Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 stycznia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Tomasz Tatarczyk

Sędzia SO Danuta Morys - Woźniak

Sędzia SO Magdalena Balion - Hajduk (spr.)

Protokolant Monika Piasecka

po rozpoznaniu w dniu 9 stycznia 2014 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy z powództwa D. F.

przeciwko Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej

w W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego w Jastrzębiu-Zdroju

z dnia 27 czerwca 2013 r., sygn. akt I C 225/11

1  oddala apelację;

2  zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 600 zł (sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.

SSO Magdalena Balion – Hajduk SSO Tomasz Tatarczyk SSO Danuta Morys – Woźniak

Sygn. akt III Ca 1466/13

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 27 czerwca 2013r. Sąd Rejonowy w Jastrzębiu-Zdroju zasądził od pozwanej Towarzystwa (...) SA w W. na rzecz powódki D. F. kwotę 14 000zł z ustawowymi odsetkami od dnia 1 sierpnia 2010r., umorzył częściowo postępowanie oraz orzekł o kosztach postępowania.

Sąd Rejonowy ustalił, że w dniu 22 maja 2009r. w J. doszło do wypadku komunikacyjnego , w wyniku którego powódka D. F. doznała obrażeń ciała w postaci: stłuczenia żeber po stronie lewej, skręcenia kręgosłupa szyjnego, stłuczenia klatki piersiowej, oraz uszkodzenia uzębienia. Sąd Rejonowy w Jastrzębiu – Zdroju wyrokiem z dnia 29 kwietnia 2010r. wydanym w sprawie o sygn. akt II K 622/10 uznał oskarżonego W. K. winnym spowodowania tego zdarzenia. Pozwana, która ubezpieczała sprawcę wypadku od odpowiedzialności cywilnej w dniu zdarzenia, wypłaciła powódce tytułem zadośćuczynienia łącznie 6 000 zł.

Obecnie u powódki występuje stan po przebytym stłuczeniu klatki piersiowej po stronie lewej, częściowym uszkodzeniu zęba oraz skręceniu kręgosłupa szyjnego. W obecnym badaniu kręgosłupa szyjnego powódka nie wykonuje pełnego ruchu wyprostu, podaje, że nie potrafi i że boli. Stwierdzone zmiany w postaci zgłaszanego bólu, częściowego ograniczenia zakresu ruchu uzasadnia przyznanie trwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 5%.

U powódki w związku z uczestniczeniem w wypadku samochodowym występują zaburzenia lękowe związane z przeżytym stresem. Powódka przeżyła wypadek jako sytuację bezpośrednio zagrażającą jej życiu i zdrowiu. Wypadek spowodował, że doświadczyła sytuacji braku kontroli i bezsilności, co wpływa bezpośrednio na obecne postrzeganie własnej osoby i otaczającego świata oraz na przeżywanie braku poczucia bezpieczeństwa związanego z kierowaniem samochodem. Mimowolnie u badanej sytuacja wypadku wraca we wspomnieniach w postaci obrazu wypadku, „składającej się maski” oraz w „szarpnięciach" i wybudzeniach ze snu. Powódka stara się mimo trudności prowadzić samodzielnie samochód, ale planowanie i podejmowanie się tej czynności związane jest z występowaniem nasilonych objawów somatycznych takich jak biegunka, wzmożona potliwość, „zahamowanie przy sercu, bezdech", skurcze i bóle mięśni. Powódka zgłosiła się po profesjonalną pomoc do (...) w ciągu 3 miesięcy od wypadku w związku z doświadczanymi objawami lękowymi. Nadal jest pod opieką specjalistyczną - zażywa zalecone leki, korzystała z terapii indywidualnej. Dotychczasowy przebieg ujawnianych zaburzeń lękowych przez powódkę, wskazuje na przewlekły charakter objawów. Powódka nadal musi korzystać z pomocy specjalisty psychiatry i wskazane byłoby podjęcie długotrwałej terapii. Występujące u powódki zaburzenia lękowe mogą mieć przebieg wieloletni, a nawet mogą spowodować trwałą zmianę osobowości.

Sąd Rejonowy jako podstawę prawna orzeczenia powołał przepisy art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 436 § 1 k.c. i art. 822 § 1 i 4 k.c. Pozwana nie kwestionowała zasady swojej odpowiedzialności, a pomiędzy stronami sporna była tylko wysokość należnego zadośćuczynienia. Sąd Rejonowy w oparciu o dokumentację lekarską powódki, opinię biegłego z zakresu chirurgii urazowej i ortopedii Z. P. oraz biegłej z zakresu psychologii A. M., uznał, że tytułem zadośćuczynienia za krzywdę, jakiej doznała powódka na skutek zdarzenia z dnia 22 maja 2009r., winna ona otrzymać łącznie kwotę 20.000 zł. Dopiero zadośćuczynienie w takiej łącznej wysokości jest adekwatne do zakresu cierpień, jakich doznała powódka. Powódka bowiem w wyniku przedmiotowego zdarzenia doznała obrażeń w postaci: stłuczenia żeber po stronie lewej, skręcenia kręgosłupa szyjnego, stłuczenia klatki piersiowej, oraz uszkodzenia uzębienia. Do dnia dzisiejszego odczuwa dolegliwości związane z przedmiotowym zdarzeniem. W wyniku doznanych obrażeń ciała leczy się nadal i to zarówno w poradni neurologicznej jak i psychiatrycznej, nadto nadal też kontynuuje podjętą bezpośrednio po zdarzeniu rehabilitację. Ma problemy z odchylaniem głowy do tyłu, odczuwa przy tej czynności ból, ma ograniczone możliwości skrętu głową w prawą stronę, do dziś odczuwa drętwienie lewej ręki zarówno przy zmianach pogody jak i również przy przesileniu tej ręki. Nie może podnosić ani nosić lewą ręką cięższych rzeczy. Dolegliwości te powodują, iż ma problemy przy wykonywaniu zwykłych czynności domowych czy zawodowych. W związku z odczuwanymi dolegliwościami powódka zażywa nadal środki przeciwbólowe. Powódka również do dnia dzisiejszego odczuwa lęki związane z zaistniałym przedmiotowym zdarzeniem - powódka odczuwa lęki związane z wsiadaniem do samochodu i jazdą samochodem, a wcześniej lubiła jazdę autem. Powódka wcześniej też nie leczyła się psychiatrycznie, a obecnie jest to konieczne. O odsetkach Sąd Rejonowy orzekł na zasadzie art. 481 § 1 i 2 k.c. zgodnie z żądaniem tj. pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu w którym pozwany winien był zająć stanowisko co do zgłoszonego przez powódkę roszczenia sprecyzowanego jej pismem z dnia 28 czerwca 2010r. albowiem, że już w chwili wezwania żądanie zadośćuczynienia było zasadne w żądanej wysokości.

