Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 grudnia 2014 r.

Sąd Rejonowy VII Wydział Cywilny w L.

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2014 r.

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) SA w W.

przeciwko B. D.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej B. D. na rzecz strony powodowej (...) SA w W. kwotę 6.894,23 zł (słownie: sześć tysięcy osiemset dziewięćdziesiąt cztery złote dwadzieścia trzy grosze) z odsetkami ustawowymi od kwoty:

- 2991,73 zł od dnia 15.02.2013 r. do dnia zapłaty

-1000 zł od dnia 15.03.2013 r. do dnia zapłaty,

-2.608,28 zł od dnia 17.04.2013 r. do dnia zapłaty,

-41,30 zł od dnia 11. (...). do dnia zapłaty.

II.  umarza postępowanie co do kwoty 2.224,33 zł ;

III.  zasądza od pozwanej na rzecz strony powodowej kwotę 111,00zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sygn. akt. VII Cupr 1038/14

UZASADNIENIE

Powód (...) S.A. z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanej B. D. kwoty 8865,64 zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwot wskazanych w pozwie oraz kosztami procesu. W uzasadnieniu swojego żądania wskazał, że zawarł z pozwaną umowę kompleksową na dostarczanie paliwa gazowego do lokalu przy ulicy (...) w L., a po wykonaniu usługi wystawił faktury VAT z określoną datą płatności. Pozwana nie uregulowała należności mimo wezwania do zapłaty.

Sąd RejonowyL.– Zachód w L. w dniu 04 listopada 2013 r. wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym zasądzając zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwana wniosła skutecznie sprzeciw od w/w orzeczenia, wskazując że zaskarża nakaz zapłaty w całości z uwagi na przedwczesność roszczenia oraz rozpoczętą procedurę ugodowego rozwiązania sporu. Ponadto pozwana wskazała, że uiściła na rzecz powoda kwotę 627,56 zł objętą niniejszym postępowaniem.

Pismem z dnia 29 sierpnia 2014 r. strona powodowa ograniczyła żądanie pozwu, gdyż pozwana dokonała wpłaty na rzecz powoda w wysokości 2224,33 zł. Tym samym powód wniósł o zasądzenie kwoty 6894,23 zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwot wskazanych w pozwie wraz z kosztami procesu. Pozwana z piśmie procesowym z dnia 22 października 2014 r. zgodziła się z ograniczeniem powództwa i podtrzymała zarzut przedwczesności pozostałego roszczenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód (...) S.A. z siedzibą w W. w dniu 24 maja 2009 r. zawarł z pozwaną umowę kompleksową na dostarczanie paliwa gazowego do lokalu przy ulicy (...) w L.. Strony ustaliły, że rozliczanie zużycia paliwa gazowego będzie odbywało się w okresach rozliczeniowych nie dłuższych niż dwanaście miesięcy.

dowód:

-umowa kompleksowa dostarczania paliwa gazowego, k. 26,

Powód dostarczył pozwanej paliwo gazowe zgodnie z umową i wystawił pięć faktur VAT, określając termin płatności. Za nieterminową płatność powód naliczał opłatę.

dowód:

- faktury VAT, k. 29 – 33,

- faktury VAT za nieterminową płatność, k. 34-35,

Pismem z dnia 29 sierpnia 2014 r. powód ograniczył powództwo o kwotę 2224,33 zł, domagając się zasądzenia kwoty 6894,23 zł, obejmującej:

-252,92 zł z tytułu odsetek ustawowych wyliczonych od zapłaconej należności głównej od terminów płatności faktur do dnia zapłaty tj. 27 listopada 2013 r. oraz 11 kwietnia 2014 r.;

- 2991,73 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 15 lutego 2013 r. do dnia zapłaty;

- 1000,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 15 marca 2013 r. do dnia zapłaty;

- 2608,28 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 17 kwietnia 2013 r. do dnia zapłaty;

- 21,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11 września 2013 r. do dnia zapłaty;

- 20,30 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 11 września 2013 r. do dnia zapłaty.

Pozwana potwierdziła, że ograniczenie powództwa jest w całości zgodne z poczynionymi przez nią wpłatami na rzecz powoda.

dowód:

- pismo powoda z dnia 29 sierpnia 2014 r., k. 52,

- pismo pozwanej z dnia 22 października 2014 r., k. 56,

Powód wezwała pozwaną do zapłaty.

dowód:

- przesądowe wezwanie do zapłaty wraz z potwierdzeniem nadania, k. 27-28

Sąd zważył co następuje:

