Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 grudnia 2015 roku

Sąd Okręgowy w Sieradzu I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSO Katarzyna Powalska

Protokolant: Patrycja Tokarek

po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2015 roku w Sieradzu

na rozprawie

sprawy z powództwa A. N.

przeciwko (...) Spółka z o.o. w likwidacji i (...) Spółka z o.o. z siedzibą w K.

o uznanie czynności prawnej za bezskuteczną

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od powoda A. N. na rzecz pozwanego (...) Spółka z o.o. z siedzibą w K. kwotę 9.264,71 ( dziewięć tysięcy dwieście sześćdziesiąt cztery 71/100 ) złote tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 7200 ( siedem tysięcy dwieście ) złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego ;

3.  zasądza od powoda A. N. na rzecz pozwanego (...) Spółka z o.o. w likwidacji kwotę 7217 ( siedem tysięcy dwieście siedemnaście ) złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego .

Sygn. akt I C 3/14

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 7 stycznia 2014 r. ( data wpływu ) skierowanym przeciwko (...) Spółka z o.o. w likwidacji z siedzibą w Z. oraz (...) Spółka z o.o. z siedzibą w K. powód A. N. dochodził uznania za bezskuteczną wobec niego umowy cesji wierzytelności z dnia 16 września 2013 r. dokonanej pomiędzy (...) Spółka z o.o. w likwidacji z siedzibą w Z. a (...) Spółka z o.o. z siedzibą w K. , na podstawie której (...) Spółka z o.o. w likwidacji z siedzibą w Z. przeniosły na rzecz (...) Spółka z o.o. z siedzibą w K. przysługującą im wierzytelność wobec (...) Spółka z o.o. w upadłości likwidacyjnej. Wnosił o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przewidzianych.

Jako podstawę prawną żądań pozwu wskazano przepis art. 527 i 528 k.c. , wskazując, iż A. N. jako Komornik przy Sądzie Rejonowym w Zduńskiej Woli ma wierzytelność wobec (...) Zakładów (...) w Z. z tytułu kosztów prowadzonej przeciwko temu podmiotowi jako dłużnikowi postępowań egzekucyjnych, wskutek umorzenia egzekucji jako bezskutecznej, w łącznej wysokości 229.862,53 złote, a które to koszty nie zostały dotąd uiszczone.

Pozwany (...) Spółka z o.o. w likwidacji w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu. Wywodził, iż kwestionowana czynność była w istocie sprzedażą pakietu wierzytelności, za który L. (...) uiścił cenę, ale przede wszystkim brak jest pokrzywdzenia przez tę czynność wierzyciela, który nie stał się niewypłacalny. Pozwany argumentował, że komornik sam umarzał postępowania egzekucyjne przeciwko dłużnikowi, stwierdzając ich bezskuteczność przy braku majątku pozwalającego na zaspokojenie długów. Ponadto przeniesiona wierzytelność była nieściągalna.

Podobnie pozwany (...) Spółka z o.o. w K. w odpowiedzi na pozew wnosił o oddalenie powództwa w całości, w tym wobec siebie z uwagi na brak przesłanek faktycznych i prawnych powództwa, zaś wobec (...) Spółka z o.o. w likwidacji z uwagi na brak legitymacji procesowej biernej. Wnosił o zasądzenie kosztów procesu. Brak biernej legitymacji procesowej (...) Zakładów (...) wywodził z treści art. 531 § 1 k.c., zaś w zakresie swojej ewentualnej odpowiedzialności wskazywał, że powód nie zgłosił swojej wierzytelności, w ochronie której wystąpił z przedmiotowym powództwem, do postępowania likwidacyjnego (...) Zakładów (...), a czynność kwestionowana pozwem była czynnością odpłatną. Tym samym powód nie wykazał aby pozwany wiedział lub przy zachowaniu należytej staranności mógł się dowiedzieć, że dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzyciela, a także aby poprzez kwestionowaną czynność doszło do pokrzywdzenia wierzyciela w kontekście postawienia dłużnika w stan niewypłacalności lub pogłębienia istniejącej już niewypłacalności.

