Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 października 2015 r.

Sąd Rejonowy w Słupsku V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSR Agnieszka Grzempa

Ławnicy: Genowefa Czaplińska, Adam Nowak

Protokolant: Sylwia Terebecka

po rozpoznaniu w dniu 12 października 2015 r. w Słupsku sprawy:

z powództwa K. M.

przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w K.

o odszkodowanie z tytułu rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika

1.  zasądza od pozwanej (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością
w K. na rzecz powódki K. M. kwotę (...) zł ((...)00/100 złotych) tytułem odszkodowania w związku
z rozwiązaniem umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika wraz
z ustawowymi odsetkami od dnia (...) do dnia zapłaty,

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

3.  zasądza od pozwanej (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością
w K. na rzecz powódki K. M. kwotę (...) ((...) 00/100 złotych) tytułem kosztów procesu,

4.  wyrokowi w pkt. 1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygnatura akt: V P 2/14

UZASADNIENIE

Powódka – K. M. wystąpiła do tutejszego Sądu z żądaniem zapłaty przez pracodawcę kwoty (...) wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika. Dodatkowo wniosła o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstw procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu podniosła, iż przyczyna uzasadniająca rozwiązanie umowy o pracę w postaci nieusprawiedliwionej nieobecności powódki w pracy w dniu (...) jest przyczyną nieprawdziwą i nierzeczywistą, a tym samym nie może uzasadniać ustania stosunku pracy w trybie art. 52 § 1 pkt 1 kodeksu pracy.

Pozwana – (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów postępowania z uwzględnieniem kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Strona pozwana stoi na stanowisku, iż nieobecność powódki w pracy w dniu (...) była nieusprawiedliwiona. W dalszej części uzasadnienia, pozwana zaprzecza jakoby powódka zgłaszała wniosek o udzielenie urlopu na żądanie w dniu (...)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

K. M. była zatrudniona w (...) Sp. z o. o. z siedzibą w K., na stanowisku przedstawiciela farmaceutycznego ds. kluczowych klientów, w oparciu o umowę o pracę zawartą dnia (...)na czas nieokreślony w pełnym wymiarze czasu pracy.

dowód: umowa o pracę wraz z załącznikami k. 9-17, zaświadczenie k. 53

Wynagrodzenie brutto K. M. liczone jako ekwiwalent za urlop wypoczynkowy wynosi (...)

dowód: zaświadczenie o zarobkach z dn. 22.04.2015r. k. 74

K. M. była zobowiązana do uczestnictwa w spotkaniu zorganizowanym przez pracodawcę w dniu (...)w K..

bezsporne;

Dnia (...) w godzinach porannych tj. pomiędzy godziną (...) K. M. skontaktowała się telefonicznie z A. L. w celu poinformowania o niemożności wzięcia udziału w spotkaniu w K.. A. L. zasugerowała K. M. poinformowanie bezpośredniego przełożonego o niemożności przybycia.

dowód: zeznania świadka K. K. k. 80v, zeznania świadka A. L. k. 98-99

Podczas rozmowy telefonicznej K. M. poinformowała bezpośredniego przełożonego R. P. o konieczności wzięcia urlopu na żądanie w dniu (...)

dowód: zeznania świadka R. P. – płyta CD stanowiąca nagranie posiedzenia z dn. (...) k. 163

Urlop na żądanie spowodowany był złym stanem zdrowia K. M..

dowód: zeznania świadka K. K. k. 80v, zeznania świadka A. L. k. 98-99

W przypadkach nagłych pracownik miał prawo zawnioskować o urlop na żądanie w drodze rozmowy telefonicznej. Po telefonicznej akceptacji żądania pracownik powinien przesłać wniosek urlopowy e-mailem bądź listownie. Przyjętą u pracodawcy praktyką było przesyłanie e-maili.

dowód: zeznania świadka R. P. – płyta CD stanowiąca nagranie posiedzenia z dn. (...) k. 163

K. M. wnioskowała o jeden dzień urlopu. R. P. wyraził zgodę na wzięcie urlopu na żądanie, zgodnie z wnioskiem pracownicy tj. w dniu (...)

dowód: zeznania świadka R. P. – płyta CD stanowiąca nagranie posiedzenia z dn. (...) k. 163, korespondencja e-mail z dn. (...)k. 53

Z uwagi na nieobecność powódki w pracy w dniu (...) pracodawca żądał od K. M. wyjaśnień w tym zakresie.

