Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 października 2015 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Hanna Zielińska

Sędziowie: SO Małgorzata Bańkowska (spr.)

SO Aleksandra Mazurek

protokolant: p.o. protokolant sądowy Marta Piotrowska

przy udziale prokuratora Teresy Pakieły

po rozpoznaniu dnia 14 października 2015 r. w W.

sprawy S. L. syna W. i K. ur. (...) w W.

oskarżonego o przestępstwo z art. 280 § 1 kk

sprawy D. Z. syna A. i I. ur. (...) w W.

oskarżonego o przestępstwo z art. 280 § 1 kk

sprawy F. J. syna J. i B. ur. (...) w W.

oskarżonego o przestępstwa z art. 280 § 1 kk, art. 270 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionych przez prokuratora i obrońców oskarżonych F. J. i S. L. oraz apelacji oskarżonego D. Z.

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Północ w W.

z dnia 17 listopada 2014 r. sygn. akt VIII K 632/11

zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, że:

1.  uchyla rozstrzygnięcie z pkt 3 dotyczące kary łącznej wymierzonej oskarżonemu F. J.;

2.  uchyla rozstrzygnięcie z pkt 6, 7 i 8 oparte o przepis art. 63 § 1 kk;

3.  oskarżonych S. L., D. Z. i F. J. w ramach czynu przypisanego im w pkt 1 wyroku uznaje za winnych tego, że w nocy z 3 na 4 stycznia 2009 roku w W. przy dyskotece (...) mieszczącej się u zbiegu ulicy (...), działając wspólnie i w porozumieniu ze sobą oraz z ustalonym nieletnim sprawcą, dokonali pobicia K. S. (1) kopiąc go i uderzając po całym ciele, głównie w okolice głowy, powodując u niego obrażenia w postaci urazu głowy i twarzoczaszki z utratą przytomności, z rozległym krwiakiem oczodołu lewego, z urazem oka i obrzękiem siatkówki, rany ciętej głowy okolicy potylicznej o długości około 3 cm, ubytku w uzębieniu oraz potłuczenia ogólne, które skutkowały u K. S. (1) naruszeniem czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia na okres powyżej 7 dni i czyn ten kwalifikuje z art. 158 § 1 kk w zb. z art. 157 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i na tej podstawie skazuje oskarżonych, a na mocy art. 157 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk wymierza każdemu z nich karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

4.  na mocy art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności, w stosunku do oskarżonego D. Z., warunkowo zawiesza na 3-letni okres próby;

5.  na podstawie art. 85 § 1 kk i art. 86 § 1 kk wymierza oskarżonemu F. J. za zbiegające się przestępstwa karę łączną 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

6.  na mocy art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 2 kk i art. 73 § 2 kk wykonanie orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności, w stosunku do F. J., warunkowo zawiesza na 5-letni okres próby oddając go w tym czasie pod dozór kuratora;

7.  na mocy art. 63 § 1 kk na poczet kary pozbawienia wolności orzeczonej oskarżonemu S. L. zalicza okres zatrzymania oraz tymczasowego aresztowania od dnia 4 stycznia 2009 roku do dnia 30 września 2009 roku;

8.  w pozostałym zakresie tenże wyrok utrzymuje w mocy;

9.  zwalnia oskarżonych od opłaty za pierwszą i drugą instancję, a kosztami postępowania w sprawie obciąża Skarb Państwa;

10.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. K. S. (2) kwotę 516,60 złotych tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu w instancji odwoławczej, kwota zawiera podatek VAT.

SSO Aleksandra Mazurek SSO Hanna Zielińska SSO Małgorzata Bańkowska

Sygn.akt VIka 695/15

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy zważył, co następuje. Apelacje obrońców oskarżonych zasługują na uwzględnienie w zakresie wskazanym poniżej.

Sąd odwoławczy, po wnikliwym przeanalizowaniu wszystkich dowodów zebranych w sprawie, uznał, że nie ma wątpliwości, co tego, że pokrzywdzony K. S. (1) w nocy z 3/4 stycznia 2009r. został pobity przez oskarżonych i doznał obrażeń skutkujących uszczerbkiem na zdrowiu w rozumieniu art.157§1kk. Nie ma również wątpliwości, że podczas tego zdarzenia pokrzywdzony utracił portfel i telefon, i że przedmiotów tych nie zgubił lecz zostały mu zabrane.

Wątpliwym dowodowo pozostaje jednak ustalenie sądu meriti co do tego, że wszyscy sprawcy pobicia dopuścili się rozboju na K. S. (3).

Sąd odwoławczy, uchylając sprawę do ponownego rozpoznania, już wówczas zasygnalizował sądowi rejonowemu, że dla przypisania czynu z art.280§1kk, konieczne jest dokonanie ustaleń odnośnie świadomości każdego ze sprawców pobicia, co do zaboru rzeczy i wykazanie okoliczności, które o tym świadczą.

Sąd rejonowy dokonał takiego ustalenia w oparciu o przypuszczenie, że skoro wszyscy oskarżeni wzięli udział w pobiciu, to wszyscy co najmniej godzili się na zabór rzeczy należących do pokrzywdzonego.

To wnioskowanie nie ma jednak umocowania w dowodach zebranych w sprawie, aby w oparciu o nie można było wykazać, że wszyscy oskarżeni obejmowali swoim zamiarem również zabór rzeczy należących do K. S. (3).

