III AUz 24/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Skład sędziowski:
-
Słowa kluczowe:
Podstawa prawna:
Powołane przepisy:
Korekty wprowadzone przez SAOS:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:28-11-2012
-
Osoba publikująca:Teresa Kudanowska-Giedrojć
-
Korektor:Teresa Kudanowska-Giedrojć
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:III A Uz 24/12 VII U 1283/11
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III A Uz 24/12
POSTANOWIENIE
Dnia 13 lutego 2012 r.
Sąd Apelacyjny we Wrocławiu Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący SSA Irena Różańska - Dorosz
Sędziowie: SSA Jacek Witkowski
SSO del. Ireneusz Lejczak (spr.)
po rozpoznaniu w dniu 13 lutego 2012 r.
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z wniosku J. W.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w W.
o przeliczenie emerytury
na skutek zażalenia wnioskodawcy
od postanowienia Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
z dnia 30 listopada 2011 r., sygn. akt VII U 1283/11
p o s t a n a w i a:
oddalić zażalenie.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 30 listopada 2011 r. Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze na podstawie art. 477 9 § 3 kpc odrzucił odwołanie J. W. od decyzji organu rentowego z dnia 9 listopada 2006 r.
Powyższe postanowienie zaskarżył J. W., podnosząc, że od 2006 r. do chwili obecnej toczy spór z organem rentowym o zgodność ustawy, na którą powoływał się organ rentowy. Z tego względu dołączył wszystkie decyzje organu rentowego. W każdym wniosku wnosi o przeliczenie emerytury z tych samych lat, z których zostało ustalone świadczenie rentowe, czyli lata 1970 – 1975 przy zastosowaniu kwoty bazowej z daty przyznania emerytury.
Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:
Zażalenie J. W. jest bezzasadne.
Zgodnie z treścią art. 477 9 § 1 kpc odwołanie od decyzji organów rentowych wnosi się na piśmie do organu, który tę decyzję wydał w terminie miesiąca od doręczenia odpisu decyzji.
Z kolei po myśli art. 477 9 § 3 kpc wniesienie odwołania po upływie tego terminu nie wywołuje negatywnych skutków w postaci odrzucenia odwołania, tylko w przypadku, gdy jego przekroczenie nie było nadmierne i nastąpiło z przyczyn niezależnych od odwołującego się.
Z tego przepisu wynika, wprost, iż do merytorycznego rozpoznania przez sąd odwołania wniesionego po upływie miesięcznego terminu niezbędne jest łączne spełnienie obu warunków: przekroczenie terminu nie może być nadmierne, a przyczyna tego musi być niezależna od odwołującego się. Zatem to Sąd, do którego organ rentowy przesłał odwołanie decyduje czy mimo przekroczenia w/w terminu rozpatrzyć merytorycznie odwołanie, czy też je odrzucić jako spóźnione. Zaznaczyć należy, iż oceny tej Sąd winien dokonać nie w oparciu o przepisy art. 168 kpc i następnych, lecz mając na uwadze treść cytowanego wyżej art. 477 9 § 3 kpc.
Jak wynika z akt sprawy wnioskodawca w dniu 27 września 2011 r. złożył odwołanie od decyzji organu rentowego z dnia 9 listopada 2006 r. Co prawda w odwołaniu wskazał decyzję organu rentowego z dnia 5 listopada 2006 r. Jednak należy przyjąć, iż w istocie jego odwołanie dotyczy decyzji z dnia 9 listopada 2006 r. Decyzja ta bowiem odnosi się do kwestii podnoszonych przez wnioskodawcę w odwołaniu, czyli do przeliczenia emerytury przyznanej z urzędu. Nadto tę właśnie decyzję dołączył do odwołania. Zatem słusznie sąd pierwszej instancji uznał, że od decyzji z dnia 9 listopada 2006 r. wnioskodawca złożył odwołanie w niniejszej sprawie. Tym bardziej, że w w/w zażaleniu wnioskodawca tego nie kwestionował.
Z powyższych okoliczności jasno wynika, że opóźnienie z wniesieniem odwołania od w/w decyzji organu rentowego wynosi ponad 4 lata, co w sposób oczywisty świadczy o nadmiernym przekroczeniu terminu. Tak więc już choćby z tego powodu jego odwołanie podlegało odrzuceniu. Nadto należy zauważyć, że wnioskodawca nie spełnił także drugiej przesłanki, czyli przekroczenia terminu z przyczyn niezależnych. Powyższa decyzja zawierała jasne i zrozumiałe pouczenie o sposobie i terminie złożenia odwołania. Wnioskodawca nie przedstawił żadnych okoliczności usprawiedliwiających powyższe opóźnienie. Zatem, nie odwołując się od w/w decyzji w terminie, winien mieć świadomość konsekwencji takiego zachowania.
Mając powyższe okoliczności na uwadze, Sąd Apelacyjny nie znalazł podstaw do uwzględnienia zażalenia wnioskodawcy i z tego względu na mocy art. 385 kpc w związku z art. 397 § 2 kpc orzekł jak w sentencji postanowienia.
R.S.