Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 listopada 2015 r.

Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie V Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący SSR Klaudia Miłek

Protokolant: st. sekr.sądowy Beata Lechowicz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 15 września 2015 r. i 29 października 2015 r. sprawy, przeciwko T. L. s. B. i L. z domu P. ur. (...) w W.

obwinionego o to że:

1. W dniu 2 kwietnia 2015 roku ok. godziny 11:20 w W. na ulicy (...), będąc kierowcą samochodu marki T. o nr rej. (...) zatrzymał pojazd w miejscu obowiązywania znaku drogowego B-36 "zakaz zatrzymywania się" z tabliczką T-24 wykraczając przeciwko porządkowi w ruchu drogowym,

tj. za wykroczenie z art. 92 § 1 kw w zw. z art. 5 ust. 1. Ustawy z dnia 20.06.1997 r. Prawo o ruchu drogowym. Dz.U.05.108.908 z późn. zm. i § 28 ust. 2 i 5 Rozp. Ministrów Infrastruktury oraz Spraw W.. i A.. z dnia 31.07.2002 r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych. Dz.U.02.170.1393.

orzeka

1)  Obwinionego T. L. uniewinnia od popełnienia zarzucanego mu czynu.

2)  Koszty postępowania przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt V W 2844/15

UZASADNIENIE

T. L. został obwiniony o to, że w dniu 2 kwietnia 2015 roku ok. godziny 11:20 w W. na ulicy (...), będąc kierowcą samochodu marki T. o nr rej. (...) zatrzymał pojazd w miejscu obowiązywania znaku drogowego B-36 „zakaz zatrzymywania się” z tabliczką T-24 wykraczając przeciwko porządkowi w ruchu drogowym, tj. za wykroczenie z art. 92 § 1 kw w zw. z art. 5 ust. 1. Ustawy z dnia 20.06.1997 r. Prawo o ruchu drogowym. Dz.U.05.108.908 z późn. zm. i § 28 ust. 2 i 5 Rozp. Ministrów Infrastruktury oraz Spraw W.. i A.. z dnia 31.07.2002 r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych. Dz.U.02.170.1393.

Na podstawie zgromadzonego i ujawnionego w toku rozprawy głównej materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 2 kwietnia 2015 roku ok. godziny 11:20 na ulicy (...) na wysokości nr(...) w W. stał zaparkowany samochód marki T. o nr rej. (...). Kierującego nie było w pojeździe. Powyższą sytuację zaobserwował strażnik miejski D. W., który dokonał rejestracji położenia pojazdu za pomocą aparatu fotograficznego, a następnie wszczął procedurę usunięcia pojazdu. Około godz. 11:28, gdy pojazd marki T. o nr rej. (...) miał zostać odholowany na parking strzeżony przy ulicy (...) w W., zjawił się kierowca samochodu T. L., który zaparkował pojazd w miejscu oznaczonym linią P-19. T. L. odmówił przyjęcia mandatu.

Ulica (...) w W. jest ulicą dwukierunkową, jednakże od strony ul. (...) wjazd w tę ulicę jest zabroniony. Organizacja ruchu występująca w tym miejscu jest nieczytelna, gdyż stosując się do oznakowania występującego tylko po prawej stronie ruchu nie można rozeznać się w organizacji ruchu. W wyniku dokonanej zmiany organizacji ruchu ustawiono znak B-36 (zakaz zatrzymywania się) z tabliczką T-24 (odholowanie). Znak ten został ustawiony po prawej stronie ulicy (...), patrząc od ulicy (...), frontem w kierunku ulicy (...). Do dnia 2 kwietnia 2015 r. nie zostało usunięte oznakowanie poziome w postaci linii P-19 i tego dnia wyznaczało tam pas postojowy.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: wyjaśnień obwinionego T. L. /k. 11, e-protokół rozprawy z dnia 15 września 2015 r. od godz. 00:02:43 do godz. 00:05:46/, częściowych zeznań świadka D. W. /k. 12v, e-protokół rozprawy z dnia 15 września 2015 r. od godz. 00:06:21 do godz. 00:10:58/, opinii ustnej biegłego sądowego J. K. /e-protokół rozprawy z dnia 29 października 2015 r. od godz. 00:00:46 do godz. 00:10:44/, a także notatek urzędowych /k. 1-2, 6/, zdjęcia /k. 4/, kserokopii dyspozycji usunięcia pojazdu /k. 5/, wezwania /k. 8/, zwrotnego potwierdzenia odbioru /k. 9/ oraz dokumentacji sporządzonej przez biegłego sądowego J. K. /k. 49-52/.

