Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 02 listopada 2015r.

Sąd Rejonowy w Słupsku III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym :

Przewodniczący SSR Joanna Kwiatkowska

Protokolant prot. sąd. Anna Nazarewicz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 02 listopada 2015r. w S.

sprawy z powództwa małoletniego M. H.

przeciwko A. H. (1)

o alimenty

1.  zasądza od pozwanego A. H. (1) na rzecz małoletniego powoda M. H. tytułem alimentów kwotę po 300zł (trzysta złotych) miesięcznie, poczynając od dnia 01 listopada 2015r., a od dnia 01 stycznia 2016r. kwotę po 400zł (czterysta złotych) miesięcznie, płatną do dnia 15 - go każdego miesiąca z góry, do rąk jego matki – J. K. (1), z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności każdej z rat;

2.  w pozostałej części powództwo oddala;

3.  nie obciąża pozwanego kosztami sądowymi;

4.  wyrokowi w punkcie 1. nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt III RC 341/15

UZASADNIENIE

Pozwem złożonym w dniu 08 maja 2015r. przedstawicielka ustawowa małoletniego powoda M. H. – J. K. (1) wniosła o zasądzenie od pozwanego A. H. (1) na rzecz małoletniego powoda tytułem alimentów kwoty po 700 zł miesięcznie, poczynając od dnia 15 maja 2015r. wraz z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności każdej z rat oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz małoletniego powoda kosztów procesu według norm przepisanych.

Jednocześnie wniosła o udzielenie zabezpieczenia na czas trwania postępowania poprzez zobowiązanie pozwanego do łożenia na utrzymanie małoletniego powoda w kwocie po 700 zł miesięcznie.

W uzasadnieniu żądania J. K. (1) wskazała, że od lutego 2015r. nie prowadzi wspólnego gospodarstwa domowego z pozwanym. Wówczas podjęła decyzję o wyprowadzce z ich wspólnego mieszkania. Podała, że poza małoletnim powodem na utrzymaniu ma także dwie córki w wieku 17 i 22 lat, które pochodzą z poprzednich związków. Wskazała, że pozwany nie interesował się ich wspólnym dzieckiem. Pozwany w miesiącu marcu i kwietniu br. przekazał na utrzymanie małoletniego powoda kwotę po 300 zł miesięcznie.

Pozwany A. H. (1) w odpowiedzi na pozew złożonej w dniu 01 lipca 2015r. (k.5-7) uznał powództwo do kwoty po 250 zł miesięcznie. W uzasadnieniu wskazał, że uczestniczy w zaspokojeniu potrzeb małoletniego M. i zaprzeczył, aby nie dokładał się do kosztów jego utrzymania. Dodał, że prowadzi dzielność gospodarczą z której od ponad 2 lat uzyskuje niskie dochody albo nie uzyskuje żadnych. Podkreślił, że w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą toczą się przeciwko niemu postępowania egzekucyjne. Ponadto spłaca zaciągnięte przez matkę małoletniego zobowiązania. Wskazał, że przez wiele lat działalność przynosiła zadowalające dochody, wówczas pozwany utrzymywał na wysokim poziomie syna, przedstawicielkę małoletniego powoda oraz jej dwoje dzieci. Zaznaczył, że matka powoda nigdy nie pracowała.

Na rozprawie w dniu 09 lipca 2015r. pozwany oświadczył, iż od nowego roku jest w stanie płacić alimenty na rzecz małoletniego w kwocie po 400 zł miesięcznie.

Postanowieniem Sądu Rejonowego w Słupsku z dnia 09 lipca 2015r. w sprawie III RC 341/15 oddalono wniosek małoletniego M. H. w przedmiocie wniosku powoda o udzielenie zabezpieczenia. (k. 31)

Na rozprawie w dniu 02 listopada 2015r. strony podtrzymały dotychczasowe stanowiska w sprawie.(k. 76v.)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletni M. H., urodzony (...) w U., pochodzi z nieformalnego związku A. H. (1) i J. K. (1). Od lutego 2015r. rodzice małoletniego nie pozostają w tym związku; mieszkają osobno.

Bezsporne, a nadto odpis skrócony aktu urodzenia k.3.

