Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 grudnia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Łodzi, w II Wydziale Cywilnym,

w składzie: Przewodniczący: SSO Mariola Kaźmierak

Protokolant: sekr. sąd. Anna Krzesłowska

po rozpoznaniu w dniu 30 listopada 2015 r. w Łodzi na rozprawie

sprawy z powództwa Miasta Ł. – Prezydenta Miasta Ł.

przeciwko Spółdzielni Gastronomicznej (...) w Ł.

o 85.464,66 zł.

1.zasądza od Spółdzielni Gastronomicznej (...) w Ł. na rzecz Miasta Ł. kwotę 85.464,66 zł. (osiemdziesiąt pięć tysięcy czterysta sześćdziesiąt cztery złote, sześćdziesiąt sześć groszy) wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwot:

- 54.168 zł (pięćdziesiąt cztery tysiące sto sześćdziesiąt osiem złotych) od dnia 1 kwietnia 2014 roku do dnia 7 grudnia 2015 roku ,

- 31.290,56 zł (trzydzieści jeden tysięcy dwieście dziewięćdziesiąt złotych, pięćdziesiąt sześć groszy) od dnia 22 maja 2014 roku do dnia 7 grudnia 2015 roku,

- 6,10 zł (sześć złotych, dziesięć groszy) od dnia 7 lipca 2015 roku do dnia 7 grudnia 2015 roku oraz kwotę 7.874 zł (siedem tysięcy osiemset siedemdziesiąt cztery złote) z tytułu zwrotu kosztów procesu;

2. zasądzoną w punkcie 1- szym należność główną rozkłada pozwanej na 5 rat, z których pierwsza w kwocie 15.464,66 zł (piętnaście tysięcy czterysta sześćdziesiąt cztery złote, sześćdziesiąt sześć groszy) płatna wraz z zasądzonymi od należności głównej ustawowymi odsetkami oraz kosztami procesu w terminie do dnia 10 – tego stycznia 2016 roku, zaś 4 pozostałe w równej wysokości po 17.500 zł (siedemnaście tysięcy pięćset złotych) każda płatne odpowiednio do 10 – tego marca , 10 – tego kwietnia, 10 – tego maja i 10 – tego czerwca 2016 roku , przy czym każda rata wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z nich.

Sygn. akt IIC 1219/15

UZASADNIENIE

Pozwem dnia 7 lipca 20015 roku, wniesionym w postępowaniu upominawczym, Miasto Ł. reprezentowane przez Prezydenta Miasta , wniosło o zasądzenie od Spółdzielni Gastronomicznej (...) w Ł. kwoty 85.464,66 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwoty 54.168 od dnia 1 kwietnia 2014 roku, od kwoty 31.290,56 od dnia 22 maja 2014 roku i od kwoty 6,10 zł od dnia wniesienia pozwu. Powódka wniosła również o zasądzenie zwrotu kosztów procesu. W uzasadnieniu żądania wskazała, iż dochodzona pozwem należności to opłata za użytkowanie wieczyste nieruchomości położonej w Ł. przy ul. (...) – działka (...).

(pozew k- 2-3)

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym z dnia 13 lipca 2015 roku Sąd uwzględnił powództwo w całości zasądzając wskazane w pozwie kwoty oraz 4.668,50 zł z tytułu zwrotu kosztów procesu.

(nakaz zapłaty k- 18)

Pozwana w ustawowym terminie wniosła sprzeciw od powyższego nakazu, w którym to uznała powództwo i wniosła o rozłożenie spłaty na raty. W uzasadnieniu sprzeciwu pozwana przyznała, iż jest zobowiązana do zapłaty wskazanej w nakazie kwoty, że nigdy swego zobowiązania nie kwestionowała, a zatem nie dała podstaw do wytoczenia powództwa. Powołała się także na swoją trudną sytuację ekonomiczną, uzasadniającą rozłożenie na raty długu.

(sprzeciw k- 22-23)

Na rozprawie w dniu 30 listopada 2015 roku pełnomocnik pozwanej wniósł o rozłożenie należności na 5 rat, przy czym termin płatności pierwszej raty wyznaczyć na datę do 10 – tego stycznia 2016 roku.

