Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 listopada 2015 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie III Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 6 listopada 2015 r. w Szczecinie

sprawy z powództwa (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego we W.

przeciwko S. K.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego S. K. na rzecz powoda (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego we W. kwotę 24 673,16zł (dwadzieścia cztery tysiące sześćset siedemdziesiąt trzy złote szesnaście groszy) z odsetkami ustawowymi od dnia 14 lutego 2014 roku;

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3651 zł (trzy tysiące sześćset pięćdziesiąt jeden złotych) tytułem kosztów postępowania.

Sygn. akt III C 1297/15

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 6 listopada 2015r. wydanego w postępowaniu zwykłym

Powód (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą we W. wniósł o zasądzenie od pozwanego S. K. kwoty 24.673,16 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu oraz kosztami procesu według norm przepisanych.

Powyższej kwoty powód dochodził tytułem spłaty zobowiązań wynikających z umowy z dnia 26 marca 2007r. zawartej między pozwanym a bankiem (...) (poprzednio (...) Bank S.A.). Powód wskazał, że na podstawie umowy z dnia 14 grudnia 2012r. wierzyciel scedował na powoda całość praw i obowiązków wynikających z powyższej umowy bankowej. Obecne zadłużenie pozwanego wynosi 24.673,16 zł, w tym należność główna w kwocie 10.215,12 zł, skapitalizowane odsetki w łącznej wysokości 14.458,04 zł w tym odsetki istniejące w dacie cesji wierzytelności naliczone przez pierwotnego wierzyciela zgodnie z postanowieniami umowy oraz odsetki ustawowe za dalszy okres naliczone przez powoda.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 1 kwietnia 2014r. orzeczono zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwany złożył sprzeciw zaskarżając nakaz w całości.

Skarżący podniósł zarzut braku faktycznych i prawnych podstaw powództwa oraz zgłosił zarzut przedawnienia. Na tej podstawie wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda kosztów procesu według norm przepisanych.

W odniesieniu do podniesionego zarzutu przedawnienia powód wskazał, że pierwotny wierzyciel podjął czynności, które doprowadziły do przerwania 3-letniego terminu przedawnienia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 26 marca 2007 r. S. K. zawarł z (...) Bank S.A. we W. umowę pożyczki gotówkowej. Na mocy tej umowy Bank udzielił mu pożyczki w kwocie 10.215,12 zł na okres do dnia 26 września 2007r. Kwota pożyczki do wypłaty została pomniejszona o opłatę za ochronę ubezpieczeniową w kwocie 183,26 zł, prowizję za udzielenie pożyczki w kwocie 477,70 zł. Pozwanemu wypłacono kwotę 9.554,16 zł. Strony ustaliły, że oprocentowanie pożyczki jest stałe i wynosi 9,50 % w stosunku rocznym. Pożyczkobiorca zobowiązał się do spłaty pożyczki z odsetkami w 6 miesięcznych ratach płatnych począwszy od 26 kwietnia 2007r. w kwotach po 1750 zł. W przypadku opóźnienia w spłacie raty lub jej części Bank był uprawniony do naliczenia odsetek od zadłużenia przeterminowanego według stopy równej czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP.

dowód:

- umowa pożyczki k. 49-51

-potwierdzenie wypłaty k. 52

Pozwany nie spłacił udzielonej pożyczki w żadnym zakresie.

W dniu 18 lutego 2009r. (...) Bank S.A. wystawił bankowy tytuł egzekucyjny, w którym wskazano, że zobowiązanie S. K. na dzień wystawienia tytułu wynosi 15.047,29 zł, w tym należność główna 10.215,12 zł, odsetki za okres od dnia 26 marca 2007r. do dnia 18 lutego 2009r. – 4.729,17 zł, a nadto dłużnika obciążają dalsze odsetki umowne od kwoty 10.215,12 zł w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP.

Na podstawie postanowienia z dnia 21 maja 2009r. powyższemu bankowemu tytułowi egzekucyjnemu została nadana klauzula wykonalności, z ograniczeniem możliwości prowadzenia postępowania egzekucyjnego na podstawie tego tytułu do kwoty 36.000 zł.

dowód:

- Bankowy tytuł egzekucyjny k. 55-57

- postanowienie z dnia 21 maja 2009r. k. 53-54

(...) Bank S.A. we W. na podstawie powyższego bankowego tytułu egzekucyjnego opatrzonego w klauzulę wykonalności wszczął egzekucję. Postanowieniem z dnia 23 grudnia 2009r. sprawa została przekazana komornikowi sądowemu przy Sądzie Rejonowym w Szczecinie T. Z. do łącznej egzekucji. Postanowieniem z dnia 20 września 2012r. postępowanie egzekucyjne zostało umorzone wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji.