Dowód: korespondencja e-mail z dn. (...)oraz (...) k. 26-29, korespondencja e-mail z dn. (...) k. 53

Od dnia 2 grudnia 2013r. K. M. przebywała na zwolnieniu lekarskim.

bezsporne, nadto dowód: z przesłuchania strony powodowej k. 168v-169v, zeznania świadka A. L. k. 98-99

Na spotkaniu, które odbyło się (...) w K. pracodawca rozwiązał stosunki pracy ze wszystkimi przedstawicielami farmaceutycznymi. dowód: przesłuchanie strony powodowej k. 168v-169v, zeznania świadka R. P. – płyta CD stanowiąca nagranie posiedzenia z dn. (...) k. 163

Przyczyną zwolnienia pracowników była zła sytuacja finansowa spółki.

dowód: zeznania świadka R. P. – płyta CD stanowiąca nagranie posiedzenia z dn. (...). k. 163

Oświadczeniem z dnia (...) pracodawca rozwiązał z K. M. umowę o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia z powodu nieusprawiedliwionej nieobecności w pracy w dniu (...)

dowód: oświadczenie pracodawcy z dnia (...) k. 18

Powyższe oświadczenie zostało odebrane przez K. M. w dniu (...) Zasadność rozwiązania stosunku pracy była kwestionowana przez K. M.. K. M. stoi na stanowisku, iż wnioskowany urlop na żądanie dotyczył dwóch dni tj. (...)

dowód: potwierdzenie odbioru – cześć C akt osobowych powódki, korespondencja e-mail k. 32, pismo pełnomocnika K. M. z dn. (...) k. 30-31, pismo pracodawcy z dn. (...) k. 34, zeznania świadka K. K. k. 80, dowód z przesłuchania strony powodowej k. 168v-169v, stenogram z rozmowy telefonicznej K. M. i R. P. k. 56-57

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo K. M. było zasadne i jako takie zasługiwało na uwzględnienie.

Badając niniejszą sprawę Sąd w pierwszej kolejności podjął się oceny, czy rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia było zgodne z prawem.

Oświadczenie pracodawcy o rozwiązaniu umowy u pracę bez wypowiedzenia musi spełniać minimum wymogów formalnych, o których stanowi art. 30 k.p. i merytorycznych, zgodnie z art. 52 k.p.

Jako pierwszej Sąd podjął się oceny oświadczenia pod względem formalnym.

Zgodnie z art. 30 § 3-5 kp oświadczenie musi być złożone na piśmie, wskazywać przyczynę uzasadniającą rozwiązanie i zawierać pouczenie o odwołaniu do sądu pracy. W ocenie Sądu oświadczenie pozwanej spełnia te wymagania.

Ponadto oświadczenie musi być również złożone z zachowaniem ustawowego miesięcznego terminu od uzyskania przez pracodawcę wiadomości o okoliczności uzasadniającej rozwiązanie umowy, o czym stanowi art. 52 § 2 k.p. Zachowanie powyższego terminu nie budziło wątpliwości Sądu, jak również nie było kwestionowane przez żadną ze stron.

Wobec spełnienia wszystkich przesłanek formalnych, Sąd w drugiej kolejności podjął się oceny oświadczenia pracodawcy pod względem merytorycznym. Przedmiotem badań Sądu było ustalenie czy przyczyna rozwiązania umowy o pracę jest przyczyną konkretną, rzeczywistą i zasadną.

