Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 września 2014 r.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu – Wydział I Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 30 września 2014 r. we Wrocławiu na rozprawie

sprawy z powództwa Przedsiębiorstwa Produkcyjno – Handlowo – Usługowego (...) spółki z o.o. w D.

przeciwko (...) spółce z o.o. w C. (poprzednio w O.)

o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności

na skutek apelacji strony powodowej

od wyroku Sądu Okręgowego w Opolu

z dnia 26 marca 2014 r. sygn. akt VI GC 175/13

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od strony powodowej na rzecz strony pozwanej 5.400 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 26.03.2014 r. Sąd Okręgowy w Opolu oddalił powództwo Przedsiębiorstwa Produkcyjno – Handlowo – Usługowego (...) spółki z o.o. w D. przeciwko (...) spółce z o.o. o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności (pkt 1) oraz zasądził od strony powodowej na rzecz pozwanej kwotę 7.200 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (pkt 2).

Powyższe rozstrzygnięcie Sąd ten wydał w oparciu o następujące ustalenia faktyczne.

W dniu 4.01.2012 r. spółka (...) sprzedała (...) sp. z o.o. z siedzibą w D. opisane w akcie notarialnym nieruchomości za łączną cenę 520.000 zł. W § 4 umowy sporządzonej w formie aktu notarialnego (Rep. A nr (...)) strony zgodnie oświadczyły, że ustalona cena została w całości zapłacona stronie sprzedającej przez spłatę zadłużenia spółki (...). Powyższe postanowienie zostało powtórzone w § 2 aneksu do powyższej umowy.

W dniu 4.01.2012 r. (...) sp. z o.o. zawarła z pozwanym umowę kupna-sprzedaży nieruchomości (w zwykłej formie pisemnej), dotyczącą nieruchomości objętych finalną umową zawartą w formie aktu notarialnego, gdzie strony wskazały w § 4 sposób zapłaty przez nabywcę ceny. Pozwany miał zapłacić na rzecz (...) w warrancie 350.000 zł, na rzecz Banku (...) 20.000 zł, na rzecz (...) w warrancie 98.887,61 zł (na poczet wskazanej umowy), na rzecz Gminy D. zaległe podatki w kwocie 17.000 zł, a pozostałą kwotę w imieniu Sprzedającego na wskazane przez niego zaległe zobowiązania.

Nabywca w dniu 3.11.2011 r. przelał na rzecz (...) sp. z o.o. kwoty 20.000 zł i 98.887,61 zł tytułem zapłaty faktury proforma na rzecz (...) sp. z o.o. w W., a w dniu 29.11.2011 r. kwotę 350.000 zł na rzecz Banku (...) S.A. w W..

Dodatkowo notami uznaniowymi z 4.01.2012 r. Prezes Zarządu (...) Pan Ł. potwierdził powyższy fakt wskazując, że wpłaty zostały zarachowane na poczet zapłaty ceny wynikającej z umowy z 4.01.2012 r.

Również w aneksie do umowy sprzedaży z dnia 22.10.2012 r. Prezes Ł. potwierdził, że ustalona cena brutto została przez nabywcę (pozwaną) w całości zapłacona poprzez spłatę zadłużenia spółki (...).

W tej samej dacie, tj. 22.10.2012 r. pozwana spółka zawarła ze stroną powodową umowę sprzedaży w formie aktu notarialnego (Rep. A nr (...)). Przedmiot umowy był tożsamy z przedmiotem umowy łączącej (...) z pozwaną spółką. Nabywcę reprezentował również J. Ł.. Cena nabycia została ustalona na kwotę 700.000 zł i w drodze aneksu z dnia 22.10.2012 r. została finalnie określona na 861.000 zł brutto. Strona powodowa zapłaciła na poczet ceny kwotę 361.000 zł. Co do reszty należności złożyła w dniu 3.06.2013 r. oświadczenie o kompensacie wzajemnych należności i zobowiązań. Po potrąceniu przedstawiła wierzytelność w kwocie 514.878,88 zł nabytą od PW (...) sp. z o.o. na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 23.05.2013 r.