Apelację od wyroku wniosła pozwana, zaskarżając wyrok w części co do odsetek ustawowych od kwoty 14 000zł za okres od 1.08 2011r. do dnia 26.06.2013r. Skarżąca zarzuciła naruszenie prawa materialnego - art. 481 § 1 k.c. oraz art. 817 § 2 k.c. i art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 22.05.2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych poprzez przyjęcie, że pozwana powinna świadczyć na rzecz na rzecz powódki dalsze zadośćuczynienie w kwocie 14 000zł najpóźniej w dniu 31.07.2010r. i w konsekwencji zasądzenie odsetek od dalszego zadośćuczynienia od dnia 1.08.2010r.

Pozwana wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku w pkt 1 poprzez zasądzenie odsetek ustawowych od kwoty t14 000zł od dnia 27.06.2013r. i oddalenie powództwa o odsetki za pozostały okres oraz zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania odwoławczego. Skarżąca zarzuciła, że przyznanie zadośćuczynienia z art. 445 § 1 k.c. jest fakultatywne i zależy od uznania sądu. Dopiero w dacie wyrokowania sąd ocenia następstwa zdarzenia w przyszłości przez pryzmat aktualnej sytuacji powódki. Odsetki mają charakter waloryzacyjny, natomiast kwota przyznanego przez sąd zadośćuczynienia nie wymagała waloryzacji albowiem uwzględnia stan rzeczy w chwili zamknięcia rozprawy.

Powódka w odpowiedzi na apelację wniosła o jej oddalenie i zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania, podnosząc iż zarzuty skarżącej są bezzasadne.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Wyrok zasądzający zadośćuczynienie pieniężne nie ma charakteru konstytutywnego, ale jest orzeczeniem o charakterze deklaratoryjnym. Fakt przeprowadzenia przez sąd pierwszej instancji szerokiego postępowania dowodowego jest wynikiem podstaw procesowych stron i zgłaszanych przez nie wniosków. Skoro strona pozwana nie przyznaje okoliczności podnoszonych w pozwie, to konsekwencją jest postępowanie dowodowe przeprowadzone zgodnie z ciężarem dowodu wynikającego z art. 6 k.c. Nie jest prawdą, jak twierdzi skarżący, że dopiero sąd ustala uszczerbek na zdrowiu, następstwa zdarzenia. Okoliczności te są znane stronie, która na skutek sprzeciwu drugiej strony musi te okoliczności wykazać. Jest to sytuacja dotycząca każdego procesu i ról procesowych, w których strony występują. W niniejszej sprawie szkoda powstała 22.05.2009r., roszczenie ostatecznie zgłoszono w czerwcu 2010 roku, a pozew wpłynął 3.08.2011r. Pozwana miała czas i możliwości na zweryfikowanie żądania w toku postępowania likwidacyjnego. Fakt, że tego nie uczyniła, nie może powodować uznania, że pozwana nie pozostaje w opóźnieniu w rozumieniu art. 481 § 1 k.c. Wszystkie skutki ustalone przez Sąd Rejonowy miały miejsce już w chwili wzywania pozwanej do zapłaty i wytoczenia powództwa. Dlatego nie można podzielić poglądu skarżącej, że to dopiero sąd ustalił rozmiar doznanej przez powódkę krzywdy, co uzasadnia zasądzenie odsetek od dnia wyrokowania. Skoro wszystkie następstwa wypadku były stronie pozwanej wiadome już w chwili wzywania do zapłaty, to należało uznać w niniejszej sprawie, że pozwana już wówczas pozostawała w opóźnieniu, a zatem żądanie zasądzenia odsetek za okres wcześniejszy zgodnie z żądaniem powódki było jak najbardziej uzasadnione. Stanowisko to znajduje także odzwierciedlenie w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 8 marca 2013r. sygn. III CSK 192/12, w którym SN stwierdził, że terminem, od którego należą się odsetki za opóźnienie w zapłacie zadośćuczynienia za krzywdę, może być więc, w zależności od okoliczności sprawy, zarówno dzień poprzedzający wyrokowanie o zadośćuczynieniu, jak i dzień tego wyrokowania.

Sąd Okręgowy, biorąc powyższe od uwagę na mocy art. 385 k.p.c. w orzekł jak w sentencji. O kosztach postępowania odwoławczego orzekł jak w mocy art. 98 k.p.c. i art. 108 k.p.c., zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, obciążając kosztami zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym pozwaną jako stronę przegrywającą.