Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VIII U 494/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 października 2015 roku

Sąd Okręgowy w Lublinie VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia SO Dorota Stańczyk

Protokolant p.o. prot. sąd. Kinga Pałubska

po rozpoznaniu w dniu 16 października 2015 roku w Lublinie

sprawy B. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o dalszą wypłatę renty rodzinnej

na skutek odwołania B. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L.

z dnia 14 lutego 2014 roku znak (...)

I.  zmienia zaskarżoną decyzję i ustala B. P. prawo do renty rodzinnej z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia

1 stycznia 2014 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku;

II.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L. na rzecz B. P. kwotę 60 zł (sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt VIII U 494/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 14 lutego 2014 r., znak (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. odmówił B. P. prawa do renty rodzinnej na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1440 ze zm.). W uzasadnieniu wskazano, iż Komisja Lekarska Zakładu Ubezpieczeń Społecznych orzeczeniem z dnia 12 lutego 2014 r. ustaliła brak niezdolności do pracy. Wobec powyższego wniosek o ponowne przyznanie renty rodzinnej zostaje załatwiony decyzją odmowną (decyzja - k. 67-67v t. II a.r.).

W dniu 7 marca 2014 r. (data wpływu do ZUS) B. P. wniosła odwołanie od powyższej decyzji. Z jego treści wynika, że nie zgadza się z zaskarżoną decyzją i wnosi o jej zmianę poprzez ustalenie, że jest częściowo niezdolna do pracy oraz przyznanie stałej renty rodzinnej z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu podniosła, iż organ rentowy wydając zaskarżoną decyzję nie wziął pod uwagę jej obecnego stanu zdrowia, który nie uległ poprawie od czasu ostatniej decyzji, co jasno wynika z przedstawionej przez nią pełnej dokumentacji medycznej, a wręcz przeciwnie jej stan zdrowia fizycznego oraz psychicznego stale pogarsza się (odwołanie k. 2-4 a.s.).

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie z dnia 10 marca 2014 r. wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację zaprezentowaną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji (odpowiedź na odwołanie - k. 5 -5v a.s.).

Sąd Okręgowy w Lublinie ustalił i zważył, co następuje:

Wnioskodawczyni B. P. urodziła się (...) a jej mąż, H. P., zmarł(...) roku (wniosek k. 1 t. I a.r.). Wniosek o przyznanie prawa do renty rodzinnej skarżąca złożyła po raz pierwszy 2 marca 2009 roku (k. 1-7, t. II a.r.). Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyznał ubezpieczonej prawo do renty rodzinnej od dnia 1 marca 2009 roku (k. 11, t. II a.r.), który to nieprzerwanie przedłużał wnioskodawczyni okres uprawnienia do powyższego świadczenia do dnia 31 grudnia 2013 r. (decyzje k. 17, 27, 41 t. II a.r.).

W dniu 17 grudnia 2013 r. wnioskodawczyni zwróciła się o ponowne ustalenie prawa do renty rodzinnej z tytułu niezdolności do pracy (wniosek k. 55 t. II a.r.).

Lekarz Orzecznik w dniu 10 stycznia 2014 r. rozpoznał(...) i stwierdził, że wnioskodawczyni jest częściowo niezdolna do pracy do dnia 31 stycznia 2016 r. (rozpoznanie - k. 18-18v dokumentacji medycznej, orzeczenie - k. 57-57v t. II a.r.).

Wobec wniesienia przez Zastępcę Głównego Lekarza Orzecznika zarzutu wadliwości od powyższego orzeczenia (k. 58 t. II a.r.) Komisja Lekarska Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, ponownie badając B. P. w dniach 27 stycznia i 12 lutego 2014 r. rozpoznała (...) i w orzeczeniu z dnia 12 lutego 2014 r. uznała, że nie jest ona niezdolna do pracy (rozpoznanie - k. 19-19v, 41-42 dokumentacji medycznej, orzeczenie - k. 66 t. II a.r.).

Powołując się na powyżej wskazane orzeczenie Komisji Lekarskiej organ rentowy wydał zaskarżoną w niniejszym postępowaniu decyzję (k. 67-67v t. II a.r.).

