Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III K 393/09

POSTANOWIENIE

Dnia 9 grudnia 2009 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział III Karny w składzie:

Przewodniczący – SSO Beata Kinstler

Protokolant: Joanna Kulpińska

bez udziału prokuratora

po rozpoznaniu na posiedzeniu sprawy skazanego P. S. (poprzednio M. O.)

w przedmiocie wydania wyroku łącznego

na podstawie art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k.

postanawia

I.  umorzyć postępowanie o wydanie wyroku łącznego;

II.  na podstawie art. 632 pkt 2 k.p.k. kosztami postępowania o wydanie wyroku łącznego obciążyć Skarb Państwa;

UZASADNIENIE

Nieprawomocnym wyrokiem łącznym z dnia 17 września 2009 roku Sąd Okręgowy we Wrocławiu w sprawie sygn. akt III K 235/09, rozpoznając wniosek skazanego P. S. (poprzednio M. O.), orzekł
w przedmiocie połączenia kar wymierzonych skazanemu prawomocnymi wyrokami :

Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 17 stycznia 2007 r., sygn. akt III K 303/05,

Sądu Rejonowego w Poznaniu z dnia 21 grudnia 2006 r., sygn. akt XXVI K
586/06

i innych.

W dniu 5 listopada 2009 roku (data wpływu) skazany P. S. wystąpił z kolejnym wnioskiem o rozpatrzenie możliwości wydania nowego wyroku łącznego dotyczącego skazania go na kary zastępcze pozbawienia wolności za grzywny wymierzone tymi samymi wyrokami, a nadto wyrokiem Sądu Rejonowego
w Międzyrzeczu z dnia 29 sierpnia 2005 r. w sprawie sygn. akt II K 282/04.

W uzasadnieniu swojego wniosku – wnosząc jednak o wydanie kolejnego wyroku łącznego – podniósł to, iż większości przypisanych mu prawomocnymi już wyrokami nie popełnił. W zasadzie wniósł o orzeczenie nowej kary łącznej
w wymiarze niższym, niż wymierzono mu nieprawomocnym wyrokiem łącznym z dnia 17 września 2009 r.

Wniosek skazanego należało uznać za przedwczesny, gdyż wyrok łączny Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 17 września 2009 r. w sprawie sygn. III K 235/09 dotychczas nie jest prawomocny z uwagi na zapowiedź i wniesienie apelacji do sądu II instancji.

W związku z tym, iż wcześniej wszczęte postępowanie w tym samym przedmiocie nie zostało prawomocnie zakończone, na mocy art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k. należało umorzyć postępowanie w zakresie kolejnego wniosku skazanego.