Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 sierpnia 2013 r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSA w SO w Gdańsku Ewa Downar-Zapolska

Protokolant: st. sekr. sąd. Alina Meier

po rozpoznaniu w dniu 12 sierpnia 2013 r. w Gdańsku

sprawy G. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania G. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

z dnia 22 sierpnia 2012 r. nr (...)- (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje ubezpieczonemu G. W. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 18 lutego 2013r. na okres jednego roku i ustala że organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji

Sygn. akt VII U 2843/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 22 sierpnia 2012r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. odmówił G. W. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z 13 sierpnia 2012r. orzekła, iż wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

G. W. wywiódł odwołanie od powyższej decyzji wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu odwołania wskazał, że stan zdrowia czyni go niezdolnym do pracy. Wyjaśnił, iż leczy się z powodu cukrzycy, występuje u niego polineuropatia, artropatia cukrowa oraz retinopatia a także występuje u niego nadciśnienie oporne na leczenie farmakologiczne, dodatkowo leczy się z powodu rwy kulszowej a z powodu zawrotów głowy nie może wykonywać pracy w zawodzie wyuczonym – cieśli.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie podtrzymując argumentację prezentowaną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje:

G. W. urodzony (...), z zawodu cieśla, do dnia 05. 11. 2011 r. zatrudniony na stanowisku cieśli.

W związku ze złożeniem wniosku o rentę z tytułu niezdolności do pracy w dniu 13.04.2012 r. został skierowany na badanie przez lekarza orzecznika, który rozpoznał u niego cukrzycę typu II insulino zależną, nadciśnienie tętnicze, zespół bólowy kręgosłupa L-S na podłożu zmian zwyrodnieniowo- dyskopatycznych. Orzeczeniem z dnia 31.05.2012 r. lekarz orzecznik wskazał, iż nie jest on niezdolny do pracy. Na skutek złożonego sprzeciwu wnioskodawca został skierowany na badanie przez komisję lekarską ZUS, która orzeczeniem z dnia 13.08. 2012 r., po wykonaniu konsultacji lekarza diabetologa orzekła, iż wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy, rozpoznając tożsamo jak lekarz orzecznik a nadto retinopatię cukrzycową, stan po laseroterapiach, niedoczynność tarczycy.

Decyzją z dnia 22.08.2012 r., zaskarżoną w niniejszym postępowaniu Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. odmówił wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w oparciu o orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS.

Niesporne a nadto dowód: wniosek k. 1-3 akt rentowych; orzeczenie lekarza orzecznika z dnia 31.05.2012 r. k. 26, orzeczenie komisji lekarskiej z dnia 13.08.2012 r. k 31, dokumentacja medyczna : opinia lekarza orzecznika k. 160, sprzeciw k.161, opinia komisji lekarskiej z dnia 13.08.2012 r. k. 169, decyzja z dnia 22.08.2012r. k. 32 akt rentowych.

W celu ustalenia, czy stan zdrowia strony wskazuje, że utraciła ona całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu wymagane były wiadomości specjalne, zatem Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego internisty – diabetologa i neurologa.

Powołani w sprawie biegli rozpoznali u G. W. następujące schorzenia: cukrzycę typu II insulino zależną, polineuropatię czuciową, retinopatię prostą nieproliferacyjną, nadciśnienie tętnicze, zapalenie nadżerkowe błony śluzowej żołądka, przewlekły zespół bólowy kręgosłupa szyjnego, lędźwiowego bez powikłań neurologicznych, zmiany zwyrodnieniowe układu kostno – stawowego, otyłość, angiopathię nadciśnieniowo – cukrzycową st. I –II obu oczu.

Biegła sądowa neurolog badaniem neurologicznym stwierdziła zaburzenia czucia skórnego na dystalnych częściach kończyn górnych i dolnych w przebiegu polineuropatii, która jest powikłaniem cukrzycy insulino zależnej. Zdaniem biegłej ocena naruszenia sprawności organizmu z powodu cukrzycy i jej powikłań należy do oceny biegłego diabetologa. Dodatkowo wskazała, iż bóle kręgosłupa oraz stawów kończyn górnych i dolnych są wywołane zamianami zwyrodnieniowymi, wyniku których doszło do przewlekłej dysfunkcji ruchowej w lewym stawie barkowym i w stawach biodrowych. Deficyty ruchowe są funkcjonalnie skompensowane a otyłość wpływa niekorzystnie na sprawność ruchową wnioskodawcy. Natomiast przemijające ortostatyczne zaburzenia równowagi są pochodzenia pozamózgowego. Z uwagi na zaburzenia gałkoruchowe biegła neurolog wniosła o powołanie biegłego okulisty.