Z oświadczenia pracodawcy wynika, iż przyczyną rozwiązania stosunku pracy bez wypowiedzenia była nieusprawiedliwiona nieobecność powódki w pracy w dniu (...)W ocenie pracodawcy powyższe działanie stanowiło ciężkie naruszenie przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych, wyrażone w art. 52 § 1 pkt 1.

Sąd podziela nadto stanowisko Sądu Najwyższego, zgodnie z którym, w każdym przypadku oceny ciężkości naruszenia podstawowego obowiązku pracowniczego decydującym kryterium jest wina. Ciężkie naruszenie ma miejsce w przypadku zaistnienia winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 listopada 2014 r., sygnatura I PK 85/14, LEX nr 1551474).

Z treści powołanego przepisu (art. 52§1 pkt1) wynika, że naruszenie musi dotyczyć podstawowego obowiązku pracownika. Ocena, czy naruszenie obowiązku jest ciężkie, powinna uwzględniać stopień jego winy oraz zagrożenie lub naruszenie interesów pracodawcy. W użytym w powołanym przepisie pojęciu "ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych" mieszczą się trzy elementy. Są to: bezprawność zachowania pracownika (naruszenie podstawowego obowiązku pracowniczego), naruszenie albo zagrożenie interesów pracodawcy, a także zawinienie obejmujące zarówno winę umyślną, jak i rażące niedbalstwo ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 grudnia 2013r., II PK 81/13, LEX nr 1438800).

W tym miejscu Sąd zwraca uwagę, że podstawowe obowiązki pracownicze zostały enumeratywnie wymienione w art. 100 k.p. Wykazana przez pracodawcę nieobecność powódki w pracy w dniu (...). z całą pewnością stanowiła naruszenie obowiązku pracowniczego jakim jest przestrzeganie czasu pracy ustalonego w zakładzie pracy. Sąd w pełni podziela stanowisko Sądu Najwyższego zgodnie z którym, sama bezprawność zachowania pracownika nie wystarcza do przydania naruszeniu obowiązku pracowniczego charakteru ciężkiego, do którego niezbędny jest znaczny stopień nasilenia złej woli pracownika w postaci winy umyślnej lub rażącego niedbalstwa ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 marca 2013 r., II PK 174/12, M.P.Pr. 2013/8/424-426).

Z ustalonego w sprawie stanu faktycznego wynika, iż w czasie nieobecności powódki w pracy w dniu (...) działalność firmy (...) sp. z o. o. w K. zmierzała ku końcowi, o czym stanowić może zwolnienie wszystkich przedstawicieli farmaceutycznych. Działania spółki podyktowane były złą sytuacją finansową spółki. Jednodniowa nieobecność powódki w pracy nie miała na to wpływu. Innymi słowy, w ocenie Sądu, powódka swoim niewątpliwie nagannym zachowaniem nie stanowiła zagrożenia dla interesów firmy.

Z zeznań świadka R. P. jednoznacznie wynika, iż przyczyną zwolnienia pozostałych pracowników – przedstawicieli farmaceutycznych była sytuacja ekonomiczna, która ostatecznie była powodem zaprzestania działalności przez pracodawcę. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy prowadzi do konkluzji, iż pracodawca miał zamiar zwolnienia powódki, podobnie jak pozostałych pracowników, na spotkaniu w dniu (...)Z uwagi na nieobecność powódki, wypowiedzenie jej stosunku pracy w tym dniu nie doszło do skutku. W celu rozwiązania stosunku pracy pracodawca zdecydował się na podjęcie radykalnych kroków tj. wykorzystał nieusprawiedliwioną nieobecność powódki w pracy jako przyczynę rozwiązania umowy o pracę w trybie art. 52.

Sąd stoi na stanowisku, iż przyczyna rozwiązania stosunku pracy była nieprawdziwa i pozorna, albowiem konieczność rozwiązania umowy o pracę w rzeczywistości podyktowana była względami ekonomicznymi.

