Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 1 kwietnia 2015 roku, w sprawie I C 1369/12 z powództwa A. W. przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w (...) S.A. w Ł., Sąd Rejonowy dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.600 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 10 marca 2011 roku do dnia zapłaty oraz orzekł o kosztach procesu.

W dniu 3 kwietnia 2015 roku, pełnomocnik pozwanego (...) S.A. w (...) S.A. w Ł. wniósł o uzupełnienie wyroku z dnia 1 kwietnia 2015 roku z uwagi na fakt, iż Sąd nie orzekł o całości żądania.

Wyrokiem uzupełniającym z dnia 3 lipca 2015 roku, z powództwa A. W. przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w (...) S.A. w Ł., Sąd Rejonowy dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi uzupełnił wyroku Sądu Rejonowego dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi z dnia 1 kwietnia 2015 roku, w ten sposób, że w sentencji tego wyroku po punkcie 3 / trzecim / dodał punkt 4 / cztery / następującej treści: „oddala powództwo w pozostałym zakresie”.

Sąd Rejonowy swoje rozstrzygnięcie oparł na następujących ustaleniach i zważył co następuje:

W dniu 19 lutego 2009 r. A. W. spadł z drabiny i doznał urazu lewej goleni. W wyniku wypadku w dniu 18 lutego 2009 r. powód doznał, w ocenie ortopedycznej, otwartego złamania trzonów obu kości lewego podudzia. W ocenie neurologicznej, w wyniku niefizjologicznego chodu po złamaniu kości goleni lewej, doznanym w wypadku z dnia 19 lutego 2009r., u A. W. nasiliły się dolegliwości bólowe kręgosłupa L/S. Z punktu widzenia neurologicznego, z powodu bólów kręgosłupa L/S A. W. leczył się u lekarza POZ oraz w (...). Wypadek z dnia 19 lutego 2009 r. i długotrwałe niefizjologiczne chodzenie przy pomocy kul łokciowych, przyczyniły się w znacznym stopniu do powstania u powoda rwy kulszowej lewostronnej.

W ocenie ortopedycznej trwały uszczerbek związany z przedmiotowym złamaniem wyniósł 5% zgodnie z ogólnym i warunkami umowy łączącej strony.

W ocenie neurologicznej według tabeli norm trwałego uszczerbku na zdrowiu (...), długotrwały uszczerbek na zdrowiu A. W. wynosi 2%. Trwały uszczerbek na zdrowiu wynosi 0%. Uszczerbek neurologiczny obejmuje również skurcze i drętwienia lewej kończyny dolnej, które towarzyszą często rwie kulszowej.

W ocenie chirurgii plastycznej stały uszczerbek na zdrowiu będący wynikiem istniejących zniekształceń bliznowatych podudzia wynosi 5% Orzeczony uszczerbek obejmuj wszystkie blizny: pooperacyjne jak i pourazowe.

W dacie wypadku A. W. był pracownikiem (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialności w Ł. i objęty był grupowym ubezpieczeniem pracowniczym typ P.

Warunki grupowego ubezpieczenia pracowniczego typu P regulowane są ogólnymi warunkami grupowego ubezpieczenia pracowniczego typu P, zatwierdzonymi uchwałą Nr 93/92 Zarządu (...) SA z dnia 7 grudnia 1992 roku. Zgodnie z warunkami zawartej umowy za 1% trwałego uszczerbku na zdrowiu stwierdzony przez lekarzy orzeczników (...) S.A. ubezpieczony winien otrzymać 4% sumy ubezpieczenia, która wynosiła 8.000 zł. tj. kwotę 320 zł.

Decyzją z dnia 21 marca 2011 r. pozwany przyznał A. W. świadczenie w wysokości 2.240 zł za 7 % trwałego uszczerbku na zdrowiu tj. 7 % x 320 zł. Zgodnie z zawartą umową suma ubezpieczenia wynosi 8.000 zł. Strona pozwana winna wypłacić zatem 320 zł za każdy procent trwałego uszczerbku na zdrowiu. Biegli stwierdzili u powoda 10 % trwałego uszczerbku na zdrowiu. Zgodnie z zawartą umową strona pozwana powinna wypłacić powodowi kwotę 3.200 zł. Wypłacone zostało jedynie 2240 zł, gdyż strona pozwana przyjęła 7% trwałego uszczerbku na zdrowiu.

W uzasadnieniu Sąd Rejonowy podkreślił, że zgodnie z treścią umowy łączącej strony podstawą wypłaty świadczenia jest trwały uszczerbek na zdrowiu i z samej swojej istoty taki uszczerbek nie ulega zmianie, więc jest on identyczny zarówno po wypadku jak i po 24 miesiącach od wypadku. Sąd Rejonowy uznał zatem że opinie biegłych mimo iż były wydane cztery lata po wypadku , mogą być podstawą ustaleń co do trwałego uszczerbku na zdrowiu. Tym bardziej że strona pozwana nie wykazała by uszczerbek ten był mniejszy wcześniej lub w inny sposób uległ zmianie.