W toku postępowania Sąd postanowieniami z dnia 11 kwietnia 2014 r. oraz 13 maja 2014 r. dopuścił dowód opinii biegłych sądowych z zakresu neurologii, ortopedii, kardiologii, endokrynologii oraz psychiatrii celem ustalenia, czy ubezpieczona jest niezdolna do pracy i jej stopnia, dokładnej daty powstania niezdolności do pracy, a w szczególności, czy istniała ona po dniu 31 grudnia 2013 r. oraz przewidywanego okresu jej trwania (postanowienia k. 7-7v, 13 a.s.).

W opinii z dnia 26 maja 2014 r. biegli neurolog, ortopeda, kardiolog, endokrynolog i psychiatra stwierdzili, że wnioskodawczyni nadal jest okresowo częściowo niezdolna do pracy , do dnia 31 maja 2015r. Biegli rozpoznali u wnioskodawczyni (...) stwierdzając okresową i częściową niezdolność do pracy do dnia 31 maja 2015 r. W uzasadnieniu opinii biegli wskazali, iż aktualne badanie potwierdziło u wnioskodawczyni obecność (...). Natomiast obrazowanie (...). Przyczyną przebywania w grudniu 2013 r. na zwolnieniu lekarskim przez odwołującą był zespół korzeniowy. Lekarz Orzecznik ZUS w styczniu 2014 r. również stwierdził u opiniowanej objawy (...) i uznał badaną za okresowo częściowo niezdolną do pracy. Podnieśli ponadto, iż cała uwaga Komisji Lekarskiej ZUS została skoncentrowana na stanie kardiologicznym opiniowanej pomijając niezwykle istotny stan następstw (...). Mając na uwadze stopień zaawansowania(...) oraz dotychczasowy przebieg dolegliwości z nią związany w ocenie biegłych opiniowana powinna rozważyć ewentualność leczenia operacyjnego. Dobrze kontrolowane farmakologiczne(...) bez zmian narządowych nie sprowadza przeciwskazań do podjęcia zatrudnienia zgodnego z posiadanymi kwalifikacjami zawodowymi. Wnioskodawczyni wymaga systematycznej farmakoterapii i okresowych kontroli lekarskich, w ocenie kardiologicznej jest zdolna do pracy. Stwierdzona choroba tarczycy wymaga obserwacji i ewentualnego leczenia operacyjnego. Nie zaburza funkcji organizmu w stopniu czyniącym niezdolność do pracy w rozumieniu rentowym. Opiniowana leczona jest psychiatrycznie, ambulatoryjnie w (...) Szpitala (...) w L. u dr B. od 2003 r., obecnie z rozpoznaniem (...). Nie była dotychczas leczona (...), szpitalnie. Podczas obecnego badania sądowo- psychiatrycznego również diagnozuje się objawy dystymiczne, nie stwierdza się natomiast zaburzeń psychicznych sprowadzających niezdolność do pracy ze względu na stan psychiczny – zarówno obecnie, jak i w przeszłości (opinia k. 26 a.s.).

Pismem procesowym z dnia 20 lutego 2015 r. (data wpływu do Sądu) zastrzeżenia do powyższej opinii zgłosił pełnomocnik organu rentowego, dołącając pismo Przewodniczącego Komisji Lekarskich ZUS. Wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego neurochirurga i biegłego z zakresu medycyny pracy, celem ustosunkowania się do przedstawionych zastrzeżeń. Jego zdaniem opinia biegłych budziła wątpliwości co do istnienia długotrwałej niezdolności do pracy. Podkreślił, iż wnioskodawczyni przedkładała nową dokumentację z leczenia, w tym szpitalnego, z kwietnia 2014 r. z wynikiem badania obrazowego (...) Biegli ustalili jednak jednocześnie, iż od marca 2014 r. wnioskodawczyni podjęła zatrudnienie w charakterze salowej. W związku z tym musiała być badana i orzekana przez lekarza z zakresu medycyny pracy, który nie widział przeciwskazań do zatrudnienia wnioskodawczyni w pracy fizycznej, stanowiącej obciążenie dla narządu ruchu. Zaostrzenie dolegliwości bólowych, które wymagało hospitalizacji neurologicznej w kwietniu 2014 r. najwidoczniej nie jest długotrwałe. Zwolnienie lekarskie w 2014 r. obejmowało okres od 15 kwietnia 2014 r. do 31 lipca 2014 r. i najwidoczniej wnioskodawczyni po 31 lipca 2014 r. odzyskała zdolność do pracy. W ocenie organu rentowego przebieg choroby opiniowanej jak powyżej oraz stała aktywność zawodowa uzasadnia dopuszczenie dowodu z opinii biegłych z zakresu neurochirurgii i medycyny pracy (zastrzeżenia k. 43-44 a.s.).

