Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 czerwca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

przy udziale Barbary Chodorowskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2015 r.

sprawy K. K.

syna A. i T. z domu H.

urodzonego (...) w G.

oskarżonego z art. 157§ 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Wałbrzychu

z dnia 17 marca 2015 r. sygnatura akt II K 1180/14

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. K. z Kancelarii Adwokackiej w W. 516, 60 złotych tytułem kosztów nie opłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym;

III.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych związanych z postępowaniem odwoławczym zaliczając wydatki za to postępowanie na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn.akt IV Ka 414/15

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 17 marca 2015 r. ( sygn.akt II K 1180/14) Sąd Rejonowy w Wałbrzychu po rozpoznaniu sprawy K. K. oskarżonego o to, że:

w dniu 25 września 2014 roku w G., w województwie (...), poprzez uderzenie z kolana w twarz, a następnie przewrócenie na ziemię i uderzanie pięściami i kopanie po głowie, spowodował obrażenia ciała u M. W. w postaci obustronnego złamania żuchwy, złamania zespołu szczękowo-jarzmowo-oczodołowego po stronie prawej z uszkodzeniem gałązki nerwu twarzowego oraz złamania kości nosowej naruszających czynności narządów jego ciała na czas dłuższy niż dni siedem, przy czym czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa, będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 2 lipca 2007 r. o sygn. akt X K 703/07 za czyn z art. 190§1 kk na karę 1 (jednego) roku i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności, kara łączna 2 (dwa) lata pozbawienia wolności w zawieszeniu na 5(pięć) lat, którą to karę odbył w części w okresie od dnia 15 lipca 2012 r. do dnia 25 lipca 2013 r., to jest o przestępstwo z art. 157§1 kk w zw. z art. 64§1 kk. Oskarżonego K. K. uznał za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku, to jest za winnego popełnienia występku z art. 157§1 kk w zw. z art. 64§1 kk i za to na podstawie art. 157§1 kk wymierzył mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 46§1 kk orzekł od K. K. na rzecz M. W. zadośćuczynienie za doznaną krzywdę w kwocie 7000 (siedmiu tysięcy) złotych.

Powyższy wyrok zaskarżył obrońca oskarżonego na podstawie art. 444 kpk w całości zarzucając:

1)  obrazę przepisu stepowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, mianowicie art. 7 kpk, polegającą na przekroczeniu granicy swobodnej ceny dowodów poprzez przyjęcie, że zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwala na przypisanie oskarżonemu K. K. zarzucanego mu występku,

2)  rażącą niewspółmierność kary orzeczonej względem oskarżonego.

Mając powyższe zarzuty na uwadze, wniósł skarżący obrońca o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania bądź o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego, ewentualnie wymierzenie oskarżonemu kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący lat 2.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie jest zasadna.

Sąd I instancji zgromadził obszerny materiał dowodowy, prawidłowo go cenił, a wyprowadzone wnioski przekonująco uzasadnił.

Ocena materiału dowodowego zgodna jest z zasadami prawidłowego rozumowania oraz wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego.

Obszerny wywód, w którym tenże sąd poddał zgromadzone dowody ocenie pd kątem ich wiarygodności (k.2-3 uzasadnienia zaskarżonego wyroku), (k.80-81 akt sądowych) czynu zadość powyższym zasadom i wskazaniom.

Wnioski, do których doszedł sąd rejonowy mieszczą się w granicach swobodnej oceny dowodów, w żadnym wypadku nie można im zarzucić dowolności.

Zarzuty apelacji sprowadzają się do polemiki z ustaleniami sądu I instancji nie zawierają skonkretyzowanych, przekonujących argumentów mogących podważyć trafność toku rozumowania sądu rejonowego przedstawionego w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku.

Kwalifikacja prawna przypisanego oskarżonemu czynu nie budzi zastrzeżeń.

W świetle okoliczności sprawy i dyrektyw art. 53 kk brak jest podstaw do uznania wymierzonej oskarżonemu kary za rażąco niewspółmiernie surową w rozumieniu przepisu art. 438 pkt 4)kpk, wręcz przeciwnie w realiach przedmiotowej sprawy kara ta jawi się jako relatywnie łagodna.

Brak jest również w ocenie sadu odwoławczego podstaw do kwestionowania zasądzonej kwoty zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, zważywszy na charakter doznanych przez pokrzywdzonego w wyniku działania oskarżonego obrażeń.

Mając na względzie powyższe sąd okręgowy orzekł jak na wstępie.

Orzeczenie o kosztach oparte jest na przepisie art. 624§1 kpk i art. 17 ust.1 ust. z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych ( z uwagi na orzeczoną karę izolacyjną i zasądzoną kwotę zadośćuczynienia).