Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 grudnia 2014 r.

Sąd Rejonowy VII Wydział Cywilny w L.

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 26 listopad 2014 r. na rozprawie

sprawy z powództwa P. C.

przeciwko (...) SA w W.

o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej (...) SA w W. na rzecz powoda P. C. kwotę 8.000 zł. (osiem tysięcy złotych) z odsetkami ustawowymi od dnia 25.08.2012 r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 2.117,00 zł. tytułem zwrotu kosztów postępowania;

III.  nakazuje stronie pozwanej uiścić na rzecz Skarbu Państwa (Sąd Rejonowy w L.) kwotę 552,91 zł. tytułem nieuiszczonych w sprawie kosztów postępowania.

sygn akt VII C 151/13

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 30.01.2013 r. powód P. C. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od strony pozwanej (...) S.A. w W. tytułem zadośćuczynienia za uszczerbek na zdrowiu kwoty 8.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 25.08.2012 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu. W uzasadnieniu podał, iż dnia 05.04.2012 r. miał miejsce wypadek samochodowy, gdzie sprawca P. D. kierowca pojazdu marki F. o nr rej. (...) nie udzielił pierwszeństwa przejazdu i zderzył się bocznie z (...) o nr rej. (...), którym poruszał się powód. Sprawca zdarzenia był ubezpieczony w zakresie OC u pozwanego. W skutek kolizji powód doznał obrażeń ciała w postaci urazu kręgosłupa szyjnego, skutkującego zespołem bólowym szyjnym. Ponadto powód podał, iż urazy spowodowały negatywne zmiany i ograniczenia w życiu codziennym. Poszkodowany po wypadku był zmuszony nosić kołnierz ortopedyczny, przebywać na zwolnieniu lekarskim, uczęszczać na fizjoterapię, zażywać leki, konieczne były również liczne konsultacje lekarskie w tym neurologiczne, laryngologiczne, psychiatryczne, gdyż powód odczuwał zaburzenia słuchu, wzroku, towarzyszył mu ból szyi oraz lęk komunikacyjny. Ponadto poszkodowany wskazał, że po wypadku musiał korzystać z pomocy osób trzecich przy prostych czynnościach codziennych jak ubieranie się.

Pismem z dnia 04.03.2013 r. pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przypisanych. W uzasadnieniu podał, że w wyniku przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego powodowi zostało wypłacone łącznie 4000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Tym samym pozwany uznał swoją odpowiedzialność co do zasady, jednakże podniósł, że dochodzone roszczenie ponad wypłaconą sumę uważa za nieuzasadnione i nieadekwatne do doznanej krzywdy. Pozwany bowiem uwzględnił wszystkie okoliczności mające wpływ na rozmiar doznanej szkody przez powoda.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 05.04.2012 r. w L. na ulicy (...) doszło do zdarzenia komunikacyjnego, w którym kierujący pojazdem marki F. (...) nr rej. (...) P. D. nie udzielił pierwszeństwa przejazdu, w skutek czego spowodowała wypadek uderzając bocznie w pojazd powoda. Sprawca zdarzenia był ubezpieczona w zakresie OC u strony pozwanej.

(bezsporne).

W następstwie w/w zdarzenia powód doznał urazu skrętnego kręgosłupa szyjnego z następstwem w postaci pourazowego zespołu bólowego korzeniowego kręgosłupa szyjnego oraz zaburzeń lękowych pourazowych. Wskazane dolegliwości spowodowały powstanie trwałego uszczerbku na zdrowiu powoda w wysokości 6%. W tym 4% uszczerbek na zdrowiu, uwzględniający utrzymujące się nastawienia lękowe, zaburzenia emocji i samooceny związane z dezadaptacją powypadkową oraz 2% uszczerbek związany z dolegliwościami bólowymi oraz korzeniowymi kręgosłupa szyjnego.

