Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 maja 2014 r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie:

Przewodniczący SSR Grzegorz Olejarczyk

Protokolant sekr. sądowy Anna Kaczmarek

po rozpoznaniu w dniu 30 maja 2014 r. w Kętrzynie na rozprawie

sprawy

z powództwa T. R.

przeciwko D. R.

o obniżenie alimentów

I.  Obniża alimenty od powódki T. R. płatnych na rzecz D. R. do kwoty 400 (czterysta) złotych płatne przy zachowaniu dotychczasowych terminów płatności z ustawowymi odsetkami w wypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat poczynając od dnia 30 maja 2014 r. w miejsce alimentów ustalonych ugodą zawartą przed Sądem Rejonowym w Kętrzynie w dniu 06.11.2012 r. w sprawie III RC 456/12 w kwocie 450 zł, z tą zmianą, że alimenty będą płatne do rąk własnych pozwanego.

II.  W pozostałej części powództwo oddala.

III.  Nie obciąża stron kosztami sądowymi.

UZASADNIENIE

T. R. wniosła o obniżenie alimentów płatnych na rzecz jej małoletniego syna z kwoty 450 zł do kwoty 150 zł miesięcznie. W uzasadnieniu pozwu podała, że gdy pracowała jako krawcowa zarabiała 1.136zł netto, a po opłatach zostawało jej 56 zł na życie. Obecnie straciła pracę i od kwietnia 2014r otrzymuje zasiłek dla bezrobotnych. Nie jest więc w stanie płacić alimentów w dotychczasowej wysokości.

Pozwany zgodził się na obniżenie alimentów, jednakże nie w takiej kwocie, jak wnosi powódka (k 24), a następnie wniósł o oddalenie powództwa (k 26).

Sąd ustalił, co następuje:

Ugodą zawartą przed Sądem Rejonowym w Kętrzynie z dnia 6.11.2012r w sprawie III RC 456/12 T. R. zobowiązała się do płacenia podwyższonych alimentów w wysokości 450 zł miesięcznie na rzecz mał. D. R.. Poprzednia wysokość alimentów została ustalona wyrokiem rozwodowych Sądu Okręgowego w Olsztynie w sprawie VI RC 1932/10 z dnia 11.10.2012r.

Powódka T. R. w czasie poprzedniej sprawy alimentacyjnej pracowała w (...) M. D. w B. jako krawcowa z zarobkami w przedziale od 1.116 zł do 1748 zł. pracę wykonywała po 10 godzin dziennie także w soboty, stąd różnice w wysokości zarobków. Jednak w wyniku likwidacji działu została zwolniona wraz z innymi 60 osobami (k 24). Obecnie od dnia 20.01.2014r jest bezrobotna. Prawo do zasiłku dla bezrobotnych nabyła od dnia 21.04.2014r (k 5). Zasiłek wynosi przez pierwsze 3 miesiące po 823,60 zł, zaś w kolejnych miesiącach po 646,70 zł (k 20). Jako bezrobotna chciała rozpocząć własną działalność gospodarczą, ale wobec niej jest prowadzona egzekucja komornicza, co uniemożliwia tą opcję. W dalszym ciągu mieszka w B., za 600 zł miesięcznie wynajmuje tam stancję. Wg powódki kwota wynajmu jest bardzo atrakcyjna, a ponadto właścicielka często idzie jej na rękę gdy zalega z terminowymi opłatami.(k 24v). Dlatego też wynajem tej stancji jest na tyle korzystny, że powódka poszukiwania pracy ogranicza do B.. Praca w O. jest także nieopłacalna, z uwagi na konieczność doliczenia także kosztów biletu miesięcznego. Podejmuje się także drobnych prac dorywczych.

Pozwany D. R. miał wówczas 17 lat i uczęszczał do 2 klasy technikum informatycznego. Po rozwodzie mieszka z ojcem A. R.. Dodatkowo uczył się także j. angielskiego w B. S. za miesięczną opłatą 169 zł. W toku niniejszej sprawy w dalszym ciągu jest uczniem w/w technikum, jednak już w klasie III. Przewidywany termin ukończenia szkoły to 2015r. Koszt utrzymania mał. pozwanego jego ojciec ocenił na kwotę ok. 1.000 zł miesięcznie (k 26v).

Ojciec pozwanego okresowo pracował jako ochroniarz w sklepie (...), umowę sam wypowiedział, gdyż płaca była niska, a jako ochroniarz musiał wykonywać inne prace fizyczne w sklepie. Od listopada 2012r miał pracował w kolejnym sklepie (...) z zarobkami 1.500 zł brutto plus nadgodziny. W toku niniejszej sprawy A. R. pracuje jako ochroniarz w T. i w zależności od liczby nadgodzin zarabia ok.1200-1300 zł miesięcznie. Mieszka w dalszym ciągu w mieszkaniu należącym do jego brata w zamian za uiszczanie opłat łącznie ok 300 zł miesięcznie. Mieszkanie nie ma czynszu.

