Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 sierpnia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Szczecinie Wydział VIII Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący - SSO Piotr Sałamaj

po rozpoznaniu w dniu 31 sierpnia 2015 r. w Szczecinie

na posiedzeniu niejawnym w postępowaniu uproszczonym

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

przeciwko J. G. i G. C. (1)

o zapłatę

na skutek apelacji powoda od wyroku Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum

w S. z dnia 26 lutego 2015 r., sygn. akt XI GC 1188/14

I. oddala apelację;

II. zasądza od powoda (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. na rzecz pozwanych J. G. i G. C. (1) kwotę 600 zł (sześćset złotych) tytułem kosztów postępowania apelacyjnego.

SSO Piotr Sałamaj

Sygn. akt VIII Ga 183/15

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 26 lutego 2015 r. Sąd Rejonowy Szczecin - Centrum w Szczecinie (sygn. akt XI GC 1188/14) oddalił powództwo (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. przeciwko J. G. i G. C. (1) o zapłatę kwoty 8.675,68 zł oraz zasądził od powódki na rzecz pozwanych kwotę 1.234 zł tytułem kosztów procesu.

Sąd Rejonowy ustalił, że w dniu 26.03.2013 r. powódka wystawiła na pozwanych fakturę VAT stwierdzającą zakup wina na kwotę 8.675,68 zł z terminem płatności 25.08.2013 r. Na liście przewozowym, na którym jako odbiorca został wskazany (...), N., (...), odbiór przesyłki oznaczonej jako alkohol, zawierającej m.in. wskazaną fakturę, pokwitowano nieczytelnym podpisem i pieczątką firmową z danymi pozwanych. Pozwani byli wzywani do zapłaty.

W ocenie Sądu Rejonowego powództwo okazało się niezasadne, a swoje roszczenie powódka wywodziła z normy art. 535 k.c., domagając się realnego wykonania zobowiązania przez kupującego, tj. zapłaty ceny. Sąd zaakcentował na ciążące na powódce – z mocy art. 6 k.c. – obowiązki w zakresie dowodzenia, wskazując że w świetle stanowiska pozwanych, którzy zaprzeczyli zawarciu umowy, przedłożone przez powódkę dokumenty nie są wystarczające do uznania, że strony zawarły umowę o treści opisanej w fakturze VAT, która jest dokumentem rozliczeniowym.

W niniejszej sprawie na załączonej do pozwu fakturze nie widnieje żaden podpis. Do odpowiedzi na sprzeciw załączono tę fakturę po raz drugi, załączając tym razem także drugą stronę, na której widnieje pieczęć firmowa pozwanych i nieczytelny podpis, jednak z uwagi na brak tej drugiej strony przy pierwotnie załączonej kopii oraz bardzo dużą nieczytelność, nie sposób uznać, że jest to faktycznie druga strona faktury nr (...), z kolei list przewozowy potwierdza wprawdzie odbiór alkoholu przez osobę posługującą się pieczęcią firmowa pozwanych, co pozwala zakładać, że jakaś umowa w tej kwestii została przez strony zawarta, jednak nie można z tego faktu wywieść bez wątpliwości, że odbiór dotyczył asortymentu opisanego w fakturze i strony złożyły zgodne oświadczenia co do cen wskazanych w fakturze. Sąd I instancji podkreślił, że powódka otrzymała sprzeciw wraz z zobowiązaniem do ustosunkowania się do jego treści i zgłoszenia dowodów istotnych dla rozstrzygnięcia, lecz w odpowiedzi, poza kwestionowaniem stanowiska pozwanych, nie zgłoszono żadnych wniosków dowodowych, które mogłyby doprowadzić do uznania, że strony zawarły umowę sprzedaży towarów wskazanych w przedmiotowej fakturze i na opisane tam ceny. Z tych względów strona powodowa ponosi konsekwencje niedostatecznego udowodnienia swoich żądań, które zostały oddalone.

Wyrok powyższy zaskarżyła w całości powódka wnosząc o jego zmianę i uwzględnienie powództwa w całości oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu i kosztów zastępstwa procesowego.

Zaskarżonemu wyrokowi powódka zarzuciła błąd w ustaleniach faktycznych mający wpływ na orzeczenie, wynikający z naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. przez uchybienie obowiązkowi wszechstronnego rozważenia zebranego materiału dowodowego, co skutkowało chybionym przyjęciem, iż strony nie zawarły umowy sprzedaży towarów wskazanych w fakturze (...) za opisane tam ceny.

W odpowiedzi na apelację pozwani wnieśli o jej oddalenie i zasądzenie od powódki na rzecz pozwanych kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja okazała się bezzasadna.

