Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 lipca 2013 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Krzyków we Wrocławiu w VII Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący:SSR Monika Wolanin

Protokolant:Alicja Szpyrka

przy udziale Prokuratora: Krzysztofa Groska

po rozpoznaniu w dniu 5 lipca 2013 r.

na rozprawie sprawy

J. S. (1) syna C. i B. z domu M.

urodzonego (...) we W.

oskarżonego o to, że:

I. w dniu 21 lipca 2011 r. we W., przy ul. (...), kierował groźby uszkodzenia ciała wobec J. R., co wzbudziło w zagrożonym uzasadnioną obawę, ze groźby te zostaną spełnione

tj. o czyn z art. 190 § 1 kk

II. w dniu 21 lipca 2011 r. we W., przy ul. (...), szarpiąc i tnąc nożem J. R. spowodował u niego naruszenie czynności narządów ciała trwające dłużej niż dni siedem w postaci ran ciętych na twarzy oraz szyi, otarcia naskórka i podbiegnięcia krwawe na łokciu prawym oraz podbiegnięcia krwawe na tułowiu i kończynie dolnej prawej, znacznej bolesności barku prawego z obecnością wysięku w strukturach miękkich stawu barkowego

tj. o czyn z art. 157 § 1 kk

******************

I.  uniewinnia oskarżonego J. S. (1) od popełnienia zarzucanych mu czynów opisanych w pkt. I i II części wstępnej wyroku;

II.  na podstawie art. 632 pkt. 2 kpk kosztami postępowania obciąża, w całości, Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Oskarżony J. S. (1)pełni funkcję prezesa spółki z o.o (...), której siedziba mieści się we W.przy ul. (...). Na sąsiedniej działce działalność gospodarczą pod nazwą : (...)- spółka jawna prowadzi pokrzywdzony J. R.wraz z dwoma innymi wspólnikami. Oskarżony i pokrzywdzony od 2010 roku pozostają w konflikcie . Jego podłożem jest kwestionowane przez oskarżonego prawo (...) spółki (...)i klientów tej firmy do korzystania z drogi dojazdowej do posesji oraz wysokość opłat jakich zażądał od nich z tytułu zarządu działkami przy ul. (...). Ten ostatni nie wyraził także zgody na nieodpłatne korzystanie z instalacji telekomunikacyjnej przechodzącej przez działkę oskarżonego, a której puszka rozdzielcza znajduje się na budynku będącym w zarządzie J. S. (1). Na tym też tle w lipcu 2011 roku pomiędzy stronami doszło do zaostrzenia konfliktu. Próby ugodowego zażegnania sporu nie przyniosły żadnego rezultatu. W dniu 20 lipca 2011 roku oskarżony J. S. (1)przeciął znajdujący się na jego działce kabel telekomunikacyjny , który doprowadzał do firmy pokrzywdzonego internet i telefon. J. R.zerwane łącze samodzielnie naprawił i położył je na drodze , do czasu przybycia pracowników (...) S.A., którym zlecił naprawę przeciętego kabla, zgłaszając w tym dniu jego uszkodzenie .

Dowód:

-

częściowe wyjaśnienia oskarżonego k.213-214, 34-36

-

częściowe zeznania J. R. k. 215-217, 3

-

częściowe zeznania świadka M. W. k.234-236, 13

-

częściowe zeznania świadka M. R. k. 239-241 , 15 , 94

-

częściowe zeznania świadka G. R. k.242-243

-

częściowe zeznania świadka J. O. k.254-255

-

częściowe zeznania świadka P. D. k. 253-254

-

faktura VAT k 229- 230

-

korespondencja mailowa k. 47-49 , 72-75

-

wezwanie k. 272-273

-

mapa k 226-227

-

zdjęcie k. 228

W dniu 21 lipca 2011 r J. S. (1) przyjechał na teren nieruchomości położonej przy ul. (...). Ujrzał wówczas połączone przewody umieszczone w skrzynce rozdzielczej , która wcześniej znajdowała się na elewacji budynku będącego w zarządzie oskarżonego , a która leżała na drodze. J. S. (1) udał się do samochodu po nożyk monterski , którym chciał ponownie przeciąć kable. Podszedł do puszki rozdzielczej i kiedy się nad nią nachylił, trzymając nóż monterski w dłoni , podbiegł do niego pokrzywdzony J. R. , a zbliżając się do oskarżonego dokonał wymachu nogą uderzając oskarżonego , który odwrócony był do pokrzywdzonego plecami i nie spodziewał się jego ataku , w prawy bok . Na skutek wymachu nogą do przodu pokrzywdzony przewrócił się , upadając na asfaltową drogę na plecy . Zaskoczony atakiem J. S. (1) także utracił równowagę , trzymając w dłoni nóż monterski rzucił się na pokrzywdzonego , upadając na niego . Doszło wówczas pomiędzy nimi do szarpaniny , zarówno oskarżony jak i pokrzywdzony zadawali sobie w jej trakcie uderzenia i ciosy . W trakcie wzajemnej szamotaniny ostrze trzymanego dłoni oskarżonego J. S. (1) noża trafiło w prawy policzek J. R. , który został rozcięty a rana zaczęła mocno krwawić .

