Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 lipca 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 lipca 2015r. w S.

odwołania B. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 2 grudnia 2014 r. Nr (...)

w sprawie B. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że ubezpieczonej B. S. przysługuje prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 listopada 2014 roku do dnia 31 października 2016 roku.

Sygn. akt IV U 63/15

UZASADNIENIE

Decyzją z 2 grudnia 2014 r. Nr (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art. 57 ust. 1 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, odmówił B. S. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wskazując, że wnioskodawczyni na mocy orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 25 listopada 2014 r. nie została uznana za osobę niezdolną do pracy. Tym samym nie został spełniony warunek wymieniony w art. 57 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy i od 1 listopada 2014 roku wnioskodawczyni nie przysługuje prawo do renty (decyzja k. 51 akt rentowych).

Odwołanie od w/w decyzji złożyła B. S., wnosząc o jej zmianę poprzez przyznanie ubezpieczonej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu wskazano, że Komisja Lekarska ZUS pobieżnie oceniła stan zdrowia ubezpieczonej i całkowicie zignorowała zaświadczenie Zakładu (...) o planowanej najbliższej rehabilitacji oraz braku rokowań co do możliwości poprawy stanu zdrowia. Ze względu na wycięte węzły chłonne pachowe w obu kończynach ubezpieczona wymaga stałego postępowania rehabilitacyjnego i oszczędzania obydwu kończyn. Stan zdrowia ubezpieczonej pozostał bez zmian, planowana była intensywna rehabilitacja. Wnioskodawczyni zwróciła nadto uwagę, że nadal przechodzi hormonoterapię, a poza wcześniejszym obrzękiem jednej ręki, doszedł obrzęk drugiej ręki oraz pojawiły się zmiany prawdopodobnie zwyrodnieniowe w stawach barkowych. Obustronne wycięcie węzłów chłonnych pachowych znacząco osłabiło kończyny górne, poradnia onkologiczna - pod której opieką znajduje się ubezpieczona - wciąż zaleca jej jak największe oszczędzanie kończyn oraz poddawanie się stałej rehabilitacji. Zdaniem ubezpieczonej, jej stan zdrowia pogorszył się, bowiem pojawiły się zmiany zwyrodnieniowe oraz narastające obrzęki limfatyczne obu rąk, co znacznie utrudnia wykonywanie zwykłych codziennych czynności, nie mówiąc już o stałej kilkugodzinnej pracy biurowej, wymagającej ciągłego używania obrzękniętych kończyn (odwołanie, k. 1-3 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, powołując się na podstawę prawną i argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji, jednocześnie wskazując, że odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych i prawnych, uzasadniających zmianę decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k. 4-5 akt sprawy).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Wnioskodawczyni B. S. dnia 17 października 2014 r. wystąpiła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (wniosek k. 46 akt rentowych). Składając powyższy wniosek ubezpieczona była w trakcie pobierania renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, która została jej przyznana na mocy decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z dnia 21 października 2013r. do dnia 31 października 2014 r. (decyzja k. 44 akt rentowych).

Rozpoznając wniosek B. S. z dnia 17 października 2014 r. organ rentowy skierował wnioskodawczynię na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 3 listopada 2014 r. ustalił, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy (k. 48 akt rentowych).

Wnioskodawczyni została skierowana na badanie przez Komisję Lekarską ZUS, która w orzeczeniu z dnia 25 listopada 2014 r. ustaliła, że B. S. nie jest niezdolna do pracy (k. 50 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 2 grudnia 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił wnioskodawczyni prawa do dalszej wypłaty renty z tytułu niezdolności do pracy (k. 51 akt rentowych).

W lipcu 2009 roku rozpoznano u ubezpieczonej raka wieloogniskowego obu piersi, zaś w dniu 10 sierpnia 2009 r. B. S. przeszła zmodyfikowaną radykalną obustronną mastektomię. Wnioskodawczyni przeszła chemioterapię, radioterapię radykalną na obszar węzłów chłonnych nadobojczykowo-pachowych oraz na obszar ściany klatki piersiowej po mastektomii, a od marca 2010 roku przechodzi hormonoterapię uzupełniającą Tamoxifenem. Ubezpieczona pozostaje pod kontrolą Centrum Onkologii- Instytutu im. (...) w W.. Od października 2012 roku występuje u badanej obrzęk limfatyczny prawej kończyny górnej w zakresie przedramienia, zaś od marca 2013 r. również obrzęk limfatyczny lewej kończyny górnej, wobec czego ubezpieczona poddawana jest ciągłej rehabilitacji (orzeczenie lekarskie k. 18-18v akt sprawy, zaświadczenie k. 19 akt sprawy)