(protokół rozprawy k- 51v)

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Na mocy umowy zwartej pomiędzy stronami w formie aktu notarialnego, w dniu 11 sierpnia 2005 roku pozwana została użytkownikiem wieczystym nieruchomości stanowiącej własność Miasta Ł., a położonej w Ł. przy ul. (...), oznaczonej jako działka (...), o powierzchni 2963 m2 . W tymże akcie opłata z tytułu użytkowania wieczystego została ustalona w kwocie 54.168 zł brutto , począwszy od 1 stycznia 2006 roku , płatna do dnia 31 marca każdego roku . Dla nieruchomości prowadzona jest księga wieczysta o numerze (...).

(odpis aktu notarialnego k- 6-9)

W dniu 20 czerwca 2013 roku Prezydent Miasta Ł. wypowiedział wysokość dotychczasowej opłaty i ustalił ją od 1 stycznia 2014 roku na poziomie 80.100 złotych. Na skutek odwołania pozwanej orzeczeniem z dnia 5 maja 2014 roku Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. ustaliło tę opłatę w wysokości 70.048 zł od dnia 1 stycznia 2014 roku .

(orzeczenie wraz z uzasadnieniem k- 10-12)

Powódka wzywała pozwaną do zapłaty zaległości. Monitem z dnia 20 lutego 2015 roku wskazała, iż łączna zaległość z tytułu opłat za użytkowanie wieczyste nieruchomości przy ul. (...) za rok 2014 wynosi 248.092,98 złotych i wezwała pozwaną do zapłaty należności . Pozwana odebrała monit w dniu 25 lutego 2015 roku.

(monit wraz z dowodem doręczenia k- 13, rozliczenie należności k- 14)

Spółdzielnia Gastronomiczna (...) w Ł. boryka się z problemami finansowymi. Według bilansu sporządzonego na dzień 31 marca 2015 roku pozwana ma niewielkie obroty, liczne zobowiązania . Rachunek zysków i strat z 3 pierwszych miesięcy 2015 roku wskazuje na stratę. Ponadto Sądowi urzędowo znana jest okoliczność, iż przeciwko spółdzielni toczą się również inne sprawy o zapłatę w tut. sądzie.

(bilans k- 25-26, rachunek zysków i strat k- 27)

Powyższy stan faktyczny jest pomiędzy stronami niesporny i wynika z niekwestionowanych dokumentów. Ponieważ pozwany uznaje powództwo, wysokość należności i termin wymagalności jest również poza sporem. Sytuacja ekonomiczna pozwanej również wynika z załączonych dokumentów i jest także znana sądowi urzędowo.

Dlatego też Sąd oddalił wniosek dowodowy pełnomocnika pozwanej o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego do spraw rachunkowości na okoliczność oceny stanu majątkowego pozwanej jako zmierzający wyłącznie do przedłużenia postępowania i zbędny dla potrzeb wydania orzeczenia w sprawie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Ustawą z dnia 28 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2011 r., Nr 187, poz. 1110), która weszła w życie w dniu 9 października 2011 roku, została zmieniona treść przepisu art. 77 u.g.n. W aktualnym brzmieniu art. 77 ust. 1 u.g.n., wysokość opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej, z zastrzeżeniem ust.2 i 2a, podlega aktualizacji nie częściej niż raz na 3 lata, jeżeli wartość tej nieruchomości ulegnie zmianie. Zaktualizowaną opłatę roczną ustala się, przy zastosowaniu dotychczasowej stawki procentowej, od wartości nieruchomości określonej na dzień aktualizacji opłaty.

W przypadku gdy zaktualizowana wysokość opłaty rocznej przewyższa co najmniej dwukrotnie wysokość dotychczasowej opłaty rocznej, użytkownik wieczysty wnosi opłatę roczną w wysokości odpowiadającej dwukrotności dotychczasowej opłaty rocznej. Pozostałą kwotę ponad dwukrotność dotychczasowej opłaty (nadwyżka) rozkłada się na dwie równe części, które powiększają opłatę roczną w następnych dwóch latach. Opłata roczna w trzecim roku od aktualizacji jest równa kwocie wynikającej z tej aktualizacji (ust. 2a art.77 u.g.n.).

Ust 3. Aktualizacji opłaty rocznej dokonuje się z urzędu albo na wniosek użytkownika wieczystego nieruchomości gruntowej, na podstawie wartości nieruchomości gruntowej określonej przez rzeczoznawcę majątkowego.

Zgodnie z brzmieniem art. 72 ugn Opłaty z tytułu użytkowania wieczystego ustala się według stawki procentowej od ceny nieruchomości gruntowej określonej zgodnie z art. 67.