Po wypadku powód nosił kołnierz ortopedyczny, przebywał na zwolnieniu lekarskim, poddał się rehabilitacji, leczeniu farmakologicznemu, korzystał ponadto z konsultacji neurologicznej, psychiatrycznej oraz laryngologicznej. Zrezygnował z aktywności fizycznej w postaci uprawiania działki, wycieczek rowerowych. Jego hobby jest rzeźbiarstwo w drzewie.

Dowód:

-opinia biegłego psychiatry K. K. K-42-48

-opinia biegłego neurologa J. W. K-69-72

-opinia biegłego ortopedy i traumatologa R. B. K-149-150

-dokumentacja medyczna K-111-113, 122-130

-zeznania powoda K- 82, 184

-akta szkody (...) k.102-107,120-121

Strona pozwana (...) S. A. w W. wypłaciła powodowi w toku postepowania likwidacyjnego szkodę łącznie kwotę 4000 zł.

Dowód:

-decyzja z dnia 05.04.2012 r. K-108-109

-decyzja z dnia 24.08.2012 r. K- 132-133

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie w całości.

Bezsporne jest, że w dniu 05.04.2012 r. w wyniku niezachowania ostrożności i nieudzielenia pierwszeństwa przejazdu P. D. doprowadził do bocznego zderzenia z samochodem powoda. Nie było też sporne, że sprawca wypadku był ubezpieczony w zakresie OC u strony pozwanej, a ta wypłaciła już powodowi z tytułu zadośćuczynienia kwotę 4000 zł.

Zgodnie z treścią art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 444 k.c., w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Chodzi tu o krzywdę pojmowaną jako cierpienie fizyczne (ból i inne dolegliwości), cierpienia psychiczne, ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała albo rozstroju zdrowia w postaci np. zeszpecenia, niemożności uprawiania sportów, działalności naukowej, wyłączenia z normalnego życia itp. Zadośćuczynienie pieniężne ma na celu przede wszystkim złagodzenie tych cierpień. Obejmuje ono wszystkie cierpienia fizyczne i psychiczne, zarówno już doznane, jak i te, które zapewne wystąpią w przyszłości. Ma więc ono charakter całościowy i powinno stanowić rekompensatę pieniężną za całą krzywdę doznaną przez poszkodowanego, mowa jest bowiem o „odpowiedniej sumie tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę” przyznawaną jednorazowo. Przepis ten nie reguluje natomiast pojęcia „odpowiedniej” sumy zadośćuczynienia i pozostawia ją uznaniu Sądu.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy wskazać należy, że Sąd za punkt wyjścia uznał przede wszystkim ustalenie rzeczywistych następstw zdarzenia, jakiemu uległ powód w oparciu o opinię występujących w sprawie biegłych, zeznania powoda oraz całokształt materiału dowodowego zebranego w sprawie. Od skali następstw zdarzenia bowiem zależy wysokość należnego zadośćuczynienia. W ocenie Sądu, przyznane dotąd powodowi zadośćuczynienie jest rażąco niesprawiedliwe, gdyż zadośćuczynienie ma na celu przede wszystkim skompensować niewymierną z natury rzeczy szkodę niemajątkową. Ustalając wysokość należnego powodowi zadośćuczynienia, Sąd brał pod uwagę szereg okoliczności związanych z następstwami uszkodzenia ciała, jakiego doznał powód na skutek wypadku. Poszkodowany w wyniku zdarzenia doznał urazu skrętnego kręgosłupa szyjnego skutkującego zespołem bólowym szyjnym. Ponadto po wypadku u powoda zaczęły występować dolegliwości w postaci niedosłuchu, zaburzeń wzroku, znaczny lęk komunikacyjny.