Dowód:

- częściowe wyjaśnienia oskarżonego k.213-214, 34-36

-

częściowe zeznania J. R. k. 215-217, 3

-

częściowe zeznania świadka M. W. k.234-236, 13

-

częściowe zeznania świadka M. R. k. 239-241 , 15 , 94

-

zeznania świadka P. D. k. 253-254

-

zeznania świadka J. P. k.118

-

częściowe zeznania świadka B. S. k. 236-238

-

zeznania świadka P. S. k. 232 – 233, 11

-

zapisy na płytach (...)

-

opinia biegłego z zakresu badań odsłuchowych audiodokumentów k. 285-290

-

świadectwa sądowo- lekarskich oględzin ciała k. 5, 18,

-

opinia ustna biegłego lekarza medycyny sądowej k . 311-312, 318-319

Z okien budynku siedziby (...)zdarzenie zobaczyli pracownicy zatrudnieni przez pokrzywdzonego , których zaniepokoiły krzyki dobiegające z placu . Jako pierwszy ujrzał je M. W., który poinformował o zajściu P. D., po czym wybieli z budynku i pobiegli do szamoczących się mężczyzn. Za nimi natychmiast podążył P. S., który także przebywał w tym czasie na parterze budynku a do w.w dołączył syn pokrzywdzonego M. R., który zdarzenie także obserwował przez okno budynku. Świadkowie siłą rozdzielili strony , po czym przytrzymywali oskarżonego, który krzyczał , iż został napadnięty i „ założy pokrzywdzonemu sprawę „ Wówczas to pokrzywdzony J. R.zadał kopnięcie oskarżonemu .

Oskarżony J. S. (1) telefonicznie powiadomił o zdarzeniu policję . To samo uczynił pracownik zatrudniony przez pokrzywdzonego M. W..

Dowód:

-

częściowe zeznania J. R. k.215-217, 3

-

częściowe zeznania świadka M. W. k..234-236, 13

-

częściowe zeznania świadka M. R. k. 239-241 , 15 , 94

-

zeznania świadka P. D. k. 253-254

-

zeznania świadka J. P. k.118

-

częściowe zeznania świadka B. S. k. 236-238

-

zeznania świadka P. S. k. 232 – 233, 11

-

zapisy na płytach (...)

-

protokół oględzin zapisu na płycie (...) k . 24-25

Po chwili na miejsce zdarzenia przyjechali funkcjonariusze policji z (...) K. we W.. Do policjantów jako pierwszy podszedł J. S. (1) , który oświadczył im , że 10 minut wcześniej chciał przeciąć kabel telekomunikacyjny , który przebiegał przez teren zarządzanej przez niego posesji , co zauważył pokrzywdzony J. R. . Ten ostatni zaś poinformował funkcjonariuszy policji , iż chciał jedynie zapobiec uszkodzeniu kabla i podbiegając do oskarżonego przewrócił się i upadł na niego, po czym został zaatakowany przez J. S. (1) nożykiem introligatorskim . Zaprzeczył by chciał zrobić krzywdę oskarżonemu.

Interwencja policji zakończyła się pouczeniem obu stron konfliktu o dalszym toku postępowania .

Dowód

- zeznania świadka A. M. k. 241, 106

-

częściowe zeznania J. R. k.215-217, 3

-

wyjaśnienia oskarżonego J. S. (1) k.213-214, 34-36

W tym samym dniu pokrzywdzony J. R.udał się do Z. M. S. A. M.we W.celem poddania się sądowo – lekarskim badaniom i oględzinom ciała . W sporządzonej przez lekarza medycyny sądowej opinii biegły stwierdził u pokrzywdzonego w zakresie wargi górnej po stronie prawej oraz w zakresie fałdu nosowo- gardłowego prawego linijną ranę o gładkich brzegach , lekko łukiem w stronę lewą wygiętą biegnącą skośnie w dół i na prawo z niewielkim , płatowatym oddzieleniem skóry w kierunku bocznym prawym o wymiarach 30 X 0,1 cm, ranę krwawiącą , drążącą do tkanki podskórnej, w prawej okolicy podżuchwowej blisko linii pośrodkowej ciała linijną , biegnącą skośnie w dół i stronę lewą , lekko łukiem w stronę górną wygiętą przechodzącą na boczną lewą powierzchnię szyi ranę o wymiarach 8,5x 0,1 cm , na tylnej powierzchni łokcia prawego powierzchowne i głębokie , pokryte wiśniową krwią , nieznacznie podkrwawiające , nieliczne otarcia naskórka o średnicy około 0,5 cm na łącznej powierzchni 7x5 cm oraz znaczną bolesność barku prawego oraz ograniczenie ruchomości przy uniesieniu barku do kąta około 80 stopni. Rany powstały od działania narzędzi ostrych zaś pozostałe obrażenia mogły powstać , zdaniem biegłego w wyniku działania narzędzi tępych , tępokrawędzistych i mogły powstać w sposób i okolicznościach podanych przez badanego biegłemu . Stwierdzone u J. R.w dniu badania i oględzin ciała obrażenia ciała i urazy , zdaniem biegłego ,spowodowały u niego naruszenie czynności narządów ciała i rozstrój zdrowia na czas poniżej 7 dni- po myśli art 157 par 2 kk . Jednocześnie biegły zalecił pokrzywdzonemu zgłoszenie się na Chirurgiczną Izbę Przyjęć celem zaopatrzenia ran oraz wizytę kontrolną w Z. M. S. A. M.we W..