W łącznej opinii z dnia 20 kwietnia 2015 r. (data sporządzenia) biegli z zakresu neurochirurgii i medycyny pracy rozpoznali (...)uznając wnioskodawczynię okresowo i częściowo nadal niezdolną do pracy do dnia 31 grudnia 2015 r. W uzasadnieniu wskazali, iż wyniki badań radiologicznych ((...)są potwierdzeniem dla zgłaszanych dolegliwości i stwierdzanych objawów –(...). W ocenie biegłych po 31 grudnia 2013 r. nie doszło do poprawy stanu zdrowia ((...)) – wnioskodawczyni ma rozpoznaną(...), zaś obraz radiologiczny (...) jest zgodny z objawami klinicznymi(...) W oparciu o przedstawioną przez opiniowaną konsultację neurochirurgiczną z dnia 9 kwietnia 2015 r. wskazali na możliwość leczenia operacyjnego. Ponadto określi przeciwskazania do pracy fizycznej, dźwigania ciężarów i pracy na wysokości (opinia k. 35 a.s.).

W piśmie procesowym z dnia 3 czerwca 2015 r. ponownie zastrzeżenia do powyższej opinii zgłosił pełnomocnik organu rentowego , dołączając stanowisko Przewodniczącego Komisji Lekarskich ZUS. Wniósł o dopuszczenie dowodu z uzupełniającej opinii biegłego neurochirurga i biegłego z zakresu medycyny pracy, celem ustosunkowania się do przedstawionych zastrzeżeń. W jego ocenie biegli powinni ustalić, czy po wykorzystaniu zasiłku chorobowego w okresie od 15 kwietnia 2014 r. do 31 lipca 2014 r. wnioskodawczyni powróciła do pracy podjętej w marcu 2014 r. oraz czy wnioskodawczyni pracująca latami, jako pakowaczka słodyczy w Solidarności nie jest zdolna do takiej pracy (zastrzeżenia k. 64-65 a.s.).

W opinii uzupełniającej z dnia 15 czerwca 2015 r. (data sporządzenia) biegli z zakresu neurochirurgii i medycyny pracy podtrzymali opinię główną o częściowej niezdolności do pracy. Ustosunkowując się do zgłoszonych zastrzeżeń podnieśli, iż częściowa niezdolność do pracy nie dyskwalifikuje wnioskodawczyni do pracy, która jest przystosowana do niepełnosprawności. Stan zdrowia opiniowanej nie uległ poprawie. Natomiast wskazany zabieg operacyjny i dalsze rokowanie jest uzależnione od wyników leczenia, co w ocenie biegłych jest podstawą do stwierdzenia niezdolności do pracy (opinia uzupełniająca k. 68 a.s.).

W piśmie procesowym z dnia 9 lipca 2015 r. (data wpływu do Sądu) zastrzeżenia do powyższej opinii zgłosił pełnomocnik organu rentowego , dołączając do pisma stanowisko Lekarza - (...) Komisji Lekarskich ZUS. Wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego lekarza z zakresu medycyny pracy, z uwagi na brak zrozumienia zasadniczego zagadnienia rozpatrywanej sprawy w dotychczasowych ocenach. Podniósł, iż uzasadnienie opinii uzupełniającej z dnia 15 czerwca 2015 r. wprost potwierdza zdolność wnioskodawczyni do pracy (zastrzeżenia k. 77-78 a.s.).

W kolejnej opinii uzupełniającej z dnia 17 sierpnia 2015 r. biegli z zakresu neurochirurgii i medycyny pracy rozpoznali u wnioskodawczyni (...) uznając wnioskodawczynię za okresowo i częściowo niezdolną do pracy do dnia 31 grudnia 2015 r. W uzasadnieniu podnieśli, iż wnioskodawczyni z wykształcenia technik produkcji spożywczych nigdy nie pracowała w wyuczonym zawodzie. Pracowała, jako pracownik fizyczny, hafciarka, pakowacz i sprzątaczka. Biegli po ponownej analizie akt potwierdzają, że nie nastąpiła istotna poprawa stanu zdrowia, o czym świadczą przedstawione wyniki badań diagnostycznych oraz dolegliwości (możliwość leczenia operacyjnego), dlatego w całości podtrzymują swoją opinię. Zdaniem biegłych sądowych skarżąca miała orzeczoną częściową niezdolność do pracy, a nie całkowitą, czyli mogła podjąć pracę przystosowaną do jej niepełnosprawności (opinia k. 81 a.s.).