Na rozprawie w dniu 20 listopada 2014 r. pełnomocnik powoda zmienił podstawę prawną roszczenia dochodzonego przeciwko (...) Zakładom (...) wskazując przepis art. 59 k.c.

Ostatecznie pełnomocnik powoda popierając powództwo, wnosił o nie obciążanie powoda w przypadku niekorzystnego dla niego rozstrzygnięcia kosztami procesu na podstawie art. 102 k.p.c.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

W dniu 31 grudnia 2007 r. w Kancelarii Notarialnej w Tuszynie przed notariuszem A. G. ( Rep A. (...)) (...) Spółka z o.o. w Z. sprzedały na rzecz (...) Spółki z o.o. w Z. prawo użytkowania wieczystego nieruchomości oraz prawa własności budynków, budowli, urządzeń i innych naniesień znajdujących się na tych nieruchomościach. Z tytułu ceny nie uiszczona pozostała kwota 5.101.039,76 złotych.

W dniu 28 lipca 2011 r. w sprawie o zawezwanie do próby ugodowej o sygnaturze V GCo 51/11 doszło do zawarcia ugody sądowej, na mocy której (...) Sp. z o.o. w Z. zwolniły (...) Spółkę z o.o. w Z. z obowiązku zapłaty ceny 5.169.125,62 złotych, wynikającej z umowy sprzedaży nieruchomości zawartej pomiędzy tymi podmiotami w dniu 31 grudnia 2007 r. ( bezsporne ).

Powód A. N. jest Komornikiem Sądowym przy Sądzie Rejonowym w Z. i prowadził przeciwko (...) Zakładom (...) w Z. postępowania egzekucyjne z wniosku Naczelnika (...) Urzędu Skarbowego w Ł. ( sygn, akt Km 664/11, Km 796/11, Km 797/11, Km 798/11, Km 799/11, Km 800/11, Km801/11, Km802/11, Km804/11, Km 805/11, Km 806/11, Km807/11, Km 808/11 ), z wniosku Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z siedzibą w Z. ( sygn. akt Km 792/11, Km 767/11 ), a także na rzecz innych wierzycieli : Gminy M. B., M. G., Marszałka Województwa (...), J. J., Z. S.. Wszystkie te postępowania zostały umorzone przez Komornika na podstawie art. 825 § 1 pkt 1 k.p.c. wobec wniosków wierzycieli, przy bezskuteczności egzekucji. Jednocześnie powód ustalił koszty prowadzonych egzekucji w łącznej wysokości 229.862,53 złote, którymi obciążył na mocy wydawanych postanowień o umorzeniu egzekucji dłużnika – (...) Zakłady (...). Postanowienia te były wydawane w okresie od listopada 2011 r. do października 2012 r. ( dowód : odpisy postanowień k. 8 – 32 ).

W dniu 21 maja 2012 r. Sąd Rejonowy w Sieradzu Wydział Gospodarczy w sprawie V GU 7/12 wydał postanowienie w przedmiocie ogłoszenia upadłości likwidacyjnej dłużnika (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Z. ( dowód : kopia postanowienia k. 65 akt I C 227/12 ).