J. R. zgłosił się jeszcze w tym samym dniu na Chirurgiczną Izbę Przyjęć gdzie ranę ciętą policzka zaopatrzono i założono mu szwy.

Następnie J. R. złożył w Komisariacie Policji W. – R. zawiadomienie o popełnieniu przez oskarżonego J. S. (1) przestępstw z art 157 par 1 kk i art 190 par 1 kk.

Dowód:

-

zeznania J. R. k.215-217, 3

-

protokół zawiadomienia o przestępstwie k. 2-3

-

świadectwa sądowo- lekarskich oględzin ciała k. 5, 18,

-

opinie biegłego lekarza medycyny sądowej k. 311-312, 318-319

-

częściowe zeznania świadka S. M. k. 335-336

-

dokumentacja medyczna ( oryginały i kopie ) k. 112- 114

W dniu 21 lipca 2011 roku zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa groźby karalnej przez J. R.złożył także J. S. (1). W dniu 29 sierpnia oskarżony J. S. (2)działając za pośrednictwem swego pełnomocnika skierował do Prokuratury Rejonowej (...)pisemne zawiadomienie o popełnieniu przez J. R.przestępstwa z art157 par 2 kk . Do pisma oskarżony dołączył świadectwo sądowo- lekarskich oględzin ciała z dnia 22 lipca 2011 r sporządzonego przez lekarza medycyny sądowej M. Z.. W w.w świadectwie stwierdzono u oskarżonego ból głowy okolicy ciemieniowej prawej, bez widocznych obrażeń zewnętrznych , na powierzchni dłoni prawej nieregularne , płatowate rany o zasklepionych brzegach pokryte niewielką ilością czerwonawej , zaschniętej treści , w rzucie mięśnia piersiowego większego , prawego poniżej brodawki sutkowej powierzchniowe otarcia naskórka , na powierzchni tułowia nad talerzem biodrowym po stronie prawej powierzchniowe otarcia naskórka , na powierzchni prawej pleców w części lędźwiowej 5 linijnych , poprzecznych i skośnych otarć naskórka . Stwierdzone przez biegłego obrażenia dłoni powstały od działania narzędzia ostrego lub tępokrawędzistego , pozostałe zaś w wyniku działania narzędzia tępego i tępokrawędzistego . Zdaniem biegłego mogły one powstać w sposób i okolicznościach podawanych przez badanego J. S. (1). Jednocześnie biegły zaopiniował , iż spowodowały one naruszenie czynności narządów ciała i rozstrój zdrowia badanego na czas poniżej 7 dni – po myśli art 157 par 2 kk.

Dowód:

-

wyjaśnienia oskarżonego J. S. (1) k.213-214, 34-36

-

zeznania świadka E. B. k 295

-

dokumentacja fotograficzna k 274-278

-

świadectwo sądowo- lekarskich oględzin ciała k. 38 ,

-

kserokopia dokumentacji lekarskiej k. 99-101,

-

protokół zawiadomienia o przestępstwie k. 52-55

-

pisemne zawiadomienie o przestępstwie k. 95-96

Pokrzywdzony J. R.w Z. M. S. A. M.we W.zgłosił się do kontroli w dniu 28 lipca 2011 r . Biegły lekarz medycyny sądowej W. G.badaniem i w oparciu o dokumentację medyczną pokrzywdzonego ( badanie USG stawu barkowego ) stwierdził u niego gojące się rany na twarzy , szyi, tułowiu i łokciu prawym i kończynie dolnej prawej oraz znaczną bolesność barku prawego z obecnością wysięku w strukturach miękkich stawu barkowego . Zaopiniował jednocześnie , iż stwierdzone obrażenia ciała skutkowały rozstrojem zdrowia J. R.na czas powyżej 7 dni – po myśli art 157 par 1 kk.

