżący się nie zgadzał. Należy mieć na uwadze, iż to na ubezpieczonym ciąży obowiązek należytej staranności w swoich działaniach. Oznacza to, że w momencie w którym odwołujący stwierdził, że nie zgadza się z treścią decyzji wydanej w jego sprawie, powinien on dochować wskazanego, ustawowego terminu do wniesienia odwołania.

Mając powyższe na uwadze Sąd Apelacyjny wskazuje, że podziela stanowisko Sądu I instancji zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia, który trafnie odrzucił odwołanie ubezpieczonego stosownie do regulacji zawartych w art. 477 ⁹ § 1 i 3 k.p.c., albowiem w okolicznościach sprawy, nie sposób przyjąć do rozpoznania odwołanie Z. C., od decyzji, która została wydana ponad trzy lata temu.

Na marginesie Sąd Apelacyjny zauważa, że jeżeli odwołujący chciałby, aby Sąd odwoławczy rozpoznał zasadność wydanej decyzji w zakresie dokonanych przez organ rentowy przeliczeń kapitału początkowego, to powinien on złożyć odwołanie od decyzji organu rentowego z dnia 19 sierpnia 2015 r., która to – jak wskazał organ rentowy w odpowiedzi na zażalenie – została wydana w odpowiedzi na jego wniosek o dokonanie przeliczenia kapitału początkowego.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Apelacyjny na mocy art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. postanowił jak w sentencji.