Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV Ka 340/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 czerwca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący:

SSO Ewa Rusin (spr.)

Sędziowie:

SSO Waldemar Majka

SSO Elżbieta Marcinkowska

Protokolant:

Ewa Ślemp

przy udziale Barbary Chodorowskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu w dniu 12 czerwca 2015 r.

sprawy B. U.

córki A. i J. z domu K.

urodzonej (...) w Ś.

oskarżonej z art. 278§1 i 5 kk w zw. z art. 12 kk

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Świdnicy

z dnia 2 marca 2015 r. sygnatura akt VI K 40/14

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że przypisany oskarżonej czyn kwalifikuje z art. 278 § 3 i 5 k.k. w zw. z art. 12 k.k.;

II.  w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zwalnia oskarżoną od ponoszenia kosztów sądowych postępowania odwoławczego, zaliczając wydatki za to postępowanie na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt IV Ka 340/15

U Z A S A D N I E N I E Prokurator Rejonowy w Świdnicy oskarżył B. U. o to, że:

w okresie od miesiąca grudnia 2012 r. do dnia 2 października 2013 roku, w Ś. woj. (...), działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, dokonała zaboru energii elektrycznej, w ten sposób, że po złączeniu odgałęzień przewodów zasilających i odbiorczych wewnętrznej linii zasilającej z instalacją zasilającą mieszkania przy ul. (...) w Ś., poza licznikiem o łącznej wartości 800,40 złotych działając na szkodę (...) S.A., Oddział w W., Rejon Dystrybucji Energii w S.,

tj. o czyn z art. 278§1 i 5 kk w zw. z art. 12 kk.

Sąd Rejonowy w Świdnicy wyrokiem z dnia 2 marca 2015 r., sygn.akt VI K 40/14:

I.  na podstawie art. 66§1 kk i art. 67§1 kk postępowanie karne wobec oskarżonej B. U. w zakresie czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 278§1 i 5 kk w zw. z art. 12 kk warunkowo umorzył na okres próby lat 2 (dwóch),

II.  na podstawie art. 67§3 kk zobowiązał oskarżoną do naprawienia szkody przez zapłatę na rzecz strony pokrzywdzonej (...) S.A. Oddział w W. kwoty 800,40 zł w terminie 2 lat od uprawomocnienia się wyroku,

III.  na podstawie art. 624§1 kpk zwolnił oskarżoną od zapłaty na rzecz Skarbu państwa kosztów sądowych w całości.

Z wyrokiem tym w całości nie pogodził się prokurator.

Apelujący na podstawie art. 438 pkt 1 kpk zarzucił:

obrazę przepisu prawa materialnego, to jest przepisu art. 66 kk, polegającą na jego niewłaściwym zastosowaniu, co wyraziło się w warunkowym umorzeniu postępowania karnego wobec B. U., której zarzucono popełnienie czynu z art. 278§1 i 5 kk w zw. z art. 12 kk zagrożonego karą pozbawienia wolności do lat 5, mimo iż zgodnie z §3 wskazanego przepisu pokrzywdzony podmiot nie pojednał się ze sprawcą, sprawca nie naprawił szkody ani nie ustalił z pokrzywdzonymi sposobu jej naprawienia, ani też dla możliwości zastosowania §2 wskazanego przepisu wskazującego, iż warunkowego umorzenia nie stosuje się do sprawcy przestępstwa zagrożonego karą przekraczającą 3 lat pozbawienia wolności, nie przyjęto wypadku mniejszej wagi, dla kwalifikacji karnej czynu przypisanego sprawczyni.

Podnosząc powyższy zarzut i powołując się na przepis z art. 437§1,2 kpk skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest zasadna, ale nie musi skutkować wnioskowanym orzeczeniem kasatoryjnym. Stan dowodów sprawy i zaprezentowana przez Sąd Rejonowy ich ocena pozwalają na zreformowanie zaskarżonego wyroku.

Trafnie bowiem Sąd I instancji przyjął, iż oskarżona przypisanym jej działaniem dopuściła się występku kradzieży energii elektrycznej o wartości 800,40 złotych. Tego rodzaju występek zdefiniowany w art. 278§1 i 5 kk może być potraktowany także jako wypadek mniejszej wagi z art. 278§3 i 5 kk. Mimo, że w zaskarżonym wyroku Sąd przypisał oskarżonej czyn kwalifikowany z art. 278§1 i 5 kk, to jednak w pisemnych motywach wyroku przyznał, iż jego intencją było potraktowanie czynu oskarżonej jako wypadku mniejszej wagi, co jednak przez przeoczenie nie znalazło odzwierciedlenia w dyspozycji wyroku(k.165-166 akt sprawy). Należy zgodzić się ze stanowiskiem Sądu I instancji, iż przypisany oskarżonej występek może być oceniony łagodniej, jako wypełniający ustawowe znamiona art. 278§3 i 5 kk w zw. z art. 12 kk. Decydującym kryterium jest relatywnie niska wartość szkody oraz stopień zawinienia oskarżonej, który „nie był znaczny”, wynikający raczej ze swoistej niedbałości w rozwiązywaniu sytuacji spotykanych w życiu codziennym.

Jakkolwiek apelujący w uzasadnieniu apelacji podjął próbę zakwestionowania słuszności powyższego poglądu, to jednak przedstawionej argumentacji nie sposób podzielić jako trafionej. Przytoczone tam wyłącznie dwa judykaty Sądu Najwyższego i Apelacyjnego w Krakowie mają zbyt ogólne znaczenie, by stanowić wsparcie dla uznania czynu oskarżonej w ramach art. 278§1 i 5 kk.

Zgodzić się także wypada, iż tak wina oskarżonej jak i stopień społecznej szkodliwości jej czynu nie są znaczne, oskarżona dotychczas nie była karana sądownie, samotnie wychowuje córkę, utrzymuje się ze świadczeń opieki społecznej, które to okoliczności – ocenione wspólnie – pozwalają na uznanie, iż w niniejszej sprawie zachodzą przesłanki z art. 66§1 kk, umożliwiające warunkowe umorzenie postępowania.

Zatem mimo słusznie wytkniętego w apelacji błędu w zakresie prawa materialnego zaskarżony wyrok należało zmienić. Sąd pozostaje w przekonaniu, iż nałożony na oskarżoną obowiązek probacyjny naprawienia szkody i niewątpliwie wychowawcze oddziaływanie na oskarżoną przeprowadzonego postępowania karnego uzasadniają przypuszczenie, iż pomimo umorzenia postępowania oskarżona będzie przestrzegać porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa, zatem ustawowe przesłanki do zastosowania dyspozycji art. 66§1 kk w niniejszej sprawie zachodzą.

O kosztach sądowych postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 624§1 kpk w zw. z art. 636§1kpk, uznając iż trudna sytuacja materialna oskarżonej uzasadnia zwolnienie jej od ponoszenia tych kosztów.

pd