Dowód:

- świadectwo sądowo- lekarskich oględzin ciała k. k. 5, 18,

- opinia biegłego lekarza medycyny sądowej k. 311-312, 318-319

Postępowanie przygotowawcze wszczęte na skutek zawiadomienia J. S. (1) o popełnieniu przestępstw na jego szkodę przez J. R. zostało prawomocnie umorzone postanowieniem Prokuratora Prokuratury Rejonowej W. – Wschód w dniu 13 września 2011 roku .

J. S. (1) złożył w tutejszym sądzie prywatny akt oskarżenia przeciwko J. R. o czyn z art. 157 par 2 kk . Postępowanie sądowe nadal się toczy .

Dowód:

-

akta sprawy VII Kp 576/11

-

akta sprawy VII K 617/12

.

J. S. (1) ma 36 lat, jest kawalerem . Ma troje małoletnich dzieci. Posiada średnie wykształcenie . Prowadzi własną działalność gospodarczą , z której osiąga miesięczny dochód w wysokości 1500 zł . W przeszłości był karany przez Sąd.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego k. 213

-karta karna k.41

Oskarżony J. S. (1) słuchany zarówno w toku postępowania przygotowawczego jak i przed Sądem nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Na etapie dochodzenia oskarżony podał , iż pozostaje w konflikcie z pokrzywdzonym , którego podłożem jest bezprawne , zdaniem J. S. (1) , korzystanie przez (...) spółki (...) i jej klientów z drogi dojazdowej prowadzącej na posesję pokrzywdzonego oraz przeprowadzenie przez teren jego działki przewodów telekomunikacyjnych . Próby rozwiązania sporu nie przyniosły jednak , jak podnosił oskarżony , żadnych rezultatów. J. S. (1) przyznał , iż samodzielnie dokonał rozłączenia przewodów , które umieszczone zostały przez (...) spółki (...) w puszce rozdzielczej umocowanej , bez zgody oskarżonego na jego budynku. W dniu 21 lipca J. S. (1) przyjechał na tern posesji przy ul. (...) i zauważył na swojej działce, leżące na ziemi różne kable i przewody. Postanowił kable te dokładnie obejrzeć i w tym też celu zabrał z samochodu , którym przyjechał, nożyk monterski. Kiedy podszedł do splątanych kabli i się nad nimi nachylił , poczuł nagłe uderzenie nogą w prawy bok tułowia, po czym utracił równowagę i przewrócił się na ziemię . Zorientował się wówczas , iż został zaatakowany przez pokrzywdzonego J. R. , który także przewrócił się .Doszło wówczas pomiędzy nimi do szarpaniny , podczas której pokrzywdzony próbował zadawać oskarżonemu ciosy i uderzenia zaś oskarżony , jak utrzymywał podjął próbę przyciśnięcia go do ziemi w celu zablokowania możliwości dalszego ataku. J. S. (1) wyjaśnił nadto , iż J. R. przewrócił go na bok i bił pięściami po całym ciele . Wówczas do stron podbiegło kilku mężczyzn i rozdzielili ich . Oskarżony był przez cały czas przytrzymywany przez mężczyzn i w pewnym momencie podbiegł do niego syn pokrzywdzonego , który uderzył go pięścią w twarz podobnie uczynił J. R., który dodatkowo kopnął go w tułów , w okolice miednicy. Oskarżony zaprzeczył by ostrze noża, który przy sobie posiadał , było wysunięte , zaprzeczył także by zadawał nim ciosy pokrzywdzonemu . Wyjaśnił , iż nie kierował wobec pokrzywdzonego słów , które ten ostatni mógłby odebrać jako groźby. Podkreślił , iż to on został napadnięty i pobity przez J. R. .

Na etapie postępowania sądowego J. S. (1) podtrzymał wyjaśnienia złożone w toku dochodzenia , przy czym przyznał , iż podchodząc do przewodów leżących na ziemi liczył się z możliwością ich przecięcia . Ponownie zaprzeczył by ostrze noża monterskiego , który posiadał przy sobie w chwili zajścia było wysunięte . Dodatkowo , jak utrzymywał oskarżony, to po pierwszym kopnięciu go przez pokrzywdzonego nożyk wypadł mu na ziemię . J. S. (1) podkreślał , iż zdarzenie zostało nagrane kamerą przemysłową zamontowaną na budynku , którego jest zarządcą , domagając się jednocześnie jego odtworzenia podczas rozprawy .

( wyjaśnienia oskarżonego J. S. (1) k 34-36, 213- 215 )

Sąd zważył:

Analiza całokształtu dowodów zgromadzonych w sprawie, zwłaszcza na etapie postępowania sądowego, ocenionych przez pryzmat naczelnych zasad procesowych, wyartykułowanych w art . 4, 5 § 2 i 7 k.p.k, prowadzi do wniosku , iż brak jednoznacznych podstaw do przypisania oskarżonemu J. S. (1) winy i sprawstwa zarzucanych mu aktem oskarżenia czynów tj . przestępstwa stypizowanego w art 157 § 1 kk oraz z art 190 §1 kk .