W dniu 26 marca 2013 r. Sąd Rejonowy w Sieradzu oddalił wniosek o ogłoszenie (...) Zakładów (...) z uwagi na okoliczność, iż istniejący wówczas majątek dłużnika nie wystarczyłby nawet na koszty postępowania upadłościowego. Z uzasadnienia Sądu wynikało, „iż dłużnik (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Z. – w zasadzie – nie posiada żadnego majątku. W odniesieniu do majątku rzeczowego, pomimo iż w bilansie sporządzonym na dzień 31 grudnia 2012 r., występuje pozycja „środki trwałe w budowie” o wartości 5.652 złote, to faktycznie jednak rzeczy te – stanowiąc licencyjne programy komputerowe – nie przedstawiają żadnej wartości. Majątek finansowy dłużnika stanowią udziały i akcje w innych podmiotach ( o wartości 408,90 zł ) oraz środki pieniężne w kasie ( w kwocie 356,60 zł ). (...) Spółka z o.o. co prawda posiadają należności u swoich kontrahentów w łącznej kwocie 6.833.119,12 zł., jednakże z sumy tych wierzytelności jedynie możliwa do odzyskania jest kwota 6.195,14 złotych; pozostałe należności uznać należy za stracone – wobec upadłości głównego dłużnika – (...) Spółka z o.o. w Z.”. ( dowód : odpis postanowienia z uzasadnieniem k. 186 – 187 ).

(...) Zakłady (...) są obecnie spółką z o.o. w likwidacji. W dniu 19 kwietnia 2013 r. Zgromadzenie Wspólników (...) Spółki z o.o. podjęło uchwałę o rozwiązaniu spółki i powołało likwidatora w osobie W. M. ( dowód : wypis z KRS k. 33-40, wypis aktu notarialnego k. 190 -191 ).

Postanowieniem z dnia 24 kwietnia 2013 r. w sprawie V GUp 2/12 Sąd Rejonowy w Sieradzu uwzględnił sprzeciw wierzyciela - (...) Zakładów (...) w Z. złożony w zakresie odmowy uznania jego wierzytelności w postępowaniu upadłościowym (...) Spółka z o.o. w Z., w ten sposób, iż uznał na liście wierzytelności w tym postępowaniu wierzytelność (...) Zakładów (...) w łącznej kwocie 5.219.060,72 złotych, przy czym kwotę 5.130.645,10 złotych w kategorii IV, a 88.415,62 złotych w kategorii V. W takim wymiarze lista wierzytelności została zatwierdzona i stała się prawomocna na mocy postanowienia z dnia 3 lipca 2013 r. wydanego w sprawie V GUp 2/12 ( dowód : kopie postanowień k. 41 – 42 ).

W dniu 16 września 2013 r. doszło do zawarcia umowy cesji wierzytelności , na mocy której (...) Spółka z o.o. w likwidacji zbyły na rzecz (...) Spółka z o.o. z siedzibą w K. pakiet 10 wierzytelności wobec różnych podmiotów, wśród których pod pozycją 1 została wymieniona wierzytelność wobec dłużnika (...) Spółki z o.o. w upadłości likwidacyjnej w Z., w stosunku do której jako źródło wierzytelności podano „wyciąg z listy wierzytelności zatwierdzonej w postępowaniu upadłościowym toczącym się przed Sądem Rejonowym w Sieradzu , Wydział V Gospodarczy pod sygn.. akt V GUp 2/12 w poz. 37, kat. IV”. (...) Spółka z o.o. z siedzibą K. zapłaciła za cały pakiet 11.000 złotych ( dowód : umowa pisemna k. 91 – 92, wykaz k. 93 -94 ).

W dniu 27 grudnia 2013 r. powód dokonał zajęcia wierzytelności należnej (...) Zakładom (...) , ujętej listą wierzytelności w sprawie V GUp 2/12 na poczet swojej wierzytelności z tytułu nieuiszczonych kosztów egzekucyjnych ( dowód : protokoły zajęcia k. 46 -70 ).

W piśmie z dnia 24 lutego 2014 r. syndyk masy upadłości (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Z. w upadłości likwidacyjnej wniósł o dokonanie zmiany na liście wierzytelności sporządzonej w tym postępowaniu poprzez odmowę uznania w całości wierzytelności (...) Spółka z o.o. w Z., powołując się na uzyskanie wiedzy co do istnienia ugody sądowej zawartej w dniu 28 lipca 2011 r., na mocy której doszło do zwolnienia dłużnika z obowiązku zapłaty ceny 5.169.125,62 złotych wynikającej z umowy sprzedaży nieruchomości zawartej w dniu 31 grudnia 2007 r.