Biegły lekarz onkolog w opinii sporządzonej na zlecenie Sądu rozpoznał u B. S. obustronnego, wieloogniskowego raka piersi po mastektomii radykalnej, uzupełniającej chemioterapii wg programu FAC (6x), radioterapii radykalnej, w trakcie uzupełniającej hormonoterapii Tamoxifenem, a także obrzęk limfatyczny obu kończyn górnych. Biegły uznał badaną za częściowo niezdolną do pracy od 31 października 2014 r. do 31 października 2016 r. Po przeanalizowaniu dokumentacji medycznej z dotychczasowego leczenia, danych z wywiadu oraz wyników badania przedmiotowego ubezpieczonej, z uwagi na rozpoznanie obustronnego raka piersi (w stopniu zaawansowania: pierś lewa pT(m)2 N1a, CS IIB, pierś prawa pT(m)1cN0, CS IA), przebyte leczenia przyczynowe, powikłania po leczeniu w postaci obrzęku limfatycznego obustronnego kończyn górnych, zaburzenia koncentracji (działanie niepożądane tamoxifenu), stwierdzono, że pomimo upływu ponad 5 lat od rozpoznania choroby nowotworowej, rokowanie u ubezpieczonej jest niepewne co do całkowitego wyzdrowienia oraz ustąpienia obrzęku limfatycznego kończyn górnych. W ocenie biegłego, ubezpieczona wymaga stałej opieki w Poradni Onkologicznej i (...), zalecane jest oszczędzanie kończyn górnych i częsta rehabilitacji. Od ostatniego orzeczenia lekarskiego nie nastąpiła poprawa stanu zdrowia badanej, pojawił się nadto obrzęk obu kończyn górnych (opinia biegłego, k. 20 akt sprawy).

Ubezpieczona B. S. skończyła 52 lata, pracowała jako księgowa, z wykształcenia technik farmacji, obecnie nie pracuje (okoliczności bezsporne).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawczyni B. S. jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 748 t.j.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art. 12 ust. 1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności bądź nie, odwołania wnioskodawczyni od decyzji organu rentowego odmawiającej jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało ustalenia, czy u wnioskodawcy istnieje częściowa lub całkowita niezdolność do pracy. Kwestią sporną w okolicznościach niniejszej sprawy była okoliczność podlegająca ustaleniu, tj. czy ubezpieczona po 31 października 2014 roku w dalszym ciągu pozostaje osobą niezdolną do pracy. Pozostałe przesłanki do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy zostały spełnione przez wnioskodawczynię, czego organ rentowy nie kwestionował.

Opinia biegłego lekarza onkologa sporządzona w niniejszej sprawie dała podstawy do stwierdzenia, że wnioskodawczyni jest nadal po 31 października 2014 r. częściowo niezdolna do pracy. Wskazano, że okres niezdolności do pracy trwa do 31 października 2016 roku. Biegły lekarz po przeprowadzeniu badania lekarskiego oraz analizie dokumentacji medycznej zawartej w aktach sprawy stwierdził, że z uwagi na rozpoznanie obustronnego raka piersi, przebyte leczenia przyczynowe, powikłania po leczeniu w postaci obrzęku limfatycznego obustronnego kończyn górnych, zaburzenia koncentracji (działanie niepożądane tamoxifenu), pomimo upływu ponad 5 lat od rozpoznania choroby nowotworowej, rokowanie u ubezpieczonej jest niepewne co do całkowitego wyzdrowienia oraz ustąpienia obrzęku limfatycznego kończyn górnych. W ocenie biegłego, ubezpieczona wymaga stałej opieki w Poradni Onkologicznej i (...), zalecane jest oszczędzanie kończyn górnych i częsta rehabilitacji. Od ostatniego orzeczenia lekarskiego nie nastąpiła poprawa stanu zdrowia ubezpieczonej. Nie może przy tym ujść uwadze, ze ubezpieczona przebyła obustronną mastektomię radykalną, uzupełniającą chemioterapię, radioterapię radykalną, a nadto jest w trakcie uzupełniającej hormonoterapii.

Analizując przedmiotową opinię biegłego lekarza onkologa, Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona miarodajny i wiarygodny dowód w sprawie, gdyż wydana została przez lekarza o specjalności odpowiadającej schorzeniom ubezpieczonej, a ponadto poprzedzona została analizą dokumentacji lekarskiej wnioskodawczyni i jej badaniem przedmiotowym. Opinia jest spójna i logiczna. Biegły sądowy wnikliwie zapoznał się z materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, przebadał ubezpieczoną, sporządził należycie uzasadnienie swojego stanowiska, co do orzeczonej niezdolności do pracy. W ocenie Sądu, opinia jest przekonywująca i zasługuje na walor wiarygodności. Biegły lekarz wydając opinię miał na uwadze wiek ubezpieczonej oraz jej kwalifikacje zawodowe. W opinii wskazano, że zalecane jest oszczędzanie kończyn górnych oraz częsta rehabilitacja, a tym samym ubezpieczona nie jest w stanie wykonywać pracy zgodnej z jej wykształceniem (technik farmacji), czy też ostatnio zajmowanym stanowiskiem (księgowa). Nie ma wątpliwości, że zarówno wykonywanie pracy jako technik farmacji, czy też księgowa wiąże się z obciążaniem kończyn górnych. Żadna ze stron nie kwestionowała wniosków płynących ze sporządzonej w sprawie opinii, w tym organ rentowy w zakreślonym terminie nie zgłosił do niej zastrzeżeń.

Co za tym idzie, Sąd - opierając się na dowodzie z opinii biegłego lekarza onkologa, który stwierdził, że ubezpieczona jest w dalszym ciągu częściowo niezdolna do pracy - zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał ubezpieczonej B. S. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 listopada 2014 roku do dnia 31 października 2016 roku. Wcześniej ubezpieczona miała prawo do renty do dnia 31 października 2014 roku.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., orzeczono jak w sentencji wyroku.