Małoletni M. H. ma 9 lat. Jest zdrowy. Obecnie uczęszcza do klasy IV Szkoły Podstawowej nr (...) w S.. Małoletni w klasie pierwszej miał trudności w nauce. Został przebadany w Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej w S.. W związku z tym uczęszczał na zajęcia terapeutyczne korekcyjno – kompensacyjne w Poradni Psychologiczno- Pedagogicznej w S.. W związku z prowadzoną terapią matka małoletniego nie ponosiła żadnych dodatkowych kosztów. Jedynie w ubiegłym roku szkolnym zakupiła małoletniemu jedną książkę o wartości około 23 zł ,,Czytanie treningowe”, by wesprzeć dziecko w pracy terapeutycznej, jednak nie było to obowiązkowe. W tym roku szkolnym matka małoletniego ponownie złożyła wniosek o objęcie małoletniego zajęciami, jednakże małoletni na te zajęcia nie uczęszcza.

W roku szkolnym 2014/15 małoletni uczęszczał na dodatkowe zajęcia z języka angielskiego, których odpłatność wynosiła 55 zł miesięcznie.

dowód: zaświadczenie PPP w S. k. 27, opinia wychowawcy k. 28, pismo z PPP w S. k. 75, zeznania J. K. (1) k. 29v. i 59.

J. K. (1), z zawodu krawcowa, ma 45 lat. Nie ma problemów ze zdrowiem. Nie pracuje. W sezonie letnim pracowała dorywczo dwa, trzy razy w tygodniu w Ośrodku Wypoczynkowym w D. jako sprzątaczka. Zarabiała wówczas od 100 zł do 150 zł dziennie. J. K. (1) poza małoletnim M. ma na utrzymaniu dwie córki z poprzednich związków- N. która obecnie ma 17 lat i uczy się w technikum oraz 22 letnią córkę, która studiuje w systemie dziennym.

Matka małoletniego powoda wraz z synem oraz dwoma córkami mieszka w mieszkaniu w S. przy ulicy (...). Koszt utrzymania mieszkania wynosi: czynsz – 160 zł miesięcznie, energia – 250 zł co dwa miesiące, gaz- 280 zł co dwa miesiące. J. K. (1) korzysta z pomocy finansowej Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w S.. W okresie od 01 kwietnia 2015r. do 30 czerwca 2015r. pobrała świadczenia z tytułu: zasiłku rodzinnego na małoletniego M. po 106 zł miesięcznie, zasiłku rodzinnego na małoletnią N. – 106 zł miesięcznie, specjalnego zasiłku opiekuńczego z tytułu opieki nad matką w kwocie po 520 zł miesięcznie oraz świadczenia z funduszu alimentacyjnego na małoletnią N. w kwocie po 300 zł miesięcznie. Matka J. K. (1) mieszka na co dzień z siostra J. K. (1).

J. K. (1) spotyka się z mężczyzną o nazwisku S. C..

dowód: zaświadczenie MOPR k.26; zdjęcia z portalu społecznościowego k. 42-43; zeznania J. K. (1) k. 29v. i 59.

Pozwany A. H. (1) ma 53 lata. Z zawodu jest mechanikiem automatyki przemysłowej. Pozwany ma problemy ze zdrowiem – z nogą i podupadł na zdrowiu psychicznym. Poza małoletnim M. nie ma innych dzieci na utrzymaniu.

A. H. (1) prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Działalność ta polega na produkcji pieczarek. Przez wiele lat działalność przynosiła zadowalające dochody. Sytuacja finansowa pozwanego zmieniła się w połowie 2014r. Wówczas zaczęły się kłopoty finansowe. Pozwany nie ma stałych dochodów.

Pozwany mieszka sam we własnym mieszkaniu. Ponosi z tego tytułu koszty: czynsz - 400 zł miesięcznie, energia około - 100 zł miesięcznie, gaz - 100 zł miesięcznie, telefon – 100 zł miesięcznie. Posiada liczne zaległości, min. z tytułu opłat za czynsz, w Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego z tytułu opłat za ubezpieczenie emerytalno- rentowe oraz chorobowe, a także z tytułu ubezpieczenia zdrowotnego. Na dzień 25 czerwca 2015r. zadłużenie wynosiło 617 zł.

Prowadzone jest przeciwko pozwanemu postępowanie egzekucyjne na podstawie tytułu wykonawczego Sądu Rejonowego Lublin- Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny z dnia 24 lipca 2014r. w sprawie VI Nc-e 903835/14.