Decyzją z dnia 23.05.2014r pozwany uzyskał świadczenia alimentacyjne płatne z funduszu alimentacyjnego (k 25).

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 138 kro w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego.

Zgodnie z dyspozycją powyższego przepisu Sąd badając okoliczności sprawy odnosi się do ustaleń z poprzedniej sprawy. Z akt sprawy III RC 345/12 wynika, że powódka w dacie poprzedniej sprawy pracowała i była w stanie dobrowolnie uiszczać swój obowiązek alimentacyjny. Powódka w drodze ugody także wyraziła zgodę na podwyższenie wysokości alimentów o 50 zł miesięcznie. Natomiast A. R. ojciec mał pozwanego D. R. wówczas nie pracował i tylko deklarował podjęcie w niedługim czasie pracy jako ochroniarz w sklepie (...). Z kolei sytuacja mał. D. R. porównując okres poprzedniej sprawy do obecnej, czyli po upływie ok 1 roku, w zasadzie nie zmieniła się – jest on w dalszym ciągu uczniem technikum, choć wyższej klasy.

Z powyższych okoliczności wynika, iż istotne sytuacja T. R. zmieniła się na gorsze – bez jej winy. Wraz z nią zwolniono z pracy także inne osoby w wyniku likwidacji całego działu. Sytuacja ojca mał. pozwanego zmieniła się na lepsze, gdyż obecnie A. R. pracuje w T. jako ochroniarz. Ich zarobki w czasie, gdy obydwoje pracowali były porównywalne.

Słusznie A. R. w tej sytuacji podnosił, że zobowiązana do alimentacji matka dziecka winna aktywnie poszukiwać pracy, nie tylko w B., ale i w okolicznych miejscowościach. Jednakże zdaniem Sądu barierą w poszukiwaniu pracy jest koszt biletu, lub też koszt wynajęcia kolejnej stancji w miejscu nowej pracy. Dopiero porównanie kosztów uzyskania nowej pracy pozwala realnie ocenić, czy T. R. taka zmiana miejsca pracy będzie rzeczywiście korzystna i oprócz przychodu będzie stanowiła także dochód. Bezspornie jednak najkorzystniejszym rozwiązaniem jest znalezienie zatrudnienia w B., co nie generuje wówczas kosztów biletów na dojazdy i pozwala powódce zachować dotychczas wynajmowaną stancję na korzystnych warunkach.

W dłuższej perspektywie, gdy jednak pracy na terenie B. powódka nie będzie w stanie znaleźć, to jako osoba bez zobowiązań rodzinnych, winna rozważyć nie wnoszenie kolejnych spraw o obniżenie wysokości swego obowiązku alimentacyjnego, ale winna kierować się przede wszystkim koniecznością zapewnienia uczącemu się uprawnionemu do alimentów D. R. należnego mu świadczenia alimentacyjnego.

Obecnie zatem kierując się jej bezspornym faktem pogorszenia jej sytuacji materialnej, przy równocześnie lepszej (względem poprzedniej sprawy) sytuacji drugiego rodzica Sąd obniżył wysokość ustalonych alimentów z kwoty 450 zł do kwoty 400 zł miesięcznie. Dalsze obniżenie wysokości ustalonego obowiązku alimentacyjnego powódki doprowadziłoby do niesprawiedliwego podziału obowiązków między rodzicami mał. D., ponieważ wychowujący syna A. R. nie tylko wykonywałby wobec niego obowiązki wynikające z bieżącej pieczy, ale także dokładał się finansowo do jego utrzymanie w kwocie równej, lub wyższej, aniżeli matka dziecka.

Jednocześnie Sąd ustalił początkową datę obowiązywania tej obniżonej wysokości obowiązku alimentacyjnego na datę wyrokowania tj. 30.05.2014r uznając, że świadczenie w poprzedzających jest już spełnione m.in. przez fundusz alimentacyjny. Inne rozstrzygnięcie oddziaływałoby niekorzystnie na sytuację uprawnionego do alimentów mał. pozwanego. Podobne stanowisko zajął także SN w wyroku z dnia 11 września 1998r. I CKU 65/98 - Przepis art. 138 k.r.o. doznał istotnego ograniczenia w przepisie szczególnym, jakim jest art. 15 ustawy z dnia 18 lipca 1974 r. o funduszu alimentacyjnym. W oparciu o przepis art. 138 k.r.o. powództwo mogłoby być uwzględnione co do okresu, w którym alimenty z funduszu alimentacyjnego nie były wypłacane oraz w zakresie kwoty zasądzonych od powoda alimentów, przewyższającej kwoty wypłacone z funduszu alimentacyjnego. Z tego powodu Sąd w II punkcie wyroku powództwo w pozostałym zakresie oddalił.

W powyższych okolicznościach na podstawie art. 138 kro orzeczono jak na wstępie.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 100 kpc.