Obwiniony T. L. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. W złożonych wyjaśnieniach obwiniony przyznał, iż faktycznie zatrzymał się w miejscu wskazanym w zarzucie po lewej krawędzi jezdni zgodnie z liniami. Wyjaśnił, iż w czasie, gdy parkował w tym miejscu samochód, były tam zaparkowane jeszcze dwa samochody. Odnosząc się do oznakowania występującego w miejscu zdarzenia oświadczył, iż w/w oznakowanie jest niejednoznacznie. Obwiniony wskazał, iż znaki były ustawione po drugiej stronie ulicy i w odwrotną stronę. Wyjaśnił, iż gdy jechał w stronę ul. (...) znak informujący o zakazie parkowania był odwrócony i nie miał możliwości zobaczenia go. Podkreślił on przy tym, iż z drugiej strony znak ten jest dobrze widoczny. Wyjaśnił, iż nie widział znaku zakazu przy tej stronie i dlatego też uznał on, że może zatrzymać się w tym miejscu. /k. 11, e-protokół rozprawy z dnia 15 września 2015 r. od godz. 00:02:43 do godz. 00:05:46 wyjaśnienia obwinionego T. L. /

T. L. ma 27 lat. Jest kawalerem. Osiąga dochód w wysokości 2300 złotych. Nie był karany. Nie był również leczony psychiatrycznie ani odwykowo. /e-protokół rozprawy z dnia 15 września 2015 r. od godz. 00:00:41 do godz. 00:01:35 wyjaśnienia obwinionego T. L. /

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu wyjaśnienia obwinionego były szczere, wiarygodne i logiczne. T. L. precyzyjnie opisał swoje zachowanie na drodze oraz szczegółowo wyjaśnił, dlaczego nie zauważył znaku pionowego oraz dlaczego uznał, że parkowanie w tym miejscu jest dozwolone. Sąd ocenił, że wyjaśnienia obwinionego są zgodne z całym wiarygodnym, zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. Odnosząc się z kolei do widoczności znaku B-36, kwestia ta pozostaje bez wpływu na brak zawinienia obwinionego. Wskazać należy bowiem, iż każdy kierujący winien upewnić się, czy w miejscu, w którym wykonuje manewr zatrzymania się nie obowiązuje uprzednio usytuowany wcześniej, po tej stronie drogi, znak zakazu zatrzymywania się. Z wyjaśnień obwinionego wynika, iż obwiniony w dniu zdarzenia nie uczynił tego, jednakże z uwagi na zaparkowanie pojazdu w miejscu oznaczonym znakiem P-19, który był wyraźnie wówczas widoczny na drodze, tj. prawidłowo w miejscu przeznaczonym do postoju pojazdów, brak jest podstaw do przypisania mu zawinienia,

Sąd uznał za niemiarodajne dla ustaleń zeznania świadka D. W. /k. 12v, e-protokół rozprawy z dnia 15 września 2015 r. od godz. 00:06:21 do godz. 00:10:58/. W złożonych zeznaniach świadek D. W. błędnie ocenił postawę kierowcy pojazdu, nie uwzględniając widoczności na jezdni oznakowania linią P-19. Zeznania świadka obrazują jego zasugerowanie przy dokonywaniu czynności, znajomością zmian w organizacji ruchu w miejscu zdarzenia – która jednakże nie została w czasie zdarzenia prawidłowo wdrożona – z uwagi na pozostawienie oznaczeń linii P-19 widocznych dla użytkowników. Oceniając zeznania w/w świadka podnieść należy również, iż świadek błędnie uznał, że samochód obwinionego w dniu zdarzenia zaparkowany został na wysokości ul. (...), gdy tymczasem, jak wynika m.in. z wiarygodnej opinii biegłego sądowego J. K., obwiniony zaparkował kierowany pojazd na wysokości ul. (...).