Już sam charakter obrażeń, jakich doznał powód, wiąże się z intensywnymi dolegliwościami bólowymi, koniecznością leczeniem oraz negatywnymi skutkami dla zdrowia, które mogą powstać w przyszłości. Po wypadku powód był zmuszony do leczenia farmakologicznego, noszenia kołnierza ortopedycznego, przebywania na zwolnieniu lekarskim, korzystania z zabiegów fizjoterapeutycznych oraz korzystania z pomocy poradni neurologicznej, psychiatrycznej oraz laryngologicznej. Ponadto powód był zmuszony z częściowej rezygnacji z aktywności fizycznej. Przestał uprawiać działkę oraz wyruszać na wycieczki rowerowe, gdyż te czynności powodowały ból. Okoliczności te niewątpliwie oddziaływały negatywnie nie tylko na samopoczucie fizyczne powoda, ale również i na jego stan psychiczny.

Ustalając wysokość należnego powodowi zadośćuczynienia, Sąd wziął pod uwagę nie tylko wysokość doznanego przez niego uszczerbku na zdrowiu, który biegli sądowi ustalili łącznie na 6 %, ale także rozmiar doznanych przez powoda w związku z tym cierpień. Udział w wypadku, konieczność noszenia kołnierza ortopedycznego, zażywania leków przeciwbólowych, utrzymujący się ból kręgosłupa, czasowe obniżenie sprawnością organizmu, wiązały się niewątpliwie dla powoda – osoby dopiero 43 letniej dotychczas zdrowej i w pełni sprawnej z dużym dyskomfortem. Nie bez znaczenia pozostaje również fakt, że w skutek wypadku powód zmaga się z bólem, który istotnie wpłynął na jego życie. Poszkodowany musiał zrezygnować z pracy zawodowej oraz ograniczyć w znacznym stopniu aktywność fizyczną celem zminimalizowania bólu, który był konsekwencją urazy kręgosłupa. Ponadto poszkodowany do dnia dzisiejszego zmaga się z lękiem komunikacyjnym. Jego nasilenie było na tyle niepokojące, że powód musiał skorzystać z konsultacji psychiatrycznej.

Powyższe okoliczności, zdaniem Sądu, w sposób niebudzący wątpliwości świadczą o znacznym stopniu nasilenia negatywnych skutków, jakie wypadek wyrządził w życiu powoda szczególnie w sferze zdrowotnej. Wiarygodne, logiczne dla Sądu są twierdzenia powoda w tym zakresie, że urazowi kręgosłupa towarzyszył ból oraz że fakt ten utrudnił powodowi wykonywanie czynności codziennych jak i zawodowych.

Wskazane wyżej okoliczności, w tym nie tylko wysokość doznanego przez powoda uszczerbku na zdrowiu, lecz także rozmiar negatywnych skutków, jakie wypadek spowodował w jego życiu osobistym i zawodowym, zdaniem Sądu, wypływają na wysokość należnego powodowi zadośćuczynienia, które – w ocenie Sądu – powinno być ustalone na poziomie 8000 zł o czym Sąd orzekł w pkt I sentencji wyroku.

Powodowi od zasądzonego świadczenia należą się również odsetki ustawowe. Zgodnie z art. 817 § 1 k.c. ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. W dniu 24.08.2012 roku strona pozwana wskazała powodowi wysokość przyznanego ostatecznie odszkodowania i taką wysokość świadczenie wypłaciła. Dlatego też Sąd uznał, że uprawnione jest domaganie się zasądzenia odsetek ustawowych od dnia 25.08.2012 roku i od tego dnia pozwany pozostaje w opóźnieniu ze spełnieniem świadczenia.

O kosztach procesu w pkt II sentencji orzeczono mając na względzie art. 98 k.p.c. Pozwany jest stroną przegrywającą sprawę, a zatem jest zobowiązany na żądanie przeciwnika - powoda zwrócić mu koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Na ich wysokość składa się opłata od pozwu w kwocie 400 zł, opłata skarbowa za udzielone pełnomocnictwo w wysokości 17 zł, koszty zastępstwa procesowego w wysokości 1200 zł oraz kwota 500 zł tytułem zaliczki na opiniujących w sprawie biegłych sądowych.

Mając nadto na uwadze art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych Sąd zasądził świadczenie na rzecz Skarbu Państwa jak w pkt III sentencji, uwzględniając, iż pozwany jest strona przegrywającą sprawę.