(Dowód : opinia biegłej sądowej neurolog k. 18-19 akt )

Biegła sądowa internista – diabetolog wskazała, iż wnioskodawca od dwóch do trzech lat zgłasza dolegliwości o charakterze stenokardialnym z tego powodu był diagnozowany w poradni kardiologicznej. Ostatnie badanie dostępne w dokumentacji medycznej z 2003 r. nie potwierdziło podejrzenia choroby niedokrwiennej serca. Biegła wniosła o dostarczenie dokumentacji z poradni kardiologicznej z wykonanymi badaniami diagnostycznymi.

(Dowód : opinia biegłej sądowej internisty k. 22-23 akt )

W opinii końcowej biegła internista wskazała, że cukrzycę u wnioskodawcy rozpoznano w 1996 r., przy czym w pierwszych 4 latach leczony był lekami doustnymi. W 2000 r. włączono insulinę, obecnie wprowadzone jest leczenie skojarzone, wnioskodawca przyjmuje insulinę oraz Siofor. Cukrzyca okresowo źle kontrolowana z kilkakrotną koniecznością hospitalizacji z powodu złej kontroli glikemii, w ostatnim okresie występuje poprawa chociaż nadal jest ona niedostateczna. Od kilku lat stwierdza się u wnioskodawcy powikłania cukrzycowe w tym retinopatię cukrzycową i polineuroapatię. Od dwóch, trzech lat wnioskodawca zgłasza dolegliwości o charakterze stenokardialnym, z tego powodu był leczony w poradni kardiologicznej .W wykonanych obecnie badaniach Echo serca występuje poszerzony lewy przedsionek, zaznaczony jest przerost mięśnia lewej komory, frakcja wyrzutowa osiąga wartość EF 45% w stosunku do badania wykonanego w 2003 r. , gdzie osiągała wartość EF 60%, znaczne pogorszenie funkcji lewej komory. Wykonana obecnie próba wysiłkowa z obciążeniem 2,8 METS została przerwana z powodu duszności (ekwiwalent stenokardii) przy osiągnięci 60% max. tętna w porównaniu do badania wysiłkowego wykonanego w 2003 r. z obciążeniem 17,2 METS i osiągnięciu 81% limitu tętna, występuje znaczny spadek tolerancji wysiłku, z dusznością przy niewielkim obciążeniu, z jednoczesnym stwierdzonym pogorszeniem frakcji wyrzutowej lewej komory, co wymaga pogłębionej diagnostyki kardiologicznej. We wnioskach końcowych biegła stwierdziła częściową niezdolność do pracy od daty badania sądowo-lekarskiego tj. od dnia 18.02.2013 r. do 18.02.2014 r. Zalecając w tym okresie dalszą diagnostykę kardiologiczną (próba dobutaminowa, koronarografia), wskazując, iż dalsze leczenie umożliwi poprawę wydolności wysiłkowej i podjęcie pracy.

Dowód : końcowa opinia biegłej sądowej internisty k. 39 akt )

Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego okulisty.

Biegły sądowy okulista w badaniu przedmiotowym stwierdził widzenie okiem prawym i lewym ( 1,0), ośrodki optyczne przezierne, soczewki przezierne, na dnie oczu tarcze nerwów wzrokowych bez zmian patologicznych, tętnice zwężone i objaw Gunna ( ++). We wnioskach końcowych biegły wskazał, iż obecny stan narządu wzroku czyni wnioskodawcę zdolnym do pracy na poziomie posiadanych kwalifikacji.

( Dowód : opinia sądowo – lekarska biegłego okulisty k. 41 akt)

Organ rentowy ustosunkowując się do opinii biegłych stwierdził, iż nowe badanie ECHO serca może mieć wpływ na orzeczenie niezdolności do pracy. Wniósł o poddanie ubezpieczonego weryfikacji orzeczniczej w ZUS, z uwagi na niedysponowanie przez Komisję Lekarska ww. badaniem.

( zarzuty k. 50- 51 akt )

Na rozprawie w dniu 12 sierpnia 2013 wnioskodawca podtrzymał odwołanie i nie wnosił uwag do opinii biegłych

(protokół k. 61 akt )

Sąd zważył, iż zgromadzony w toku postępowania materiał dowodowy w pełni zasługuje na wiarę, dokumenty zawarte w aktach rentowych ubezpieczonego oraz dokumentacji lekarskiej nie były kwestionowane przez żadną ze stron, co do ich prawdziwości, rzetelności. Także i Sąd nie znalazł podstaw by nie dać im wiary.