W przedmiotowej sprawie poza sporem pozostawało, że strony zawarły w dniu 24 maja 2009 r. kompleksową umowę na dostarczanie paliwa gazowego. W umowie określono, że rozliczanie zużycia paliwa gazowego będzie odbywało się w okresach rozliczeniowych nie dłuższych niż 12 miesięcy. Tym samym sprzedawca (powód) zobowiązał się do dostarczania paliwa gazowego do lokalu odbiorcy (pozwanej) przy ulicy (...) w L.. Pozwana zaś zobligowała się do zapłaty ceny. W związku z wykonaną usługą powód wystawił dokumenty w postaci faktur VAT, określając terminy płatności poszczególnych wierzytelności. Strona pozwana nie kwestionowała roszczenia co do zasady, co do wysokości zaś poddała w wątpliwość kwotę 627,56 zł, wskazując iż została uiszczona. Strona pozwana podniosła także zarzut przedwczesności postępowania z uwagi na trwającą procedurę ugodową. Należy zauważyć, że istotą ugody jest czynienie sobie wzajemnie ustępstw w zakresie oczekiwanych rezultatów stosunku prawnego. Rodzaj i zakres wzajemnych ustępstw mogą być różne i obiektywnie rzecz biorąc nie muszą one być jednakowo ważne. Wzajemne ustępstwa nie muszą być także ekwiwalentne. Na to, czy coś jest ustępstwem strony na rzecz drugiej strony, wskazuje nie tylko treść stosunku prawnego, na tle którego zawierana jest ugoda, ale wówczas, gdy celem ugody jest zapewnienie wykonania roszczenia, także okoliczności, w jakich może zostać ono wykonane. Należy dodać, że wzajemne ustępstwa czynione sobie przez strony nie muszą być expressis verbis wymienione w treści ugody. Na ich istnienie mogą wskazywać okoliczności zawarcia ugody, które mogą zostać ustalone w postępowaniu sądowym na podstawie wszelkich dopuszczalnych w tym postępowaniu dowodów. (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 lutego 2006 r. IV CK 393/05 , LEX nr 180811). Ustępstwa mogą polegać na zrzeczeniu się zarzutów, na uznaniu praw drugiej strony, na zaciągnięciu nowego zobowiązania, na zmodyfikowaniu wysokości czy nawet rodzaju świadczeń, do jakich zobowiązane są strony, na rozszerzeniu istniejących czy ustanowieniu nowych zabezpieczeń, na zmianie parametrów, którymi winien kierować się dłużnik w wykonaniu zobowiązania w zakresie terminu, miejsca czy jakości przedmiotu świadczenia ( Z. Gawlik Komentarz do art. 917 k.c.).

W toku postępowania strona pozwana nie przedstawiła, żadnych dowód wskazujących na trwające rozmowy mające na celu zawarcie ugody, która pozwoliłaby na zawieszenie czy umorzenie postępowania. Mając na uwadze powyższe, przechodząc do oceny zasadności zarzutu pozwanej w przedmiocie przedwczesności roszczenia należy uznać, iż jest on w całości bezzasadny. Nawet, gdyby uznać, iż pozwana przez przedwczesność rozumie brak wymagalności kwot dochodzonych pozwem w niniejszym postępowaniu należy również i ten zarzut uznać za bezzasadny. Zobowiązania dzielą się na terminowe i bezterminowe. Z chwilą nadejścia terminu do spełnienia świadczenia roszczenie wierzyciela wobec dłużnika staje się wymagalne. Jedną z konsekwencji wymagalności jest min. rozpoczęcie biegu przedawnienia (art. 120 kc), Jeżeli zobowiązanie jest bezterminowe to o jego przekształcenie w zobowiązanie terminowe decyduje wierzyciel przez wezwanie dłużnika do jego wykonania (art. 455 kc). Nie ulega jakiejkolwiek wątpliwości, że zobowiązanie pozwanej miało charakter terminowy ze wszystkimi płynącymi stąd konsekwencjami. O przedwczesności dochodzonego roszczenia nie może być mowy, albowiem powód wniósł pozew w dniu 11 września 2013 r., zaś najpóźniejsza z faktur miała określony termin płatności na dzień 22 maja 2013 r., tym samym stała się wymagalna w dniu 23 maja 2013 r. Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w pkt I wyroku, uwzględniając, że od zasądzonego świadczenia powodowi należą się także odsetki ustawowe. Zgodnie z treścią przepisu art. 481 § 1 i 2 k.c., w myśl, którego jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Pozwana w sprzeciwie od nakazu zapłaty poddała w wątpliwość zasadność powództwa, co do kwoty 627,56 zł, wskazując, iż została ona uiszczona. Powód w toku postępowania cofnął pozew, co do kwoty 2224,33 zł, która to kwota zawierała w sobie w/w sporną należność. W tym zakresie Sąd na postawie art. 355 § 1 k.p.c. umorzył postępowanie o czym orzekł w pkt II wyroku.

O kosztach postępowania w pkt. III orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c.