dowód:

- postanowienie o przekazaniu sprawy k. 58-59

- postanowienie z dnia 20 września 2012r. k. 60

(...) Bank (...) S.A. jest następcą prawnym (...) Banku S.A.

bezsporne

W dniu 14 grudnia 2012r. między(...)Niestandaryzowanym Sekurytyzacyjnym Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym we W. a (...) Bank (...) S.A. we W. została zawarta umowa przelewu wierzytelności. Na podstawie tej umowy Bank przeniósł na Fundusz wierzytelności wymienione w załączniku do umowy wraz ze wszelkimi związanymi z nimi prawami, w tym roszczeniem o dalsze odsetki. Wśród wierzytelności objętych umową znajdowała się wierzytelność przeciwko S. K. wynikająca z umowy zawartej w dniu 26 marca 2007r., obejmująca kapitał w kwocie 10.215,12 zł, odsetki w kwocie 12.995,46 zł i koszty w kwocie 145,83 zł.

dowód:

- umowa przelewu wierzytelności k. 6-9

- wyciąg z elektronicznego załącznika do umowy cesji k. 10

W księgach rachunkowych powoda, według stanu na dzień 31 stycznia 2014r., widniała wierzytelność wobec S. K. wynikająca z umowy pożyczki z dnia 26 marca 2007r. w wysokości 24.673,16 zł, w tym należność głowna w kwocie 10.215,12 zł i odsetki w kwocie 14.458,04 zł.

dowód:

- wyciąg z ksiąg rachunkowych k. 5

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się zasadne.

Powód dochodził roszczenia z umowy pożyczki zawartej między pozwanym a (...) Bank S.A. we W. w dniu 26 marca 2007r., jako nabywca wierzytelności wynikających z tej umowy.

Podstawę prawną żądania stanowił art. 720 § 1 k.c. oraz art. 509 § 1 i 2 k.c. Zgodnie z art. 720 § 1 k.c. przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Przepisy art. 509 § 1 i 2 k.c. stanowią, że wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Dokonując ustaleń faktycznych Sąd oparł się na wszystkich dokumentach zaoferowanych przez stronę powodową, nie znajdując podstaw do odmowy przyznania im wiarygodności. Weryfikując ich moc dowodową Sąd miał na względzie, że pozwany zakwestionował roszczenie co do zasady i wysokości, jednakże swoje zarzuty ograniczył do zaprzeczenia, aby był dłużnikiem podmiotu, z którym powód zawarł umowę przelewu wierzytelności, a w konsekwencji, że nie mógł stać się dłużnikiem powoda oraz podniósł zarzut przedawnienia. Stanowisko pozwanego wyrażone w sprzeciwie odnosiło się do materiału, jaki zaoferowała strona powodowa na ówczesnym etapie postępowania, w tym koncentrowało się na zakwestionowaniu mocy dowodowej wyciągu z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego z uwagi na to, że nie jest on dokumentem urzędowym. O ile należy się zgodzić z argumentem, że powyższy wyciąg jako dokument prywatny o wartości dowodowej wyznaczonej treścią art. 245 k.p.c. nie jest wystarczający do ustalenia, że powodowi przysługuje wierzytelność dochodzona w niniejszym procesie, wobec zakwestionowania tej okoliczności przez stronę przeciwną, to jednak uzupełniająco złożony materiał dowodowy w postaci umowy pożyczki gotówkowej z dnia 26 marca 2007r., potwierdzenia wypłaty kwoty pożyczki, a także bankowego tytułu egzekucyjnego z dnia 18 lutego 2009r. opatrzonego w klauzulę wykonalności nadaną postanowieniem z dnia 21 maja 2009r. wprost wskazywał na to, że wierzytelność, jaka nabył powód od (...) Bank (...) S.A. we W. niewątpliwie istnieje. W tym miejscu zaznaczyć trzeba, że choć dowody te nie zostały zgłoszone w pozwie, to jednak nie zachodziły przeszkody do ich dopuszczenia, a to z uwagi na fakt, że zostały zawnioskowane w piśmie przygotowawczym złożonym w wykonaniu zobowiązania zawartego w postanowieniu Sądu, a nadto ich uwzględnienie nie spowodowało zwłoki w rozpoznaniu sprawy. Zgodnie z art. 207 § 6 k.p.c. sąd pomija spóźnione twierdzenia i dowody, chyba że strona uprawdopodobni, że nie zgłosiła ich w pozwie, odpowiedzi na pozew lub dalszym piśmie przygotowawczym bez swojej winy lub że uwzględnienie spóźnionych twierdzeń i dowodów nie spowoduje zwłoki w rozpoznaniu sprawy albo że występują inne wyjątkowe okoliczności.

