Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 20 listopada 2015

Sąd Okręgowy w Szczecinie Wydział VIII Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Leon Miroszewski

po rozpoznaniu w dniu 20 listopada 2015 roku w Szczecinie

na posiedzeniu niejawnym

w sprawie z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S.

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S.

o zapłatę

na skutek zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie z dnia 2 grudnia 2014 roku, w sprawie o sygnaturze X GNc 1396/14

postanawia:

I. oddalić zażalenie;

II. zasądzić od pozwanego na rzecz powoda kwotę 300,00 (trzysta) złotych tytułem kosztów postępowania zażaleniowego.

SSO Leon Miroszewski

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie, postanowieniem z dnia 2 grudnia 2014 roku, w sprawie X GNc 1396/14, odrzucił zarzuty pozwanego od nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym z dnia 23 czerwca 2014 roku. W uzasadnieniu Sąd Rejonowy stwierdził, że zarzuty (które w postanowieniu nazwał sprzeciwem) zostały wniesione po terminie, bowiem nakaz zapłaty został doręczony pozwanemu w dniu 9 października 2014 roku, zaś zarzuty zostały wniesione w dniu 24 października, choć termin do ich wniesienia wynosił 14 dni od dnia doręczenia nakazu.

Pozwany wniósł zażalenie na to postanowienie, domagając się jego uchylenia. W uzasadnieniu stwierdził, że właściwe zarzuty od nakazu zapłaty (które w zażaleniu nazwał sprzeciwem) złożył w dniu 3 października 2014 roku, a więc jeszcze przed doręczeniem mu nakazu zapłaty.

Powód w odpowiedzi na zażalenie wniósł o jego oddalenie i zasądzenie zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje

Zażalenie jest bezzasadne.

Skarżący nie zaprzeczył, że uchybił terminowi do wniesienia zarzutów pismem z dnia 24 października 2014 roku (data nadania), od nakazu zapłaty z dnia 23 czerwca 2014 roku, wydanego na skutek pozwu złożonego w trybie uproszczonym o wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym. Jednocześnie nie odpowiada prawdzie jego twierdzenie, że pismo stanowiące zarzuty od tego nakazu zapłaty złożył wcześniej.

Pozwany powołał się na odręczne pismo z dnia 3 października 2014 roku. W aktach sprawy nie ma pisma z tej daty, są natomiast 2 odręczne pisma z dnia 6 października 2014 roku. Pierwsze z nich zawiera wniosek o doręczenie nakazu zapłaty z dnia 23 czerwca 2014 roku, zaś drugie stanowiło zażalenie na nadanie temu nakazowi klauzuli wykonalności. Oba pisma odniosły skutek. Na skutek pierwszego z wymienionych pism nakaz zapłaty z dnia 23 czerwca 2014 roku został doręczony pozwanemu na właściwy adres, w dniu 9 października 2014 roku. Na skutek drugiego z pism Sąd Rejonowy uchylił postanowienie o nadaniu nakazowi zapłaty klauzuli wykonalności. Żadne z pism nie odniosło się do samej treści nakazu zapłaty z dnia 23 czerwca 2014 roku, a więc nie stanowiło zarzutów od tego nakazu.

Ponieważ, jak przyznał to sam pozwany, zarzuty od nakazu zapłaty z dnia 23 czerwca 2014 roku, datowane na dzień 23 października 2014 roku, nadał na poczcie w dniu 24 października 2014 roku, zatem po terminie, bo ten dzień stanowi datę wniesienia zarzutów, a termin do tej czynności upłynął w dniu 23 października 2014 roku, stąd Sąd Rejonowy słusznie te zarzuty, jako spóźnione, odrzucił.

Błąd polegający na uznaniu, że pismo to stanowi sprzeciw od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym, choć w sprawie wydany został nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym, nie skutkują bezzasadnością zaskarżonego postanowienia, bowiem termin do wniesieniu zarzutów od nakazu zapłaty z postępowaniu nakazowym oraz termin do wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym jest taki sam. Podstawą odrzucenia zarzutów był więc przepis art. 494 § 1 k.p.c.

Mając na uwadze powyższe, należało, na podstawie art. art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c., oddalić zażalenie jako bezzasadne. Orzeczenie o kosztach postępowania zażaleniowego uwzględnia wynik tego postępowania (art. 98 § 1 k.p.c.) i obejmuje, zgodnie z art. 98 § 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c., wynagrodzenie radcowskie według stawki z § 12 ust. 2 pkt 1 w zw. z § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.

SSO Leon Miroszewski