Jak wynika z zeznań pokrzywdzonego, nie przypominał on sobie aby któryś ze sprawców ujawnił, że chce go okraść i nie widział, kto go przeszukiwał /k.525-526/.

Nie można więc wykluczyć, że kradzież rzeczy stanowiła eksces jednego ze sprawców pobicia, nieobjęty zamiarem pozostałych.

Żaden z oskarżonych nie przyznał się do dokonania zaboru rzeczy należących do pokrzywdzonego i nie wskazał kto mógłby tego dokonać.

Sąd ustalił, że telefon został wyrwany z ręki K. S. (3) przez J. M. i wyrzucony kilka metrów dalej od miejsc w którym doszło do pobicia.

W tych okolicznościach nie jest możliwe stwierdzenie, że zamiarem J. M., było przywłaszczenie telefonu lecz co najwyżej, pozbawienie pokrzywdzonego możliwości wezwania pomocy. Nie ma też żadnych dowodów na to, że to właśnie on dokonał przeszukania i zabrał pozostałe rzeczy pokrzywdzonemu.

W niniejszej sprawie istnieją niedające się usunąć wątpliwości co do tego, kto przeszukał kieszenie pokrzywdzonemu, i czy wszyscy oskarżeni obejmowali swoim zamiarem kradzież rzeczy, bowiem ich pierwotny zamiar niewątpliwie dotyczył wyłącznie pobicia K. S. (3) za jego niestosowne zachowanie wobec A. J..

Mając na względzie treść art.5§2kpk sąd odwoławczy uznał, że nie jest możliwe ustalenie, kto dopuścił się rozboju na osobie pokrzywdzonego, dlatego zmienił zaskarżony wyrok i zachowanie oskarżonych zakwalifikował jedynie z art.158§1kk w zb. z art.157§1kk.

Zważywszy na zmianę kwalifikacji prawnej tego czynu apelacja prokuratora stała się bezprzedmiotowa, choć zawarty w niej zarzut obrazy art.275§1kk był słuszny. Pokrzywdzony utracił bowiem legitymację służbową, która nie jest dokumentem potwierdzającym tożsamość, a więc kwalifikując czyn z art.280§1kk, sąd mógł co najwyżej rozważać zbieg z art.276§1kk.

Chybionym okazał się zarzut zawarty w apelacji obrońcy oskarżonego S. L., że sąd naruszył jego prawo do obrony procedując pod nieobecność obrońcy na rozprawie w dniu 17.11.2014r.

Z protokołu /k.1659/ wynika bowiem, że oskarżony wyraził zgodę na prowadzenie rozprawy pod nieobecność swojego obrońcy , a skoro obrona nie miała charakteru obligatoryjnego, sąd miał prawo procedować w dalszym ciągu, co nie stanowiło naruszenia prawa do obrony.

Chybionym jest również zarzut obrońcy oskarżonego F. J., że brak jest dowodu na udział oskarżonego w pobiciu K. S. (3). Okoliczność ta wynika nie tylko z samych zeznań pokrzywdzonego ale również z zeznań naocznego świadka tego zdarzenia M. D., który widział jak wszyscy mężczyźni bili pokrzywdzonego. Nawet sam oskarżony nie zaprzeczył, że podciął pokrzywdzonego i co najmniej raz uderzył. Zdarzenie miało przebieg etapowy, i choć zachowania poszczególnych sprawców cechowała różna aktywność, to nie zmienia to faktu, iż działali oni wspólnie z zamiarem pobicia pokrzywdzonego.

W tych okolicznościach nie może być wątpliwości, że F. J. był aktywnym uczestnikiem zdarzenia, a nie tylko obserwatorem, jak to zasugerował obrońca wnosząc o jego uniewinnienie.

Konsekwencją dokonanej zmiany kwalifikacji prawnej czynu oskarżonych, z rozboju na pobicie, był nowy wymiar kary za ten czyn.

Sąd odwoławczy uznał, iż kara 1 roku pozbawienia wolności będzie w tych okolicznościach adekwatna do stopnia zawinienia, przy czym w stosunku do oskarżonego F. J., który odpowiada za dwa czyny, sąd uznał, iż kara łączna nie powinna również przekroczyć roku.

Oskarżony F. J. jest sprawcą młodocianym, a w chwili popełnienia obu przypisanych mu czynów, nie był karany. Obecnie prowadzi ustabilizowany tryb życia, zdał maturę, rozpoczął studia, a więc zasadne jest też zawieszenie wykonania orzeczonej wobec niego kary na 5 letni okres próby i poddanie go w tym czasie kontroli kuratora.

Na dobrodziejstwo z art.69§1kk zasługuje również oskarżony D. Z., jako sprawca dotychczas niekarany. W jego przypadku sąd uznał za zasadne określenie okresu próby na 3 lata.

W stosunku do oskarżonego S. L., sąd nie znalazł podstaw do zawieszenia wykonania orzeczonej kary albowiem ten oskarżony był już kilkakrotnie skazywany, a resocjalizacja w warunkach wolnościowych nie odniosła oczekiwanego skutku.

Zdaniem sądu odwoławczego kary wymierzone oskarżonym są adekwatne do stopnia zawinienia i właściwie zróżnicowane ze względu na indywidulne cechy podmiotowe.