Dla oceny wartości dowodowej materiału sprawy znaczenie ma również to, że strona pozwana, która miała możliwość zapoznania się z całością materiału dowodowego, gdyż faktycznie zostały jej doręczone nie tylko pozew z załącznikami, lecz także pismo przygotowawcze z załącznikami obejmującymi dalsze dowody, nie ustosunkowała się do tych dowodów złożonych w reakcji na wniesiony przez nią sprzeciw. Na rozprawie za pozwanego nikt się nie stawił. W konsekwencji strona pozwana nie odniosła się do dowodów złożonych w celu podważenia jej zarzutu, że nie była dłużnikiem (...) Bank (...) S.A. i stąd nie mogła stać się dłużnikiem powoda.

Reasumując, Sąd dokonując ustaleń oparł się na materiale w postaci zaoferowanych przez powoda dokumentów uznając je za wiarygodne i przyznając im moc dowodową w zakresie okoliczności stanowiących podstawę żądania pozwu. Nie budziło zatem wątpliwości Sądu, że powód zawarł w dniu 26 marca 2007r. umowę pożyczki gotówkowej z (...) Bank S.A., poprzednikiem prawnym (...) Bank (...) S.A. i na podstawie tej umowy był zobowiązany do zwrotu kwoty 10.215,12 zł wraz z odsetkami w wysokości 9,50 % w stosunku rocznym, w 6 ratach miesięcznych płatnych począwszy od 26 kwietnia 2007r. nadto w razie opóźnienia w płatności pozwany był zobowiązany do uiszczenia odsetek od należności przeterminowanej w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP. Z dowodów tych wynikało nadto, że pozwany nie wywiązał się z obowiązku spłaty pożyczki w żadnym zakresie co potwierdza treść bankowego tytułu egzekucyjnego, w tym fakt, że kwota należności głównej pozostałej do spłaty jest tożsama z kwotą udzielonej pożyczki. Sąd miał przy tym na uwadze, że tytuł ten został opatrzony klauzulą wykonalności i na jego podstawie przeciwko pozwanemu przez pierwotnego wierzyciela była prowadzona egzekucja, która okazała się w całości nieskuteczna. Z okoliczności tej wynika po pierwsze, że zobowiązania z tytułu umowy pożyczki nie zostały w żadnym zakresie spłacone, a po drugie, że pozwany nie kwestionował istnienia obowiązku wynikającego z umowy zarówno co do zasady jak i wysokości, skoro nie skorzystał z żadnych przysługujących mu środków prawnych przeciwko wydanemu wobec niego bankowemu tytułowi egzekucyjnemu opatrzonemu w klauzulę wykonalności. Nie budziła również zastrzeżeń Sądu co do mocy dowodowej umowa przelewu wierzytelności i jej zakres, wobec której pozwany nie zgłosił żadnych konkretnych dowodów. Zasadnym było zatem przyjęcie, że powód wszedł w prawa i obowiązki pożyczkodawcy wynikających z umowy pożyczki z dnia 26 marca 2007r.

W tym miejscu należy odnieść się do zarzutu przedawnienia podniesionego przez pozwanego. Pozwany nie wskazał, na jakich argumentach i okolicznościach zarzut ten opiera. Natomiast analiza treści dokumentów dostarczonych przez powoda wprost prowadzi do wniosku, że zarzut ten nie jest zasadny, albowiem zaistniały okoliczności, które spowodowały przerwanie biegu przedawnienia.

Zgodnie z art. 120 § 1 k.c. bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Terminy przedawnienia określa art. 118 k.c. stanowiąc, że jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. W danym przypadku, z uwagi na to, że roszczenie związane było z prowadzoną przez pierwotnego wierzyciela działalnością gospodarczą termin przedawnienia wynosi 3 lata.

Pierwsza rata z tytułu spłaty pożyczki stała się wymagalna w dniu 26 kwietnia 2007r. i od tej daty należy liczyć bieg przedawnienia dla pierwszej części należności objętej tą ratą. Najwcześniej część zobowiązania z tytułu umowy pożyczki mogła ulec przedawnieniu po upływie trzech lat licząc od wskazanej daty tj. 26 kwietnia 2010r. Jednakże przed upływem przedawnienia wierzyciel podjął czynność, która przerwała bieg przedawnienia, a mianowicie wystąpił o nadanie klauzuli wykonalności na bankowy tytuł egzekucyjny z dnia 18 lutego 2009r. W tym samym roku wierzyciel złożył wniosek o wszczęcie egzekucji, co wynika z analizy treści postanowienia o przekazaniu sprawy wydanego w dniu 23 grudnia 2009r.