Nabyta wierzytelność to kwota, którą pozwana spłaciła wskazane przez Zarząd spółki (...) zobowiązania tejże w ramach zapłaty ceny za nabyte nieruchomości. (...) w dniu 10.05.2013 r. złożył oświadczenie, iż działał pod wpływem błędu i w konsekwencji pozwany spłacił zobowiązanie nie spółki (...), lecz innego podmiotu.

O fakcie działania pod wpływem błędu prezes Zarządu (...) powziął wiadomość od księgowej sporządzającej bilans roczny. Pozostawał on w przekonaniu, że pozwana spółka w wyższym stopniu ureguluje zobowiązanie spółki (...).

Strona pozwana wystąpiła do komornika sądowego z wnioskiem o wszczęcie egzekucji reszty ceny w związku z zawartą umową sprzedaży ze stroną powodową i brakiem uregulowania całej należności.

Mając powyższe na uwadze oraz treść art. 840 k.p.c., Sąd pierwszej instancji zważył, że powództwo podlegało oddaleniu, gdyż nie było skuteczne oświadczenie o potrąceniu złożone stronie pozwanej przez powodową spółkę, w oparciu o które wywodziła ona, że spełniła świadczenie egzekwowane przez pozwaną. Sąd ten wskazał, iż spółce (...) sp. z o.o. nie przysługiwała wierzytelność w stosunku do strony pozwanej. Tym samym też wierzytelność ta nie mogła zostać zbyta przez tę spółkę na rzecz strony powodowej i następnie nie mogła skutecznie zostać przedstawiona do potrącenia pozwanej spółce z wierzytelnością przysługującą pozwanej spółce w stosunku do powodowej, a wynikającą z tytułów wykonawczych objętych przedmiotowym pozwem.

O kosztach postępowania Sąd orzekł w oparciu o art. 98 k.p.c.

Apelację od powyższego wyroku wywiodła strona powodowa, skarżąc go w całości i zarzucając:

1. nieważność postępowania w oparciu o art. 379 pkt 5 k.p.c. w zw. z art. 214 § 1 k.p.c., przez pozbawienie strony powodowej możności obrony swoich praw, na skutek nieodroczenia przez Sąd rozprawy zaplanowanej na dzień 26.03.2014 r., pomimo wniosku pełnomocnika powoda wywołanego nagłą chorobą i niemożności zapewnienia przez niego zastępstwa substytucyjnego;

2. naruszenie prawa materialnego, tj.:

- art. 86 § 1 k.c., przez jego niezastosowanie i uznanie, że (...)sp. z o. o. nie uchyliła się skutecznie od skutków swego oświadczenia woli złożonego w notach uznaniowych potwierdzających zapłatę ceny nieruchomości zbytej aktem notarialnym z dnia 4.01.2012 r.;

- art. 498 § 1 i 2 k.c., przez jego niezastosowanie i uznanie, że nie wystąpiły okoliczności uzasadniające skuteczne potrącenie wierzytelności nabytej przez powoda od spółki (...) z wierzytelnością pozwanego względem powodowej spółki, wskutek czego zobowiązanie pozwanej spółki wygasło;

- art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c., przez jego niezastosowanie i uznanie, że nie wystąpiły okoliczności uzasadniające pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności;

3. naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 233 § 1 i 2 k.p.c. w zw. z art. 328 § 2 k.p.c., przez sporządzenie uzasadnienia niezgodnie z wymogami art. 328 § 2 k.p.c., a nadto przez błędne przyjęcie, że:

- błąd dotyczący oświadczenia woli zawartego w akcie notarialnym z dnia 4.01.2012r. został wywołany niestarannym działaniem prezesa zarządu spółki (...); podczas gdy prezes spółki (...) podjął decyzję co do złożenia oświadczenia woli o spłacie zobowiązań w oparciu o nieprawdziwe informacje przedłożone przez pozwaną spółkę, które nie stanowiły spłaty zobowiązań spółki (...) względem podmiotów trzecich;