W niniejszej sprawie Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego do spraw ruchu drogowego, techniki samochodowej i rekonstrukcji wypadków J. K..

W ocenie Sądu opinia biegłego była jasna, spójna i nie zawierała sprzecznych wniosków. Sąd nie dopatrzył się błędów logicznych w rozumowaniu biegłego. Wydając opinię biegły bazował na całym zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym i swoje stanowisko w sposób wystarczający uargumentował. Dlatego Sąd przyjął wnioski opinii za podstawę ustaleń faktycznych.

W sporządzonej opinii biegły wskazał, iż w pobliżu nieruchomości ul. (...) nie ma zakazu zatrzymywania. Biegły wskazał, iż znak ten nie występuje w tym miejscu ani obecnie i nie występował także w październiku 2014 r., gdy wykonywał on oględziny do innej sprawy. Biegły podniósł nadto, iż z dołączonej przez niego dokumentacji – załącznik nr 3, wynika, iż obwiniony nie parkował na wysokości ul. (...), ale nr (...). Zdaniem biegłego w miejscu tym obowiązywał zakaz zatrzymywania się, który widoczny jest na fot. 11. W opinii biegłego oznakowanie poziome robi wrażenie wyznaczonego pasa postojowego. Biegły podniósł nadto, iż w miejscu zdarzenia występuje specyficzna organizacja ruchu, która polega na tym, że jest to ulica dwukierunkowa, ale od strony ul. (...) wjazd w tą ulicę jest zabroniony. Biegły ocenił, iż w przypadku gdybyśmy stosowali się do oznakowania tylko po prawej stronie ruchu nie moglibyśmy rozeznać się w organizacji ruchu. Dlatego też zdaniem biegłego konieczne jest postawienie znaku również po lewej stronie, albowiem w innym wypadku organizacja ruchu jest nieczytelna. Jednocześnie zdaniem biegłego w przeszłości występowało wskazane oznakowanie, lecz obecnie i przypuszczalnie w dniu zdarzenia takich znaków nie było. /e-protokół rozprawy z dnia 29 października 2015 r. od godz. 00:00:46 do godz. 00:10:44 opinia ustna biegłego sądowego J. K. /

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się również na zebranych w sprawie dowodach pozaosobowych, które zostały ujawnione na rozprawie. W ocenie Sądu powyższe dowody pozaosobowe ze względu na swój charakter i rzeczowy walor nie budziły wątpliwości Sądu co do ich wiarygodności oraz faktu, na którego okoliczność zostały sporządzone oraz ze względu na okoliczności, które same stwierdzały. Żadna ze stron nie kwestionowała przy tym ich zgodności ze stanem faktycznym, zaś Sąd nie znalazł powodów, które podważałyby ich wiarygodność. W związku z powyższym uczynił je podstawą dokonanych w niniejszej sprawie ustaleń faktycznych.

T. L. zarzucone zostało, że w dniu 2 kwietnia 2015 roku ok. godziny 11:20 w W. na ulicy (...), będąc kierowcą samochodu marki T. o nr rej. (...) zatrzymał pojazd w miejscu obowiązywania znaku drogowego B-36 „zakaz zatrzymywania się” z tabliczką T-24 wykraczając przeciwko porządkowi w ruchu drogowym, tj. za wykroczenie z art. 92 § 1 kw w zw. z art. 5 ust. 1. Ustawy z dnia 20.06.1997 r. Prawo o ruchu drogowym. Dz.U.05.108.908 z późn. zm. i § 28 ust. 2 i 5 Rozp. Ministrów Infrastruktury oraz Spraw W.. i A.. z dnia 31.07.2002 r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych. Dz.U.02.170.1393.