Opinie sporządzone przez biegłych: neurologa, internistę – diabetologa i okulistę są rzeczowe i konkretne, zawierają jasne, logiczne i przekonujące wnioski. Zostały uzasadnione w sposób wyczerpujący i zgodny z wiedzą medyczną posiadaną przez biegłych. Sąd w pełni je podzielił. Zważyć należy, że zostały wydane po dokonaniu oględzin i badaniu wnioskodawcy, analizie przedłożonej przez niego dokumentacji i w oparciu wyniki badań znajdujące się w aktach ZUS i sprawy. Wyczerpująco zostały opisane stwierdzone u niego schorzenia i ich wpływ na zdolność do pracy. Sąd nie znalazł podstaw do podważenia opinii biegłych. Stanowią one wiarygodną podstawę do rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Podkreślenia wymaga, iż powołani w sprawie biegli neurolog i okulista uznali, wnioskodawcę za osobę zdolną do pracy zgodnie z poziomem kwalifikacji.

Jednak biegły sądowy internista – diabetolog wskazał, iż wnioskodawca G. W. jest osobą częściowo niezdolną do pracy okresowo od 18 lutego 2013 r. na okres jednego roku ( tj. od daty badania przez biegłego), z uwagi na występujące u niego schorzenia kardiologiczne i ta opinia co do zasady stanowi podstawę rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

W myśl art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych – dalej: ustawa (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki : jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, niezdolność do pracy powstała w okresie podlegania ubezpieczeniu społecznemu lub nie później niż 18 miesięcy od ich ustania.

Zgodnie zaś z treścią art. 12 ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się:

1)stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji;

2)możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

Niezdolność do pracy orzeka się na okres nie dłuższy niż 5 lat, z zastrzeżeniem ust. 3, który przewiduje, iż niezdolność do pracy orzeka się na okres dłuższy niż 5 lat, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy przed upływem tego okresu.

Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd Okręgowy przyjął przedstawioną opinię biegłego internisty za podstawę rozstrzygnięcia w sprawie, ponieważ w jego ocenie wnioski w niej wysnute są logiczne i właściwe, a ich uzasadnienie jest wyczerpujące i przekonujące. Opinia została wydana po uprzednio przeprowadzonym badaniu wnioskodawczyni oraz po zapoznaniu się ze zgromadzoną w aktach dokumentacją medyczną i nowo wykonanym badaniem ECHO serca. Biegła w sposób jasny i przekonujący wskazała, dlaczego uznaje skarżącego za osobę częściowo niezdolną do pracy, należycie uzasadniła także okres orzeczonej niezdolności do pracy.

Należy zauważyć, że jakkolwiek pozostali biegli orzekający w sprawie orzekli, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy, to jednak trzeba zwrócić uwagę na to, że orzekali oni przez pryzmat swojej specjalności.

Odnosząc się do wniosków organu rentowego wskazać należy, pozwany nie kwestionował co do zasady istnienia orzeczonej niezdolności do pracy a jedynie wnosił o skierowanie sprawy na etap postępowania orzeczniczego przed ZUS.

W ocenie Sądu opinia sądowo – lekarska biegłego internisty potwierdziła istnienie okresowej częściowej niezdolności do pracy, a przy takim uznaniu brak jest podstaw do kierowania wnioskodawcy na etap postepowania orzeczniczego, z uwagi, że schorzenia kardiologiczne nie są nowymi schorzeniami, były diagnozowane u wnioskodawcy już od dwóch, trzech lat. Także Komisja Lekarska w opinii lekarskiej z dnia 13.08.2012 r. zdiagnozowała nadciśnienie tętnicze, które nie wątpliwie jest schorzeniem kardiologicznym, miała także możliwość zapoznania się z dokumentacją medyczną leczenia w poradni kardiologicznej, którą w swojej opinii uwzględnił biegły sądowy internista (k. 39 akt).

Z przeprowadzonego postępowania dowodowego wynikło natomiast, że stan zdrowia ubezpieczonego ze względu na stwierdzony u niej stan kardiologiczny powoduje częściową niezdolność do pracy od 18 lutego 2013 r. na okres jednego roku .

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. i cytowanych wyżej przepisów zmienił zaskarżoną decyzję ZUS i przyznał ubezpieczonemu G. W. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 18 lutego 2013 r. na okres jednego roku.

Działając na podstawie art. 118 ust. 1a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, Sąd wnioskując a contrario, nie stwierdził odpowiedzialności pozwanego organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, mając na uwadze fakt, iż dopiero wyniki niniejszego postępowania dowodowego tj. opinia biegłego sądowego internisty (k. 39 akt) pozwoliły na poczynienie wiążących ustaleń mających wpływ na prawo do wnioskowanego świadczenia.

SSA w SO w Gdańsku Ewa Downar – Zapolska