- potwierdzenie przez prezesa zarządu spółki (...) zapłaty ceny za zbywaną nieruchomość w zwykłej formie pisemnej, w akcie notarialnym oraz w aneksie do tego aktu, stanowi wystarczającą przesłankę do stwierdzenia niemożności działania pod wpływem błędu;

4. naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 233 § 1 i 2 k.p.c. w zw. z art. 328 § 2 k.p.c., przez sporządzenie uzasadnienia niezgodnie z wymogami art. 328 § 2 k.p.c., poprzez niezawarcie w uzasadnieniu wyroku wskazania podstawy faktycznej w zakresie rozstrzygnięcia o dowodach zgromadzonych w sprawie.

Wskazując na powyższe, strona powodowa wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania, ewentualnie o zmianę zaskarżonego wyroku przez uwzględnienie powództwa w całości i zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powodowej kosztów postępowania za obie instancje.

W odpowiedzi na apelację strona pozwana wniosła o jej oddalenie i zasądzenie na jej rzecz od strony powodowej kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Apelacyjny dodatkowo ustalił.

(...) sp. z o.o. wspólnie ze stroną pozwaną uzgodniły, na rzecz jakich podmiotów i jakie kwoty zobowiązana będzie wpłacać strona pozwana tytułem zapłaty ceny za nabywaną od spółki (...) nieruchomość, objętą przedwstępną umową z dnia 17.10.2011 r., zawartą w formie pisemnej. W tej przedwstępnej umowie sprzedaży szczegółowo opisano zobowiązania, jakie nabywca nieruchomości (strona pozwana) winien uregulować w ramach zapłaty ceny za nieruchomość. Dane w tym zakresie podał stronie pozwanej, jak i zawarł w umowie z dnia 17.10.2011 r., J. Ł., prezes spółki (...). Spłata zobowiązań wobec banków wskazanych w tej umowie była konsekwencją, toczącego się z wniosku banków w tym czasie postępowania egzekucyjnego z tej nieruchomości (miała zostać przeprowadzona jej licytacja). Wierzytelności tych banków zabezpieczone były hipoteką ustanowioną na nieruchomości, będącej przedmiotem zbycia przez (...) sp. z o.o. na rzecz strony pozwanej.

dowód: zeznania J. Ł. (01:05 i nast.) i S. F. (min. 00:44 i nast.), k. 184.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje.

Apelacja okazała się nieuzasadniona.

Na wstępie wskazać należy, iż za podstawę swojego rozstrzygnięcia Sąd Apelacyjny przyjął ustalenia faktyczne dokonane w sprawie przez Sąd pierwszej instancji, gdyż były one prawidłowe i znajdowały odzwierciedlenie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym. Ustalenia te jedynie w niewielkim zakresie zostały uzupełnione przez Sąd odwoławczy w oparciu o zeznania świadków słuchanych przed Sądem Okręgowym w zakresie dotyczącym uzgodnień pomiędzy pozwaną spółką (nabywcą nieruchomości) a (...) sp. z o.o. (zbywcą nieruchomości), co do sposobu zapłaty przez pozwaną ceny za nabywaną nieruchomość.

Przechodząc do analizy zarzutów apelacji, w pierwszej kolejności zważyć trzeba, iż nieuzasadniony był zarzut skarżącej dotyczący naruszenia jej prawa do obrony przez przeprowadzenie rozprawy w dniu 26.03.2014 r., pomimo złożonego przez pełnomocnika strony powodowej wniosku o odroczenie tej rozprawy.

Po pierwsze pełnomocnik powoda ustanowił w niniejszej sprawie pełnomocnika substytucyjnego (k. 150), którego zakres działania nie był ograniczony w toku postępowania przed Sądem Okręgowym. Nadto pełnomocnik strony powodowej, wnosząc o odroczenie rozprawy wyznaczonej na dzień 26.03.2014 r., nie przedstawił zwolnienia lekarskiego pochodzącego od lekarza sądowego
(art. 214 ¹ § 1 k.p.c.), a także w późniejszym czasie nie potwierdził tego zwolnienia, które miało być wywołane nagłą przyczyną, przez lekarza sądowego.