Sąd Okręgowy jako sąd meriti w granicach wniesionej apelacji, co wynika z dyspozycji art. 378 § 1 k.p.c., rozważa na nowo zebrany w sprawie materiał dowodowy, w tym dokonuje jego samodzielnej oceny prawnej. Powyższa analiza pozwala stwierdzić, że Sąd Rejonowy w sposób prawidłowy zgromadził materiał dowodowy, a następnie w oparciu o tenże materiał poczynił właściwe ustalenia faktyczne dokonując oceny prawnej, którą Sąd Okręgowy w całości podziela. Zarzuty oraz ich argumentacja zaprezentowane w apelacji nie stanowiły wystarczającej podstawy do weryfikacji orzeczenia Sądu Rejonowego w postulowanym przez apelującego kierunku, nie znalazły one bowiem potwierdzenia w zgromadzonym w aktach sprawy materiale procesowym.

Apelacja sprowadza się do kwestionowania dokonanej przez Sąd pierwszej instancji oceny dowodów, która jakoby błędnie doprowadziła do ustalenia, że strony nie zawarły umowy sprzedaży towarów opisanych w fakturze załączonej do pozwu i za ceny w niej wskazane.

Odnosząc się do tak sformułowanego zarzutu Sąd odwoławczy stwierdza, że żaden z przywołanych przez skarżącego argumentów nie jest wystarczający do przyjęcia, że strony niniejszego sporu zawarły umowę kupna-sprzedaży na warunkach opisanych w fakturze VAT (...).

Za gołosłowne uznać bowiem należy twierdzenia apelacji, że „bez wątpliwości jest to druga strona załączonego dokumentu w postaci faktury VAT (...)”. Dla uznania tego faktu za niewątpliwy koniecznym byłoby co najmniej przedłożenie oryginału spornej faktury, tzn. jej kopii, która pozostaje u sprzedawcy. Jednak powód, pomimo zakwestionowania przez Sąd Rejonowy wiarygodności tego dokumentu (k. 79) z uwagi na jego brak przy złożonym przy pozwie odpisie faktury i z uwagi na nieczytelność, nawet przy apelacji nie złożył oryginału, a wcześniej, tj. w odpowiedzi na sprzeciw pozwanych od nakazu zapłaty, nawet nie usiłował wyjaśnić przyczyn złożenia pierwotnie tylko jednej strony faktury.

Po wtóre, jeżeli przedłożona przez powoda przy piśmie z 10 lutego 2015 r. druga strona faktury rzeczywiście jest drugą stroną faktury załączonej do pozwu, to wynika z niej, że do faktury został wystawiony dokument potwierdzający wydanie towaru, tzw. WZ, którego powód także nie zaoferował, poprzestając na twierdzeniu, że dostawę i wydanie towaru z rzeczonej faktury dokumentuje list przewozowy. Wątpliwość co do tego czy przedłożony przez powoda list przewozowy dotyczy dostawy towaru z faktury VAT (...) potęguje nie tylko fakt, że w rubryce 5 listu przewozowego – załączone dokumenty wskazano (...): (...)”, a więc nieco inne oznaczenie faktury, co może być jeszcze wytłumaczalne możliwością przyjęcia skróconej formuły numeru faktury, ale przede wszystkim, co trafnie podniesiono w odpowiedzi na apelację, z rubryki 21 listu przewozowego wynika, że towar został nadany 27.06.2013 r. (k. 22), zaś z „drugiej” strony faktury wynika, że towar w stanie nieuszkodzonym został odebrany 26.06.2013 r. ( vide k. 79). Być może ta konstatacja jest wynikiem nieczytelności analizowanych dokumentów, a zwłaszcza faktury, ale ta okoliczność obciąża powoda, na którym spoczywał ciężar wykazania przesłanek z art. 535 k.c., a więc ilości, rodzaju i ceny towaru oraz jego wydania kupującemu.

Temu wyzwaniu dowodowemu skarżący jednak nie sprostał i jakkolwiek wykazał, że pomiędzy stronami zawarta została jakaś umowa sprzedaży, to jednak nie wykazał, że dotyczyła ona towarów wyszczególnionych w fakturze VAT (...) i że zgodną wolą stron objęte zostały wskazane tam ceny towarów. List przewozowy istotnie potwierdza dostawę towaru – alkoholu do s.c. (...).G” J. G., G. C., przez co domniemywać należy zawarcie umowy sprzedaży, ale sama treść przedłożonych przez powoda dokumentów nie pozwala – z przyczyn podanych wyżej i przez Sąd Rejonowy – przyjąć jednoznacznie, że umowa ta dotyczyła towarów z faktury VAT (...) i za ceny w niej podane.

Mając na uwadze powyższe wywody Sąd Okręgowy, na podstawie art. 385 k.p.c., oddalił apelację powoda jako bezzasadną.

Zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sporu, który pozwani wygrali w całości, rozstrzygnięcie o kosztach postępowania apelacyjnego oparto na treści art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c. przy zastosowaniu § 12 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.

SSO Piotr Sałamaj