Zgodnie z art. 123 § 1 pkt 1 k.c. bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia. Według art. 124 § 1 i 2 k.c. po każdym przerwaniu przedawnienia biegnie ono na nowo, przy czym w razie przerwania przedawnienia przez czynność w postępowaniu przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym albo przez wszczęcie mediacji, przedawnienie nie biegnie na nowo, dopóki postępowanie to nie zostanie zakończone.

Postępowanie egzekucyjne zostało umorzone postanowieniem z dnia 20 września 2012r. Brak danych, kiedy postanowienie to stało się prawomocne, jednakże uwzględniając upływ czasu między jego wydaniem a wytoczeniem powództwa w niniejszej sprawie, niewątpliwym jest, że trzyletni termin przedawnienia, który po zakończeniu postępowania egzekucyjnego biegł na nowo, nie upłynął. Powód wystąpił z powództwem w dniu 12 lutego 2014r. Zarzut przedawnienia był zatem chybiony.

W zakresie kontroli wysokości przysługującej powodowi wierzytelności Sąd miał na względzie, że powód nie przedstawił szczegółowo sposobu ustalenia roszczenia poza wyodrębnieniem wierzytelności z tytułu kapitału i odsetek, jednakże zawarte w materiale dowodowym dane dotyczące obowiązku pozwanego z tytułu odsetek oraz informacje o tym, na jaką wysokość zadłużenie w poszczególnych okresach zostało ustalone, pozwalały na przyjęcie, że żądanie objęte pozwem mieści się w zakresie zobowiązania pozwanego wynikającego z zaciągniętej umowy pożyczki. Po pierwsze kwota kapitału odpowiada kwocie udzielonej pożyczki, została wskazana w bankowym tytule egzekucyjnym, a wobec bezskuteczności egzekucji i brak twierdzeń pozwanego, iż spłacił pożyczkę choćby w części, należało przyjąć, że na powoda przeszła wierzytelność z tytułu kapitału w kwocie 10.215,12 zł, jak to zostało ujęte w wyciągu z elektronicznego załącznika do umowy. Na dzień 18 lutego 2009r. zobowiązanie pozwanego z tytułu pożyczki w zakresie odsetek wynosiło 4.729,17 zł. Bankowy tytuł egzekucyjny opatrzony w klauzulę wykonalności, stał się tytułem wykonawczym i wobec braku zakwestionowania go przez pozwanego w żaden z dostępnych środków stanowi dowód tego, że wierzytelność kształtowała się we wskazanej w nim wysokości. Pozwany był nadto zobowiązany do zapłaty dalszych odsetek w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP od kwoty 10.215,12 zł. Na dzień zawarcia umowy cesji, tj. 14 grudnia 2012r. łączne zobowiązanie z tytułu odsetek naliczonych przez pierwotnego wierzyciela wynosiło – jak wskazano w załączniku do umowy - 12.995,46 zł. Korzystając z dostępnych na stronach internetowych kalkulatorów odsetek Sąd przyjął, że kwota ta jest zgodna z treścią obowiązków pozwanego wynikających z umowy w zakresie wysokości i płatności odsetek. Za okres od 15 grudnia 2012r. do dnia poprzedzającego wystąpienie powoda z niniejszym pozwem tj. 11 lutego 2014r., powód naliczył dalsze odsetki od kwoty 10.215,12 zł w wysokości ustawowej. Łącznie domagał się z tytułu odsetek 14.458,04 zł co po odjęciu zobowiązania z tytułu odsetek przejętego w drodze cesji w kwocie 12.995,46 zł oznacza, że powód naliczył dalsze odsetki w kwocie 1462,58 zł. Również ta kwota, zweryfikowana przy pomocy powszechnie dostępnych na stronach internetowych kalkulatorów odsetek, nie budzi zastrzeżeń.

W konsekwencji powyższego Sąd roszczenie w kwocie 24.673,16 zł uwzględnił w całości. Roszczenie o odsetki od kapitału znajdowało oparcie w art. 481 § 1 k.c., a roszczenie o odsetki od skapitalizowanych odsetek - w art. 482 § 1 k.c.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. obciążając nimi pozwanego w całości. Do kosztów powstałych po stronie powodowej należała opłata od pozwu w kwocie 1234 zł, wynagrodzenie pełnomocnika zawodowego w stawce minimalnej ustalone zgodnie z § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (…) (t.j. Dz. U. z 2013r. poz. 490), 17 zł opłata skarbowa od pełnomocnictwa, łącznie 3651 zł.

SSR Joanna Suchecka