Tym samym w ocenie Sądu Apelacyjnego nie było podstaw do odroczenia tej rozprawy. Pełnomocnik strony powodowej nie usprawiedliwił bowiem swojej nieobecności na rozprawie w dniu 26.03.2014 r. w sposób zgodny z wymogami prawa procesowego (art. 214 ¹ § 1 k.p.c.) ale też, co istotne, posiadał on umocowanego w niniejszej sprawie do działania za niego pełnomocnika substytucyjnego, który zastępował go już na rozprawie w dniu 22.01.2014 r. Nie było zatem żadnych obiektywnych przeszkód (w każdym razie takie nie zostały ujawnione przed Sądem pierwszej instancji, jak i w postępowaniu apelacyjnym) do tego, aby udział w rozprawie wyznaczonej na dzień 26.03.2014 r. wziął pełnomocnik substytucyjny strony powodowej, tak jak we wcześniejszej rozprawie, która odbyła się w dniu 22.01.2014 r. Pełnomocnik ten (substytucyjny) nie musiałby zatem w jakiś szczególnie pracochłonny sposób przygotowywać się do rozprawy wyznaczonej na dzień 26.03.2014 r., skoro już znał tę sprawę i reprezentował stronę powodową na wcześniejszej (jedynej przed marcową) rozprawie. Z tych też względów nie zasługują na uwzględnienie wszystkie te twierdzenia zawarte w apelacji, które akcentują niemożność skierowania na rozprawę w dniu 26.03.2014 r. pełnomocnika substytucyjnego, z uwagi na brak możliwości przygotowania się przez niego do rozprawy oraz zapoznania się z aktami sprawy.

Niezależnie od powyższego, niejako na marginesie należy zauważyć, że skarżąca podnosząc w apelacji, że doszło do przesłuchania na rozprawie w dniu 26.03.2014 r. świadków, bez obecności jej pełnomocnika, jednocześnie nie przytacza żadnych argumentów, czy twierdzeń, z których wynikałoby, jakie dodatkowe pytania świadkom tym jej pełnomocnik zamierzał zadać, a które to miałyby istotne znaczenie dla rozpoznania niniejszej sprawy, czy też mogłyby zweryfikować wiarygodność złożonych już w sprawie zeznań i w jakim zakresie. Dostrzec trzeba, iż strona powodowa była reprezentowana na tej rozprawie przez prezesa zarządu, jak i pełnomocnika zarządu (J. Ł.), który wcześniej pełnił funkcję członka zarządu. Tym samym powodowa spółka miała możliwość kierowania do słuchanych w sprawie świadków pytań i z niej korzystała.

Z tych wszystkich względów za nieuzasadnione należało uznać zarzuty skarżącej, dotyczące naruszenia art. 379 pkt 5 k.p.c. w zw. z art. 214 § 1 k.p.c.

Nieskutecznie także strona powodowa podnosiła w apelacji naruszenie
art. 328 § 2 k.p.c. Powyższy zarzut podlegać bowiem może uwzględnieniu jedynie w tych wypadkach, gdy uzasadnienie wyroku nie zawiera elementów pozwalających na weryfikację stanowiska Sądu, a braki uzasadnienia w zakresie poczynionych ustaleń faktycznych i oceny prawnej muszą być tak znaczne, że sfera motywacyjna orzeczenia pozostaje nieujawniona, bądź ujawniona w sposób uniemożliwiający poddanie jej ocenie instancyjnej. W niniejszej zaś sprawie z powyższą sytuacją nie mamy do czynienia, choć w istocie uzasadnienie Sądu pierwszej instancji jest dość lakoniczne i skrótowe, to jednak poddaje się ono ocenie instancyjnej. Z uzasadnienia tego bowiem wyraźnie wynikają motywy, jakimi Sąd Okręgowy kierował się, oddalając przedmiotowe powództwo. Sąd co do zasady również wskazał, jakie fakty uznał za udowodnione i uczynił je podstawą swoich ustaleń oraz na jakich dowodach w tym zakresie się oparł, a także jaka była podstawa prawna zaskarżonego rozstrzygnięcia.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić trzeba, że nie było podstaw do uchylenia zaskarżonego orzeczenia, jak i do kontynuowania w jakikolwiek sposób postępowania dowodowego przed Sądem odwoławczym.