Strony do powyższej pisemnej opinii uzupełniającej nie wniosły zastrzeżeń, zatem Sąd Okręgowy nie prowadził dalszego postępowania dowodowego. Byłoby to uzasadnione tylko wówczas, kiedy sporządzone opinie są sprzeczne lub niewłaściwie uzasadnione. Sąd Okręgowy miał w tym zakresie na względzie stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w wyroku z dnia 27 lipca 2010 roku (II CSK 119/10, LEX nr 603161) oraz postanowieniu z dnia 19 sierpnia 2009 roku (III CSK 7/09, LEX nr 533130), zgodnie z którym Sąd ma obowiązek dopuszczenia dowodu z dalszych opinii biegłych lub opinii instytutu, gdy zachodzi taka potrzeba, a więc wtedy gdy przeprowadzone już opinie zawierają istotne luki, są niekompletne, bo nie odpowiadają na postawione tezy dowodowe, niejasne, czyli nienależycie uzasadnione lub nieweryfikowalne, to jest gdy przedstawione ekspertyzy nie pozwalają organowi orzekającemu zweryfikować zawartego w niej rozumowania co do trafności wniosków końcowych. Taka sytuacja nie zachodziła w rozpoznawanej sprawie.

Przechodząc do oceny sporządzonych w sprawie opinii w tym miejscu wskazać należy, iż dowód z opinii biegłych jest specyficznym środkiem dowodowym, którego ocena przebiega według odmiennych, właściwych tylko dla tych opinii biegłych kryteriów. Przeprowadzana ocena dokonywana jest z punktu widzenia fachowości osób, które ją sporządziły, dokładności przeprowadzonych badań oraz trafności uzasadnienia w powiązaniu z wynikami badań (por. wyrok SN z dnia 15 listopada 2002 r., V CKN 1354/00, LEX
nr 77046; postanowienie SN z dnia 07 listopada 2000 r., I CKN 1170/98, OSNC 2001/4/64).

Sąd Okręgowy w Lublinie w całości podzielił opinie biegłych sądowych z zakresu neurologii dr M. D. (1), ortopedy dr M. G., kardiologa L. J., endokrynologa dr A. K., psychiatry dr M. D. (2) z dnia 26 maja 2014 r. (k. 26 a.s.) oraz opinię biegłych sądowych z zakresu neurochirurgii dr J. O. i medycyny pracy dr L. M. z dnia 20 kwietnia 2015 r. (k. 35 a.s.) uzupełnioną opiniami uzupełniającymi z dnia 15 czerwca 2015 r. (k. 68 a.s.) i 17 sierpnia 2015 r. (k. 81 a.s.). Opinie zostały wydane przez niekwestionowanych specjalistów z zakresu schorzeń występujących u wnioskodawczyni, po uprzedniej analizie akt sprawy, przeprowadzeniu badań skarżącej i zapoznaniu się z dotyczącą jej osoby dokumentacją lekarską, w tym także z dokumentacją składaną w toku postępowania sądowego. Opinie są rzetelne i wyczerpujące, pozbawione sprzeczności. Mają charakter całościowy, zawierają analizę chorób występujących u B. P. oraz określenie ich wpływu na zdolność do pracy. Wnioski z nich płynące są jasne i poparte przekonywującą argumentacją. Biegli dokładnie przeanalizowali dostępną dokumentację leczenia skarżącej, odebrali od niej szczegółowy wywiad oraz poczynili na tej podstawie odpowiednie wnioski.