W dniu 27 marca 2015 r. Sąd Rejonowy w Sieradzu o osobie Sędziego Komisarza wydał postanowienie w sprawie o sygn. akt V GUp 2/12 , na mocy którego zmienił listę wierzytelności w postępowaniu upadłościowym (...) Spółka z o.o. w Z. w upadłości likwidacyjnej w zakresie dotyczącym wierzytelności (...) Spółka z o.o. w Z. poprzez jej wykreślenie w całości. Jednocześnie w uzasadnieniu swojego postanowienia Sąd podniósł fakt zawarcia ugody z dnia 28 lipca 2011 r. i wskazał, że wobec braku jakiegokolwiek dowodu potwierdzającego wzruszenie postanowień tej ugody, porozumienie jakie zostało zawarte pomiędzy (...) Sp. Z o.o. w Z. a (...) Sp. Z o.o. w Z. skutkowało wygaśnięciem wierzytelności należnej (...) Zakładom (...) , objętej postanowieniem z dnia 24 kwietnia 2013 r., gdyż z faktu tego wynika, że wierzytelność owa w momencie jej zgłoszenia już nie istniała. Postanowienie to stało się prawomocne wobec oddalenia zażalenia wniesionego przez (...) Sp. z o.o. w K. jako następcę prawnego wierzyciela z dniem 5 października 2015 r. ( dowód : odpisy postanowień k. 214 – 217).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów załączonych wprawdzie częściowo w kopiach ale, których autentyczności nie kwestionowała żadna ze stron.

Sąd zważył, co następuje :

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie .

Przede wszystkim trzeba wskazać, że przedmiotem pozwu jest wobec pozwanego (...) Spółka z o.o. w K. skarga pauliańska osadzona w treści art. 527 i następnych k.c. , zaś ostatecznie w stosunku do (...) Spółka z o.o. w likwidacji w Z. przepis art. 59 k.c. W orzecznictwie prezentowany jest pogląd, z którym zgadza się Sąd w niniejszej sprawie, co do tego, że zachodzą daleko idące odrębności między unormowaniem art. 59 k.c. , a unormowaniem art. 527 – 534 k.c. Roszczenie wywodzone z art. 59 k.c. wymaga udowodnienia innych przesłanek , niż roszczenie wywodzone z art. 527 i nast. k.c. Przepis art. 59 k.c. umożliwia zaspokojenie przysługującego osobie trzeciej takiego roszczenia, któremu zadośćuczynienie byłoby niemożliwe całkowicie lub częściowo wskutek wykonania umowy zwartej przez zobowiązanego do zaspokojenia tego roszczenia z inną osobą , roszczenie zaś musi pozostawać w takim stosunku do przedmiotu umowy, że samo wykonanie tej umowy czyni niemożliwym zaspokojenie roszczenia. Udowodnienia wymaga tylko to, że strony umowy o roszczeniu wiedziały, albo że umowa była nieodpłatna. Ponadto przepis art. 59 k.c. in fine , cytowany wyżej, stanowi o tym, iż uznania umowy za bezskuteczną nie można żądać po upływie roku od jej zawarcia. Natomiast przepisy art. 527 i następne k.c. zapewniają ochronę wierzycielowi w razie niewypłacalności dłużnika, sam zaś fakt zawarcia umowy dłużnika z osoba trzecią nie narusza praw wierzyciela, jeżeli wierzyciel może być zaspokojony z innych praw majątkowych dłużnika. Nie znajduje zatem żadnych podstaw interpretacja przepisów art. 59 i 527 i nast. k.c., że art. 59 k.c. znajduje zastosowanie w sytuacji, gdy powództwo ma odnieść skutek jedynie względem jednego wierzyciela, a art. 527 k.c. gdy chodzi o wielość wierzycieli ( por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 23 lipca 2014 r., I ACa 343/14, Lex nr 1498920 ).