Ustalając stan faktyczny zaprezentowany wyżej stan faktyczny sprawy , Sąd oparł się jedynie na częściowych zeznaniach pokrzywdzonego J. R. oraz świadków zajścia : M. W., P. S., M. R., P. D. , B. S. oraz J. P. i to tylko w zakresie, w jakim ich wypowiedzi były wewnętrznie spójne, wzajemnie się uzupełniały i znajdowały potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie, a to w ujawnionych podczas rozprawy zapisach obrazu i dźwięku zdarzenia jakie miało miejsce w dniu 21 lipca 2011 roku z udziałem oskarżonego i pokrzywdzonego.

Czyniąc ustalenia faktyczne Sąd oparł się o treść pisemnych i ustnych opinii biegłego lekarza medycyny sądowej W. G. oraz dołączonej do akt dokumentacji medycznej dotyczącej leczenia pokrzywdzonego J. R. .

Za podstawę poczynionych ustaleń faktycznych Sąd przyjął także częściowe zeznania świadka S. M. , w zakresie w jakim opisał cel i przebieg wizyt J. R. w jego gabinecie lekarskim oraz zalecenia co dalszego leczenia stwierdzonych u pacjenta obrażeń ciała.

Konstruując stan faktyczny Sąd oparł się także o treść zeznań świadka E. B. , która opisała zaobserwowane u oskarżonego J. S. (1) w dniu zdarzenia obrażenia ciała , które następnie utrwaliła wykonując mu serię zdjęć.

Podstawę ustalonego stanu faktycznego stanowiły także akta sprawy VII Kp 576/11 oraz VII K 617/12 , świadectwo sądowo- lekarskich oględzin ciała J. S. (1) , protokół oględzin zabezpieczonej w toku postępowania przygotowawczego płyty (...) z zapisem obrazu zajścia jakie miało miejsce w dniu 21 lipca 2011 r oraz opinia pisemna biegłego z zakresu badań odsłuchowych audiodokumentów A. R. . W konstrukcji stanu faktycznego rozpoznawanej sprawy , zwłaszcza w umiejscowieniu zdarzenia będącego przedmiotem osądu na tle ogólnego konfliktu jaki istnieje pomiędzy oskarżonym a (...) spółki (...) , pomocne były zeznania pozostałych jej wspólników a to J. O. i G. R. . Marginalne znaczenie dla poczynionych ustaleń miały wypowiedzi funkcjonariusza policji A. M. , który przybył na ulicę (...) już po zajściu , a podjęte przez niego czynności służbowe ograniczyły się wyłącznie do poinformowania jego uczestników o dalszym trybie postępowania .