Biegli sądowi w opiniach tych zgodnie wskazali, iż schorzenia występujące u wnioskodawczyni aktualnie uniemożliwiają jej wykonywanie pracy zawodowej, orzekając okresową częściową niezdolność do pracy. Co również istotne opinie te zostały wydane przez specjalistów odpowiednich dziedzin medycyny posiadających konieczną i wystarczającą wiedzę w zakresie opiniowanego przedmiotu. Wnioski w nich zawarte są rzeczowo i logicznie uzasadnione. Biegli sądowi, jak wynika z treści opinii, w sposób szczegółowy przeanalizowali wszystkie okoliczności związane ze stanem zdrowia wnioskodawczyni, ocenili poszczególne schorzenia badanej pod kątem ich wpływu na zdolność do pracy. Przedstawione w nich argumenty medyczne przekonują, jeśli zważy się, iż znajdują oparcie w dowodach leczenia (badanie (...)k. 11 dokumentacji medycznej).

W szczególności za rzetelną i należycie uzasadnioną Sąd Okręgowy w Lublinie uznał opinię biegłych z zakresu neurochirurgii dr J. O. i medycyny pracy dr L. M.. Biegli w opinii głównej, jak i w opiniach uzupełniających uznali wnioskodawczynię za okresowo i częściowo niezdolną do pracy nadal, do dnia 31 grudnia 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych formułował szereg zastrzeżeń i zarzutów do powyższej opinii biegłych. Zdaniem Sądu Okręgowego brak jest jednak podstaw do zanegowania przywołanego stanowiska biegłych, tym bardziej, że wydana opinia zawiera pełne i jasne uzasadnienie uwzględniając rozpoznane u wnioskodawczyni schorzenia. Biegli sądowi, obowiązani są orzekać zgodnie z wiedzą medyczną, posiadanymi kwalifikacjami i obowiązującymi przepisami. Dlatego zdaniem Sądu, sporządzonej przez biegłych opinii nie można odmówić rzetelności i fachowości, co do medycznej oceny stanu zdrowia wnioskodawczyni, w odniesieniu do obowiązujących przepisów. Opinia biegłego sądowego podlega ocenie przy zastosowaniu art. 233 § 1 k.p.c. – na podstawie właściwych dla jej przymiotu kryteriów zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego, podstaw teoretycznych opinii, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażanych w niej wniosków. Przedmiotowa opinia była jasna i logiczna, dlatego Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do kwestionowania jej wiarygodności.

W tym stanie rzeczy uznać należy, że zdiagnozowane u wnioskodawczyni schorzenia, a w szczególności(...) czynią wnioskodawczynię częściowo niezdolną do pracy w rozumieniu przepisów ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2015 r., poz. 748 ze zm.), zgodnie z opinią biegłych sądowych z zakresu neurochirurgii dr J. O. i medycyny pracy dr L. M. z dnia 20 kwietnia 2015 r. (k. 35 a.s.) uzupełnioną opiniami uzupełniającymi z dnia 15 czerwca 2015 r. (k. 68 a.s.) i 17 sierpnia 2015 r. (k. 81 a.s.) do dnia 31 grudnia 2015 r.

Należy przy tym pokreślić, iż zarówno z opinii biegłych sądowych z zakresu neurologii dr M. D. (1), ortopedy dr M. G., kardiologa L. J., endokrynologa dr A. K., psychiatry dr M. D. (2) z dnia 26 maja 2014 r. (k. 26 a.s.) oraz opinii biegłych sądowych z zakresu neurochirurgii dr J. O. i medycyny pracy dr L. M. z dnia 20 kwietnia 2015 r. (k. 35 a.s.) uzupełnioną opiniami uzupełniającymi z dnia 15 czerwca 2015 r. (k. 68 a.s.) i 17 sierpnia 2015 r. (k. 81 a.s.) jasno wynika, iż skarżąca jest osobą okresowo częściowo niezdolną do pracy.

Wnioskodawczyni może zostać uznana za osobę częściowo niezdolną do pracy nawet, gdy zachowała możliwość wykonywania jakiejkolwiek pracy, lecz w znacznym stopniu utraciła zdolność do wykonywania pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 września 2006 roku (I UK 103/06 OSNP z 2007 roku, Nr 17-18, poz. 261).

Odnosząc się do stanowiska organu rentowego wskazać należy, iż wyodrębnienie w przepisach ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych częściowej niezdolności do pracy stanowi wyeliminowanie sytuacji, w których ubezpieczeni o wysokich kwalifikacjach po utracie zdolności do ich wykorzystania w pracy zarobkowej musieliby podjąć pracę niżej kwalifikowaną, do której zachowali zdolność, wobec braku środków do życia. W praktyce oznacza to, iż osoba ubiegająca się o prawo do renty może zostać uznana za częściowo niezdolną do pracy, gdy zachowała zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy (wymagającej niższych albo niewymagającej w ogóle jakichkolwiek kwalifikacji), ale utraciła w znacznym stopniu zdolność do pracy, do której posiada kwalifikacje. Skoro wnioskodawczyni utraciła możliwość pracy długotrwale wykonywanej w czasie aktywności zawodowej, zachowując możliwość wykonywania innych prac, okoliczność ta nie może pozbawiać jej prawa do świadczenia rentowego.