Jeśli zatem idzie o podstawy roszczenia opieranego przez powoda na treści art. 59 k.c. w stosunku do (...) Spółka z o.o. w likwidacji w Z., to przede wszystkim należy wskazać, iż niedopuszczalność jego dochodzenia wynika z faktu zgłoszenia po upływie terminu rocznego , przewidzianego w tym unormowaniu. Należy bowiem pamiętać, iż umowa zbycia wierzytelności została zawarta w dniu 16 września 2013 r. , ale powód zakwalifikował swoje roszczenie w tej mierze opierając je o normę art. 59 k.c. dopiero na rozprawie w dniu 20 listopada 2014 r., zatem po upływie terminu jednego roku od zawarcia umowy. Niezależnie jednak od tego brak jest także w sprawie wykazania istnienia przesłanek przewidzianych w treści powoływanego unormowania. Jak bowiem wskazano wyżej roszczenie powoda musi pozostawać w takim stosunku do przedmiotu umowy, że samo wykonanie tej umowy czyni niemożliwym zaspokojenie roszczenia. Udowodnienia wymaga zaś to, że strony umowy o roszczeniu wiedziały, albo że umowa była nieodpłatna. Po pierwsze skoro niewątpliwe jest obecnie, iż wierzytelność objęta umową z dnia 16 września 2013 r. nie istniała wskutek jej wygaśnięcia z momentem zawarcia ugody sądowej pomiędzy (...) Sp. Z o.o. w Z. a (...) Sp. z o.o. w Z., to obrót takim prawem nie czyni w żadnej mierze nawet częściowo niemożliwym zadośćuczynienie roszczeniu powoda. Nadto jak wynika z załączonej umowy przelewu wierzytelności umowa ta była odpłatna. Te wszystkie argumenty przesądzają o braku podstaw uwzględnienia powództwa wobec (...) Sp. z o.o. w likwidacji w Z..

Podstawę roszczenia w niniejszej sprawie wobec (...) Sp. z o.o. stanowi zaś przepis art. 527 § 1 k.c. Zgodnie z jego treścią gdy wskutek czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli osoba trzecia uzyskała korzyść majątkową, każdy z wierzycieli może żądać uznania tej czynności za bezskuteczną stosunku do niego, jeżeli dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli, a osoba trzecia o tym wiedziała lub przy zachowaniu należytej staranności mogła się dowiedzieć. Wierzytelność osoby występującej z żądaniem z art. 527 k.c. musi istnieć najpóźniej w chwili zamknięcia rozprawy, choć nie musi ona być ściśle określona co do wysokości. Musi jednak być zaskarżalna, wymagalna i dotyczyć ma wierzytelności pieniężnych.

Podstawową przesłanką skuteczności zaskarżenia czynności dłużnika jest to, aby spowodowała ona pokrzywdzenie wierzyciela, które polega na tym, że jego wierzytelność nie może być zrealizowana i zrealizowanie jej w przyszłości jest również wątpliwe oraz to, iż dłużnik właśnie z taką świadomością pokrzywdzenia wierzycieli działał, czyli zdawał sobie sprawę z tego, że jego czynność prawna może spowodować niemożliwość uzyskania zaspokojenia przez jego wierzycieli. Nie jest natomiast konieczny zamiar pokrzywdzenia wierzyciela i zła wiara dłużnika. Wystarczy uznanie, że dłużnik przewidywał pokrzywdzenie w granicach ewentualności.

Nadto istotne jest także, że pokrzywdzenie wierzyciela należy oceniać nie według chwili dokonania czynności prawnej dłużnika z osobą trzecią, lecz według chwili jej zaskarżenia tj. wystąpienia z żądaniem uznania bezskuteczności czynności prawnej. Przepis art. 527 § 2k.c. wiąże bowiem pokrzywdzenie wierzyciela z rzeczywistą niewypłacalnością dłużnika, która musi istnieć w chwili wystąpienia ze skargą pauliańską, jak i w chwili orzekania przez sąd o żądaniu wierzyciela uznania czynności prawnej dłużnika za bezskuteczną - art. 316 § 1 k.p.c. – por. wyrok S.N. z dnia 27 lutego 2009 r. V CSK 309/08 , LEX nr 603191, wyrok S.N. z dnia 19 lutego 2010r. , IV CSK 303/09, LEX nr 852580).