Przechodząc do szczegółowej oceny dowodów osobowych , wskazania w pierwszej kolejności wymaga , iż jak podniesiono już wcześniej , Sąd uznał za wiarygodną tylko część zeznań pokrzywdzonego J. R. . W zakresie w jakim pokrzywdzony opisał konflikt jaki istnieje pomiędzy nim a oskarżonym , jego podłoże i nieudane próby jego zażegnania , a także okoliczności poprzedzające samo zajście , Sąd dał w pełni wiarę jego wypowiedziom bowiem znajdują oparcie w zeznaniach pozostałych świadków oraz wyjaśnieniach samego oskarżonego . Relacja J. R. o samym zdarzeniu , jego zachowaniu oraz zachowaniu J. S. (1) skonfrontowana z innymi dowodami a mianowicie z wypowiedziami oskarżonego , zeznaniami pozostałych świadków a zwłaszcza z obiektywnym dowodem w postaci zapisu zajścia na płycie (...) musiała zostać przez Sąd oceniona z bardzo dużą dozą ostrożności. Pokrzywdzony zeznał , iż gdy ujrzał oskarżonego przecinającego przewody , podbiegł do niego i gdy był już przy jego plecach niespodziewanie , przypadkowo się przewrócił ze względu na śliską nawierzchnię . Tymczasem zapis zdarzenia na płycie (...) , która poddana została badaniom przez biegłego z zakresu badań odsłuchowych i audiodokumentów , wskazuje wyraźnie , iż J. R. podbiegł do kucającego i pochylonego, z nożem monterskim w dłoni , nad złączem przewodów J. S. (1), a gdy był już przy nim dokonał wymachu nogą w jego stronę, kopiąc go w okolice pleców . Wówczas to dopiero ( prawdopodobnie na skutek utraty równowagi ) pokrzywdzony upadł na ziemię . Zeznania pokrzywdzonego częściowo w tym zakresie potwierdza relacja świadków – pracowników J. R. : P. S. , M. W. i P. D. , którzy także stwierdzili, iż przyczyną upadku na ziemię pokrzywdzonego było potknięcie się , poślizgnięcie itp. Podobnej treści zeznania złożyła skonfliktowana z oskarżonym B. S.. Sąd odmówił jednak wiary ich wypowiedziom bowiem są sprzeczne z utrwalonym na płycie (...) zapisem zdarzenia . Dodatkowo wskazać w tym miejscu należy , iż w.w świadkowie są osobami pozostającymi z pokrzywdzonym w stosunku zależności służbowej , jest on ich pracodawcą , zaś B. S. jest skonfliktowana z J. S. (1) , zatem ich relacji nie sposób uznać za w pełni obiektywną . Co jednak najważniejsze relacje te nie znajdują potwierdzenia we wspominanym wcześniej obiektywnym dowodzie – nagraniu zajścia kamerą przemysłową na płycie (...). Dalszy, dokładny przebieg zdarzenia nie został uwidoczniony na zabezpieczonych płytach bowiem obu mężczyzn zasłonił drewniany baner reklamowy, stojący na ziemi . Z zapisu z płyt (...) wynika jednak , iż oskarżony po kopnięciu odskoczył , odwrócił się w stronę źródła ataku i faktycznie nachylił się nad pokrzywdzonym a następnie przewrócił się na niego . Obaj mężczyźni , leżąc na ziemi zaczęli się wzajemnie szarpać . Zdarzenie to , co istotne , miało bardzo dynamiczny przebieg . Z relacji świadków wynika , iż była to faktycznie szarpanina , szamotanina , zdarzenie przypominało bójkę ( tak : świadek P. S. ) . Istotnym jest , iż zachowanie oskarżonego J. S. (1), w wyniku którego znalazł się na leżącym pokrzywdzonym, świadek P. D. opisywał zarówno jako formę ataku jak i formę obrony , przyznając , iż oskarżony mógł się przestraszyć zachowania pokrzywdzonego i podjąć obronę lub atak. Z zeznań świadka J. P. wynika natomiast, iż pokrzywdzony podbiegł do nachylonego nad przewodami oskarżonego i wówczas doszło między nimi do kontaktu fizycznego , pokrzywdzony, jak podał świadek P., odciągał J. S. (1) od kabli i razem upadli na ziemię, doszło pomiędzy nimi do szarpaniny , a oskarżony na oślep machał przedmiotem , który posiadał w ręku i uderzał nim J. R. . Zasadniczo zapisy na zabezpieczonych płytach (...) są zbieżne z wyjaśnieniami oskarżonego J. S. (1), który przyznał , iż po zadaniu mu kopnięcia przez pokrzywdzonego doszło pomiędzy nim a J. R. do szarpaniny , podczas której pokrzywdzony próbował zadawać oskarżonemu ciosy i uderzenia zaś oskarżony , jak utrzymywał , podjął próbę przyciśnięcia go do ziemi w celu zablokowania możliwości dalszego ataku . W tym zakresie , wobec braku obiektywnych dowodów , które w sposób jednoznaczny zdyskredytowałyby wersję prezentowaną przez J. S. (1), dano jego wyjaśnieniom wiarę. Za niewiarygodne uznano natomiast tę część wyjaśnień , w których twierdził , iż podczas szamotaniny z pokrzywdzonym nie trzymał w dłoni noża monterskiego z wysuniętym ostrzem. Bez wątpienia obrażenie ciała w postaci rany ciętej policzka jakiego w trakcie wzajemnej szamotaniny doznał J. R. mogły powstać wyłącznie od działania narzędzia ostrokrawędzistego np. takiego jak wspomniany wcześniej nóż monterski. Słuchany podczas rozprawy biegły lekarz medycyny sądowej W. G. wykluczył by stwierdzona na policzku rana cięta powstała w wyniku zadrapania paznokciem , otarcia, zadraśnięcia elementem garderoby itp. Z uwagi na równe brzegi rana ta , jak podkreślał biegły , jest charakterystyczna dla narzędzi ostrych - typu nóż .

Z tych przyczyn wyjaśnieniom oskarżonego, w których zaprzeczał by podczas zdarzenia trzymał w dłoni nóż monterski z wysuniętym ostrzem , Sąd odmówił wiary, uznając je za wyraz lansowanej w toku rozprawy i rzecz jasna dozwolonej prawem , linii obrony.

