Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 września 2015 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Aneta Żołnowska

Protokolant: sekretarz sądowy Anna Ostromecka

w obecności oskarżyciela publ. D. K.

po rozpoznaniu w dniu 13 lipca 2015 r. 07 i 28 września 2015 r. sprawy

1. J. Z. (1)

s. A. i C. z domu F.

ur. (...) w O.

2. L. S. (1)

s. R. i E. z domu P.

ur. (...) w D.

obwinionych o to, że:

w dniu 14 kwietnia 2015r. w godz. 06:00-17:05 w O. przy ul. (...) wspólnie i w porozumieniu umyślnie dokonali uszkodzenia mienia poprzez wybicie szyby w oknie i wypchnięcie dykty z okna o łącznej wartości strat 200 zł na szkodę B. J. (1)

- tj. za wykroczenie z art. 124§1 kw

ORZEKA:

I.  obwinionego J. Z. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 124 § 1 kw skazuje go na karę 1 (jednego) miesiąca ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 40 (czterdziestu) godzin;

II.  obwinionego L. S. (1) uniewinnia od popełnienia zarzucanego mu czynu;

III.  na podstawie art. 119 § 4 kw orzeka wobec obwinionego J. Z. (1) środek karny w postaci obowiązku naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej B. J. (1) kwoty 200 (dwieście) złotych;

IV.  na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 119 kpw zwalnia obwinionego J. Z. (1) od kosztów postępowania i opłaty, w części uniewinniającej koszty postępowania ponosi Skarb Państwa;

V.  wyrok w stosunku do obwinionego J. Z. (1) jest wyrokiem zaocznym.

Sygn. akt IX W 2321/15

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

B. J. (1) jest właścicielką mieszkania położonego na (...) kamienicy znajdującej się na ul. (...) w O., a oznaczonej nr(...). Lokal nie jest zamieszkały, okna od strony ulicy zabezpieczone są dyktą.

W dniu 14 kwietnia 2015r. około godz. 16 – tej J. Z. (1) i L. S. (1) udali się na ul. (...). Obaj znajdowali się w stanie nietrzeźwości. Ten pierwszy oświadczył koledze, iż pracownicy (...) w O. polecili mu znaleźć pustostan, który będzie mógł zająć. Poprosił go o pomoc w wyremontowaniu lokalu. Aby dostać się do mieszkania, J. Z. (1) wybił szybę i wyrwał zabezpieczającą okno dyktę. Tą drogą wszedł do wnętrza, otworzył drzwi wejściowe, którymi do mieszkania dostał się L. S. (1). Mężczyźni zaczęli przy pomocy śrubokręta i młotka otwierać kolejne pomieszczenia. Przy tych czynnościach zastali ich funkcjonariusze Straży Miejskiej, którzy za pośrednictwem dyżurnego, wezwali na miejsce patrol Policji.

Właścicielka mieszkania B. J. (1) nie stwierdziła, aby z mieszkania cokolwiek zginęło, bowiem nie przechowywała tam żadnych cennych przedmiotów. Drzwi wejściowe i znajdujący się w nich zamek nie był uszkodzony, choć mieszkanie w chwili przybycia służ było otwarte. Pokrzywdzona wartość uszkodzonego okna i jego zabezpieczenia wyceniła na kwotę 200 zł.

(dowody: protokół zawiadomienie o przestępstwie k. 6 – 7, wyjaśnienia obwinionego L. S. k. 76-76v, zeznania świadków M. L. k. 46, Ł. H. k. 71v, Ł. J. k. 71v, M. P. k. 71v, B. J. k. 94, protokół oględzin k. 9-11, notatki urzędowe k. 5, 14-15, zdjęcia k. 16-18 )

Obwiniony J. Z. (1) nie składał wyjaśnień w sprawie.

Obwiniony L. S. (1) nie przyznał się do zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, iż przyszedł na ul. (...) z kolegą, który szukał pustostanu. J. Z. wybił szybę i wypchnął dyktę w jednym z okien, wszedł do mieszkania, do którego wpuścił go przez drzwi wejściowe, które otworzył od wewnątrz. On sam miał tam się rozejrzeć, bo kolega prosił go o wyremontowanie lokalu.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom obwinionego L. S. (1), albowiem są one logiczne i spójne, znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym w sprawie.

Bezspornym jest, iż bezpośrednio po zatrzymaniu obwinieni mówili funkcjonariuszom o poszukiwaniu pustostanu. Żaden z nich nie kwestionował zniszczenia okna, a jedynie podkreślali działanie zgodnie z zaleceniami urzędników, a więc zgonie z prawem. Świadkowie nie byli w stanie stwierdzić, który z mężczyzn szukał mieszkania, bowiem obaj byli pod znacznym działaniem alkoholu i rozmawiali z nimi równocześnie. Nikt bezpośrednio po zdarzeniu i spytał który z nich dokonał zniszczenia szyby i dykty, bowiem początkowo czynności były prowadzone w kierunku włamania. Na miejscu stwierdzano otwarte drzwi wejściowe do mieszkania, które nie nosiły śladów włamania. Fakt ten potwierdza wyjaśnienia obwinionego L. S. (1), który twierdził, iż wszedł do lokalu drzwiami. Wersję tego obwinionego potwierdza również fakt, iż to J. Z. szukał mieszkania, a nie L. S. (1), który takowe posiada.

Sąd dał wiarę przesłuchanym w sprawie świadkom, którzy zeznawali na okoliczność interwencji jaką przeprowadzali na miejscu zdarzenia. Ich zeznania potwierdza sporządzona na miejscu dokumentacja. Świadkowie ci nie mają żadnego powodu, by bezpodstawnie oskarżać któregokolwiek z obwinionych albowiem wykonywali jedynie swoje służbowe obowiązki. Sąd dał wiarę również zeznaniom pokrzywdzonej B. J. (1), która opisała sytuację jaką zastała w mieszkaniu w trakcie interwencji służb. Oświadczyła, iż w mieszkaniu był dwa dni wcześniej i pozostawiła je zabezpieczone i zamknięte na klucz. Świadek zeznawała na okoliczności, które miała możliwość stwierdzić osobiście, jej spostrzeżenia odnośnie stanu mieszkania znalazły odzwierciedlenie w protokole oględzin miejsca.

Wobec powyższych ustaleń, w ocenie Sądu wina obwinionego J. Z. (1) jest ewidentna i została mu udowodniona. W dniu 14 kwietnia 2015r. około godz. 16- tej w O. przy ul. (...) dokonał zniszczenie szyby i zabezpieczającej okno dykty o łącznej wartości 200 zł. na szkodę B. J. (1). Czyn ten stanowi wykroczenie z art. 124§1 kw i z mocy tego przepisu obwiniony został skazany i wymierzono mu karę jak w sentencji wyroku.

Wymierzając obwinionemu karę, Sąd miał na uwadze jego uprzednią karalność za wykroczenie przeciwko mieniu. ( k. 33)

W ocenie Sądu kara polegająca na pracy na cele społeczne wpłynie na obwinionego wychowawczo i zapobiegawczo oraz spełni swe zadania w zakresie prewencji ogólnej.

Sąd orzekł o obowiązku naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonej kwoty 200 złotych.

Ze względu na sytuację materialną, Sąd zwolnił obwinionego od ponoszenia kosztów postępowania i opłaty.