Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VIII Gz 104/15

POSTANOWIENIE

Dnia 29 października 2015 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy Wydział VIII Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący SSO Marek Tauer

po rozpoznaniu w dniu 29 października 2015 r. w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa: (...) spółki. z ograniczoną odpowiedzialnością w P.

przeciwko: J. D. i Ł. K.

o zapłatę

na skutek zażalenia Ł. K. na postanowienie Sądu Rejonowego w Bydgoszczy

z dnia 29 grudnia 2014 r., sygn. akt VIII GC 1674/13 upr

postanawia:

oddalić zażalenie

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy w Bydgoszczy sprostował postanowienie z dnia 2 października 2014 r. sygn. akt VIII GC 1674/13 upr w przedmiocie nadania klauzuli wykonalności w ten sposób, że w miejsce imienia dłużnika (...) wpisał (...) w odpowiednim przypadku oraz w miejsce numeru PESEL dłużnika Ł. K. wpisał „ (...)” (art. 350 § 1 kpc). W uzasadnieniu Sąd Rejonowy wskazał, że na skutek oczywistej omyłki w treści klauzuli wykonalności wpisano błędne imię dłużnika Ł. K. oraz jego numer PESEL.

W zażaleniu od powyższego rozstrzygnięcia skarżący Ł. K. zarzucił, że błędne jest dokonanie zmiany imienia pozwanego przy uzasadnieniu powyższego jako oczywistej omyłki. Zdaniem pozwanego, jeżeli do procesu zostaje włączony niewłaściwy podmiot, to taką sytuację należy zakwalifikować jako wadę aktu woli powoda. Ponadto, skarżący podniósł, że 02.07.2012 r. zlikwidował działalność gospodarczą i wystąpił ze spółki, a odpowiedzialność za dotychczasowe jej zobowiązania przejęli obecni wspólnicy PPHU (...) s.c.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie podlegało oddaleniu.

Zgodnie z art. 350 § 1 k.p.c. , Sąd może z urzędu sprostować w wyroku niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki. W myśl art. 361 kpc, do postanowień stosuje się odpowiednio przepisy o wyrokach, jeżeli kodeks nie stanowi inaczej.

Przesłanką do skorzystania z instytucji z art. 350 § 1 k.p.c. jest wystąpienie w sentencji lub uzasadnieniu orzeczenia oczywistych omyłek, wśród których ustawodawca wyróżnia niedokładności, błędy pisarskie, błędy rachunkowe. Wspólną cechą powyższych wadliwości jest ich oczywistość – są natychmiast rozpoznawalne i wynikają z treści orzeczenia (tożsamy pogląd wyraził Sąd najwyższy w postanowieniu z dnia 17 maja 2000 r. I CZ 60/00).

Jak się podkreśla w nauce i orzecznictwie, sprostowanie wyroku (postanowienia) ma służyć usunięciu niezgodności pomiędzy rzeczywistą wolą i wiedzą składu orzekającego a ich wyrażeniem na piśmie (K. Piasecki (w:) Kodeks postępowania cywilnego, t. 1, Komentarz do art. 1-366, red. K. Piasecki, Warszawa 2010, s. 1589; uzasadnienie uchwały SN z dnia 9 maja 1995 r., III CZP 55/95, OSNC 1995, nr 9, poz. 126) - teza 1 komentarza A. J. do art. 350 kpc , stan prawny na 30.01.2013r., Lex. Sprostowanie wyroku służy przywróceniu – poza środkami zaskarżenia – rzeczywistej woli składu orzekającego, ilekroć zachodzi pewna niezgodność między rzeczywistą wolą i wiedzą a ich wyrazem na piśmie.

W ocenie Sądu Okręgowego, w świetle okoliczności niniejszej sprawy (treści dokumentów dołączonych do pozwu) oraz treści sentencji wyroku z dnia 27 maja 2014 r., gdzie jako pozwanego ad. 2 prawidłowo wskazano Ł. K., nie ulega wątpliwości, że wskazanie przez Sąd I instancji w klauzuli wykonalności (nadanej postanowieniem z dnia 2 października 2014 r., k.82v) jako dłużnika P. K., stanowiło oczywistą omyłkę, podlegającą sprostowaniu w trybie art. 350 § 1 k.p.c w zw. z art. 361 kpc.

Ubocznie tylko wskazać należy, iż jedynie w drodze apelacji od wyroku z dnia 27 maja 2014 r. skarżący mógł podnosić stosowne zarzuty dotyczące braku swojej odpowiedzialności za przedmiotowe zobowiązanie wynikające z faktury nr (...) z dnia 25 sierpnia 2011 r., czego nie uczynił (od wyroku Sądu Rejonowego nie wniesiono apelacji, w związku z czym wyrok ten uprawomocnił się dnia 9 lipca 2014 r.). Podniesione zaś w tym przedmiocie zarzuty zawarte w zażaleniu na postanowienie o sprostowaniu klauzuli wykonalności, pozostają poza Sądem Okręgowym.

Mając na uwadze powyższe, zażalenie skarżącego jako nieuzasadnione należało oddalić, o czym orzeczono na postawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.