Ciężar udowodnienia niewypłacalności dłużnika spoczywa przy tym na wierzycielu. Faktu tego może dowodzić wszelkimi środkami dowodowymi, ale w praktyce podstawową rolę odgrywa postanowienie komornika o umorzeniu egzekucji z powodu jej bezskuteczności. Jednakże do postanowienia tego w ramach procesu ze skargi pauliańskiej nie należy przywiązywać kapitalnego znaczenia. Sąd w tej sprawie akceptuje pogląd, zgodnie z którym bezskuteczność egzekucji nie mogłaby być przesłanką skuteczności akcji pauliańskiej choćby z tego powodu, że jej celem nie jest samo pozbawienie skuteczności prawnej zaskarżonej czynności prawnej dokonanej z pokrzywdzeniem wierzycieli, lecz właśnie umożliwienie wierzycielowi prowadzenia skutecznej egzekucji z majątku dłużnika w celu zaspokojenia swojego roszczenia. Skarga pauliańska nie ma więc charakteru wtórnego w stosunku do postepowania egzekucyjnego, ale – z zasady – go wyprzedza ( por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 17 lipca 2014 r., I ACa 566/14 , Lex nr 1500792 ) . Na wierzycielu spoczywa także ciężar udowodnienia tego, że dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia.

W przedmiotowej sprawie nie ulega wątpliwości, że powód A. N. ma względem dłużnika wierzytelność, wynikającą z postanowień o umorzeniu egzekucji i ustaleniu kosztów tych postępowań, którymi obciążono dłużnika. Sama aktualna wysokość tej wierzytelności, pozostaje w niniejszym procesie bez znaczenia. Istotne jest zaś, że dotąd nie została w całości przez dłużnika zaspokojona, mimo zajęcia wierzytelności objętej kwestionowaną w sprawie czynnością prawną.

Niezależnie jednak od innych przesłanek wynikających z treści art. 527 § 1 k.c. powództwo nie może zostać uwzględnione z powodu braku podstawowej przesłanki, jaką jest świadomość działania dłużnika z pokrzywdzeniem wierzyciela i samo jego pokrzywdzenie. Przede wszystkim bowiem należy mieć na względzie, że umowa przelewu wierzytelności z dnia 16 września 2013 r. w części dotyczącej nabycia wierzytelności w stosunku do (...) Sp. z o.o. jako jej źródło wskazywała wyłącznie prawomocną listę wierzytelności w sprawie o sygn. akt V GUp 2/12. Jeśli następnie ten sam Sąd który umieścił ową wierzytelność na liście, dokonał jej wykreślenia w całości, stwierdzając przy tym wygaśnięcie owego zobowiązania z momentem zawarcia ugody sądowej pomiędzy (...) Sp. Z o.o. w Z. a (...) Sp. z o.o. w Z., to oznacza, że strony umowy o przelew wierzytelności, kwestionowanej w tej sprawie, obróciły prawem nie istniejącym ( ugoda niwelująca dług była zawarta w dniu 28 lipca 2011 r., a kwestionowana czynność prawna pochodzi z dnia 16 września 2013 r. ). Dokonanie zaś takiej czynności, nie może stanowić o pokrzywdzeniu wierzyciela, bo nie można uznać aby powodowało to niewypłacalność dłużnika, bądź przynamniej ją pogłębiało. Tymczasem powód, na którym spoczywał ciężar dowodu w sprawie co do przesłanek zgłoszonej skargi pauliańskiej, nie przedstawił innego dowodu na istnienie wierzytelności, przynajmniej w zakresie niwelującym skutki zawartej ugody sądowej z dnia 28 lipca 2011 r. Poza tym trzeba także zauważyć, iż nawet gdyby wbrew stanowisku sądu upadłościowego uznać fakt istnienia przedmiotu umowy przelewu wierzytelności z dnia 16 września 2013 r., to wierzytelność ta została zbyta jako nieściągalna. Fakt ten podniósł już Sąd Rejonowy w Sieradzu w uzasadnieniu postanowienia z dnia 26 marca 2013 r. o oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości (...) Sp. z o.o. w Z.. W tym też kontekście została przez ten podmiot podjęta decyzja o zbyciu wierzytelności, wchodzącej w skład pakietu dziesięciu wierzytelności za cenę łączną 11.000 złotych.