Pozwany posiada także zadłużenie z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, na co składa się zaległość u dostawcy podłoża w kwocie 3.000 zł oraz u dostawcy pieczarek – 6.000 zł, a zadłużenie z tytułu opłat za energię na dzień 18 czerwca 2015r. wynosiło ono 197,42 zł.

Pozwany spłaca kredyt zaciągnięty na zakup X Boxa w ratach po 95,65 zł, kredyt zaciągnięty na zakup samochodu dostawczego w ratach po 350 zł miesięcznie, kredyt zaciągnięty na zakup laptopa w ratach po 49,20 zł miesięcznie. Opłata za zużycie energii elektrycznej w pieczarkarni wynosi 300 zł miesięcznie, a oraz wynagrodzenie pracownika, któremu pozwany płaci za pracę dorywczą - 1.200 zł miesięcznie.

Pozwanemu finansowo pomaga córka A. H. (2), która pracuje w Norwegii. Sfinansowała zakup quada dla małoletniego, na co przekazała kwotę 2.000 zł (k. 44)

W czasie gdy A. H. (1) i J. K. (2) pozostawali w związku, pozwany przekazywał matce małoletniego różne kwoty na utrzymanie rodziny.

Pozwany utrzymuje kontakt z małoletnim M.. Małoletni spędza u ojca każdy weekend miesiąca, w tym czasie pozwany stara się zapewnić dziecku rozrywkę, a także kupuje mu żywność. Pozwany od czasu rozstania się z matką małoletniego powoda regularnie przekazuje na rzecz małoletniego kwotę po 300 zł miesięcznie. Matka małoletniego powoda za każdym razem przed odbiorem dziecka przez pozwanego każe pozwanemu podpisywać oświadczanie o stanie zdrowia małoletniego.

dowód: zaświadczenie KRUS k. 8; zaświadczenie z Urzędu Skarbowego k. 9; umowa kredytowa k. 11; rachunek k. 12; nakaz zapłaty k. 14; potwierdzenie salda k. 15-16, 19; wezwanie do zapłaty k. 17; harmonogram spłat k. 18; oświadczenie prywatne k. 39-41; potwierdzenie operacji k. 44-45; paragony k. 46; zeznania świadka A. H. (2) k. 58v., zeznania pozwanego A. H. (1) k.29v.-30, 59v.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na częściowe uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 135 § 1 k.r. i op., zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego do alimentacji. Przez usprawiedliwione potrzeby należy rozumieć takie, których zaspokojenie zapewni uprawnionemu odpowiedni do wieku i uzdolnień prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy.

W przedmiotowej sprawie A. H. (1) nie kwestionował samego obowiązku alimentowania małoletniego powoda. Uznał roszczenie do kwoty po 250 zł miesięcznie, a w toku procesu oświadczył, iż od stycznia 2016r. jest skłonny łożyć na rzecz małoletniego powoda kwotę po 400 zł miesięcznie. Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że pozwany łożył na utrzymanie swojego syna w kwocie po 300 zł miesięcznie i nie uchylał się od ciążącego na nim obowiązku alimentacyjnego.

Małoletni M. H. jest zdrowy i rozwija się prawidłowo. Nie korzysta z dodatkowych odpłatnych zajęć. W ubiegłym roku szkolnym uczęszczał na dodatkowe zajęcia w Poradni Psychologiczno- Pedagogicznej w S.. Matka małoletniego nie ponosiła dodatkowych kosztów w związku z tymi zajęciami. Jedynie zakupiła małoletniemu książkę o wartości około 23 zł pt. ,,Czytanie treningowe”, jednakże nie było to obowiązkowe.

Małoletni wymaga zakupu odpowiedniej odzieży, obuwia, zabawek, przy czym zaznaczyć należy, iż koszty jego utrzymania nie odbiegają od kosztów utrzymania innych dzieci będących w jego wieku. Sąd doszedł do przekonania, że żądana kwota 700 zł alimentów jest nieco wygórowana. Niewątpliwie koszt utrzymania małoletniego nie jest mały, ale J. K. (1) nie wykazała, aby na zaspokojenie w części usprawiedliwionych potrzeb M. niezbędna była kwota co najmniej 700 zł miesięcznie.