W myśl art. 92 § 1 kw odpowiedzialności za wykroczenie odpowiada ten, kto nie stosuje się do znaku lub sygnału drogowego albo do sygnału lub polecenia osoby uprawnionej do kierowania ruchem lub do kontroli ruchu drogowego. Znaki i sygnały obowiązujące w ruchu drogowym, ich znaczenie i zakres obowiązywania określa rozporządzenie Ministrów Infrastruktury oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 lipca 2002 r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych (Dz. U. z 2002 r., Nr 170 poz. 1393 ze zm.). Zgodnie z § 28 ust. 2 i 5 ww. rozporządzenia, znak B-36 "zakaz zatrzymywania się" oznacza zakaz zatrzymania pojazdu. Umieszczona pod znakiem B-36 tabliczka T-24 wskazuje, że pojazd pozostawiony w miejscu, w którym obowiązuje zakaz wyrażony tym znakiem, zostanie usunięty z drogi na koszt właściciela.

W myśl art. 5 ustawy Prawo o ruchu drogowym, uczestnik ruchu i inna osoba znajdująca się na drodze są obowiązani stosować się do poleceń i sygnałów dawanych przez osoby kierujące ruchem lub uprawnione do jego kontroli, sygnałów świetlnych oraz znaków drogowych, nawet wówczas, gdy z przepisów ustawy wynika inny sposób zachowania niż nakazany przez te osoby, sygnały świetlne lub znaki drogowe. Polecenia i sygnały dawane przez osoby kierujące ruchem lub uprawnione do jego kontroli mają pierwszeństwo przed sygnałami świetlnymi i znakami drogowymi. Sygnały świetlne mają pierwszeństwo przed znakami drogowymi regulującymi pierwszeństwo przejazdu.

Zgodnie z § 90 ust. 3 Rozporządzenia Ministrów Infrastruktury oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 lipca 2002 r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych – znak P-19 „linia wyznaczająca pas postojowy” – wyznacza pas przeznaczony na postój pojazdów wzdłuż krawędzi jezdni lub oddziela od niej zatokę postojową.

Zgodnie z § 28 ust. 3 powołanego rozporządzenia – zakaz zatrzymywania się wyrażony znakiem B-36 dotyczy tej strony drogi po której się znajduje, z wyjątkiem miejsc, gdzie za pomocą znaku dopuszcza się postój lub zatrzymanie.

W przedmiotowej sprawie usytuowanie w miejscu zaparkowania pojazdu przez T. L. – oznaczenia znakiem P-19 powodowało wyłączenie w tym miejscu obowiązywania znaku B-36, tym samym powodowało, że w miejscu oznaczony znakiem P-19 uczestnik ruchu drogowego miał prawo do zatrzymania i postoju pojazdu. Użytkownik drogi ma bowiem obowiązek stosować się do aktualnie istniejących oznaczeń na drodze i nie może ponosić negatywnych skutków tego, że pomimo zmiany organizacji ruchu na danej drodze, pozostawione zostało dawne oznakowanie. Należało zatem w pełni przyznać rację obwinionemu, że miał prawo uznać, że parkowanie w przedmiotowym miejscu jest dozwolone.

Mając powyższe na uwadze Sąd stwierdził, że zachowanie T. L. nie wyczerpało znamion wykroczenia, bowiem prawidłowo zastosował się on do umieszczonego na jezdni znaku poziomego P-19.

Wobec powyższego, na podstawie art. 62 § 3 k.p.w. w zw. z art. 5 § 1 pkt 2 k.p.w., Sąd uniewinnił T. L. od tego, że w dniu 2 kwietnia 2015 roku ok. godziny 11:20 w W. na ulicy (...), będąc kierowcą samochodu marki T. o nr rej. (...) zatrzymał pojazd w miejscu obowiązywania znaku drogowego B-36 „zakaz zatrzymywania się” z tabliczką T-24 wykraczając przeciwko porządkowi w ruchu drogowym, tj. za wykroczenie z art. 92 § 1 kw w zw. z art. 5 ust. 1. Ustawy z dnia 20.06.1997 r. Prawo o ruchu drogowym. Dz.U.05.108.908 z późn. zm. i § 28 ust. 2 i 5 Rozp. Ministrów Infrastruktury oraz Spraw W.. i A.. z dnia 31.07.2002 r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych. Dz.U.02.170.1393.

W związku z uniewinnieniem, kosztami postępowania Sąd w całości obciążył Skarb Państwa, o czym orzekł na podstawie art. 118 § 2 k.p.w.

Mając powyższe na względzie orzeczono jak w sentencji.