Odnosząc się do kwestii związanych z meritum analizowanej sprawy, zważyć należy, iż w umowach pisemnych zawartych przez spółkę (...) sp. z o.o. (sprzedawcę) ze stroną pozwaną (nabywcą nieruchomości) zostały szczegółowo opisane sposoby zapłaty ceny przez stronę pozwaną za nabywaną nieruchomość (por. k. 167-168, k. 173-174). Objęte zaś przedmiotowym sporem trzy wpłaty dokonane przez stronę pozwaną (tj. na kwotę: 20.000 zł, k. 26; 98.887,61 zł, k. 27; 350.000 zł, k. 28) znajdują odzwierciedlenie w treści podpisanych przez stronę pozwaną i spółkę (...) sp. z o.o. umów. Słuchany zresztą przed Sądem pierwszej instancji ówczesny prezes zarządu spółki (...) sp. z o.o. (J. Ł.) sam przyznał, iż to on wskazał w tych umowach kwoty jak i wierzycieli, na rzecz których strona pozwana zobowiązana była uiścić świadczenie przypadające na rzecz spółki (...) sp. z o.o. z tytułu zapłaty ceny za nabywaną nieruchomość. Świadek ten zeznał, iż dokonanie przez stronę pozwaną tego rodzaju zapłaty, polegającej na spłacie zobowiązań zabezpieczonych hipoteką na nieruchomości objętej przedwstępną umową z dni 17.10.2011 r. było konieczne, by nie doszło do zlicytowania tej nieruchomości w toczącym się z niej postępowaniu egzekucyjnym.

Strona pozwana zatem w takiej formie i w taki sposób, jak wskazany w tych umowach i uzgodniony ze sprzedawcą, tj. spółką (...) sp. z o.o., swoje zobowiązanie spełniła. Nie można zatem aktualnie z zastosowania się przez pozwaną do dyspozycji sprzedającego, tj. (...) sp. z o.o. i zrealizowania tych dyspozycji, wywodzić dla niej niekorzystnych skutków prawnych. Pozwana bowiem spełniła swoje zobowiązania związane z nabyciem nieruchomości w sposób zgodny z wolą zbywcy, tj. (...) sp. z o.o., znajdującą wyraz w pisemnych umowach zawartych przez te spółki, jak i w treści finalnej umowy sprzedaży nieruchomości, zawartej w formie aktu notarialnego.

Dostrzec przy tym trzeba, iż w przypadku wpłaty na 20.000 zł dokonanej 3.11.2011 r., strona pozwana (kupujący) wskazała w tytule przelewu, iż dotyczy to spłaty zobowiązania spółki (...) sp. z o.o. Spółki powiązanej zresztą kapitałowo, jak i osobowo ze spółką (...) sp. z o.o. Następnie spółka (...) sp. z o.o. potwierdziła spłatę tego zobowiązania, jako wykonanego zgodnie z zawartą z pozwaną umową sprzedaży nieruchomości, tak w nocie uznaniowej wystawionej w dniu 4.01.2012 r. (k. 31). Także w umowie sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego (k.12-21) oraz w aneksie do tej umowy z dnia 22.10.2012 r. (k. 22-24), zawartym w formie aktu notarialnego, wskazano na zapłatę ceny przez kupującego. Jeśli zaś chodzi o kwestie związane z leasingiem samochodu i zapłatą zobowiązań na rzecz (...), to również strony zgodnie ustaliły tę cześć zapłaty ceny w umowie pisemnej.

W świetle powyższego nie sposób zatem przyjąć, aby (...) sp. z o.o. nie miała wiedzy co do tego, jakie zobowiązania i z jakiego tytułu spłacała w 2011 r. pozwana spółka w ramach zapłaty ceny za nieruchomość, do której nabycia doszło w dniu 4.01.2012 r. Nie można również wywodzić, iż wolą spółki (...) sp. z o.o. nie było dokonanie przez pozwaną, w ramach regulowania ceny za nabywaną nieruchomość, spłaty zobowiązań szczegółowo opisanych w umowach pisemnych.