Mając wiedzę takiej oceny wynikającej z analizy przeprowadzonej przez sąd upadłościowy, nie można także przypisać dłużnikowi świadomości działania z pokrzywdzeniem wierzyciela.

Z tych powodów powództwo oparte o treść art. 527 § 1 k.c. także podlegało oddaleniu, niezależnie od innych podnoszonych okoliczności.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i § 3 k.p.c., przy zastosowaniu zasady odpowiedzialności za wynik sprawy. W skład zasądzonych kosztów wchodzą koszty wynagrodzenia profesjonalnych pełnomocników obu pozwanych - radców prawnych w jednej stawce minimalnej – 7.200 złotych przy wskazanej wartości przedmiotu sprawy na podstawie § 6 pkt 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu ( Dz. U. Nr 163,poz. 1349 ze zm.), poniesione koszty stawiennictwa pełnomocnika pozwanego (...) wykazane w złożonym zestawieniu kosztów w wysokości 2.047,71 złotych oraz opłaty pełnomocnictw po 17 złotych.

Sąd nie znalazł podstaw uwzględnienia wniosku powoda o zastosowanie dobrodziejstwa nie obciążania go kosztami procesu na podstawie art. 102 k.p.c. Treść przepisu art. 102 k.p.c, na który powołuje się powód stanowi bowiem, że w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Zgodnie z utrwaloną już linią orzecznictwa Sądu Najwyższego pojęcie „wypadku szczególnie uzasadnionego” oznacza sytuacje procesowe odbiegające od normy, zawierające w sobie elementy społecznie uzasadnionego pokrzywdzenia i naruszające poczucie sprawiedliwości ( por. postanowienie S.N. z dnia 11 sierpnia 2011r. I CZ 52/11, LEX nr 1084690 ). Dla oceny istnienia przesłanek zastosowania normy art. 102 k.p.c istotne jest uwzględnienie całokształtu okoliczności sprawy. Chodzi tu nie tylko o okoliczności związane z przebiegiem procesu ale również pozostające poza jego obszarem czyli dotyczące stanu majątkowego stron, ich sytuacji życiowej. Te właśnie okoliczności należy zestawiać z płaszczyzną zasad współżycia społecznego. W przedmiotowej sprawie zastosowania tego przepisu z pewnością nie może uzasadniać sytuacja życiowa i majątkowa powoda, prowadzącego kancelarię komorniczą . Nie można także uznać, wbrew twierdzeniom pełnomocnika powoda aby uzasadniał to przebieg procesu, skoro dopiero w jego końcowej fazie okazało się, że nie istnieje wierzytelność objęta kwestionowana czynnością prawną. Powód zajmując się profesjonalnie stosowaniem prawa, mając do tego pełnomocnika procesowego w osobie adwokata winien już na wstępie tego postępowania ocenić podstawy dochodzonego roszczenia. O tym bowiem, iż wierzytelność objęta przelewem była zbyta jako nieściągalna wiadomo było od początku. Zdaniem Sądu nie zaistniały w sprawie okoliczności dające podstawy uznania wystąpienia wypadku szczególnie uzasadnionego w kontekście art. 102 k.p.c.

Z tych wszystkich względów orzeczono jak w wyroku.