Matka małoletniego powoda swój obowiązek alimentacyjny wobec syna realizuje głównie poprzez osobiste starania o jego utrzymanie i wychowanie, zapewniając jemu całodobową opiekę, pomoc w nauce i chorobie. J. K. (1) nie pracuje i jak zeznała w przeszłości podejmowała jedynie prace dorywcze. Poza małoletnim M. na utrzymaniu ma dwoje innych dzieci z poprzednich związków. Jednakże pozwany nie ma obowiązku alimentacyjnego wobec córek matki małoletniego powoda. J. K. (1) jest osobą w wieku produkcyjnym, zdrową, winna więc podjąć starania zmierzające do podjęcia pracy zarobkowej. Niewątpliwie podjęcie pracy poprawiłoby jej sytuację finansową. Sąd oddalił wnioski dowodowe stron o przesłuchanie w charakterze świadka starszej córki J. K. (1) – K. Ż. (k. 36 i 55), albowiem nie są istotne dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie powody rozstania rodziców małoletniego powoda, jak również to, czy K. Ż. pracuje.

Sytuacja finansowa pozwanego i jego możliwości zarobkowe nie pozwalają na zasądzenie od niego alimentów w kwocie wyższej niż po 300 zł, tak jak płacił dotychczas, natomiast od stycznia 2016r. w kwocie po 400 zł, ja deklarował pozwany. Wówczas pozwanemu odejdzie do spłaty jeden ze spłacanych kredytów.

Pozwany A. H. (1) ma 53 lata. Ma problemy ze zdrowiem. Poza małoletnim nie ma innych dzieci na utrzymaniu. Prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe. Prowadzi działalność gospodarczą, która obecnie nie przynosi zysków. Aktualnie pozwany ma liczne zaległości między innymi w opłacie za czynsz, energię, w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. W ocenie Sądu, nie można zarzucić pozwanemu, iż nie wykorzystuje on w pełni swoich możliwości zarobkowych.

Dokonując oceny sytuacji pozwanego, Sąd miał również na uwadze i to, że pozwany nie ogranicza się tylko do alimentowania syna. Pozwany utrzymuje stały kontakt z małoletnim. M. spędza u ojca każdy weekend miesiąca od piątku do niedzieli. Sąd miał na uwadze, iż tym czasie pozwany zapewnia dziecku utrzymanie, niezbędne rzeczy, rozrywkę, a zatem realizuje swój obowiązek alimentacyjny także poprzez osobiste starania o utrzymanie i wychowanie.

W tym stanie rzeczy, Sąd Rejonowy w Słupsku wyrokiem z dnia 2 listopada 2015 r. zasądził alimenty od pozwanego A. H. (1) na rzecz małoletniego powoda M. H. w kwocie po 300 zł miesięcznie, poczynając od dnia 01 listopada 2015r., a od dnia 01 stycznia 2016r. kwotę po 400 zł miesięcznie, płatne do dnia 15-go każdego miesiąca z góry, do rąk jego matki J. K. (1), z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności każdej z rat, uznając, że kwoty te są adekwatne do zaspokojenia w odpowiedniej części usprawiedliwionych potrzeb małoletniego powoda i jednocześnie nie stanowią nadmiernego obciążenia dla pozwanego. Nadto Sąd wziął pod uwagę, że alimenty w kwocie po 300 zł miesięcznie pozwany płacił na bieżąco, w toku procesu i przed jego wytoczeniem, dlatego Sąd zasądził je na przyszłość.

W pozostałej części Sąd powództwo oddalił jako wygórowane i niemożliwe do spełnienia przez pozwanego. Matka małoletniego powoda nie wykazała, iż na zaspokojenie części usprawiedliwionych potrzeb małoletniego powoda niezbędna jest kwota 700 zł miesięcznie. Należy także pamiętać, iż oboje rodzice mają obowiązek alimentacyjny. Sąd uwzględnił również potrzeby zobowiązanego do alimentacji, tak by wypełnianie obowiązku alimentacyjnego nie spowodowało niedostatku po stronie kontaktu z synem.

Na podstawie art. 102 kpc w zw. z art. 101 kpc nie obciążono pozwanego kosztami sądowymi, albowiem w nieznacznym zakresie uległ żądaniu.

Wyrokowi w punkcie 1. nadano rygor natychmiastowej wykonalności z urzędu na podstawie art. 333 § 1 k.p.c., o czym orzeczono w punkcie 4 . wyroku.