W rozpoznawanej sprawie ani wysokość opłaty, ani stawka procentowa nie były przedmiotem sporu. Pozwana uznała powództwo.

Zgodnie z dyspozycją art.213 §2 k.p.c. sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba, że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa.

W niniejszej sprawie pozwana, będąca profesjonalistą, reprezentowana przez fachowego pełnomocnika, dokonała czynności procesowej polegającej na uznaniu powództwa. Poprzez to oświadczenie pozwana zgodziła się zapłacić powodowi należną sumę wynikającą z nakazu zapłaty.

W przypadku uznania powództwa sąd może ograniczyć postępowanie dowodowe do ustalenia czy w przedmiotowym stanie faktycznym nie zachodzi jedna z wymienionych przesłanek niedopuszczalności uznania. W niniejszej sprawie uznanie powództwa przez pozwaną nie budziło żadnych wątpliwości. Pozwana już przy pierwszej swojej czynności procesowej, jaką było złożenie sprzeciwu od nakazu zapłaty złożyła oświadczenie o uznaniu powództwa.

Mając powyższe okoliczności na uwadze, Sąd uwzględnił powództwo w całości.

Zgodnie z art. 320 k.p.c. w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie, a w sprawach o wydanie nieruchomości lub o opróżnienie pomieszczenia - wyznaczyć odpowiedni termin do spełnienia tego świadczenia.

W przedmiotowej sprawie zachodzą szczególne okoliczności uzasadniające rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty. Pozwana jest w trudnej sytuacji ekonomicznej , zaś poniesienie dochodzonej pozwem kwoty w całości mogłoby spowodować pogorszenie tej sytuacji, a w konsekwencji nawet zlikwidowanie działalności gospodarczej. Warto pamiętać, iż do 31 marca pozwana ma równoległy obowiązek zapłaty na rzecz powoda opłaty za 2015 rok i to za dwie nieruchomości. Z powyższych względów sąd uznał, iż zachodzą szczególne okoliczności uzasadniające rozłożenie pozwanej ( zgodnie z jej wnioskiem) spłaty należności głównej na 5 rat. Sąd rozłożył należność na 5 rat zgodnie z wnioskiem pozwanej, uznając iż takie ukształtowanie zobowiązania jest rozsądne i czyni realnym jego realizacje bez konieczności sięgania po przymus komorniczy. Pierwsza rata jest najniższa, dlatego Sąd wraz z nią nakazał zapłacić także odsetki ustawowe i koszty procesu. Termin płatności pierwszej raty ustalono na dzień 10 stycznia 2016 roku – także zgodnie z wnioskiem pozwanej. Cztery kolejne raty maja być płatne po 17.500 zł co miesiąc, począwszy od marca.

Sąd zasądził w oparciu o przepis art. 481 k.c. od pozwanych na rzecz strony powodowej należność wraz z ustawowymi odsetkami, zgodnie z uznanym żądaniem, do dnia wydania wyroku, czyli do dnia 7 grudnia 2015 r. Sąd uznał, iż powodowi nie należą się odsetki od daty wydania wyroku zasądzającego świadczenie do dnia zapłaty, gdyż rozłożenie świadczenia na raty ma ten skutek, że wierzycielowi nie przysługują odsetki od ratalnych świadczeń za okres od daty wyroku do daty płatności poszczególnych rat. Podobny pogląd zaprezentowany został w uchwale Sądu najwyższego z dnia 22 września 1970 r., w sprawie o sygn. akt III PZP 11/70, opublikowanej w OSNC z 1971 r., nr 4, poz. 6.

Ponadto Sąd zasądził od pozwanej na rzecz strony powodowej kwotę 7874 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu. Na zasądzoną kwotę składa się opłata od pozwu 4.274 zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika powódki w kwocie 3.600 złotych. O tychże kosztach sąd orzekł na podstawie art.98§1 k.p.c. oraz § 6 pkt 6 i § 2 ust 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Pozwana przegrała sprawę w całości, strona powodowa reprezentowana była przez pełnomocnika, który o zwrot kosztów wnosił, dlatego też należało orzec jak w punkcie 1 wyroku. Sąd nie podzielił argumentacji strony pozwanej jakoby nie dała podstaw do wytoczenia powództwa. Po pierwsze z samej umowy wynika konieczność ponoszenia opłaty za użytkowanie wieczyste w terminie do 1 marca, a po wtóre pozwana przynajmniej raz była wzywana do zapłaty należności. Dlatego też wniesienie pozwu stało się konieczne