Od wyroku uzupełniającego z dnia 3 lipca 2015 roku, apelację wywiodła strona powodowa zaskarżając wyrok uzupełniający w całości zarzucając skarżonemu orzeczeniu:

- naruszenie przepisów postępowania mogące mieć wpływ na wynik sprawy tj. art. 278 k.p.c. w związku z art. 233 § 1 k.p.c. przez jego niezastosowanie i dokonanie dowolnej, w miejsce swobodnej oceny dowodu z opinii biegłego sądowego lekarza neurologa wyrażającej się bezkrytycznym, oderwanym od zasad logiki, wiedzy powszechnej i doświadczenia życiowego przyjęciem, że trwały uszczerbek neurologiczny na zdrowiu powoda wynosi 0%, podczas gdy wszechstronna ocena zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności wydanych przez biegłego sądowego lekarza neurologa wszystkich trzech opinii, przy uwzględnieniu wskazań logiki, wiedzy powszechnej i doświadczenia życiowego prowadzi do wniosku, że uszczerbek ten jest oczywiście wyższy.

Mając na uwadze powyższe zarzuty apelujący wniósł o:

- zmianę zaskarżonego wyroku i uwzględnienie żądania pozwu w całości, tj. ponad kwotę 1.600 złotych;

- zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania wraz z kosztami postępowania apelacyjnego;

- względnie o uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Poczynione przez sąd pierwszej instancji ustalenia faktyczne są prawidłowe i sąd drugiej instancji przyjmuje je za własne dla potrzeb orzekania na etapie postępowania apelacyjnego.

Zarzuty podniesione w wywiedzionym środku odwoławczym sprowadzają się do kwestionowania opinii biegłego neurologa i wynikających z niej ustaleń sądu.

Z zarzutami pełnomocnika powoda w tym zakresie nie można się zgodzić.

Na tle innych środków dowodowych, w szczególności zeznań świadków i stron, dowód z opinii biegłego wyróżnia specjalny jego przedmiot, cel, charakter oraz specyficzne, właściwe tylko jemu, kryteria oceny. Zwrócił na to uwagę Sąd Najwyższy, w zgodzie z ustalonymi w tej materii poglądami orzecznictwa i doktryny, w orzeczeniu z dnia 1 lipca z 1969 r., I CR 149/69 ( (...) 1971, nr 5, s. 743), w którym stwierdził, że opinia biegłego ma na celu ułatwienie sądowi należytej ceny zebranego materiału wtedy, gdy potrzebne są wiadomości specjalne; nie może natomiast sama być źródłem materiału faktycznego sprawy ani tym bardziej stanowić podstawy ustalenia okoliczności będących przedmiotem oceny biegłych.

Opinia biegłego podlega, jak inne dowody ocenie według art. 233 § 1 k.p.c., lecz odróżniają ją szczególne kryteria oceny. Stanowią je zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej wniosków / por. Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 października 2004 r. w sprawie V CK 143/04, (...) LEX nr 585885/.

Analiza treści opinii sporządzonych przez biegłą neurolog w kontekście wyżej zaprezentowanych przesłanek oceny tego dowodu oraz w konfrontacji z podniesionymi przez pełnomocnika powoda zarzutami apelacji prowadzi do wniosku, że Sąd Rejonowy orzekając nie dopuścił się obrazy przepisu art. 233 § 1 k.p.c.

W niniejszej sprawie biegła neurolog sporządzała opinię trzykrotnie. Podstawą wydanych opinii była zarówno dokumentacja lekarska powoda oraz wykonane przez biegłą badanie powoda.

Wprawdzie wysokość trwałego uszczerbku na zdrowiu powoda określona w opinii podstawowej była inna od ustalonego w opinii uzupełniającej z dnia 16.06.2014 r. jednakże biegła w opinii uzupełniającej nr. 2 jasno i jednoznacznie wyjaśniła z jakiego przyczyny owej różnicy. Biegła wskazała, że różnica w wysokości trwałego uszczerbku związana jest z różnicami pomiędzy tabelą uszczerbków na zdrowiu wg. Dziennika Ustaw nr. 234 załącznika do Rozporządzenia M.P. z dnia 18.12.2002 roku a tabelą norm trwałego uszczerbku na zdrowiu (...). W opinii biegła zaznaczyła również, że nie obniżyła powodowi przyznanego wcześniej uszczerbku na zdrowiu.

Wywiedzione w apelacji zarzuty podejmują jedynie nieuprawnioną polemikę z wnioskami opinii i jako takie nie zasługują na uwzględnienie. W ocenie sądu okręgowego brak jest podstaw do kwestionowania wniosków biegłej. Opinia ta jest jasna, logiczna i kategoryczna.

Podkreślić należy że w toku postępowania przed Sądem I instancji, po złożeniu przez biegłą pisemnych opinii uzupełniających, pełnomocnik powoda ostatecznie nie wnosił ani o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego ani też o zobowiązanie biegłej J. B. do złożenia opinii uzupełniającej – cofając złożony uprzednio wniosek. Tym samym strona powodowa zaakceptowała zaprezentowane w opinii wnioski, a zwłaszcza ustaloną przez biegłą wysokość trwałego uszczerbku na zdrowiu powoda.

W tych warunkach nie ma podstaw do przyjęcia, że w świetle zasad zawartych w art. 233 § 1 k.p.c. dokonana przez Sąd Rejonowy ocena dowodów jest rażąco wadliwa albo w sposób oczywisty błędna.

Reasumując, zdaniem Sądu Okręgowego, skarżący nie podważył prawidłowości przeprowadzenia oceny dowodów przez Sąd pierwszej instancji, który oceniając materiał dowodowy, uczynił to w sposób prawidłowy w zakresie norm prawa procesowego i z uwzględnieniem dyrektywy wskazanej w art. 233 § 1 k.p.c.

Z przytoczonych powodów apelację oddalono, na podstawie art. 385 k.p.c.