Odnośnie gróźb pozbawienia życia , jakie miał wypowiadać oskarżony w stosunku do pokrzywdzonego , używając przy tym wulgarnych słów , Sąd podnosi , iż w zakresie w jakim J. R.oraz świadek M. W.i M. R.stwierdzili , iż słyszeli wypowiadane przez J. S. (1)wobec J. R.słowa gróźb karalnych , nie dał im wiary. Nie znalazły one bowiem potwierdzenia w zapisie dźwięku na zabezpieczonej, wspominanej wcześniej płycie (...), która była przedmiotem badań biegłego z zakresu badań odsłuchowych audiodokumentów . Dodatkowo wskazać należy , iż pozostali świadkowie , którzy byli na miejscu zajścia i którzy starali się rozdzielić pokrzywdzonego i oskarżonego tj. P. D.( który, co istotne, wybiegł z biura (...)wraz synem pokrzywdzonego i pozostałymi pracownikami) oraz P. S.a także J. P.zeznali , iż J. S. (1)nie groził pokrzywdzonemu a jedynie twierdził , iż zawiadomi policję o napaści na jego osobę . Wypowiadaniu gróźb pozbawienia życia pokrzywdzonego zaprzeczał konsekwentnie także sam oskarżony . Jak podnoszono już wcześniej M. W.pozostaje z pokrzywdzonym w stosunku zależności służbowej zatem jego relacji nie sposób uznać za w pełni obiektywną .M. R.zaś jako syn pokrzywdzonego z przyczyn oczywistych zainteresowany jest korzystnym dla swego ojca rozstrzygnięciem sprawy , stąd trudno także i jego zeznań nie uznać za tendencyjnych i przyjąć bezkrytycznie za podstawę konstrukcji stanu faktycznego rozpoznawanej sprawy . Co jednak najważniejsze , relacje te nie znajdują potwierdzenia we wspominanym wcześniej obiektywnym dowodzie – nagraniu wizji i fonii zdarzenia kamerą przemysłową na płycie (...)a także w zeznaniach pozostałych wspomnianych wcześniej świadków zdarzenia .

Na podstawie poczynionych ustaleń faktycznych , będących wynikiem przeprowadzonej a zaprezentowanej wyżej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego , Sąd uznał , jak podnoszono już wcześniej , iż brak jednoznacznych podstaw do przypisania oskarżonemu J. S. (1) winy i sprawstwa zarzucanych mu przestępstw, stypizowanych w art 157 § 1 kk i art 190 §1 kk .