Sąd Okręgowy obdarzył również wiarą dowody z dokumentów zgromadzonych w aktach organu rentowego i aktach niniejszego postępowania. Ich treść, forma oraz fakt sporządzenia przez uprawnione podmioty nie budziła wątpliwości Sądu oraz nie była kwestionowana przez strony.

Odwołanie wnioskodawczyni B. P. zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 65 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2015 r., poz. 748 ze zm.), renta rodzinna przysługuje uprawnionym członkom rodziny osoby, która w chwili śmierci miała ustalone prawo do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy lub spełniała warunki wymagane do uzyskania jednego z tych świadczeń. Przy ocenie prawa do renty przyjmuje się, że osoba zmarła była całkowicie niezdolna do pracy.

Na podstawie art. 70 cytowanej ustawy wdowa ma prawo do renty rodzinnej, jeżeli:

1) w chwili śmierci męża osiągnęła wiek 50 lat lub była niezdolna do pracy albo

2) wychowuje co najmniej jedno z dzieci, wnuków lub rodzeństwa uprawnione do renty rodzinnej po zmarłym mężu, które nie osiągnęło 16 lat, a jeżeli kształci się w szkole - 18 lat życia, lub jeżeli sprawuje pieczę nad dzieckiem całkowicie niezdolnym do pracy oraz do samodzielnej egzystencji lub całkowicie niezdolnym do pracy, uprawnionym do renty rodzinnej.

Prawo do renty rodzinnej nabywa również wdowa, która osiągnęła wiek 50 lat lub stała się niezdolna do pracy po śmierci męża, nie później jednak niż w ciągu 5 lat od jego śmierci lub od zaprzestania wychowywania osób wymienionych wyżej.

Skarżąca miała ustalone prawo do renty rodzinnej z tytułu częściowej niezdolności do pracy do dnia 31 grudnia 2013 r. Na podstawie art. 101 ustawy prawo do świadczeń ustaje, gdy ustanie którykolwiek z warunków wymaganych do ustalenia tego prawa. Zgodnie z przepisem art. 107 cytowanej ustawy prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy oraz wysokość tych świadczeń ulega zmianie, jeżeli w wyniku badania lekarskiego, ustalono zmianę stopnia niezdolności do pracy, brak tej niezdolności lub jej ponowne powstanie.

W niniejszej sprawie, stanowisko wyrażone w decyzji organu rentowego, odmawiające przyznania wnioskodawczyni prawa do renty rodzinnej nie było zasadne. Sąd Okręgowy, dokonując weryfikacji decyzji organu rentowego, oparł się w tej mierze na wiarygodnej opinii biegłych sądowych z zakresu neurochirurgii dr J. O. i medycyny pracy dr L. M. z dnia 20 kwietnia 2015 r. (k. 35 a.s.) wraz opiniami uzupełniającymi z dnia 15 czerwca 2015 r. (k. 68 a.s.) i 17 sierpnia 2015 r. (k. 81 a.s.). Biegli jednoznacznie wskazali, na jakie schorzenia cierpi wnioskodawczyni oraz orzekli, że powodują one naruszenie sprawności organizmu wnioskodawczyni w stopniu, który uzasadnia jej okresową częściową niezdolność do pracy. Sąd Okręgowy podzielił powyższą opinię biegłych, mając dodatkowo na względzie, że nie była ona kwestionowana przez strony postępowania. Z tego też względu zaskarżona w niniejszym postępowaniu decyzja jest nieprawidłowa i podlega zmianie poprzez ustalenie B. P. prawa do renty rodzinnej z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2015 r.

Mając powyższe na uwadze oraz na podstawie art. 477 14 § 2 k.p.c. Sąd Okręgowy zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił wnioskodawczyni prawo do renty rodzinnej z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2015 r.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. w związku z § 12 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z 28.09.2012 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U nr 163, poz.1348) .