Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 listopada 2015 roku

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy,

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Anna Górnik

Protokolant: Edyta Jurkowska,

po rozpoznaniu w dniu 30 listopada 2015 roku

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki akcyjnej w W.

przeciwko P. Z.

o zapłatę

oddala powództwo.

Sygn. akt XI GC 574/15

Sprawa była rozpoznawana w postępowaniu uproszczonym

UZASADNIENIE

Dnia 23 października 2013 roku powódka (...) spółka akcyjna w W. wniosła przeciwko P. Z. pozew w Elektronicznym Postępowaniu Upominawczym o zapłatę kwoty 1572,45 zł wraz z odsetkami ustawowymi od kwot wskazanych w pozwie oraz złożyła wniosek o zasądzenie zwrotu kosztów sądowych w wysokości 30 zł oraz zastępstwa procesowego w wysokości 600 zł.

W uzasadnieniu wskazała, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wystawiła pozwanemu z tytułu sprzedaży prasy i innych artykułów faktury VAT, z których do zapłaty pozostała kwota 1572,45 zł. Mimo wezwań do zapłaty, pozwany nie uiścił żądnej sumy.

Dnia 4 grudnia 2013 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, zgodnie z żądaniem powódki.

Dnia 2 marca 2015 roku pozwany złożył sprzeciw od nakazu zapłaty wnosząc o oddalenie powództwa w całości.

W uzasadnieniu wskazał, że wraz z D. K. łączyła go ustna umowa prowadzenia sklepu, który dnia 31 sierpnia 2012 roku sprzedał wraz z asortymentem D. K.. Tego samego dnia działalność gospodarczą wyrejestrował. Wskazał, że powódką nie łączyła go żadna umowa.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka wystawiła pozwanemu następujące faktury VAT: dnia 31 lipca 2012 roku na kwotę 180,79 zł, dnia 4 sierpnia 2012 roku na kwotę 67,35 zł, dnia 31 sierpnia 2012 roku na kwotę 210,73 zł, dnia 21 kwietnia 2012 roku na kwotę 175,09 zł, dnia 8 września 2012 roku na kwotę 202,83 zł, dnia 15 września 2012 roku na kwotę 186,55 zł, dnia 22 września 2012 roku na kwotę 216,82 zł, dnia 29 września 2012 roku na kwotę 218,98 zł, dnia 6 października 2012 roku na kwotę 55,94 zł, dnia 13 października 2012 roku na kwotę 56,57 zł.

Dowód:

-faktury VAT, k. 28-37.

Dnia 8 października 2013 roku powódka wezwała pozwanego do zapłaty kwoty 1572,45 zł.

Dowód:

-wezwanie do zapłaty, k. 38.

Dnia 31 sierpnia 2012 roku pozwany sprzedał D. K. prowadzony przez siebie sklep wraz z asortymentem. Tego samego dnia jego działalność gospodarcza została wyrejestrowana z (...).

Dowód:

-niesporne a nadto wydruk (...), k. 9.

Sąd zważył, co następuje:

Powód roszczenie wywodził z normy art. 535 k.c., zgodnie z którym przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę, domagając się realnego wykonania obowiązania przez kupującego, zapłaty ceny, zgodnie z art. 354 § 1 k.c.

Na wstępie należy zauważyć, że postępowanie cywilne ma charakter kontradyktoryjny, czego wyrazem jest art. 232 k.p.c., określający obowiązek stron do wskazywania dowodów dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne, co z kolei jest potwierdzeniem reguły art. 6 k.c., wyznaczającej sposób rozłożenia ciężaru dowodu. Reguły wyrażone w powołanych przepisach nie określają jedynie zakresu obowiązku zgłaszania dowodów przez strony, ale rozumiane muszą być przede wszystkim w ten sposób, że strona, która nie przytoczyła wystarczających dowodów na poparcie swych twierdzeń ponosi ryzyko niekorzystnego dla siebie rozstrzygnięcia, o ile ciężar dowodu, co do tych okoliczności na niej spoczywał. Zgodnie z ogólną regułą z art. 6 k.c. i w myśl art. 232 k.p.c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne.

Wskazana zasada w sprawie oznacza, że strona powodowa składając pozew powinna udowodnić fakty, które świadczą o zasadności powództwa. Strona powodowa, domagając się od pozwanego uiszczenia ceny za sprzedaż prasy i innych artykułów, powinna przede wszystkim wykazać fakt zawarcia umowy z pozwanym.

Strona powoda na poparcie swojego roszczenia przedstawiła tylko i wyłącznie faktury VAT przez nią wystawione, w żaden sposób niezaakceptowane przez stronę pozwaną.

Zdaniem tut. Sądu niepodpisana przez pozwanego i niezaakceptowana faktura wystawiona przez stronę powodową nie może stanowić dowodu na zawarcie i wykonanie umowy. Nie ma ona nawet waloru dokumentu prywatnego w rozumieniu art. 245 kpc. W tym kontekście, zdaniem tut. Sądu, niewystarczające jest dla ustalenia stanu faktycznego i rzeczywistych relacji stron – powołanie się przez stronę powodową na wydruki, które sama wygenerowała, w sytuacji gdy z pozostałego materiału dowodowego nie można wnioskować, że doszło do zawarcia i wykonania umowy sprzedaży, a pozwany zaprzeczył, aby zdarzenia te w układzie podmiotowym stron miały miejsce.

Nadto fakt sprzedaży sklepu wraz z asortymentem nie został zakwestionowany przez powódką – ograniczyła się ona tylko do przedawniania lakonicznych twierdzeń o zawarciu umowy oraz przedstawiła niepodpisane przez stronę pozwaną duplikaty faktur VAT. Również fakt zakończenia przez pozwanego działalności gospodarczej jest niesporny – wynika wprost z wydruku (...).

Bacząc na całokształt materiału procesowego sprawy, należy stwierdzić, że stronie powodowej nie udało się udźwignąć ciężaru udowodnia zawarcia ze stroną pozwaną umowy sprzedaży prasy i innych artykułów, a następnie jej wykonania (art. 6 k.c. i w myśl art. 232 k.p.c) i dlatego powództwo podlegało w całości oddaleniu.

ZARZĄDZENIE

1.  Odnotować

2.  Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda

3.  Z apelacja lub za 30 dni