Mając na uwadze powyższe, trudno przyjmować, że spółka (...) sp. z o.o. nie miała wiedzy, świadomości, czy też pozostawała w błędzie co do tego, jakie zobowiązania nakazała uregulować pozwanej spółce w ramach zapłaty ceny za nabywaną nieruchomość. Abstrahując nawet od charakteru oświadczenia (wiedzy, jakim jest oświadczenie zawarte w nocie uznaniowej [a nie woli]), stwierdzić należy, że powodowa spółka nie wykazała w toku postępowania, aby pozostawała w błędzie wywołanym przez stronę pozwaną co do tego, w jaki sposób ma zostać dokonana przez pozwaną zapłata za nabytą w dniu 4.01.2012 r. nieruchomość. Jak wynika z zeznań byłego prezesa zarządu spółki (...) sp. z o.o., to on wskazał i podał pozwanej, na jakie rachunki banków i jakie kwoty ma uiścić kupujący tytułem zapłaty ceny za nieruchomość. Tym samym, jeżeli spółka (...) sp. z o.o. była uprawniona do otrzymania od strony pozwanej zapłaty ceny za nieruchomość i wskazywała pozwanej określone należności, które ta miała uregulować, a następnie akceptowała w takiej formie dokonaną przez pozwaną zapłatę ( vide w szczególności: umowa sprzedaży z dnia 4.01.2012 r.), to zdaniem Sądu Apelacyjnego, nie można aktualnie wywodzić, iż spełnione w ten sposób przez pozwaną świadczenie (a więc zgodnie z ustaleniami dokonanymi ze sprzedawcą) jest nieskuteczne, czy wadliwe.

Strona pozwana, wykonując wydane przez wierzyciela (sprzedawcę) dyspozycje co do sposobu zapłaty ceny za nieruchomość wykonała swoje zobowiązanie.

Pozwana zrealizowała uzgodnienia zawarte ze spółką (...) sp. z o.o. co do sposobu zapłaty ceny za nieruchomość, w każdym razie powyższe wynika ze zgromadzonego w niniejszej sprawie materiału dowodowego, a tym samym spełniła ona swoje zobowiązanie wobec (...) sp. z o.o., wynikające z umowy sprzedaży nieruchomości z dnia 4.01.2012 r.

W konsekwencji powyższego, spółce (...) sp. z o.o. nie przysługiwała wierzytelność w stosunku do pozwanej z tytułu zapłaty ceny za nieruchomość, którą mogłaby scedować, przelać na powodową spółkę umową z dnia 23.05.2013 r. (k. 62). Tym samym złożone przez stronę powodową oświadczenie o potrąceniu (k. 65), na którym opierała swoje żądanie, było nieskuteczne, gdyż wierzytelność przedstawiona do potrącenia nie istniała. Powyższe skutkowało zaś uznaniem, że brak było podstaw do zastosowania, w okolicznościach faktycznych zaistniałych w niniejszej sprawie, regulacji przewidzianej w art. 840 k.p.c.

Z tych wszystkich względów, na podstawie art. 385 k.p.c. orzeczono jak w punkcie 1 sentencji.

O kosztach postępowania apelacyjnego rozstrzygnięto w oparciu o art. 98 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. w zw. z § 6 pkt 7 w zw. z § 12 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, zasądzając od strony powodowej na rzecz pozwanej kwotę 5.400 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania (pkt 2).

Jednocześnie należy wyjaśnić, że aktualną siedzibę pozwanej spółki ustalono w oparciu o treść odpisu z Krajowego Rejestru Sądowego, dostępnego w internecie (www.ms.gov.pl), mając na uwadze treść art. 4 aa ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (t.j. Dz. U. z 2013 , poz. 1203 ze zm.).

Wobec powyższego - na podstawie art. 385 k.p.c. - orzeczono jak w wyroku.

bp