Odnośnie zarzuconego oskarżonemu występku z art 157 § 1 kk wskazać należy , iż materiał dowodowy zgromadzony w sprawie, zwłaszcza utrwalony na zabezpieczonej płycie (...) zapis zdarzenia oraz opinia ustna biegłego z zakresu medycyny sądowej, nie pozwolił na poczynienie ustalenia , iż doszło do wyczerpania jego znamion . Biegły bowiem , któremu podczas rozprawy głównej odtworzono płytę (...) z zapisem obrazu zdarzenia wskazał , iż stwierdzona u pokrzywdzonego znaczna bolesność barku prawego z obecnością wysięku w strukturach miękkich stawu barkowego , które zadecydowało o przyjętej przez niego kwalifikacji prawnej doznanych przez J. R. podczas zajścia obrażeń ciała – z art 157 par 1 kk , mogła być wynikiem zarówno upadku pokrzywdzonego na plecy ( kiedy dokonał wymachu nogą w stronę oskarżonego i utracił równowagę ) jak i wzajemnego szarpania się obu mężczyzn. W. G. zaopiniował , iż oba mechanizmy powstania wskazanego wyżej obrażenia ciała są tak samo prawdopodobne zaś wysięk w tkankach miękkich świadczy jedynie o narastającym obrzęku i urazie w tej okolicy i nie jest charakterystyczny dla konkretnego urazu tj. czynnego lub biernego . Treść takiej opinii w powiązaniu z utrwalonym na płycie zapisem zdarzenia nie pozwala , w przekonaniu Sądu , na przyjęcie kwalifikacji prawnej czynu J. S. (1) wskazanej w skardze publicznej ( z art 157 par 1 kk ) . Dodatkowo wskazać należy , iż biegły w sposób kategoryczny stwierdził , iż pozostałe obrażenia ciała J. R. , w tym ciętą ranę policzka, kwalifikować należy wyłącznie z art 157 par 2 kk . Niezależnie jednak od kwalifikacji prawnej doznanych przez pokrzywdzonego obrażeń ciała podkreślić należy , iż w ujawnionych realiach rozpoznawanej sprawy a zwłaszcza zarejestrowanego na płycie przebiegu zajścia i relacji świadków oraz oskarżonego , brak było podstaw do przypisania oskarżonemu J. S. (1) umyślności w zakresie występku z art 157 kk. Materiał dowodowy nie pozwolił na poczynienie ustalenia , iż J. S. (1) spowodował w sposób umyślny obrażenia ciała u pokrzywdzonego, działając z zamiarem bezpośrednim jak i ewentualnym . Umyślność jest ściśle związana ze stanem świadomości sprawcy czynu zabronionego . O umyślności możemy mówić wyłącznie wtedy gdy sprawca obejmuje swoją świadomością wszystkie istotne elementy czynu , wszystkie jego podstawowe znamiona. Istotnym przy tym wyznacznikiem tego , że sprawca obejmuje czyn swoją świadomością jest jego zamiar . W literaturze podkreśla się przy tym , iż przestępstwa umyślne są zawsze zamierzone przez sprawcę , choć nie zawsze chciane . Analiza zgromadzonych w sprawie dowodów oraz okoliczności towarzyszących zdarzeniu i sam jego przebieg nie pozwala , zdaniem Sądu, na poczynienie jednoznacznego ustalenia , iż oskarżony J. S. (1) chciał popełnić czyn zabroniony lub godził się to . Z materiału dowodowego wynika bowiem , iż został on całkowicie zaskoczony atakiem pokrzywdzonego, który niespodziewanie podbiegł do niego i zadał kopnięcie w okolice pleców , następnie przewrócił się , po czym pomiędzy nim a J. R. doszło do wzajemnej szarpaniny i wymiany ciosów . J. S. (1) już w momencie zaatakowania go przez pokrzywdzonego trzymał w dłoni nóż monterski z wysuniętym ostrzem , którym to zamierzał przeciąć przewody leżące na ziemi . Nóż ten trzymał w ręce w czasie wzajemnej szarpaniny , która co istotne , miała charakter niezwykle dynamiczny , a której dokładny i precyzyjny przebieg, zwłaszcza sposób użycia przez oskarżonego wspomnianego przedmiotu ( celowego czy też przypadkowego ) nie był możliwy w sposób jednoznaczny do odtworzenia . Stąd brak podstaw do przypisania J. S. (1) umyślności popełnienia przestępstwa z art 157 kk . W realiach rozpoznawanej sprawy jego zachowanie mogło być , w ocenie Sądu, rozpatrywane wyłącznie w kategoriach nieumyślności . Ta zaś ma miejsce wówczas gdy sprawca zamiaru popełnienia przestępstwa nie ma , ani się na to nie godzi ale do jego popełnienia dochodzi na skutek niezachowania ostrożności wymaganej w danych okolicznościach , mimo ,że możliwość popełnienia tego czynu przewidywał lub mógł przewidzieć. . Ostrożność to zachowanie rozważne , baczne i przezorne , uzależnione od okoliczności konkretnego przypadku i sytuacji. Przenosząc powyższe uwagi na grunt okoliczności ujawnionych w rozpoznawanej sprawy wskazać należy , iż brak także podstaw do przypisania oskarżonemu J. S. (1) nieumyślności . Trudno bowiem uznać w realiach zdarzenia, będącego przedmiotem oceny Sądu , by J. S. (1) naruszył reguły ostrożności wymagane okolicznościami zajścia . Jak podnoszono już wcześniej został on niespodziewanie zaatakowany przez J. R. , zostało mu zadane kopnięcie w plecy , zaskoczony atakiem przewrócił się, po czym istotnie pomiędzy nim a pokrzywdzonym wywiązała się szarpanina, w czasie której oskarżony trzymał w dłoni nóż monterski , który miał mu służyć do przecięcia przewodów. Jego zachowanie należy ocenić jako zachowanie reaktywne. Samo zdarzenie , w trakcie którego obie strony zadawały ciosy miało przebieg niezwykle dynamiczny i w przekonaniu Sądu nie sposób w tej konkretnej sytuacji zarzucić oskarżonemu J. S. (1) naruszenie określonych reguł ostrożności , których wymagały okoliczności tego zdarzenia . Raz jeszcze powtórzyć należy , iż w ocenie Sądu , brak podstaw do uznania , iż J. S. (1) w sytuacji jakiej przecież sam nie stworzył , wywołanej wyłącznie zachowaniem pokrzywdzonego , którą został całkowicie zaskoczony , zachował się nieostrożnie, nierozważnie tzn . w sposób niezgodny z takim wzorcem postępowania , który zapobiegać ma ujemnym następstwom ludzkiej działalności i by w takich okolicznościach możliwość popełnienia przestępstwa przewidywał albo mógł przewidzieć. Jego zachowanie nie wyczerpało , zdaniem Sądu , znamion występku z art 157 par 3 kk . Stąd należało go od stawianego zarzutu uniewinnić.

Analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego , jak już podnoszono wcześniej , nie pozwoliła także na przypisanie oskarżonemu sprawstwa występku opisanego w art 190 par 1 kk. Brak bowiem obiektywnych dowodów , które pozwoliłyby na poczynienie jednoznacznego i nie budzącego wątpliwości ustalenia , iż J. S. (1) groził pokrzywdzonemu popełnieniem przestępstwa na jego szkodę .

Z tych przyczyn oskarżonego J. S. (1) uniewinniono od zarzutu popełnienia występku z art. 190 par 1 kk.

Rozstrzygnięcie o kosztach sadowych oparto o treść obowiązujących przepisów , powołanych w części dyspozytywnej wyroku.