Nie mniej jednak, w przypadku wypowiedzenia pracownikowi umowy o pracę lub jej rozwiązania bez wypowiedzenia, ocena zasadności decyzji pracodawcy odbywa się w granicach podanej przyczyny lub przyczyn (art. 30 § 4 k.p.).

Mając na względzie powyższe Sąd doszedł do przekonania, że nieobecność pracownika w jednym dniu ((...)w sytuacji „wygaszania” działalności pracodawcy nie stanowi ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych. Wobec czego Sąd uznał, że pracodawca naruszył przepisy o rozwiązywaniu umów o pracę bez wypowiedzenia.

Ustalając stan faktyczny sprawy Sąd oparł się na dowodach z dokumentów, których prawdziwość nie była kwestionowana przez żadną ze stron, z zeznań świadków oraz dowodzie z przesłuchania strony powodowej.

Zeznania świadka A. L. i R. P. sąd uznał za wiarygodne. Szczególne znaczenia dla rozstrzygnięcia przedmiotowego sporu miały zeznania R. P., które przyczyniły się do pełnego zobrazowania stanu faktycznego.

Sąd odmówił waloru wiarygodności zeznaniom świadka K. K.. Zeznania świadka, z uwagi na łączące go bliskie relacje z powódką, mogły być w ocenie sądu niespójne z rzeczywistym stanem fatycznym.

Ustosunkowując się do dowodu z przesłuchania strony powodowej, Sąd uznał przeprowadzenie tego dowodu za konieczne. Zeznania powódki w części korespondowały z zeznaniami powołanych w sprawie świadków.

Sąd nie dał wiary twierdzeniom strony powodowej w zakresie korzystania w przywileju urlopu na żądanie w okresie dwóch dni tj. (...) Analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do przekonania, że urlop powódki na żądanie obejmował wyłącznie 1 dzień - (...)

Odnosząc się do powyższych rozważań, Sąd nie znalazł podstaw do uznania, ażeby jeden dzień nieusprawiedliwionej nieobecności powódki w pracy, w sytuacji w jakiej znajdował się wówczas pracodawca, stanowił ciężkie naruszenie obowiązków pracowniczych.

Z uwagi na wadliwe rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia, Sąd w oparciu o art. 56 § 1 k.p. w zw. z art. 58 k.p. oraz 36 § 1 pkt 1 k.p., zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę(...) zł tytułem odszkodowania wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia(...) do dnia zapłaty. Zasądzone odszkodowanie stanowi wysokość wynagrodzenia za okres wypowiedzenia, który z uwagi na zatrudnienie powódki w okresie krótszym aniżeli 6 miesięcy – stanowi 2 tygodnie.

Odsetki w przedmiotowej sprawie należało liczyć od dnia następnego po otrzymaniu przez stronę pozwaną odpisu pozwu. Z uwagi na odebranie odpisu w dniu (...), odsetki ustawowe należą się od dnia (...) , a nie jak wnioskowała strona powodowa, od dnia wniesienia pozwu. Żądanie powódki w tym zakresie zostało oddalone, o czym orzeczono w punkcie 2 sentencji wyroku.

W myśl art. 477 ² § 1 zasądzając należność pracownika w sprawach z zakresu prawa pracy, sąd z urzędu nadał wyrokowi w punkcie 1 rygor natychmiastowej wykonalności.

Stroną przegrywającą spór jest strona pozwana i to na niej w myśl zasady odpowiedzialności za wynik procesu, wyrażonej w art. 98 § 1 k.p.c. spoczywa obowiązek zwrotu kosztów niezbędnych do celowego dochodzenia praw i obrony. Koszty procesu wyniosły 60 zł i stanowią wynagrodzenie pełnomocnika będącego radcą prawnym (art. 98 § 3 w zw. z art. 99 oraz § 11 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz.U.2013.490 ze zm.).